Land in zicht.

Na zestien dagen op één oor liggen, slingeren, rollen, schudden en stampen over de oceaan zien we zowaar het eiland Flores voor ons opdoemen. De blauwe planeet, onze wereld, bestaat uit héél veel water. Ruim twee weken varen en onderweg slechts twee zeilboten en twee vrachtschepen gezien. Geen files gehad, geen stoplichten of tolpoortjes, niet hoeven tanken of stoppen om te plassen. Zeilen, zeilen, zeilen. En dan is er land. Gevonden dankzij de GPS, dat wel natuurlijk. Toch wel lekker dat het blijkt te kloppen. Blijft spannend tot je het land echt ziet.…continue reading →

Afscheid nemen

Als men het over reizen heeft is het vooral het ontdekken van nieuwe dingen en het avontuur wat besproken wordt. Wat minder bekend is dat reizen ook afscheid nemen is. Mensen die ons kennen weten dat wij nogal "behoudend" zijn, afscheid nemen van spulletjes en mensen valt ons zwaar. We zijn nu een jaar onderweg en hebben heel veel afscheid moeten nemen. Afscheid bij het vertrek uit Nederland, afscheid van het Ocean People flottielje waarmee we zo gezellig de eerste mijlen opgevaren hebben, afscheid van Spaanse Ria's, imposante Portugese kustplaatsen en de Algarve.…continue reading →

Stroom op zee.

Stroom op zee, nee niet die stroom die uit de wandcontactdoos, die volledig ten onrechte veelal stopcontact genoemd wordt, komt. Kan ook natuurlijk maar dan moeten we even de generator starten. Nee, we hebben het hier over het zeewater wat stroomt. Het water op de oceaan staat niet stil. Heel langzaam draait het rond. Op de Noord Atlantisch Oceaan heb je bijvoorbeeld de Labrador stroom met koud water van de pool, de Golf stroom met warm water uit de Carib, de Equatoriale stroom die ons van de Cabo Verde naar Tobago heeft gebracht.…continue reading →

Oorlogsschepen.

Sinds ons vertrek van de British Virgin Islands worden we belaagd door oorlogsschepen. 's Nachts zijn ze onverlicht, ze zijn niet te zien op de radar, hebben geen AIS en overdag verstoppen ze zich tussen de golven. Zo nu en dan scheert er één langs de boot. Portugese oorlogschepen, een bijzonder giftige en zelfs dodelijke kwal die geen kwal is... Het zijn honderden poliepen die samen een complex "dier" vormen. Een Portugees oorlogsschip heeft een gasblaas waardoor het kan drijven maar, bij gevaar, ook kan duiken. De blaas doet ook dienst als zeil.…continue reading →

RMS Titanic

Een stukje verderop ligt de Titanic. RMS Titanic want het schip werd zo snel en betrouwbaar geacht dat het het predicaat Royal Mail Ship mocht voeren. Nu gaat de post mee met het vliegtuig en er zijn nog maar drie schepen die RMS voor hun naam mogen zetten. De RMS Segwun die in Canada een lijndienst onderhoudt op het Muskokameer. De RMS Helena die vaart op het Britse eiland Sint-Helena. Sint- Helena heeft geen vliegveld.. En de RMS Queen Mary 2 uit nostalgische redenen. RMS Titanic, gezonken na een aanvaring met een ijsberg…continue reading →

Dag op de oceaan (deel 2)

Eind van de ochtend. Overdag lopen we niet echt wacht. Zonder veel overleg wie of wat houden we samen het schip varende. Als ik waker wordt, repareer ik de motor van de waterpomp. Waarschijnlijk had degene die de motor gewikkeld heeft nog niet veel ervaring. Bedrading is op het anker zo strak om de collector aansluitingen getrokken dat de wikkelingen hierop afbreken. Na een kwartiertje solderen is de motor beter als ooit tevoren en komt er weer een ferme straal uit de kraan. De tools opruimen, want we gaan zo lunchen. De houdbare…continue reading →

Ontmoeting op de oceaan.

We zitten midden op de oceaan, het dichtstbijzijnde land is zo'n 800Mijl weg. Water zover je kijken kunt. Echt ver is dat overigens niet. Een schip verdwijnt bij vijf / zes mijl achter de horizon. Natuurlijk afhankelijk van de hoogte van het schip. Met het AIS, het Automatische Identificatie Systeem, wat alle grote zeeschepen maar ook vrijwel alle Europese zeiljachten aan boord hebben, kun je wat verder om je heen kijken. Ook dit is een "zichtverbinding" via VHF, maar door de hoge plaatsing van de antenne kan hiermee zo'n twintig Mijl rondkijken. Maar…continue reading →

Dag op de oceaan (deel 1)

Het is middernacht, althans op onze boordklok, UTC min 4 uur. De boordklok staat nog op de tijd die gehanteerd wordt in de Carib. En dat houden we maar even zo om ons wachtschema niet te veel te verstoren. Wordt wat vroeg licht en de zon gaat wat vroeg onder, maakt het uit.. Het is ons wereldje hier op de Novatrix. Ik neem de wacht over van Marjolein, Mar informeert mij over de bijzonderheden, genua gereefd, flinke bui op de radar aan bakboord. Tegemoet komend zeeschip, maar de kortste afstand wordt drie mijl…continue reading →

Dag op de oceaan (deel 1)

Het is middernacht, althans op onze boordklok, UTC min 4 uur. De boordklok staat nog op de tijd die gehanteerd wordt in de Carib. En dat houden we maar even zo om ons wachtschema niet te veel te verstoren. Wordt wat vroeg licht en de zon gaat wat vroeg onder, maakt het uit.. Het is ons wereldje hier op de Novatrix. Ik neem de wacht over van Marjolein, Mar informeert mij over de bijzonderheden, genua gereefd, flinke bui op de radar aan bakboord. Tegemoet komend zeeschip, maar de kortste afstand wordt drie mijl…continue reading →

Op je fiets de oceaan over.

We zijn onderweg van de British Virgin Islands naar de Azoren. Een afstand zo groot dat hij op de platte kaart een boogje wordt, omdat nou eenmaal de aarde rond is en niet zo plat als de kaart doet vermoeden. 2200 Zeemijlen, rond de vierduizend kilometer. Van Rotterdam naar de grens van China of als je niet zo thuis bent die kant op van Rotterdam naar Gribraltar en weer terug. Wij doen dit zeilend, niet alleen omdat we op een zeilschip varen maar ook omdat om dergelijke afstanden te overbruggen je een forse…continue reading →

De maan.

Gisteren flink opgehemeld over de sterren. Toen de maan, laat in de nacht, ons kwam vergezellen werd duidelijk dat dit hemellichaam ook even besproken moest worden. De maan vergezeld ons tijdens onze reis. Soms enorm groot en rond soms als een piep klein sikkeltje en soms ook niet. De maan licht ons niet alleen bij maar zorgt samen met de zon ook voor het getij. De maan, lekker eigenwijs als hij is, loopt niet in de pas met de zonnedag. Een maandag duurt een uurtje langer. Na een maandje is hij weer even…continue reading →

We zien sterretjes

Op de oceaan zijn geen lantarenpalen, geen koplampen van auto's, geen kassencomplexen, geen steden. Het is er echt donker als de zon onder is. Op de oceaan is de lucht schoon, geen uitlaatgassen of schoorstenen van raffinaderijen, geen stof. De maan komt vannacht laat boven de horizon. Twee uurtjes voordat de zon opkomt. Grootste deel van de nacht kunnen we dus genieten van de werkelijk ontelbare sterren. Een schouwspel wat nooit gaat vervelen. Tussen de sterren zit hier en daar een vreemde eend, een satelliet die overkomt of een verkeersvliegtuig. Heel ver achter…continue reading →

Internet.

Het bijwerken van het reisverslag is op de BVI helaas niet gelukt. Wij zijn in Nederland ernstig verwend met een supersnel internet wat overal beschikbaar is. Helaas is dit zeker niet het geval in de Carib. Natuurlijk is het technisch ook een uitdaging om dit te realiseren op de eilanden. Soms konden we even WiFi oppikken als we bij een resort lagen maar meestal was dit grondig afgegrendeld. Een enkele keer kunnen internetten bij een Mc Donalds, jazeker die heb je in de Carib ook.., maar de beschikbaarheid en zeker de snelheid is…continue reading →

Hoog en laag

De weerkaarten tonen ons de hoge en lage drukgebieden. Op het noordelijk halfrond draait de wind bij een hoog met de klok mee en bij een laag tegen de klok in. Op onze koers houden we dus de hogedrukgebieden aan stuurboord en de lage, als het even kan, aan bakboord. Met name de lage zijn flink aan de wandel en komen als een treintje de oceaan over. Het hoog boven de Azoren begint zich te vormen en dwingt de lage drukgebieden naar het noorden. Enkele weken geleden was dit nog niet het geval…continue reading →

De kop is er af.

De eerste 200Mijl zitten er op. Langzaam komen we in ons oceaanritme, drie uurtjes op, drie uurtjes af. Zeilen trimmen, beetje reven en als het kan weer ontreven, bestuderen van de binnengehaalde weerkaarten en Gribfiles. Plannen maken over de te volgen koers. Regelmatig eten en vooral drinken, want het is nog goed heet. De oceaan over turen, de wolken bekijken of er geen veranderingen op til zijn. Op de radar en op het AIS scherm de schepen volgen om ons heen. Rondje over dek en door de boot of alles nog OK is.…continue reading →

Toetje is op…

Ons Carib toetje, de BVI, is op. Na een paar weken lekker gescharreld te hebben tussen de vele eilanden, voor bijna letterlijk oogverblindende witte stranden geankerd te hebben en ons de lekkere (rum)drankjes hebben laten smaken zit het er op. Momenteel liggen we aan het meest noordelijke eiland Anegada en kijken we vanuit de kuip de oceaan op. Morgen is het zover, ruim 2200Mijl voor de boeg naar de Azoren. We rekenen op drie weken varen. De Novatrix is er klaar voor, wij zijn er klaar voor maar het afscheid nemen van het…continue reading →

The BVI’s

BVI's, klinkt stoer maar is vooral heel mooi. De British Virgin Islands zijn ons Caribisch toetje en verrassen ons door hun schoonheid. De groep eilanden, op enkele uren varen afstand van elkaar, zijn rijkelijk voorzien van baaien met strandjes compleet met indrukwekkende rotsen en palmbomen. Zo uit de reisfolders. Het water is onwerkelijk helder voorzien van ongelooflijk veel visjes in alle kleuren en maten. Gisteren b.v. gezwommen boven de restanten van de RMS Rhone, een zeil/stoomschip vergaan in oktober 1867 tijdens een orkaan. De restanten liggen op 10 tot 30 meter diepte en…continue reading →