Land in zicht.

Na zestien dagen op één oor liggen, slingeren, rollen, schudden en stampen over de oceaan zien we zowaar het eiland Flores voor ons opdoemen. De blauwe planeet, onze wereld, bestaat uit héél veel water. Ruim twee weken varen en onderweg slechts twee zeilboten en twee vrachtschepen gezien. Geen files gehad, geen stoplichten of tolpoortjes, niet hoeven tanken of stoppen om te plassen. Zeilen, zeilen, zeilen. En dan is er land. Gevonden dankzij de GPS, dat wel natuurlijk. Toch wel lekker dat het blijkt te kloppen. Blijft spannend tot je het land echt ziet. Komende dagen gaan we dit meest westelijke eiland van de Azoren verkennen. Even geen dagelijkse berichtjes meer. Wel op zoek naar internet om foto’s en verhalen op de site te zetten.