Donderdag 2 maart. 2017 Carieb, eiland Dominica , van Portsmouth Prince Rupert Bay naar de Saints Terre de Haut.
Vanmorgen rond 7 uur de mooring losgegooid en op weg naar de Saints. Een eilandengroep voor de kust van Guadeloupe. 20 mijl te varen. Het waait al een paar dagen flink, dus op zee staan flinke golven. De gribfiles gaven aan dat we een ruime wind hebben met 20 tot 22 knopen wind. Niets is minder waar, het zijn er geregeld rond de 30 knopen. De zee is lekker opgeklopt. Ons schip wordt weer stevig zout, ook de kuip krijgt wat zout water te verduren. Dit maken we niet veel mee dat er golven van opzij zo de kuip inspoelen. De hengel gaat uit, want we willen wel weer eens vis eten. Net voordat we bijna tussen de eilanden zitten heeft Jaap beet. Dus om vaart te minderen stuur ik de boot bijna in de wind. Helaas schiet de vis van de haak! Jammer! Tussen de eilanden moeten we opkruisen en dat met deze wind, is het hard werken. Als we bij Bourg des Saintes aankomen zijn er nog een paar moorings vrij. Ankeren hier in de haven is eigenlijk geen optie. Dus we hebben geluk, zijn we niet voor niks zo vroeg vertrokken. We ruimen de boel even op, zoeken de inklaarspullen bij elkaar en gaan met de dingy naar het dingydock. Hier is een dingydock heel normaal, in Nederland heb je er geen, een steiger speciaal voor dingy’s. Het is even lastig om Customs te vinden, maar na wat aanwijzingen komen we bij een internetwinkel, daar staan de inklaarcomputers. Het is een Frans eiland dus dat gaat makkelijk. Helaas sluit de tent net, over twee uur mogen we terug komen. Dan maar even de boel verkennen. Het ziet er hier echt leuk uit. Net Vlieland. Één gezellige winkelstraat met van alles te koop en te eten. Heerlijk weer, allemaal vrolijke vakantiegangers om ons heen. Merendeel zijn met de ferry vanuit Guadeloupe gekomen en vertrekken weer aan het eind van de middag. Je ziet hier veel gehuurde scooters. De mensen dragen onder hun helm zo’n haarnetje tegen de luis, wat er vaak onderuit piept. Een grappig gezicht. Ook kun je van die elektrische golfkarretjes huren. Ze rijden hier overal. Weer wat normale supermarkten met natuurlijk ook ijsjes en gamba’s. Heerlijk, die eten we vanavond! ‘s Middags gaan we terug om in te klaren en ook om onze mooring te betalen, kan bij dezelfde dame.
Vrijdag 3 maart. 2017 Carieb, eiland de Saints Terre de Haut, Bourg des Saintes
Vandaag gaan we eindelijk weer eens fietsen, dat is lang geleden! De vouwfietsjes worden weer van stal gehaald en in de dingy gelegd samen met een zeilzak vol snorkelspullen en een rugzak met drinken etc. Ook natuurlijk een volle vuilniszak. Op naar het dingydock. Daar ligt de steiger alweer behoorlijk vol. Als we alles op de steiger in elkaar hebben gezet komt er nog een dingy aan. Iemand met twee vuilniszakken. De man naast ons pakt zijn vuilniszakken op en zet er stevig de pas in, loopt de straat uit en gaat de berg op. Wij volgen hem. Best nog een klim en inderdaad daar is het depot. Daarna langs de kerk omhoog, omhoog en dan weer dalen naar andere kant van het eiland naar baie de Pompierre. Een strand waar geen schip mag komen, waar rotsen liggen die het strand beschermen tegen de hevige swell en de wind. Is een deel van het nat.park en wordt door de locals ook wel gebruikt als hurricain hole. Het ziet er leuk uit. Een breed strand met paden tussen de palmbomen waar ze wat picknick huisjes hebben gezet. Wij lopen langs het strand naar de stenen en klauteren hier overheen naar een ander strandje. We leggen onze spullen neer en baden door het water naar een berg die je alleen bij laag water kunt bereiken. Bovenop de berg heb je een mooi uitzicht over de baai en de zee. Wel bij het baden oppassen voor de zee-egels. Het water is door de harde wind te troebel om te snorkelen. Bij terugkomst haalt Jaap de strandmatjes tevoorschijn. Deze liggen al jaren in het vooronder, dat hij daar aan heeft gedacht! We genieten van onze omgeving terwijl we een flesje cola drinken met wat lekkers erbij opsmikkelen. Het is heerlijk weer. Na een tijdje toch maar weer beginnen aan terugtocht. We zijn heerlijk afgekoeld. Even langs de supermarkt waar een stuk watermeloen ligt die tegen me roept; Neem me mee?! Terwijl ik aan boord de lunch maakt installeert Jaap de comfortseats op het voordek. Heerlijk om hier te lunchen en als toetje de watermeloen te eten, met uitzicht op het eiland. In de buurt van de boot is resort. Daar lijkt het ondiep, goede snorkelplek? Gewapend met het klapankertje en snorkelspullen gaan we met de dingy erheen. Laten het anker vallen en gaan te water. Het is inderdaad een mooie plek. Allemaal koraal en visjes en op een gegeven moment een steile afgrond zo’n 10 meter diep waar je de visjes ziet zwemmen. Ons anker heb ik precies op de rand van de afgrond laten vallen! Jaap verplaatst hem toch maar even. Een leuk gezicht. Er komt meer wind dus wordt het een beetje ruig om ons heen. Alle spullen weer in het bootje en wij kunnen er gemakkelijk inkomen, omdat Jaap een treetje aan een lijn heeft gehangen en aan de andere kant, in de boot, een lijn die je kunt pakken om jezelf in het bootje te hijsen. Op naar de Novatrix voor een bakkie thee.
Zaterdag 4 maart. 2017 Carieb, eiland de Saints , Pain de Sucre
Even een inieminie stukje gevaren, op de genua naar Pain de sucre. Een landtong van het eiland Terre de Haut wat de vorm heeft van een suikerbrood. Als we de baai binnenvaren zien we dat er een mooring vrij is. Wat n leuke baai, omringd door bergen, leuke stranden en een super snorkelplek. Al gauw trekken we onze flippers aan en zwemmen zo vanaf de boot richting de kant. Wat een super onderwaterwereld! De bodem heeft vele dalen en plekken met stenen met koraal waartussen allerlei gekleurde visjes tussendoor zwemmen. Zelfs een kettingmurene, een donkerbruine met fel gele vlekken. Zo mooi om te zien. De pelikanen scheren hier over de baai op zoek naar vis. Zien ze een vis dan duiken ze loodrecht naar beneden. Een geweldig gezicht; die grote vogels, trekken zich van niemand of iets aan. Doen gewoon hun ding.
Ook gaan we nog even aan de wandel. Een leuke trap tussen supermooie villa’s door omhoog. We komen uit bij een bos, blijkt een gele route te zijn. Wel een behoorlijk geklauter en met een fikse afgrond naast ons. Het pad wordt toch best wel steeds slechter zodat Jaap, die voorop loopt, even een stukje doorloopt om te kijken of dit wel verstandig is om verder te gaan. Ik krijg een seintje terug te keren. Bleken niet alleen hagedissen te zitten, maar ook slangen. Oeps, toch maar terug naar de baai. Middenin de baai ligt een kleine betonnen woonark voor de verhuur. Het woonarkje is leuk compleet met kano’s, dingy, leuke stoelen op het terras, barbecue, zwemtrap etc. Vanavond heeft hij nieuwe bewoners. Ze zetten een gezellige muziek aan en maken een dansje op het balkon. Om ons heen liggen zo’n tien zeilboten allen aan een mooring. Een heerlijk baaitje.
Zondag 5 maart. 2017 Carieb, eiland de Saints , Pain de Sucre
We hebben het hier zo naar ons zin dat we nog maar een dagje blijven. Heerlijk samen gesnorkeld.
Maandag 6 maart. 2017 Carieb, van eiland de Saints, Pain de Sucre naar Guadeloupe, Pointe à Pitre, marina Bas du Fort.
Lekker vroeg uit de veren en naar Guadeloupe gevaren. Hoog aan de wind, maar dat mag de pret niet drukken. We gaan naar een jachthaven, dat is lang geleden. Secret Harbour op Grenada telt natuurlijk niet mee. Alleen de Novatrix heeft hier van kunnen genieten. In een haven liggen betekend altijd dat je veel in korte tijd wilt doen. Bovenaan ons lijstje staat water tanken. We hebben nog wel wat water in de tank, maar dat is intussen al zo warm geworden dat het niet verstandig is dit nog als drinkwater te gebruiken. Als we een fijne plek hebben gekregen, aangewezen door een vrolijke havenmeester waarvan z’n vader Nederlander is en zelf een piepklein beetje Nederlands spreekt, gaan we eerst maar een supermarkt bezoeken. Dit doen we met onze vouwfietsjes. We gaan op weg naar het centrum van Pointe a Pitre. Hier op Guadeloupe hebben ze geloof ik nog nooit een vouwfiets gezien. Als wij voorbij fietsen vallen gesprekken stil, er wordt naar ons gewezen en er wordt verbaast gekeken en gelachen. Wij vinden het heerlijk weer te kunnen fietsen en één voordeel is dat we de boodschappen niet hoeven te sjouwen! Moet je natuurlijk wel de supermarkt kunnen vinden! We zien wel heel veel kledingwinkels, maar geen supermarkt. Ik trek m’n stoute schoenen aan en loop op een meisje af wat er vrij westers uitziet. Vraag in het Engels de weg. Ze kijkt me wat verschrikt aan en geeft aan alleen Frans te spreken. Jammer… Kijken om ons heen, komt er ineens een lieve mevrouw naar ons toe. Zegt wel een beetje Engels te spreken of ze ons kan helpen. Ze begrijpt me zowaar en wijst ons de weg, vlakbij de oranje bussen. En ja hoor, daar zit me toch een super super supermarkt. Bij binnenkomst moeten we wel van de bewaking onze rugtas in één van kluisjes doen. Heerlijk weer wat vers fruit en een normale krop sla kunnen kopen. Hier verheugen wij ons op. Nu nog terug zien te komen. We zien onderweg hele rijke mensen, maar ook arme sloebers die écht de weg kwijt zijn, wat een tegenstellingen. Ik volg Jaap, dan komt het altijd goed. Als we op de boot zijn start ik eerst maar even de wasmachine. We hebben nu genoeg water. Met zoet water soppen we samen de Novatrix en tanken daarna de watertank weer lekker vol.
Dinsdag 7 maart. 2017 Carieb, eiland Guadeloupe Pointe à Pitre, marina Bas du Fort.
Guadeloupe, ook wel bekend als het eiland in de vorm van een vlinder, bestaat eigenlijk uit twee eilanden. De twee eilanden wordt gescheiden door de rivier Salce die je, als de diepgang van je schip het toelaat, van zuid naar noord of andersom kan varen. Helaas steekt ons schip te diep. Wie dit eiland zo heeft genoemd had gevoel voor humor. Het grote eiland met de hoge bergen, Basse Terre, betekend Low Land. En het kleinere eiland, lage eiland, Grande Terre betekend Large Land. Grande Terre is het oudste eiland en leek vroeger uiterlijk op Basse Terre, maar door de miljoenen jaren heen zijn de bergen uitgehold. Basse Terre is een jonger vulkanisch eiland met het beschermde national park met mooie watervallen en het hoogste punt; de slapende vulkaan van 1467 meter. De mensen uit de Carieb noemen Guadeloupe Karukera, Islands of pretty waters. Heeft een populatie van 420.000 mensen. De taal is Frans en Creools. Is een Frans eiland.
Is in 1493 door Columbus ontdekt. Het eiland is geregeld van nationaliteit gewisseld. Toen het in handen was van de Fransen werd Basse Terre als hoofdstad aangewezen. Later werd Pointe a Pitre, vernoemd naar een Nederlandse Peter door de Engelsen als tweede stad aangewezen. Pointe a Pitre betekend Peter’s punt.
In de jachthaven liggen betekend even hard werken om optimaal gebruik te maken van alle voorzieningen. Dus heel veel wasjes gedraaid met m’n wasmachine. Kon heerlijk achter elkaar, was de ene was droog kon de volgende worden opgehangen. Jaap z’n kleine duikfles hier verderop kunnen laten vullen. Op naar de autoverhuur, want we willen de watervallen en de vulkaan Soufriere bezoeken. Helaas geen verhuurauto meer, pas donderdag, maar dan gaan we weer verder. Is echt jammer! Boodschappen gedaan bij de Carrefour hier vlakbij. Hebben toch wel leuke dingen, dus vanmiddag weer even langs om de voorraad alvast een beetje aan te vullen voor de oversteek. Het rvs van het zonnepaneel gepoetst, kon er goed bij nu we met de spiegel tegen de steiger liggen. Begon alweer te roesten als een tierelier.
Woensdag 8 maart. 2017 Carieb, eiland Guadeloupe Pointe à Pitre, marina Bas du Fort.
Met regen wakker, het heeft heel de ochtend geregend. Naar het zeeaquarium vlakbij de lagoon geweest. Was leuk al die visjes, planten, anemonen en koraal te zien die je hier onder water tegenkomt of nog kan tegenkomen. Er waren zelfs slaaphaaien. Die liggen overdag op de bodem tegen elkaar aan te slapen. Heel bijzonder en best groot. De kreeften die we hebben gegeten op Tobago Cays van dichtbij kunnen bewonderen. Hebben inderdaad geen scharen, maar wel hele lange tentakels op hun kop. Bij hun bek hebben ze hele kleine pootjes die het eten naar hun bek brengen. Ook de witte krabben gezien die we bij de Indian rivertour hebben gezien. Ze waren op het droge bij een poeltje met hun scharen water naar hun bek aan het transporteren, zo dronken ze, heel apart.In een fikse bui terug gefietst. En nog even langs de souveniershop gelopen, want wilde toch een aandenken aan Guadeloupe hebben. Toen we besloten naar de Carieb te gaan was ik zo nieuwsgierig naar Guadeloupe. Klinkt ook zo leuk. Rolt zo lekker je mond uit.
Donderdag 9 maart. 2017 Carieb, eiland Guadeloupe van Pointe à Pitre, marina Bas du Fort naar ankerbaai nabij Pingeon Island, 38 mijl.
Zeilen is 90% genieten en 10% afzien. Die 10% afzien was vandaag het geval. Toen we uit voeren en de zee op gingen stond er een behoorlijke puist wind, 25 knopen en vrij hoge golven, maar dat was te verwachten aan de zuidkant van het eiland. De gribfiles gaven aan dat er 22 knopen wind zou staan. Maar als er dan steeds buien over komen met harde wind, 35 knopen wind en soms meer dan wordt de omgeving niet echt comfortabel. Hoge golven, hele hoge golven, harde regen, zodat je niets van je omgeving meer ziet en hard werken. Zeilen indraaien en weer uitdraaien. Kotter uitdraaien en grootzeil reven bij de mast. En dat op een stampend schip en op het goede moment er naartoe gaan. Niet als er net een hoge golf aankomt natuurlijk en dan ook maar hopen dat je lijn waar je je aan zekerd niet achter de leiogen blijft hangen. Gelukkig kunnen we goed samenwerken en hebben we aan een knikje van elkaar al genoeg. Het blijft opletten geblazen, want ineens veel wind en teveel zeil op hebben staan is geen goede zaak. Constant om je heen kijken en het water voor en naast je lezen. Soms hadden we alleen de kotter staan, gingen we al 7,5 knoop. Als Jaap op een gegeven moment naar binnen gaat om naar het toilet te gaan en terug komt met twee bananen maakt je dat heel gelukkig. Als we de kaap bij Pointe de vieux Fort om zijn, wordt het een stuk rustiger om ons heen. Varen we een beetje in de luwte van het eiland. Nog wel steeds pittige buien, maar zijn we de golven een beetje kwijt.
En dan komen we in de stromende regen aan op plaats van bestemming. Sta je in de stromende regen voorop, het anker te laten zakken. Heb je je net weer omgekleed en zit je heerlijk aan thee. Komt er een Ier vertellen dat er voor ons op deze plek een catamaran lag die hier niet goed lag. Wilde ons even waarschuwen. Best lief, maar gevolg weer een andere ankerplek zoeken. Gelukkig hebben we die gevonden. Ja, was n pittige 10%….
De stuurautomaat is ermee gestopt, geeft alleen nog maar een harde piep. Morgen kijkt Jaap er even naar, want de stuurautomaat is onze grootste vriend.
Vrijdag 10 maart. 2017 Carieb, eiland Guadeloupe van ankerbaai nabij Pingeon Island naar baai Deshaies. 8 mijl.
De hele nacht harde wind tot 33 knopen. We lagen voor anker en de wind kwam van alle kanten, dus beide wakend geslapen. De stuurautomaat wil nog steeds niet. Dus heeft Jaap hem opengemaakt, maar kon niets vinden. Misschien vocht, gisteren veel geregend hoewel we er wel wat overheen hadden gehangen. Maar even open op laten drogen in de zon. Na het ontbijt zagen we dat de beroemde Cousteausnorkelplek bij Pingeon Island het vandaag niet gaat worden, veel te veel wind en golven. Dus anker opgehaald en naar de volgende baai gevaren. Ook vandaag staat er weer veel wind. Hier in de baai komt hij tussen de bergen door, maar komt hij niet van alle kanten en hebben hier weinig deining. Het ligt hier wel goed vol. Stuurautomaat doet het weer, was waarschijnlijk toch een vochtprobleem. Tegen de berg aan zie je het kerkhof. Het Kerkhof hier is bijna net zo groot als het hele dorpje! In Nederland worden de mensen onder de grond begraven, maar hier is de grond zo hard dat ieder i.p.v. een graf in de grond een betonnen huisje krijgt. Zo ziet een kerkhof er hier heel anders uit dan thuis. Een Amerikaan die we steeds tegenkomen heeft een vreemde gewoonte. Bij zonsondergang blaast hard op een grote schelp en haalt daarna zijn vlag naar beneden. Zo krijgt hij wel even de aandacht!
Goede daad voor vanavond weer gedaan. Een boot sb van ons had op zijn bbmotor van zijn dingy een leuk wit knipperend lichtje en voorop navigatieverlichting groen/ rood. Zag er zo leuk uit dat wij er steeds naar moesten kijken. De eigenaar ging ermee in het donker op bezoek bij z’n buren. Even later zagen wij, vanuit de kuip zittend, zijn dingy bij ons voorbij drijven. Jaap scheen met de zaklantaarn, om aandacht te trekken, op het schip waar hij bij had moeten liggen, maar ze zaten binnen. Dus onze dingy weer laten zakken, deze dingy opgepikt en aangeklopt bij de boot. Ja, die was van hun! We hebben vandaag nog wat klussen gedaan. Daarna de Genua al vast laten zakken, nu er even geen wind staat, zodat we hem morgen kunnen repareren, de UVstrook laat wat los.
Het is volle maan en verlicht hier de bergen en de baai. Een supergaaf gezicht.
Zaterdag 11 maart. 2017 Carieb, eiland Guadeloupe baai Deshaies. Geknipt en geschoren.
De UVstrook van de Genua eerst op de hand gerepareerd. Bij het controleren van het zeil blijkt er een stuk zeil los te zitten. Precies op een punt waar veel naden bij elkaar komen. Dus op de naaimachine verder. Alle lossen draden die aan het zeil hingen weggeknipt. Zo nu is de genua weer geknipt en geschoren en later weer gehesen.
Tegen de avond zien we de Grutte Grize de baai binnenvaren. We hebben VHF 16 aanstaan als we een kinderstem de Novatrix horen oproepen. Robert zegt dat we stuivertje aan het wisselen zijn. Klopt vorige keer kwamen wij bij hun een baai binnenvaren terwijl zij op het punt stonden om te vertrekken en nu vertrekken wij morgen. We zien elkaar van de week vast op Antiqua, English Harbour.
Zondag 12 maart. 2017 Carieb, van eiland Guadeloupe naar Antiqua, English Harbour, achterin Ordinance Bay bij mangrove
Wat een superdag!!!
Vertrek om half 8 vanuit Deshaies met windverwachting 12 knopen. Was iets meer, maar met halve wind had de Novatrix er zin in. Zeker als het wat harder gaat waaien, heerlijk met een zonnetje. Zalig zeilweer, zeker als we ook nog gezelschap krijgen van dolfijnen. Echt heel veel en behoorlijk groot. De Novatrix ging geregeld met het anker door de golven dan ben je toch bang dat ze zich bezeren zo voor de boeg. Maar ze kijken even omhoog en weten op tijd uit te wijken. Een schitterend gezicht. Dat is lang geleden dat we ze hebben gezien, bij de Canarische eilanden voor het laatst. Geeft altijd zo’n heerlijk gevoel.
Als ze ons na een kwartier verlaten zeilen we met een blij gevoel weer verder.
En dan ineens 2 ½ mijl voor Antiqua……een ratelend geluid op het achterdek. …
Beet! Jaap rent het achterdek op en ik draai de Novatrix in de wind. De rem van de hengel begint te slippen en is niet te stoppen. Jaap moet de lijn met zijn vingers vasthouden. Beetje pijnlijk… Wat een gevecht!!! De hengel heeft er moeite mee, er vliegen zelfs onderdelen van af. Snel de Genua weggedraaid en het grootzeil ingedraaid zodat we vaart minderen. Verder op de bazaan. Jaap staat wijdbeens op het achterdek en roept om het visnet. Snel haal ik die tevoorschijn en Jaap probeert hem binnen te halen. Hoe noemen ze dit ook alweer???? BIG GAME VISSING toch?!
En wat voor eentje zie ik vechten met Jaap?! Een goudmakreel of wel een Dorado, een mooie gele met lichtblauw. Wauw, eentje van 1 meter 10. Met moeite haalt Jaap hem binnen. Ik moet de hengel vasthouden terwijl Jaap hem in het net probeert te krijgen. Paste er eigenlijk niet in, maar ja je moet wat! Wat een kanjer ligt er aan dek te spartelen. Hij kijkt niet echt vrolijk…
Wij ook niet als we straks het Nelson Dock binnenvaren, want dan moeten we hem gaan fileren.
En dan na deze een prachtige tocht van Guadeloupe naar Antigua, varen we de baai English Harbour in. De naam zegt het al, hier ligt een stuk Engelse geschiedenis! English Harbour was in vroegere tijden (1671) de uitvalsbasis van de Engelse marine met een scheepswerf en al, genaamd Nelson’s dockyard. Veel van de gebouwen staan er nog en zijn nu prachtig gerestaureerd. Alles is nu een openluchtmuseum en opengesteld voor het publiek. Zeilers die de baai aandoen liggen dus in Nelson’s dockyard en dus in het openluchtmuseum. Eén van Engeland’s beroemdste zeehelden, admiraal Horatio Nelson heeft hier een aantal jaren doorgebracht. Hij arriveerde toen hij 26 jaar oud was als commandant op het fregat ‘Boreas’. Hij was tevens senior commandant over de Leeward islands waarvan het hoofdkwartier in English Harbour zat. Hij was niet erg geliefd aldaar, omdat hij de handel met Amerika verbood. Men was hem daar zo zat dat hij niet meer aan land mocht komen en jaren lang doorbracht op z’n schip. Toen hij vertrok vanuit English harbour was hij erg ziek en was er niet zeker van dat hij de reis zou overleven. Er werd een vat rum aan boord gebracht om eventueel zijn stoffelijk overschot in te conserveren maar Nelson heeft de reis wel volbracht. Wat er met de rum gebeurd is……
Na in Ordinance Bay geankerd te hebben en de goudmakreel, in het Engels een Dorado genoemd, te hebben gefileerd gaan we inklaren. Het bloederige deel zullen we maar niet vertellen. Wat een beest…Dat wordt een paar dagen vis eten.
Wat ziet het er hier leuk uit! Alles zo mooi gerestaureerd en Customs, immigration en de havenautoriteiten zitten gezamenlijk in één zo’n gerestaureerd gebouw. Er hangt een gezellige sfeer. Als we hebben afgerekend gaan we het terrein nog even verkennen. Er liggen superjachten en er is een kleine supermarkt met een superlaag balkenplafon. Hotel stoot je hoofd niet! Jaap loopt er gebukt door heen. Scoren wel heerlijke aardbeienwaterijsje. Bij het museumwinkeltje kopen we twee isolatiehoesjes om onze koude blikjes cola in dit warme weer koud te houden. En… het werkt! De vis was heerlijk, we kunnen er nu nog drie keer van eten.
Maandag 13 maart. 2017 Carieb, eiland Antiqua English Harbour, achterin Ordinance Bay bij mangrove
De weg gevraagd naar A zero degrees om de vriezer na te laten kijken. Hier mogen ze namelijk wel gassen. Moest naast nachtclub Abacadabra zitten. Wij zoeken, het werd voor ons beetje abacadabra, eindelijk zagen we Abacadabra. Maar geen A zero. Bij een piepklein blauw huisje stond een jongen in de deuropening. Toch maar even vragen. Ja, hoor, hier was het. Wij naar binnen, het huis was niet groter dan zes bij drie. Stond n oud bureau in waar een mevrouw achter zat. Zocht een formulier uit een la die met moeite openging en vulde onze gegevens in. Afgesproken dat haar man langs zou komen, melden op VHF 68 en zou Jaap hem met de dingy ergens in de haven oppikken. En ja hoor rond de lunch werd de Novatrix opgeroepen en kon Jaap de monteur oppikken. Deze gaf z’n gereedschap en gasfles vast aan Jaap mee en zou omrijden om bij een steigertje dichterbij weer opgepikt te worden. Heeft de druk gemeten, deel leeg laten lopen. De vriezer deed het even heel goed, maar stopte er plotseling mee. Er zat een stukje ijs, dus vocht, in het systeem. Heeft een compressor op de zaak gehaald en hier aangesloten. Wordt hierdoor de hele middag, avond en nacht vacuüm getrokken in de hoop dat er geen luchtbel en dus geen vocht in het systeem zit. Het apparaat, de compressor, maakt een behoorlijke herrie, wordt behoorlijk heet en er komt rook uit. Dus heeft Jaap er een ventilator voorgezet en een afvoer naar buiten gehangen, want in de boot werd het een beetje mistig. De omvormer onder ons bed moet aan blijven, omdat het apparaat aardig wat stroomt trekt..
Dinsdag 14 maart. 2017 Carieb, eiland Antiqua English Harbour
Rond half negen komt Marlon weer langs om verder te gaan met de vriezer. Hij kletst ons de oren van het hoofd. Veel filosofische vraagstukken met allerlei inzichten. Anderhalf uur later gaat hij van boord en moeten wij kijken of de vriezer gaat vriezen. Na de lunch spreekt Jaap via de marifoon zijn vrouw die een ander mannetje stuurt. De vriezer is nu in orde. ’s Middags gaan wij even langs de zaak om te betalen. We maken een wandeling naar het fort en ook helemaal naar de top. Helaas waren de infobordjes vergane glorie, het is natuurlijk ook wel heeeel lang geleden.. De of the road versie doen we deze keer maar niet, met al die cactussen om ons heen. We halen bij het “hotel stoot je hoofd niet” supermarkt een lekker ijsje en eten die op het haventerrein lekker op. Aan boord bak ik deze keer de vis met een laagje kaas erop. Gister met tomatensaus een rijst. De dag ervoor gewoon met alleen viskruiden. Jaap vindt het lastig om de lekkerste versie te kiezen. ’s Avonds luisteren we gezellig naar een aflevering van de gedownloade potcast.
Woensdag 15 maart. 2017 Carieb, eiland Antiqua van English Harbour naar Mamora Bay.
Het anker op en English Bay uitgevaren terwijl voor ons een Engels schip ook uitvaart. In de haven zetten wij alvast het grootzeil. Gelukkig maar, want als we buiten komen staan er stevige golven en is er veel wind. We houden de motor bij als we hoog aan de wind naar het oosten varen.Het schip voor ons zet zeil op zee, wat niet makkelijk is. Hij verdwijnt af en toe uit zicht zo hoog zijn de golven. Indian Creek wordt het vandaag niet. Te gevaarlijk om in te varen. Het wordt Mamora Bay (ligt net naast Indian Creek). Ook niet makkelijk met een stevig koraalrif ervoor. In de pilot hebben we gelezen dat er al verschillende schepen in het verleden op het rif zijn gelopen. Er liggen geen boeien dus is het extra moeilijk om ertussendoor te navigeren, zeker met deze wind en deining. Jaap houdt de laptop in de gaten terwijl ik het buiten in de gaten hou. Alles gaat prima en als we binnen zijn is ook gelijk de deining weg en komen we te liggen voor een breed strand met leuke blauwe strandstoelen met daarachter een luxueus resort van de St. James’s Club. Kleine catamarans met het embleem van deze club varen af en aan zo ook kayaks, waterfietsen etc. Ieder heeft het hier zo te zien naar z’n zin. Het huis van Eric Clapton staat bovenop de berg ertegenover met uitzicht op de Caribische zee. Er is zelfs een steiger, als je daar zou liggen kun je daar zelfs roomservice krijgen. We gaan eerst maar even aan de schoonmaak, want aan dek is alles weer zout geworden. Na de lunch ga ik weer aan de poets terwijl Jaap de thermometer van de vriezer repareert, die geeft veel te veel aan. Daarna maakt Jaap via de dingy de romp schoon terwijl ik het water in ga om de waterlijn draadalgvrij te krijgen. Na een drinkje gaan we toch event de kant op. Wauw, dat resort is groot en mooi en leuk. Leuke huisjes, appartementen met uitzicht op strand of zee of lagoon. Mooie parkjes en aan de beplanting is echt zorg aan besteed. Hier zou ik wel een weekje een huisje willen huren, het zal best wat kosten. Vanavond het laatste stuk gevangen vis gegegeten. Deze keer gepaneerd met een sausje van ui met champignons. Was ook niet verkeerd, volgens Jaap. Vond ze alle vier lekker.
Donderdag 16 maart. 2017 Carieb, eiland Antiqua Mamora Bay.
Ik doe het huishouden en maak alles weer proper. Daarna gaan we even bij het gestrande schip kijken en lopen het strand af. Na de thee gaan we bij het andere deel van het resort kijken en willen het één en ander via de aanwezige WiFi downloaden. Mag je gratis gebruik van maken. Het is niet te geloven wat we allemaal om ons heen zien.
Net een soort cruiseschip op t land! De mensen worden aan alle kanten vermaakt. Wij gingen vlakbij de receptie zitten bij een soort plaza. We dachten daar even rustig te zitten , vlakbij de receptie dus vlakbij de WiFi. Hier verzamelde veel mensen zich om een bakkie thee te drinken. Dit kon je halen in een prieeltje. Tijdens de thee werd er dansles gegeven. Iedereen mocht aansluiten. Moest me natuurlijk beheersen om niet mee te gaan doen. Op het strand kun je drinken en snacks bij de bar halen. De mensen eten zich hier helemaal tonnetje rond. Aan het strand worden de catamarans volop gebruikt, hebben geen giek, dus kan weinig kwaad. Iedereen die het water op gaat krijgt een zwemvest aan. De suppers, de windsurfers, de waterfietsbemanning. We gaan meer weer terug naar ons eigen cruiseschip. Ik ga daar maar weer een maaltijd in elkaar flansen. Gisteravond was het restaurant aan het strand behoorlijk vol, met live muziek en een lopend buffet. Zag er gezellig uit. Klonk ook gezellig over het water, konden we mee genieten.
Vrijdag 17 maart. 2017 Carieb, eiland Antiqua van Mamora Bay naar Rickett Harbour bij Green Island
Anker op en daar gaan we tussen de riffen door de zee op. Het anker zit nog flink onder de klei. Dat spoelt er op zee wel vanaf. Fikse deining op zee, maar 15 knoopjes wind en heel hoog aan de wind met grootzeil op en motor bij gaan we richting Green Island. In de verte zien we het eiland al liggen. De Novatrix maakt behoorlijke duiken in het water, het anker wordt hierdoor goed gespoeld. Vlak voor Green Island is een groot rif te herkennen aan de overslaande witte golven die op het rif rollen. De Novatrix gaat goed tekeer terwijl Jaap ertussen door navigeert. In Rickett Harbour, een piepkleine baai met een wit strand en een groene berg met mooie grote vetplanten die op yuka’s lijken, liggen 4 schepen. Één van de schepen heeft een Nederlandse vlag! Jaap kijkt door de verrekijker…Hé, de Sea for Miles, wat leuk! Die hebben we voor het laatst op Mindelo, Kaap Verde gezien. Het is een gezellig weerzien. Om ons heen zwemmen grote waterschildpadden, echt een Melindabaai. Bij het rif kunnen we mooi snorkelen. Dus kleden we ons om en gaan op de snorkeltour. Om ons heen zwemmen mooie visjes ( o.a. de papegaaivis, eekhoornvis, Juv, grommer, hagedisvis, doktersvis, dwergkeizersvis) en een stuk of 8 lange gele vissen met een blauwe lange snuit, lijken een beetje op een fluitvis. Ze zwemmen gezellig net onder het wateropvlak met ons mee. Is echt een mooie snorkeltour, want als je om het eerste rif heen bent kun je bij een mooi strand komen. Dachten we… Blijkt toch nog een hele onderneming te zijn, maar wel leuk. Het is vrij ondiep. Af en toe zie ik voor me ineens twee grote flippers tussen het gras staan of op wat stenen. Dan kijkt Jaap even over het water heen wat de beste koers is om bij het strand te komen. Bij het strand aangekomen, eerst achteruit lopend op onze flippers (vooruit is natuurlijk een beetje lastig, val je te pletter), trekken we de flippers uit en gaan we aan de wandel en zien om de hoek nog een strand. Door het water lopend denken we dat te bereiken, maar de stukken koraal onder onze voeten zijn scherp, dus toch maar weer de flippers aan en over een ondiep stuk snorkelen we naar het strand. Zo supermooi om hier ze saampies over het koraalstrand te lopen! Op het strand zien we een grote kroonslak liggen! Als Jaap hem optilt zien we dat hij nog helemaal is gevuld. Een grote platte oranje voet beweegt. Ik had niet gedacht dat zo’n slak zo groot zou zijn!
Op de terugweg zien we allerlei soorten koraal zoals mosterdkoraal, zeepluim, zeeroede, brandkoraal, zeewaaiers en grote bollen okergele hersenkoraal onder ons. Ook veel gras waar de schildpadden zo van houden. Soms is het zo ondiep dat je gras langs je buik voelt zweven. Terug aan boord spoelen we ons af. De zoutwaterpomp in het keukenkastjes lekt, dus haalt Jaap die uit elkaar. Blijkt een scheurtje in het huis te zitten. Tegen de avond krijgen we een hoosbui. Terwijl we eten luisteren we naar de potcastuitzending. Voor het eerst sinds Spanje eten we binnen, want buiten is de kuip helemaal nat.
Zaterdag 18 maart. 2017 Carieb, eiland Antiqua Rickett Harbour bij Green Island
Antiqua is in 1493 door Columbus ontdekt. Hij heeft het bijna onmiddellijk weer verlaten omdat hij er geen zoet water kon vinden. Is daarna in 1632 door de Engelsen in beslag genomen. Later ook even Frans geweest, maar daarna bleef het een basis voor Engelse marine. Is tegenwoordig een onafhankelijke staat wat hoort bij het eiland Barbuda. Is 280 sq km groot, het hoogste punt is Boggy Peak, 405 m, heeft 80.000 inwoners, spreektaal is Engels en de hoofdstad is St John’s. Het is dus niet zo’n hoog eiland waardoor je niet zo’n last heb van valwinden en minder regen. Is aan alle kanten veelal omringd door riffen en er zijn vele mooie ankerbaaien. Een schitterend eiland om te vertoeven.
Vannacht een paar keer wakker geworden van de golven die vlakbij op het rif lopen. Je weet onbewust dat als je dat geluid hoort dat het niet pluis is. Maar hier kan het gelukkig geen kwaad, we liggen hier goed geschermd aan een mooring achter het eiland. We ontbijten. Een zwart vogeltje met een fel geel borstje en een zwart krom snaveltje ter grootte van een mus komt op de reling van de Novatrix zitten. Het is een hummingbird. Hij piept een beetje en een tweede komt erbij zitten. Dat pikt hij even niet, ze krijgen ruzie en hij jaagt de ander weg. Zo dit schip is voor mij… Hij vliegt naar de giek van de bazaan, vervolgens naar de lier van de kotter en komt zo steeds dichterbij. Komt in de kuip, wipt op het stuurwiel en dan op tafel. Pikt een broodkruimel uit het bakje in de tafel en gaat op het randje van een glas zitten om zijn snavel af te smeren. Hij kijkt al naar de ingang. Nee, dat is niet de bedoeling. We maken een beweging met onze hand en hij vliegt weer naar het achterdek. Jaap gaat naar binnen terwijl ik het logboek aan de kuiptafel bijwerk.
Ineens zit hij voor me op tafel. Ik schrik me een oerepoepie. Hierdoor schrikt hij ook en gaat op het stuurwiel zitten. Ik spreek hem even toe. Dat het niet de bedoeling is zover te komen. Zeker niet naar binnen, want dan heb je moeite om weer naar buiten te komen. Hij kijkt me met zijn zwarte kraaloogjes aan en gaat zich een beetje uit zitten sloven. Draait z’n kop, kijkt me hierdoor onderste boven aan. Hummy gaat nog verder de clown uithangen, maar ik blijf serieus. Jammer, lukt niet dus gaat hij er weer vandoor. Jaap heeft de zoutwaterpomp gelijmd, gesmeerd en weer in elkaar gezet en gemonteerd. We trekken onze snorkel en zwemvliezen aan en gaan we richting het strand voor ons. We dachten eerst met de dingy te gaan, maar het is aan te zwemmen. We laten op de Novatrix alles open, we zij toch in de buurt. Jaap duikt 3 mooie schelpen op. Even later lopen we over het verlaten strand. Sommige plekken lijken wel betegeld. Dikke platte plakkaten koraal hebben een rand gevormd bij de branding. De begroeiing zijn planten die tegen zeewater kunnen, grote lange cactussen van wel 3 meter en supergrote vetplanten, zo groot als myself. Het is een onbewoond, de naam zegt het ; Green Island, groen eiland. We zwemmen weer terug naar de boot. Jaap doucht buiten het eerste en gaat naar binnen om zich om te kleden. Hij vindt binnen bij de kombuis Hummy helemaal over zijn toeren, zijn borstje gaat hevig op en neer. Hij is duidelijk de weg kwijt. Hij fladdert heen en weer, kan de uitgang niet meer vinden. Snel doet Jaap de dakluiken open, maar hij is al naar achteren gevlogen. Ook daar zetten we alles open. Eindelijk vindt hij een weg naar buiten en gaat er vandoor. Toch maar beter moeten luisteren?! Struisvogelpolitiek…
Zondag 19 maart. 2017 Carieb, eiland Antiqua Rickett Harbour bij Green Island
Wie zien we bij ontbijt op de reling.. Hummy. Hij gaat nog wel op het stuurwiel zitten, maar gaat niet verder…Vandaag eerst maar eens het onder waterschip onder handen genomen. Jaap heeft tegen de borstel van de boenborstel een plankje geschroefd zodat hij vanaf de waterlijn dit langs de huid van het onderwaterschip kan halen. Er hebben namelijk beestjes een hele kalkroute op het onderwaterschip 20 cm vanaf de waterlijn naar beneden gefabriceerd. Is vrij hard dus borstelen helpt niet. Jaap trekt zijn shorty, duikbril en flippers aan en gaat in het water aan de arbeid. Hij is ruim anderhalf uur bezig. Een pittig karwei om het borstelplankje op steel er onderdoor te halen, wil natuurlijk steeds omhoog. Ik ga ook te water en maak de waterlijn schoon en de 20 cm eronder. Beiden worden we vergezeld door visjes die alles lekker opsmikkelen. Tot de kiel is het onderwaterschip weer aardig glad. Het groeit hier ondanks de antifouling goed aan.
Er komen grote superjachten voorbij. Één superjacht is wel heel bijzonder. Een motorschip met de boeg van een wat je vroeger had van een oude zeesleper. Maar dan helemaal nieuw. Groot, niet normaal! Gaan in een baai hier verderop liggen. Daar is natuurlijk niet zo’n mooi strand als hier… Even later komt een 28 ft motorbootje en een grote zwarte rib van dat schip de boel hier verkennen. Je voelt hem al..hier willen ze natuurlijk hun gasten gaan vermaken. Ze gaan weer terug naar het schip om de spullen te gaan halen. Helaas is een catamaran , die hier dagelijks een paar uur met dagjesmensen om te vermaken aan het strand, ze voor. Als ze met twee volle boten aankomen weten ze het even niet. Een stukje verder is ook een mooi strand, helaas is het daar wat ondieper om te landen. Het motorbootje komt natuurlijk vast te zitten. Een ander bootje trekt hem er weer af. Van alles wordt erheen gebracht. Zes teakhouten stoeltjes met tafeltjes, 4 supergrote ligstoelen met grote kussens. Hoge hangtafels met kleedjes, badlakens, kleine tafeltjes, barbeque met heel veel bakken eten. Koelboxen met vlees en drinken. Heel veel setjes met snorkelspullen, nog in het plastic, helemaal nieuw.. Alles wordt door het personeel netjes neergezet. Vanaf de Novatrix zien we het allemaal om ons heen gebeuren terwijl we op het voordek heerlijk zitten te lunchen. Als laatste brengen ze een grote partytent. De gebruiksaanwijzing wordt gelezen en met veel moeite wordt deze opgezet. En dat allemaal op een schuin aflopend strand. Boven het eiland zien we donkere wolken aankomen. Oh jee, dat gaat niet goed. Wij hebben gelukkig onze lunch op en verhuizen naar de kuip. Zij hebben het niet in de gaten. En ja hoor het begint me daar te plensen. Ze rennen met alle net netjes neergezette spullen heen en weer om ze onder de partytent te zetten. Ja en dan worden de gasten in de stromende regen gebracht. Waren natuurlijk al op weg toen het nog niet regende… Ze beginnen weer te rennen met alle spullen, net komedie kepers. De regen houdt al op en vlug wordt alles neergezet. De gasten moeten van de motorboot overstappen in de rib en kunnen dan pas naar de kant. Is wel even klauteren natuurlijk. De kok start de barbeque op en er wordt van alles op een serveerblaadje rondgebracht. Wij sluiten de Novatrix af en gaan nog even het hoekje om met de dingy. We hebben even genoeg gezien. Even kijken hoe het daar is. De badgasten worden weer teruggebracht en alles wordt weer door het personeel opgeruimd.
Maandag 20 maart. 2017 Carieb, eiland Antiqua Rickett Harbour bij Green Island.
Na de lunch gaan we het eiland bezoeken, expeditie Green Island. De dingy trekken we het strand op en zoeken de kale tak, want daar hadden we een paadje gezien. Met onze waterschoenen aan gaan we op weg. Het is behoorlijk dicht gegroeid met grote vetplanten in de vorm van yukka’s, grote cactussen en bomen en struiken.
Af en toe hoor je geritsel van beesten die er even vandoor gaan. Geregeld zien we mooi gekleurde hagedissen in allerlei maten. We moeten goed opletten zodat we ook de weg terug weer vinden. Op een gegeven moment kun je meerder kanten op. Jaap tekent met zijn voet een pijl in de richting die we op de terugweg moeten nemen. Wat n padvinder! Eindelijk komen we aan de andere kant van het eiland, bij de volgende baai. Óók mooi.. Hier worden ook mensen voor een paar uur gedropt. We gaan toch maar terug naar onze baai. Met moeite vinden we de weg terug mede dankzij Jaap z’n getekende pijl. Jaap maakt onderweg wat foto’s van de supermooie planten. Was een mooie tocht. Op de rand van de dingy drinken we even een flesje water, maken even een selfie en hebben het warm. Lekker naar de boot onze snorkelspullen pakken. Het is vandaag zulk rustig weer, dan zal het wel een heel stuk helderder zijn. En ja hoor, wat leuk en wat veel visje. Even ben ik Jaap kwijt. Hij komt boven met een superschelp. Best zwaar dus terug naar de boot. Helaas zit de bewoner er nog in. Valt er niet uit te trekken. Wat ‘n kracht zit erin zo’n beestje. Omdat het zo rustig is wil Jaap nog even vliegen. En het wordt echt een droon(m)vlucht.
Dinsdag 21 maart. 2017 Carieb, eiland Antiqua van Rickett Harbour naar Falmouth Harbour.
Na het ontbijt, de laatste twee boterhammen, de zee op naar Falmouth Harbour, 17 kn wind en halve wind dus ideaal zeilweer. Voor anker dichtbij de Catamaran Marina en voor lunchtijd boodschappen gehaald bij de supermarkt vlakbij. Jaap heeft op de iPad een App gedownload waar je per eiland een mooie wegenkaart heb met veelal alle winkels. Weer lekker wat colablikjes en brood gehaald. Beste een aardig gesorteerde winkel met ook groente en bevroren vlees. Er is hier geen dingy Dock. Het vuil naar de kant gebracht en gelijk even naar de watersportzaak daar op het terrein gegaan. Nieuwe flubbervisjes gekocht voor aan de hengel. De dorado had er een deel van gemolesteerd. Een mooie dingy komt langs gevaren en ik zwaai vriendelijk. Gelijk komen ze langszij om te vragen of we donderdagavond op hun party willen komen en krijg een papieren uitnodiging toegestopt. Welk schip? vraag ik in het Engels. Die grote grijze en wijzen richting dure haven. Oké we bedanken voor de uitnodiging. Die grote grijze?! We kijken door de verrekijker en zien heel veel grote grijze zeilboten liggen. Op de AIS kijkt Jaap en ziet waar hij ongeveer ligt. Het is geen zeilboot, maar een supergroot motorschip van 60 meter. Ja daar zouden we wel even aan boord willen kijken, maar we gaan morgen weer verder. Helaas…
We gaan aan de afwas. Jaap kijkt even in de machinekamer. Oei…De drukschakelaar van de nieuwe waterpomp doet het niet meer. Hierdoor lekt er zout water. Gelukkig heeft Jaap nog een reserve drukschakelaar en wisselt ze om. Ondertussen horen we livemuziek dat gespeeld wordt op de steiger twintig meter verderop. Er is op de steiger een tent neergezet, barbequetje erbij en spelen maar. Als wij binnen klaar zijn steek ik buiten een kaarsje aan, doe de kuipverlichting uit en doet Jaap de blauwe verlichting aan dek aan. We genieten van de gezellige live muziek. Een beetje doe maar muziek. Het leven is hier echt heel vervelend…Af en toe horen we ook reggae muziek en eindigen ze de avond met Let’s get together and feel allright. En dan is de rust weer terug in de baai en gaan we slapen.
Woensdag 22 maart. 2017 Carieb, eiland Antiqua van Falmouth Harbour naar Five Islands Harbour, de Hermitage Bay.
Tijdens het ontbijt zien we dat ons uitzicht weer is verandert. Er liggen nu veel grote zeiljachten in de buurt voor anker. Wij hebben hierbij vergeleken maar een klein bootje. Dan komt er ineens een zwart joekel binnenlopen met 3 kolossale masten, zonder verstaging. Het is een zeilschip van 88 m lang, 10 m breed en 10 m diep. Ze steken hem even achteruit naar binnen, net of het niks is. Sommige mensen aan boord van de kleine schepen liggen nog te slapen. Je zal wakker worden en even uit je patrijspoort kijken. Komt er wat zwarts langs, waar geen eind aan komt… Ook loopt er een wit zeiljacht binnen, 56 m lang, 12m breed en steekt 6m diep. Een machtig gezicht. We liggen hier in het whahalla van grote zeilschepen. Net of het niks is, natuurlijk wel allemaal met zo’n zes man bemanning.
Met moeite krijg ik het anker uit de grond en varen we de zee op. Lekker windje, veelal voor de wind. Jaap heeft gisteren het log ingesmeerd met copper paste. Steeds als we een dag ergens hebben stil gelegen zit het log vast. Jaap heeft al van alles geprobeerd o.a. Vaseline. Niets hielp, nu dit maar proberen. Het log heeft er een beetje moeite mee, draait langzamer vergeleken bij het gemeten SOG. Scheelt zeker 2 knopen. Misschien moet hij inlopen? We gaan als een tierelier met alle vier de zeilen op. Bij Five Islands slaan we af de baai in. We gaan goed schuin als ik van stuurboord naar bakboord wil lopen over de bank van kuip. Helaas komt mijn schoenzool op de grootschoot terecht en glij ik erheen. Ik lijk wel een halve zool. Mijn zool laat een zwart spoor achter terwijl mijn oksel over het stuurwiel raast en mijn scheenbeen als rem fungeert zodat ik niet het dek op vlieg. Zal best wel een heel apart gezicht zijn geweest. Ik was wel snel bij de genualier om de schoot aan te draaien. Even later gaan we voor anker. Op de kant bij Bakers Cellar horen we herrie. Blijken dat ze daar filmopnames te maken. Er loopt wel dertig man rond, er is achter het strand een heel kamp opgesteld voor ze. Er ligt een oud vissersbootjes in de buurt voor de landtong. Hebben ze zo beschildert dat hij heel oud verroest lijkt.
De hele dag zijn ze druk bezig met de opnames. En wij? Vanmorgen roken we een vreemd luchtje… Als we op plaats van bestemming zijn kijken we wel even, dachten we. Jaap doet de machinekamer open…shit! Het meurt er behoorlijk. Blijkt de vuilwatertank van het toilet achter lek te zijn. De RVS tank is 33 jaar geleden stevig gebouwd en ingebouwd. Er hangt en zit van alles voor. Door het zoute water, het zure urinemengsel etc. is het toch gaan roesten, natuurlijk van binnenuit. Alles in de buurt zit onder tot de snaren van de stuurautomaat en de keerkoppeling toe. Eruit halen is geen optie, komt op de thuis to do list te staan. Nu besluiten we dat het beter is om een rvs plaatje op maat te maken en erop te plakken. Jaap is hier een paar uurtjes zoet mee. Als het vast zit vervolgt het boenen en afspoelen van de machinekamer. Dat er zoveel shit zich door die twee piepkleine gaatjes kan persen. En ik …ik poets poets poets weer aan dek, het zout doet de Novatrix geen goed. Gelukkig wel in de zon met een lekker windje. De omgeving is weer super. Omdat de bodem van koraalzand is liggen we in azuurblauw water. Aan een mooi strand bij een resort dat gezellige bruine huisjes heeft tegen de berg omgeven door mooie groene begroeiing zodat het haast niet opvalt. Ook vanavond hebben we weer livemuziek. Helaas niet zo’n beste zanger.
Donderdag 23 maart. 2017 Carieb, eiland Antiqua van Five Islands Harbour, de Hermitage Bay naar Deep bay.
We halen het anker op uit het turkoise mooie wateren zetten koers naar Deep Bay. Voor de wind zeilen we alleen op de genua. We komen langs mooie stranden waar leuke resorthuisjes vlak aan strand staan. Helaas loopt daar wel een flinke swell het strand op, spectaculair om te zien en ik denk ook om in te zwemmen. We komen langs Hawksbill Rock dat met een beetje fantasie op een grote schildpad lijkt.
Bij het Galley Bay ligt zeilschip voor anker. Als we goed kijken zien we dat de bemanning met een dingy het strand op probeert te gaan. Wat een uitdaging, want er loopt me daar een swell! Ik hou m’n hart vast. Ze racen langs het strand heen en weer om een goed moment te kunnen kiezen. En ja, precies op tijd landen ze, springen eruit en trekken gelijk met z’n allen de dingy op het strand. Daarna volgt een megagolf. Je ziet ze hier beduusd naar kijken. Wij schieten in de lach… Nu straks nog zonder kleerscheuren terug zien te komen! Dan komen we in Deep Bay. Ook een wauw Bay. Veel minder swell en ook weer turkoise water met grote waterschildpadden die nieuwsgierig komen kijken wat we van plan zijn. We hadden in de pilot gelezen dat midden in de baai een scheepswrak lag. Dit was moeilijk te zien, er steekt nog een klein stukje boven water. Het wrak is van de ‘Andes’. Dit schip is in 1905 daar gezonken. Het was geladen met pek/teer dat in brand was gevlogen. Ze mochten daarom geen haven aanlopen en uiteindelijk is het schip in deze baai gezonken. Volgens de pilot was het een goede snorkelplek. Middenin de baai laten we het anker zakken en genieten van het uitzicht. Wel jammer dat er aan stuurboord van het mooie strand een hotelflat is gebouwd. Ik maak even een lunch terwijl Jaap de dingy gereed maakt om aan land te gaan, dacht ik. Ik kijk naar buiten: Jaap zit onderuit gezakt in de dingy hangend in de davids. Hij schiet in de lach als hij het plaatje wat in de dingy zit geplakt. Met precies zo’n mannetje in de dingy met een groot kruis erdoor. Het mag niet?!: zegt hij verbaast!
Ja, wat moet je daar nou op zeggen. Ik zie ineens voor me : mezelf in een wiebelende dingy een vis molesterend midden op de Atlantische oversteek naar de KaapVerden. Zodat al het bloed gewoon door het spuigat van de dingy weg kon lopen. Óók hangend in de davids. Dat moet dus anders kunnen..
Na de lunch varen we richting strand. Hier staat veel minder swell. Als het kan spring ik eruit en trek de dingy met Jaap erin aan land. Jaap bevestigd de wieltjes onder de boot en zo rijden we hem het strand op. Easy en binden hem vast aan een palmboom. Naar Fort Barrington geklommen. Prachtig uitzicht over de baaien. Erachter ligt een lagoon. Hier worden dit jaar nog 450 vakantiewoningen voor een resort gebouwd. Geen slechte plek voor een strandvakantie! In de verte zien we St John’s liggen, een grote stad waar 3 cruiseschepen bij de cruiseterminal liggen. Die zien we later op de avond weer wegvaren. Een mooi gezicht, wat een hoop mensen zullen daarop zitten en wat zullen er een hoop mensen in de stad zijn losgelaten!
Er liggen Zweden naast ons, ook een HR, die kwamen we tegen op strand. Zij zijn een jaar eerder dan wij overgestoken en hebben hun schip in Grenada achter gelaten en zijn in december weer aan boord gekomen. Laten hun schip in april aan boord van een schip van rederij Sevenstar hijsen en laat hem terugvaren.
Vrijdag 24 maart. 2017 Carieb, eiland Antiqua van Deep bay naar Jolly bay.
It’s a very Jolly day.
8 mijl terug gevaren om in Jolly Bay uit te kunnen klaren. We waren buiten voor anker gegaan. Daarna met de dingy naar de Customs steiger. Was een gebouwtje met drie deuren en daarvoor een veranda, leek een beetje op een huis uit een Westernfilm. Eerst naar port authorities vervolgens naar Customs. Daar werd ons de computer aangewezen om Eseaclear in te vullen. We werden hierbij geholpen, op een hele aparte manier. Jaap stond bij het toetsenbord en ik achter hem en daar achter deze meneer. Hij wees alles stap voor stap aan met een dunne tak. Het ging hierdoor allemaal lekker snel, maar ik had moeite om niet in de lach te schieten! Was zo vreemd met die tak. Daarna met getekende papieren naar een deur verder van Immigration. Dat ging ook lekker snel, dachten we. Te vroeg gejuigd, want er waren mensen voor ons. Een Fransman stond te wachten en vertelde dat een meneer voor hem heel veel paspoorten had. Dat was niet zo Jolly. Dat was helemaal niet zo Jolly, want we hebben bijna 3 uur staan wachten. De man die ons net had geholpen viste geloof ikliever… Wat bleek ; hij had twee vislijntjes vanaf de veranda uitstaan rond onze dingy. De Fransman voor ons had familie meegenomen die af en toe hun benen gingen strekken en bijna te pletter vielen over zijn lijntjes. Dit werkte op mijn lachspieren, zeker toen hij zijn lunch ging halen en zelf bijna te pletter viel. Maar kon me inhouden, want je wil zo’n man natuurlijk te vriend houden. Eindelijk hadden we onze stempels en konden we naar de supermarkt. Best een grote, wel je tas aan de security afgeven. Ze hadden blikjes cola in de aanbieding, treetje van 32. Dat was Jolly good. Terug naar de dingy, waar Jaap even op me bleef wachten. Nog even langs de souvenierswinkel met een superlief mens die vroeg of ik het op Antiqua naar mijn zin had en waar ik vandaan kwam. Hielp me heel lief, wat een schat! Echt Jollylief. Na thuis de boodschappen ontkakkerlakt te hebben, geluncht en een handwasje gedaan naar de overkant gevaren in de dingy. Langs het strand en tussen het mongrovebos door gewandeld. Lekker de baai rondgevaren, heerlijk weer, voetjes overboord. Erg mooi hier, de rotsen van de berg zijn behoorlijk uitgesleten. Heerlijk rustig is het hier op het water. Heel in de verte zie je Monserat liggen.. Is weer een hoog eiland, dus zichtbaar.
Komt een supper langs met een boombox aan, maar in een plastic zak. Die had het naar z’n zin, stopte even om te zwaaien. Je kijkt hier nergens meer van op.
Zaterdag 25 maart. 2017 Carieb, eiland Antiqua van Jolly bay naar eiland Nevis, Charlestown. 48 mijl
Vanmorgen om half 7 uit de veren. Vóór het ontbijt willen we richting Nevis. Grootzeil gezet en op zeil het anker op. Het anker had moeite om afscheid te nemen. Had het Jolly naar z’n zin in Jolly Harbour. Antiqua was verrassend, mooi, leuk en gezellig. Een heerlijk eiland, om nooit te vergeten.
Voor de wind varen we richting Nevis. Na 20 mijl zien we de contouren van het eiland. Wordt steeds zichtbaarder zeker door zijn hoogte, Nevis Piek is bijna 1000 meter hoog. Tegen drieën kwamen we aan bij Charlestown, eiland Nevis. Er waren nog wat vrije boeien dus genua ingedraaid en het grootzeil op het laatste moment. Oeps toch iets teveel vaart om rustig de boei op te kunnen pikken. Maar samen lukte het. Grappig ; er kwam vandaag geen motor aan te pas. Tijdens het varen zag ik een rubber dopje op één van de steptepoten loszitten. Toen we eronder keken zagen we dat het eronder niet helemaal meer goed zat. Dus bij aankomst had Jaap gelijk een reparatieklus. De reling los, septepoot losgehaald en binnen gelast. Ik kon ondertussen alle onderdelen buiten even poetsen zodat het er weer als nieuw uitzag na terugplaatsing. Klus geklaard, nu nog opruimen…Terwijl ik zat te poetsen had ik uitzicht op het strand. Mensen wat een swell liep daar. Er gingen toch verschillende dingy’s heen. Wat een bijzondere landingen…Het is weekend en dat kun je inklaren tot 13.00 hier. Dus gele vlag gehesen samen met de st Kitts en Nevisvlag. Morgen vroeg maar inklaren, mogen dus nu niet de kant op.
Je ziet dat de eilanden langzamerhand droger worden. Begon al op veel plaatsen op Antiqua.
Als het donker is komt er weer gezellige muziek van het strand. We liggen aan de voet van de vulkaan van zo’n 1000 m aan een mooring..
Eiland Nevis is 90 sq km, hoogste punt is de vulkaan Nevis Peak, 985 meter hoog, hoofdstad is Charlestown, 12000 inwoners, spreken Engels, zijn onafhankelijk en hoort bij St Kitts. Is natuurlijk in 1493 ontdekt door Columbus. Is in Franse handen geweest, maar later in Engelse handen. De eerste nederzetting is door een vulkaan uitbarsting en bijbehorende tzunamie in zee gezakt. St. Kitts zien we verderop liggen met ’s avonds heel veel lichtjes, zo knus om te zien. We realiseren ons steeds meer dat we steeds dichter bij het punt komen dat we afscheid moeten gaan nemen van deze superomgeving, de Carieb. We hebben er nog lang geen genoeg van. Zo supermooi hier, is nu al een reis om nooit te vergeten.
Zondag 26 maart. 2017 Carieb,van eiland Nevis stad Charlestown naar eiland st Kitts via Shitten Bay en Bugs hole naarBallast Bay, voor anker.
Na het ontbijt met de dingy naar de kant. Vanaf onze mooring plek is dat een behoorlijk eind varen. Als we er aankomen is het niet echt een fijne plek voor de dingy, maar ja we moeten toch even inklaren. Als we bij het gebouw waar alle autoriteiten inzitten aankomen is het nog gesloten. In de pilot staat dat ze om 9 uur open zijn en het is nu een kwartier later. Jaap loopt even naar de steiger van de Ferry en vraagt daar aan een medewerker wanneer Customs aanwezig is. Ze denkt over drie kwartier. Als Jaap weg loopt roept ze hem terug, want ze ziet de beambte namelijk aankomen en zegt, zo die is vroeg. In Nederland zouden we zeggen dat hij weer te laat is. Hij vraagt ons even een paar minuten te geven. En tien minuten later stappen we zijn kantoortje binnen. Natuurlijk moeten we een formulier invullen en betalen. Helaas zijn immigration en de port autoriteiten niet aanwezig verteld hij. En dan krijgen we het advies om bij Basse Terre op st Kitts nog even langs te gaan om af te spreken wanneer we weer willen vertrekken. Zo dat is mooi geregeld. Nog even het stadje rondgewandeld. Wat een lieve mensen, ieder zegt je gedag, alleen is het zondag en is alleen de kerk en de bakker open. Terug op de boot gooien we al gauw los en varen naar st Kitts. Nevis en st Kitts worden gescheiden door een twee mijl breed helder turquoise water. Op st Kitts varen we naar Shitten Bay. Bij Bugs hole gaan we voor anker om te lunchen. Vrij onaangename namen, maar een prima plek. Geen shit of bugs gezien. Wel een mooie ankerplek met rotsen onder water met zelfs leuke inktvisjes. Met de dingy er naar toe en deze even aan een mooring gelegd terwijl daar even heerlijk konden snorkelen. Mooi helder water. Daarna verder gezeild naar de volgende baai, Ballast Bay. Heerlijke ruime baai bij een lagoon waar op de kaart stond dat er een Marina in aanbouw was. Is nu af.
Maandag 27 maart. 2017 Carieb, eiland St Kitts, Whitehouse bay naar Basse Terre, jachthaven.
Wij wilden vandaag eigenlijk naar Basse Terre varen, maar er staat echt gen wind. Zeilend zouden over 4 mijl 5 uur doen. Dus slaan we af naar de volgende baai, Whitehouse Bay .Er worden hier blijkbaar rubberboten verhuurd, want er scheurden er zo drie voorbij en ze scheurden er goed vandoor. De verhuurder ging er hevig zwaaiend achteraan. Ze hadden het niet in de gaten, maar ze voeren richting het rif dat net onder water zat. Net op tijd hielden ze in. Was zo’n grappig gezicht. Even gesnorkeld en geluncht en er kwam zowaar wind. Dus hup richting Basse Terre. We wilden voor de jachthaven voor anker, maar er stond veel te veel deining dus naar binnen. We kregen na even wachten een plek, die bleek al vergeven te zijn dus weer naar een andere plek. En dat in die hitte al dat gesjouw met landvasten en stootwillen. Eindelijk lagen we, dus naar de marine office en betaald. Op naar Customs, die stuurden ons door naar immigration bij de Cruiseterminal. Daar wilde ze graag Jaap z’n pen houden,want ze raakte er nog al wat kwijt. Door naar de port autoriteiten en later even rondgekeken op de kant. Bij de cruiseterminal hebben ze een heel terrein gemaakt met tax Free winkeltjes. Loop je aan het eind een poort door dan kom je in de stad, waar het weer echt Caribisch is.
We willen morgen wat van het eiland zien. We gaan met de plaatselijke bus naar een fort halverwege het eiland.
Dinsdag 28 maart. 2017 Carieb, eiland St Kitts, Basse Terre, jachthaven. Eilandtour
Als we wakker worden liggen er al twee cruiseschepen aan de kade, even later een derde.
Op tijd lopen we richting busstation om naar Bromstone Hill Fortress, fort George te gaan. Deze bus rijdt altijd op tijd…; als hij namelijk vol is gaat hij rijden! Is een 15 persoons busje waar iedere persoon $EC3,50 (€1) betaald hoever je rit ook is. Je mag onderweg uitstappen waar je wilt. Je kunt zo’n busje gewoon aan de kant van de weg een seintje geven als je mee wilt. Ze rijden wel altijd stevig door en soms zit je met zweet in de handen, maar je komt er wel. We worden 13 km verder bij het bord met de pijl naar Bromstone Hill Fortress afgezet. Jaap had gister het idee dat we het wel konden fietsen,maar ik heb zo de ervaring dat je dat beter niet in de Carieb kan doen… Er wordt hier onwijs hard gereden, houden zich niet helemaal aan de verkeersregels en als fietser lig je zo in de goot als je niet oppast. Na het uitstappen gaan we aan de wandeltocht beginnen. Het is nu al warm, het zweet loopt langs onze ruggen. Het is way up! Het is nog lekker rustig. De weg is slingerend omhoog en best steil en onoverzichtelijk. De cruisegangers worden er met busjes naartoe gereden. Bij iedere bocht wordt er getoeterd om het tegenliggend verkeer te waarschuwen. De eerste busjes komen al. We hebben beide een rugzak om. Steeds drinken we even wat om de waterhuishouding op peil te houden. Eindelijk komen we bij het huisje met de kassa. We zijn de eerste. We dachten er al waren, maar nee hoor, we moeten nog verder omhoog. De berg blijkt 290 m te zijn. Maar als we boven zijn hebben we een formidabel uitzicht!
Op de Monkey mountain laten we de drone opstijgen en maakt Jaap mooie opnames. Als we klaar zijn, komt er een bezwete medewerkster de berg op om te vertellen dat het verboden is met een drone te vliegen hier. Oeps, dat wisten we niet. Ze gaat weer terug naar beneden. We ruimen hem snel op en gaan het fort bekijken.. Even later kopen we een lekker ijsje met een koud blikje cola. We genieten. Je kunt zo mooi op deze hoogte over de oceaan uitkijken. We zien st Eustatius en Saba in de verte liggen. Na een tijdje gaan we weer aan de terugweg beginnen. Jaap ziet al gauw een binnendoortje, Off the road. Het is wel een heel geklauter door het bos en best steil naar beneden, maar het scheelt een behoorlijk stuk en we komen al weer aan op de weg door het bos. Jaap ziet ineens een aapje, ik ben net te laat om een foto te maken, jammer. Zo leuk om te zien.. We komen bij de doorgaande weg en hoeven maar even in de stekende zon te wachten en ja hoor daar komt alweer een busje aan. We steken onze hand op en hij seint met zijn lichten dat hij het begrepen heeft. De deur gaat open en we stappen snel in. De man voor me geef ik het geld en die geeft het weer door aan de bestuurder. Is allemaal heel gewoon..we komen langs een Jachthaven, waar je boot uit het water kan worden gehaald om op een groot grasveld te worden gestald. Wel op een hele speciale manier, de kiel laten ingraven i.v.m. het huricanseizoen . Echt een bijzonder gezicht. Er wordt een gleuf gegraven voor de kiel van je boot. Zo staan boten met masten lekker stevig en lijken geen kiel te hebben. Terwijl we zo meerijden in het busje zie ik Jaap naast me meedeinen op de muziek van de gedraaide gospelmix , reggae muziek . Heerlijk om weer thuis te zijn. Even later komen de catamarans met touristen met harde muziek de haven binnenvaren. Veelal een feestje bouwend, polonaise of twistend aan dek. Wij gaan nog even langs Customs om uit te klaren. ‘s Avonds als we in de kuip zitten worden we weer opgegeten door de muggen. Jaap doet alle horren er weer in en start binnen de ventilator om wat verkoeling te krijgen. Helaas zitten er toch nog wat muggen binnen….
Woensdag 29 maart. 2017 Carieb, eiland St Kitts, Basse Terre, naar Oranjestad op het eiland St Eustatius.
Oh wat is het heet vandaag, niet te harden! Even voor achten varen we de haven uit op zoek naar wind. Als we alle stootwillen en landvasten hebben opgeruimd kijkt Jaap me. Mar, je loopt helemaal leeg. Heb je soms een lekkende koppakking? Het zweet loopt met straaltjes langs mijn gezicht… We varen langs het fort van gisteren. Jeetje het is best wel hoog wat we hebben geklommen! We zien st Eustatius en Saba al gebroederlijk naast elkaar liggen. Wat een schitterend gezicht, de vulkaan Quill op st Eustatius met de gebruikelijke wolk erboven. Ik ga voorop voor de voorstag op het dolfijnenplankje zitten om van ons uitzicht te genieten.
We zijn benieuwd hoe st Eustatius zal zijn, is Nederlands grondgebied. De baai voor Oranjestad is zo goed als leeg. We hebben in de pilot gelezen dat de moorings niet te vertrouwen zijn. We gaan voor anker en het anker graaft zich goed in. Met de dingy gaan we aan land, zonder contant geld. De munteenheid is US$. Bij Customs en immigration wappert de Nederlandse vlag en spreekt de beambte Nederlands. Het kantoor zit in een omgebouwde container op de kade. Als je binnenkomt daalt de temperatuur bijna tot het vriespunt door de airco. Kun je nagaan hoe het was toen we weer naar buiten kwamen…Hierna naar de portautoriteiten waar we wel contant moeten afrekenen. Geen punt, de weg volgen en dan omhoog en het wijst zich vanzelf, verteld het vrouwtje achter het loket. Wij gaan op weg, wat een hitte, maar wat leuk hier. We lopen eerst het Lower town door en zien dan een steil pad , het slavenpad, omhoog naar het upper town. Jaren geleden is het Lower town door een orkaan verwoest, waarbij zelfs de kademuur onder water is verdwenen en hebben ze bovenop de hoge klif een nieuw stadje gebouwd. Beneden aan het strand zijn nu nog wat restaurantjes, hotels (laagbouw) en duikshops. Het is een hele klim omhoog. Jaap gaat boven in het parkje op een betonnen bankje zitten met uitzicht op de baai waar de Novatrix al gezelschap krijgt. Even onze waterhuishouding weer op peil brengen. We wandelen het pittoreske plaatsje door op zoek naar de bank. Blijkt tegenover de snackbar te zijn. Snackbar!? Ze zitten daar aan de patat als we de weg naar de supermarkt vragen. Ze antwoorden in het Nederlands met een Caribisch accent, heerlijk, we voelen ons hier nu al thuis. Een beetje Carieb, maar dan op z’n Nederlands, Dutch Caribbean. In de supermarkt vinden we veel Amerikaanse producten, zoals de heerlijke sinaasappelsap die we 11 jaar geleden voor de oversteek kochten. Hup in ons mandje en vlokken. Ook Becel boter. Helaas betalen met US$. Maakt niet uit, kwam gewoon uit de flappentapper. Terug bij de havenautoriteiten betalen we, ook voor het ankeren moet je hier betalen. Er liggen zo’n zeven zeilboten om ons heen. Stumpy ligt naast ons, een klein polyester vissersbootjes van een local.
Donderdag 30 maart. 2017 Carieb, eiland St Eustatius Oranjestad. Op weg naar de krater
We hebben heerlijk geslapen. We ontbijten en maken ons op om richting de krater te gaan, hoog in de bergen. De slapende vulkaan Quill met de top op 600m. De fietsen doen we in de dingy, onze bergschoenen nemen we mee in een vuilniszak, want we gaan blootsvoets de dingy in. We moeten namelijk op het strand landen. Er staat een hevige swell dus oppassen geblazen…Afgesproken dat ik als eerste de dingy uitspring om met de lijn de dingy het strand op te trekken. Als we aankomen neemt een grote golf het over en ik zit klaar om te springen en zie ook gelijk dat het bij de branding nog behoorlijk diep is. Hier kijk ik even naar en ben even afgeleid. Spring! Hoor ik Jaap roepen. Dus spring ik, maar heb iets te veel vaart waardoor ik bijna te water ga, gelukkig is maar 1 bil nat. Heb per ongeluk het lijntje losgelaten toen ik probeerde mijn evenwicht te hervinden. Jaap springt ook het bootje uit, niet makkelijk met die fietsen er nog in. Snel trekken we aan het bootje,want de golf tilt de dingy al op. Pfff toch nog goed gegaan en tillen samen het bootje naar de klapperboom. Terwijl Jaap hem hieraan vastmaakt zet ik de fietsjes in elkaar en zet ze op het gras,verderop. De sokken en bergschoenen gaan aan en lopen we het slavenpad omhoog. Is te steil om te fietsen. We fietsen het stadje door en gaan richting the way up. Is nog geasfalteerd, maar is steil omhoog. Dus fiets aan de hand en klimmen maar. Wat vermoeiend zo in de hete zon en zo steil omhoog. Eindelijk komen we bij de afslag, Jaap ziet het op de App op de iPad. We slaan af en is het nog steiler. Men, wat een klim! Dat voel je niet alleen in de kuiten, maar ook in de heupen. Mijn koppakking lekt weer hevig. We drinken regelmatig water om even bij te tanken. Eindelijk kunnen we met de fietsen niet verder en zetten we ze op slot. Een pad nog steiler omhoog, maar dan met grote kluiten volgt. Als we dat volgen komen we bij de zendmast die we vanaf de boot konden zien. We hebben steeds wel schitterende uitzichten. Bij de mast aangekomen zien we geen pad meer. Op de iPad zien we dat we verkeerd zijn gelopen, ik bedoel geklommen. Dan maar weer terug, bij de fietsen moeten we afslaan.
Was best heftig om zo steil met rollende stenen en aarde onder je voeten af te dalen…We lijken een pad te zien ; zou dit dan de weg naar de krater zijn? We lopen een stuk, maar struiken overwoekeren het pad. De iPad weet het niet meer, wij ook niet. We zoeken verder, maar kunnen geen pad vinden. Dan maar met de fietsjes een stuk terug. Het eerste stuk met de fietsjes ligt vol met kluiten en is zo steil dat je een fietsacrobaat moet zijn om rechtop te blijven. Dus lopen we maar. Eindelijk kunnen we weer op de fiets stappen, nou ja stappen… Springen met de terugtraprem in de goede stand en de handrem aan. Één … twee en jump! In één keer goed. Het zweet staat in mijn handen, maar heerlijk sjezen we een stuk naar beneden. Met wapperende haren en oksels die weer even lucht krijgen. We komen bij de afslag met bordje naar Quill. Volgens de iPad gaan we dan helemaal om de berg heen en gaan we aan de andere kant de berg op. Dit zien we niet zitten dus dan maar niet naar de krater. We hebben genoeg geklommen. Zijn op 2/3 van de berg geweest. Dus dalen we maar weer af. Even langs de supermarkt om ijs te halen en banaantjes en weer naar de dingy. Op het strand zit een mevrouw, die zie je denken. Hoe gaan zij dit doen? De swell is er niet minder geworden… Het bootje sjouwen tot vlakbij de branding, fietsen erin. Schoenen uit. Dat doet pijn, vulkaanzand is zwart en héét! We lopen snel even het water in om onze voeten af te koelen. Na de hoogste golf spring ik voorin in de dingy. Jaap geeft de dingy een harde duw en springt er ook in en start gelijk de motor. Ik hou m’n hart vast, want voor ons zijn grote stenen onder water. Jaap stuurt er netjes tussendoor. De mevrouw op het strand haar mond staat open… Hij mag weer dicht hoor… Phoe weer gelukt, blijft steeds weer spannend. Nu nog goed aan boord komen bij de Novatrix. Gaat ook goed. Even een lekker koel drinkje met een banaantje erbij. We zijn weer heelhuids thuis. We kijken omhoog en zien dat we best hoog zijn geweest. Jammer dat we niet bij de top zijn geweest. We klaren vast uit zodat we morgen op tijd kunnen vertrekken, krijgen een vertekbewijs (staat er in het Nederlands, heerlijk). In de buurt bij het strand moet de oude kademuur nog staan. Na de lunch gaan we met zwemkleding aan met de dingy op weg. In de buurt ervan zien we een mooring liggen waar we de dingy aanknopen en gaan te water. Heerlijk gesnorkeld bij de verdwenen kademuur. We hebben zelfs een pijlstaartrog gezien, verstopt op de bodem. Leuk om te zien dat de natuur zoiets gewoon in beslag neemt en dat er koraal op groeit en visjes daar tussendoor zwemmen.
Vanmorgen is een oud passagiersschip, die we in Tobago in de Man of warbay even hebben zien liggen aan de kade bij Customs komen liggen. De passagiers werden met busjes het eiland over gereden. Tegen achten ’s avonds vaart hij weer uit. Je ziet de mensen in de eetzaal achter de patrijspoorten eten en worden bediend door de obers in kostuum. Een mooi gezicht.
Vrijdag 31 maart. 2017 Carieb, van eiland St Eustatius Oranjestad naar eiland St. Barts, Gustavia.
Alles vaarklaar gemaakt en na het ontbijt vertrokken naar het eiland st. Barts. Hoog aan de wind, tegen drie uur zijn we er. Wat een drukke baai. Het water is er schitterend mooi met waterschildpadden, maar het ruikt een beetje vreemd. Wat blijkt: we liggen vlakbij een elektriteitscentrale. Morgen maar inklaren. Gustavia is ook een plek waar veel cruiseschepen komen, 200 per jaar. Tevens wordt dit eiland ook wel de ‘Riviera’ van de Carieb genoemd. De winkels hebben wel hun kenmerkende Caribische uitstraling gehouden.
Onze buren komen weer aan boord, het zijn twee mannen met een hond. Is hun hond dan een vrouwtje vraagt Jaap. Anders is alles man aan boord. Ik bestudeer de hond even goed. Het is vrouwtje, zeg ik tegen Jaap. Het is een zeehond, krijg ik als antwoord. Hoe flauw! Even later komt Fred Flintstone in zijn dingy voorbij. Een dingy met een afdakje net als Fred Flintstone op zijn strapkar had.
En dan liggen we in het donker met heel veel verschillende lichtjes om ons heen. Er liggen grote jachten, superjachten, megasuperjachten om ons heen. Ieder probeert door zijn verlichting op te vallen. Een grote catamaran wint het. Rondom heeft hij onder water blacklight aan waardoor zijn romp blauw schittert. Zijn masten hebben een andere blauwe kleur verlichting gekregen. Zo is hij héél opvallend. Een grote witte vijfmaster heeft een witte lichtslang van zijn boeg over zijn masten naar zijn spiegel lopen. Ook een mooi gezicht en zo kan ik nog wel even door gaan.
Zaterdag 1 april. 2017 Carieb, eiland St. Barthelemy ( St. Barts) van Gustavia naar Ile Fourchue
Eerst maar even inklaren. Ze hebben daar de computers al klaar staan zelfs met een Engels toetsenbord. Wel een ander soort incheckprogramma. Na het uitprinten blijft het formulier daar, als we weer uitklaren kunnen ze de dagen uitrekenen dat we hier zijn geweest. Tegenover de portoffice zit een supermarkt. Hebben van alles, maar prijzen, abnormaal. Gelukkig niet veel nodig.
Er wonen hier veel jetsetters. Omdat het door hun te besteden inkomen nogal hoog ligt zie je dat hier aan de winkels, veelal van de bekende merken zoals Dior, Rolex, Breitling, Dolce & Gabana etc. Wij houden het even bij de supermarkt. Als wij het anker op willen halen blijft hij ergens onder water achter hangen. Het is hier zo helder dat je kunt zien dat het een dikke lijn is. Jaap neemt het van me over terwijl ik de motor start en daar stand by bij blijft. Het blijken twee lijnen te zijn, eentje breekt er en eentje glijdt van ons anker af en kunnen we hem ophalen. Hoop dat het niet van de mooring van onze buurman was. We kijken nog even goed en hij blijft gelukkig netjes liggen.
Wij varen naar Ile Fourchue, is een hoefijzervormig eiland met moorings en is er eentje vrij die wij maar gelijk inpikken. Jaap maakt er later voor de zekerheid maar een extra lijn aan vast. Je wilt hier niet op de rotsen lopen, zoals de catamaran die er nu geruïneerd nabij op de rosten ligt. Naar dit eiland hebben ze jaren geleden geiten naartoe gebracht. Die hebben de boel zo kaal gegeten tot er geen groen meer te vinden was… en zijn daarna uitgestorven, de enkele die overleefden hebben ze weggehaald.. Nu jaren later begint het weer een beetje groen te worden. Jaap doet zijn duiksetje aan en gaat de kalkdeeltjes van de kiel afschrappen. Een koffervisjes kijkt steeds heel verliefd naar Jaap, maar die is te druk in de weer en ziet het niet. Hij komt steeds in de buurt bij Jaap en eet lekker mee. Ook andere visjes smullen lekker mee. Als Jaap klaar is is zijn nieuwe plastic schrappertje versleten. Daarna gaan we nog even snorkelen. We zien op de bodem een paar waterschildpadden heerlijk grazen van het gras. Ook zien we een pijlstaartrog met op zijn rug een zwarte zuigvis. Schitterend om te zien. Langs de kant zijn rotseknotsen aangegroeid met koraal en diepe scheuren lopen ertussen door waar we weer heel wat visjes zien. Als we teruggaan zie ik over de zandbodem een verpleegsterhaai zwemmen. Ik schrik best wel even, maar deze doen gelukkig niets. Jaap zag een grote barracuda zwemmen. Na een bakkie thee haalt Jaap het achtertoilet even uit elkaar. Hij vindt dat de waterpomp te hard moet pompen. En ja hoor het filtertje zit dicht. Gelijk ontkalken we de hele boel. Best wel weer een klus, maar na afloop loopt hij weer lekker. Op een boot ben je nooit klaar.
Zondag 2 april. 2017 Carieb, eiland St. Barthelemy ( St. Barts) baai Ile Fourchue
Er staat vandaag een behoorlijke deining. De golven lopen hier hoog het strand op en waar we gisteren hebben gesnorkeld klappen de golven hoog tegen de rotswand. Vandaag het huishouden gedaan en na de lunch gaan snorkelen. Was erg slecht zicht, maar wel lekker afgekoeld. Vandaag komen hier om de beurt veel huurcatamarans die hier hun gasten even laten zwemmen. Je hebt er weinig last van. De waterschildpadden hebben er helemaal geen last van, zwemmen heerlijk rustig rond de boot. Iedere woensdag en zondagavond ’s avonds om 8 uur op 8104 is er een Nederlands netje via SSB de Dutchys at Sea, dutch Caribbean. Hier kunnen Nederlandse schepen zich melden die in de Carieb en omstreken varen. Vanavond eindelijk wat kunnen horen alleen horen. De Sally Lightfoot die in South Carolina ligt konden we wel duidelijk horen.
Maandag 3 april. 2017 Carieb, eiland St. Barthelemy ( St. Barts) baai Ile Fourchue
Vandaag gaan we het eiland ontdekken. We hebben een kiezelstrandje om op te landen. Swell is weer best heftig, maar met een beetje timen en waterschoentjes aan gaat het best goed. We hijsen de dingy wat hoger het strand op en trekken onze bergschoenen aan, want we hebben hier alleen maar bergen met stenen en wat gras. We klimmen en klauteren omhoog waar we een super uitzicht hebben. Ja en nu naar beneden. Best lastig, Jaap kijkt verderop en ziet een pad terug. Als we dat hadden geweten, hadden we niet zo moeilijk hoeven te doen! Jaap gaat vast vooruit terwijl ik voorzichtig het pad af loopt. Tussen dichte struiken door. Opeens hoor ik een geluid in de buurt van me. Een beest! Ik blijf stil staan en wacht af. Ik zie takken in de buurt bewegen, toch geen slang he?! Nee dan bewegen die takken natuurlijk niet. Er loopt wel iets. Het staat op een gegeven moment stil. Ik loop voorzichtig verder, natuurlijk glurend tussen de struiken. Twee enge ogen kijken me aan. Van een grote grijze leguaan, met op zijn rug grote stekels tot op zijn kop en flinke poten. Wel eentje van een halve meter. We zijn allebei niet blij met deze ontmoeting en gaan ieder snel een kant op. Brrr, snel ga ik Jaap zoeken. Wat een engerd, wat zou die eten? Malse vrouwenbillen? Later hoor ik van onze dochter dat ze als ze klein zijn insecten eten en als ze groter zijn alleen planten. Ik krijg het advies geen gebloemde bikini op het eiland te dragen, wat een grapjas is die dochter van ons. De Grutte Grize komt er ook bij liggen en is het een gezellig weerzien.
Dinsdag 4 april. 2017 Carieb, eiland St. Barthelemy ( St. Barts) van baai Ile Fourchue naar Baai Anse de Colombier
Wij zijn naar baai Anse de Colombier gevaren. Een wondermooie baai omringt door rotsachtige bergen met mekkerende geitjes, met een mooi zandstrand en koraalsnorkelplekken binnen de baai. De mooring waar we eerst aan lagen was wat te dicht bij de rotseknotsen. Toch maar een andere opgepikt, deze gecontroleerd en gaan snorkelen. Onderweg kwamen we waterschildpadden tegen en een grote gevlekte adelaarsrog. Best wel een beetje eng, uit de buurt blijven, maar Wauw wat mooi om te zien. Hij leek wel te zweven, ging even later naar de bodem en ging met z’n zuignapbek over de bodem. Net een stofzuiger. Mooi koraal hier, steekt zelfs boven water en weer van die mooie visjes, zo leuk om hier samen tussendoor te zwemmen, er boven te zweven. Hoe minder je beweegt hoe meer er tevoorschijn komt. Ook een hamerhaaitje gezien, vlak achter de boot. Mooi bijgelicht door de zon in dit superheldere water. Iedere keer als we weer terug aan boord zijn kijk ik in het koraalsgidsje met koraal en visjes hier in de Carieb. En steeds hebben we er weer anderen gezien, maar ook die er niet op staan. Een groot mega motorjacht had problemen met z’n ankers. Had er twee uitstaan waarvan de kettingen over elkaar, door elkaar zijn gegaan. Duikers en al erbij. Eentje hebben ze laten schieten, de lijn brak en ligt hier nog. Zijn weggevaren!
Baai Anse de Colombier ligt aan de noordwestkant van St. Barts. Een komvormige baai waarvan de ene arm een vogelgebied is en op de andere arm een prachtige onopvallende
villa/landhuis staat. Dit huis was eerder eigendom van de ‘Rockefellers’. Bijna alle baaien op St. Barts zijn natuurreservaat met elk hun eigen regels. In deze baai zijn aan de zijkanten moorings (ankerboeien) neergelegd om de riffen en de bodem te beschermen. Ankeren mag in het middengedeelte.
Woensdag 5 april. 2017 Carieb, eiland St. Barthelemy ( St. Barts) Baai Anse de Colombier
Wandeling gemaakt naar baaie St Jean. Langs drie baaien liep een pad op de berg Corossol, nou ja pad. Hier en daar leek het op een pad voor de rest was het aardig klimmen en klauteren. Midden op het pad lag een grote steen, was natuurlijk van de berg afgerold. Zo zei Jaap, hebben wij even geluk! Lag er natuurlijk al een eeuwigheid. Maar super leuk en was een mooie tocht. We zagen nog twee behoorlijke leguanen lopen. Ik had gelukkig geen bloemetjeskleding aan.
Bij het dorpje aangekomen zochten we een bakker. We kwamen uit bij een snackbar/ terrasje. Daar zag ik ijs in de vriezer liggen. Dus een twee coupen ijs besteld. Kregen er passievruchtenprut overheen. We dachten gelijk weer aan ons passievruchten avontuur op Madeira! Was echt heerlijk en we konden lekker op het terras zitten in een luie stoel. Dat was even genieten. Er liep een grote hagedis op het terras. Zo’n grote heb ik nog nooit gezien! De mevrouw wist te vertellen dat we 10 min terug moesten lopen en dat er een minimarket st Helena was. Op de heenweg hadden we die toch echt niets gezien.
En ja hoor, leek net een huis. Als ze geen st Helena had gezegd waren we er weer voorbij gelopen. Het was wel erg duur, 6 bananen en een heel brood voor €11. Thuis bleek het brood €7,50 te zijn. Niet te geloven toch, ze zijn hier echt in de war! Na de lunch beide gaan klussen. Voor Jaap was het propjesmiddag en voor mij vernismiddag. De ingang van de kuip en één van de twee kaartentafels buiten waren aan een opknapbeurt toe.
Tegen middernacht kijk ik naar de maan, met mijn rug tegen de kuiplier. Jeetje, wat schitterend helder id hier de maan en de sterrenhemel.
Donderdag 6 april. 2017 Carieb, eiland St. Barthelemy ( St. Barts) Baai Anse de Colombier
Vandaag een winderige dag gevolg dat er rondom de baai een fikse swell loopt. Je kunt tussen rotsen door met je dingy naar Gustavia, maar er staat eigenlijk te veel swell. Sommige mensen zie je gaan, maar varen toch om. Wij blijven liggen. Ik maak mijn verfwerk af. Ik ben op de iPad aan het berekenen wat we voor de komende tijd tot de Azoren aan boodschappen nodig hebben. St Maarten gaan we alles zoveel mogelijk kopen.
Vanmiddag toch even gesnorkeld, maar het water was wat frisser doordat het bewolkt was en er bij het wateroppervlak veel wind stond. Toch mooie dingen gezien, mooi koraal en een grijze peilstaartrog, die zich later ingroef. Deze maakte een behoorlijke stofwolk onder water.
De duikers kwamen eind van de middag terug. Ze zijn druk bezig op de plaats van het anker van het donkerblauwe motorschip van gisteren.. We komen er net achter dat we nog maar vier maanden hebben tot aan Nederland. De tijd vliegt, van deze laatste maanden maar proberen extra te genieten.
Vrijdag 7 april. 2017 Carieb, van eiland St. Barthelemy ( St. Barts) Baai Anse de Colombier, via Gustavia naar eiland St Maarten, Marigot Bay , Franse Kant.
Vanmorgen eerst even uitgeklaard bij Gustavia. . Nog even boodschappen gedaan en lekker gaan varen richting st. Maarten. Een heerlijke dag met zon en wat wind. Voor de wind en MPS gehesen en hiermee tot aan de luchthaven van st Maarten gevaren. Een waanzinnig gezicht hoe ze hier landen! Net over het strand komen ze aan bij de landingsbaan. Op internet kun je hier spectaculaire beelden van zien. Het opstijgen is ook een dingetje met die bergen er gelijk achter. Dit is een mooie ruime baai waar heel wat schepen voor anker liggen. Er is een mogelijkheid om via de brug de lagoon in te varen, maar dit doen we tegen de tijd dat we opstappers krijgen. De boot groeit daar aan als een tierelier. Super om hier te zijn. Wie had jaren geleden nou gedacht dat wij hier ooit zouden komen. Morgen klaren we in..
Zaterdag 8 april. 2017 Carieb, eiland St. Maarten
We gaan op tijd inklaren bij de ferrydock. De Ferry komt net aan. Bij een loket vragen we waar het is. Omlopen, aankloppen en wachten, zegt de man. Dus dat doen we, maar als we door het raam kijken zien we alleen een gang. Dus kloppen we wat harder. De man die we net hebben gesproken komt boos door de deur en zegt dat hij had gezegd te kloppen en te wáchten. Oeps, die heeft een slechte bui… Hij doet de deur dicht en op slot. Ik moet mijn lach inhouden… Dan maar wachten in de hete zon. En ja hoor na een minuut of 10 komt er een man uit die net had uitgeklaard en een beambte geeft ons toestemming om binnen te komen. Het programma wat we eerder hebben gebruikt staat aan, maar hij vult alles in. Letter voor letter gaat het in een ruuuussstttig tempo. Wel een aardige vent. Jaap maakt weer de grap dat ik minister of finance ben. Hij krijgt hier gelijk hele fantasieën hierover. Later hebben we er lol om. Eindelijk mogen we afrekenen en mogen we gaan. We gaan naar de hypermarché, een grote supermarkt, aardig aan de prijs. Als we weer vlakbij de dingy zijn horen we geroep.
Terug bij de boot ruim ik de boodschappen op terwijl Jaap voorbereid om de bbmotoren te wisselen. Ik hoor ineens: kijk nou, ha ha ha. Komt hij binnen met de hoes van de buitenboordmotor met een vierkantje eruit. Had hij daaraan opgepakt en had alleen een vierkant stukje stof in zijn handen. Helemaal verteerd! Even plakken maar…
Na de lunch varen we met de dingy de lagoon in om benzine voor de buitenboordmotor te tanken. Wat een leuk prijsje: €0,80 per liter.
Zondag 9 april. 2017 Carieb, eiland St. Maarten
Zoals algemeen bekend is bestaat St. Maarten uit een Frans en een Nederlands deel. Het verhaal gaat dat de verdeling is als volgt tot stand gekomen. Een Fransman en een Nederlander hadden een weddenschap afgesloten. De Fransman begon vanuit het noorden naar het zuiden te lopen en de Nederlanden vanuit het zuiden naar het noorden toe. Waar degenen met de minst afgelegde afstand zou stoppen, aldaar zou de grens getrokken worden. De Fransman had een liter wijn gedronken en de Nederlander een liter gin. De gin hakte er toch behoorlijk in en de Nederlander verloor de weddenschap en vandaar dat het Nederlandse deel ongeveer 1/3 van het eiland is.
Maandag 10 april. 2017 Carieb, eiland St. Maarten, Marigotbay
Boodschappen gedaan bij hyper U, de zware spullen hangen we aan het fietsje. Met een treetje St. Maarten colablikjes om uit te proberen. En met een volle dingy gaan we weer terug naar de Novatrix. Rond etenstijd besluiten we naar Mc Donalds te gaan om de site bij te werken. Dus met een volle rugzak met iPads etc op weg. We nemen er ook gelijk maar een maaltijd. Patatjesssss, tijd geleden. We zijn zo druk bezig dat het buiten ineens donker is. Hebben geen lichtje bij ons voor de dingy en er liggen hier zoveel boten dat het moeilijk is de Novatrix terug te vinden. Ons toplichtje is een beetje geel, dus kunnen ons schip gelukkig al gauw terug vinden. Het is volle maan, zo’n mooi gezicht!
Dinsdag 11 april. 2017 Carieb, eiland St. Maarten, Marigotbay
Je zult het niet geloven maar…… we zaten om tien uur al bij de Mc Donalds. Niet voor het voedsel, maar voor de WiFi natuurlijk. Jaren komen we niet bij de Mac, maar tijdens ons rondje Carieb al verschillende keren. Hoe kan een mens toch veranderen! Ja, wat neem je zo ’s morgens, natuurlijk een aardbeienmilkshake! Een bak thee kun je thuis ook krijgen, toch! Hier de laatste paar foto’s bij het logboek op de site gezet. Lukte gisteravond niet meer. Daarna op naar de boodschappen! De St. Maartenncola smaakte prima, dus nog maar twee treetjes en nog meer vocht. Als we ze op het fietsje willen binden blijken er 2 lekkende colablikjes bij te zitten. De blikjes hier in de Carieb zijn flinterdun. Gevolg dat we lopend door de stad naar dingysteiger een mooi spoor achterlaten. Aan boord is het even goochelen om die colasmurrie niet aan boord te krijgen. Afspoelen in een emmer dan maar.
Hier vlakbij is de plaatselijke VVV gaan we nog even langs.
Woensdag 12 april. 2017 Carieb, eiland St. Maarten, van Marigotbay naar Bay Grand Case gevaren.
Even weg uit de drukte van Marigot Bay. Zeilend het anker op en naar Grand case Bay gezeild en daar het anker weer laten zakken. Een heerlijk grote baai. Hebben de motor niet hoeven te gebruiken. Net voor een grote bui binnen. Hier lig je bij het nationale vliegveld. Komen toch wel aardig grote vliegtuigen over, gaan hier heel laag over de baai, duiken over de huisjes en landen direct erna. Een bijzonder gezicht. Wel een mooie baai, de Oosterschelde ligt achter ons. Hun grote Nederlandse vlag zie je al van verre.
Het log doet het nog ondanks dat we een paar dagen stil voor anker hebben gelegen. Cobaslib werkt dus. Misschien ook wat voor de boegschroefjes, die zitten namelijk helemaal onder de zeepokken. Na de lunch het stadje verkent. Er is aan het strand een dingydock, waar ook mensen lekker rondzwemmen. Er is één lange winkelstraat, wel gezellig met aan het eind een Cash en Carry. Lekker donker en rommelig. Vanmiddag heeft Jaap de SSBplaat onder water geschrapt. Nog even het kleine duikflesje om, zat nog een ietsiepietsie lucht in. Ik heb de waterlijn weer schoongeboend. Weer heerlijk helder water. Een mooie peilstaartrog zwom nog onze ons door. Daarna Jaap naar de plaatselijke duikschool Octopus gebracht om de duikfles te laten vullen. Jaap heb ik bij het strandje afgezet en ben toen met de dingy even nabij het strand voor (klap)anker gegaan. Duurde niet zo lang, zag hem aankomen dus bb motor weer gestart, ankertje op en hem bij het strand weer opgepikt en teruggevaren naar de boot.
Donderdag 13 april. 2017 Carieb, eiland St. Maarten, Baai Grand Case
Vandaag staat de controle van de verstaging en alles rondom de mast bovenin op het programma. Jaap eerst de hoofdmast ingehesen.
De ruitenwisser begint te roesten en dus moet hij eraf, wordt geschuurd en geverfd. Ondertussen hoor ik steeds de ruitenwissermotor gaan. Jaap past hem aan, want deze kon vroeger bij het stoppen nog even doorwissen tot hij aan de zijkant stopt. De laatste tijd stopt hij gewoon middenop de ruit. En ja hoor hij doet het weer prima. Na het avondeten zitten we te lezen in de kuip als er bij een restaurant een band begint te spelen. Het klinkt goed over het water. Heerlijk zo die live muziek met trompet en al. We zetten nog een extra kuipraam open om heerlijk mee te genieten. Tegen tienen piept de volle maan boven de berg uit. Wat een mooi gezicht. Een volmaakte avond.
Vrijdag 14 april. 2017 Carieb, eiland St. Maarten, Baai Grand Case
Mail van Mirjam van de Azorenreis. Ze is even van Curaçao op St Maarten en komt vanmiddag gezellig langs. Kunnen wij nog mooi de boegschroeven even verwijderen, ontslakken en insmeren met cobaslip. Jaap plaatst ze weer terug en daarna duikt hij steeds met een schrapper onder de boot om onder de kiel 5 cm dik pokken, slakken etc. weg te bikken. Wat een karwei! Hij komt versleten boven. Ik maak een lekkere lunch voor hem. Daarna monteert hij de ruitenwissers weer en is het tijd om Mirjam bij de dingysteiger op te halen. Ik vergeet mijn schoenen aan te doen, loop de steiger op en de straat op om haar tegemoet te lopen. Wat verrassend om haar hier weer te zien. Heerlijk om herinneringen op te halen van vorig jaar, de Azorenreis en we hebben heel wat bij te kletsen. Ze eet gezellig mee en dan is het al gauw weer 8 uur. We brengen haar terug naar de dingysteiger waar haar collega haar weer oppikken om haar naar het vliegveld brengen. Ja het was gezellig. Morgen doen we maar de afwas..
Zaterdag 15 april. 2017 Carieb, eiland St. Maarten, Baai Grand Case
Na het ontbijt de afwas gedaan en naar de kant om het vuil weg te brengen en brood te halen. Bij de dingysteiger staat een fikse swell, dus klapankertje achter uit en lijn naar de steiger. Er ligt een andere dingy onder de steiger, niet best voor je buitenboordmotor. Veel winkels zijn dicht i.v.m. het paasweekend. De kleine supermarkt is open, echter weer een cariebsupermarkt, donker, weinig schappen, behoorlijk aan de prijs en yoghurt ruim over de datum. Gelukkig hebben we weinig nodig. Vandaag zoals voorspelt veel regen. We maken er maar een leesdag van.
Zondag 16 april. 2017 Carieb, eiland St. Maarten, Baai Grand Case.
Wakker met een paassmsje van onze dochter om twee pakjes te openen uit de cadeautas. Heerlijk witte chocola. Je zou het bijna als ontbijt nemen! Nee, natuurlijk een gekookt eitje met een gezichtje erop getekend. Natuurlijk heel toepasselijk, eentje met een kroeskopje. Eitjes waren al bruin…
Even later zien we ons uitzicht veranderen.. Vanuit deze baai kijk je op het eiland Anguila, een lang uitgestrekt laag eiland. Daarboven zagen wij een donkergrijze, bijna zwarte wolk ontstaan. Hieruit viel daar behoorlijk wat regen en je zag hem opschuiven en horen onweer in de verte. Dus ramen sluiten, de dingy die we sb uit het water hebben gehesen extra vastgesjord en dan afwachten. En ja hoor, hij kwam tegen de wind in richting Sint Maarten, richting Marigot Bay. Tegelijkertijd ontstond er net achter onze berg ook een donkergrijze wolk die onze kant op kwam. Met behoorlijk wat wind, gedonder van onweer en veel wind. Gelukkig bleef ieder achter zijn anker liggen. Ondertussen hebben we al binnen een uur 4x 5 Ltr watercontainers met regenwater kunnen vullen. Pas na een paar uur neemt het af en blijft het grijs om ons heen. Dat wordt ook vandaag niet snorkelen. Dit is de eerste keer dat we hier in de Carieb onweer hebben.
We lunchen en bedenken dat wat we nog allemaal voor de oversteek moeten doen. De grabbag is er een onderdeel van. Is mijn onderdeel dus pak ik maar gelijk de grabbag en de bijbehorende kaart waar op staat wat ik moet pakken bij verlaten van het schip. We nemen het samen door, halen er wat af en voegen er wat bij. Ik pas de kaart aan en ververs de inhoud van de grabbag. Weer wat om af te vinken, check!
SSB rondje van het Nederlands netje van Nederlandse boten die varen in en rond de Carieb met SSB van vanavond was leuk. Er melden zich steeds meer schepen, ook bekenden voor ons.
Maandag 17 april. 2017 Carieb, eiland St. Maarten, Grand case Bay
Erg veel wind, maar wat minder regen vandaag . Het grote lage drukgebied wat we op de weerkaarten zagen vormt zich tot orkaankracht. Gelukkig hoeven we nog niet over te steken. We nemen er hier wel een staartje van mee. Liggen hier gelukkig goed, maar is wel wennen haast geen zon te zien en niet te kunnen snorkelen door de onrustige golven rond de boot. Vandaag met de opgevangen regen ons beddengoed gewassen en buiten te drogen opgehangen. Binnen een uur was het droog en zag ik een buitje aankomen. Er is vlakbij een vliegveld en steeds is het een machtig gezicht hoe grote en kleine vliegtuigen moeten manoeuvreren.
Dinsdag 18 april. 2017 Carieb, eiland St. Maarten, Grand case Bay
Er staat nog steeds veel wind en er loopt een behoorlijke swell.
Jaap houdt wel van een beetje avontuur en vraagt: Zullen we de afrikaboot opblazen? Dan leggen we de dingy voor het strand voor anker en peddelen we met de afrikaboot naar het strand. Kunnen we lekker veel proviand halen bij de cash en carry. Ik kijk naar het strand, zo’n grote swell heb ik sinds Tobago niet meer gezien. Ik twijfel. Welnee, moet lukken volgens Jaap. Hij wil zijn benen strekken en bij de dingysteiger aanleggen is met deze swell geen optie. Dus blazen we de afrikaboot op en even later hangt hij achter de dingy en zijn we op weg naar het strand. Who, de swell is best heel heftig. We laten het grote klapankertje zakken. Zelfs het overstappen van de dingy naar de afrikaboot is niet zo makkelijk….Ik kijk naar het strand… Oeps is best wel heftig, stel dat je onder de dingy terecht komt…We nemen de peddels mee van de dingy en peddelen richting strand. We hoeven weinig te doen, want de golven nemen ons mee naar het strand. Jeetje wat een grote golven, maar ja we kunnen niet meer terug. De grote golf zet ons op het strand. Dan is het van belang om snel uit te stappen en de boot mee te trekken voordat hij zijuit gaat. Jaap is sneller dan ik en geeft een ruk aan de afrikaboot. Gevolg, ik heb net één voet aan de grond, verlies door de ruk mijn evenwicht en val achterover in het water. Ik schiet in de lach en strompel snel overeind, want zie vanuit mijn ooghoek een supergolf aankomen. Gelukkig weet ik me net op tijd uit de voeten te maken en zie Jaap lachend naar me kijken. Jaap niet alleen, een meneer aan een tafeltje op zijn terras kan ook zijn lach niet inhouden. Kan ik me helemaal voorstellen. Tot aan mijn boezem ben ik nat. Maakt niets uit, lekker warm water. We trekken de afrikaboot verder het strand op en maken hem vast aan een boom. Ik kijk om me heen. Toeristen die een toertje met een speedboot hebben gereserveerd dachten natuurlijk bij de steiger opgepikt te worden. Met deze swell kan dat niet en worden er op het strand floatingslurfen uitgedeeld en moeten ze door de branding naar de speedboot zwemmen. Een superleuk gezicht. Twee dikke dames blijven wat achterop en durven niet. Één bemanningslid komt ze wel even helpen. Ieder aan een hand gaan ze het water in en dan komt me daar een golf! Dat ze gedrieën kopje onder gaan. Hij geeft ze een zet de goede kant op. De dikke mevrouw leek wel een walrus. Met iedere golf werd ze weer naar het strand teruggerold, maar uiteindelijk komen ze met moeite bij de hevig deinende boot. Worden aan boord getrokken. De man op de veranda heeft natuurlijk weer lol. Wij ook… Wij trekken onze schoenen aan en gaan op pad. Ik laat me niet kennen, maar het zand voel ik in mijn korte broek goed schuren. Aan mijn linkerkant zit over de hele lengte een laag koraalzand dat natuurlijk behoorlijk blijft plakken. Ik doe net of er niets aan de hand is en ga de winkel in. Ik moet niet te lang op één plaats blijven staan, want dan vormt zich een plas op de grond. Ik wijs er naar als ik Jaap aankijk en zie hem lachen. We lopen snel een stukje door. Als we lekker wat pakken sap, blikken en drie treetjes drinken hebben rekenen we af en gaan weer op weg naar onze afrikaboot. Helaas is de swell niet minder geworden. We brengen de boot richting het water. Jaap bindt onze goederen vast in de afrikaboot. Als de golf komt is het snel erin springen en door de branding peddelen. Even verstand op nul en hortsikidee, een sprong erin, op de tube zitten en peddelen. Als je zo’n golf ziet, nou dan wil je wel peddelen…Gelukt ! Onze andere dingy ligt toch nog wel ver voor anker dus dat wordt stevig doorpeddelen. Wat een deining! Bij aankomst stappen we met moeite over, binden we de afrikaboot erachter en start Jaap de motor en gaan we op weg richting Novatrix. De wind is behoorlijk vlagerig en ik ben bang dat deze onder de afrikaboot komt, die ik in de gaten moet houden. Dan is het hek natuurlijk van de dam… Dus halen we de lijn binnen en binden hem vlak achter ons aan. Net op tijd, want er komt een harde wind opzetten. Bij de Novatrix aangekomen moet ik op het goede moment overstappen en bind de dingy ruim vast. Jaap geeft alles aan waarna ik het aan dek zet. Als Jaap ook aan dek is, ga ik even het zwemtrapje af om al het zand van me af te spoelen en kleed me binnen om. Jeetje, was best een avontuur! De afrikaboot heeft Jaap ondertussen alweer aan dek gelegd, want de wind wilde ermee spelen. We hijsen de dingy sb omhoog en binden hem stevig vast. Zo daar kan niets meer mee gebeuren. Even lekker een koud blikje cola, hebben we wel verdient. Kijk nou!; zegt Jaap.Hij pakt zijn rechterschoen en een naad heeft losgelaten, zeker wel 10 cm, net een sandaal. Oh, die naai ik wel weer, zeg ik. Dan controleren we de boodschappen op kakkerlakken en geven we alles weer een plekje aan boord. Ook vanavond weer livemuziek. Jaap vraagt of ik nog aan zijn schoen denkt. Oeps, bijna vergeten. Met moeite naai ik zijn schoen op de hand. Ben ik wel een tijdje zoet mee, maar je ziet er niets meer van. Ja, zijn schoenen hebben heel wat te verduren in deze zon en met al dat zoute water. Brown bobies vliegen hier af en aan en duiken recht naar beneden op zoek naar vis. Een mooi gezicht.
Woensdag 19 april. 2017 Carieb, eiland St. Maarten, Grand case Bay
Jaap heeft achter bij de schroefas met schroefaskokervet bijgevuld.Vandaag konden we wel met de dingy naar de steiger, hoewel er nog een fikse swell stond. Een Fransman was hevig aan het mopperen hierop toen hij z’n buitenboordmotor aan z’n bootje probeerde te bevestigen. Dat helpt toch echt niet.. Er is hier vroeger een zoutmeer geweest. Is niet meer in gebruik. We denken dat ze een deel van de berg weg hebben geschraapt en in het meer gegooid om het vliegveld te bouwen. De landingsbaan ligt namelijk middenin het meer. We zijn er even naartoe gelopen. Terwijl we daar lopen schiet ik uit m’n slof. Hé, wat is er aan de hand met mijn sandaal?! Een stukje van de bovenkant is losgescheurd van de zool. Repareren we wel weer zegt Jaap. Ons schoeisel is geloof ik niet Cariebproef. Na de lunch trekken we onze badkleding aan en varen we met de dingy naar de eilandjes, Creole Rocks, om te snorkelen. Jaap repareert mijn schoen en bekijkt hem even later.. Nee, is niet meer moeders mooiste , maar ze lopen wel heerlijk! Tegen de bergwand waar we tegenaan kijken, is een deel afgegraven. We denken om er een huis te bouwen. Er is een grijper bezig een deel van de berg van groen en grote stenen te ontdoen. Hij rukt het groen uit de grond en legt dit op een hoop, samen met de stenen die hij tegenkomt. De man in de grijper is er heel de dag alleen bezig. Is best wel een behoorlijke steile helling. Hij is heel handig met het apparaat. Kent allerlei trucjes om niet om te vallen. In Nederland moet dit altijd met z’n tweeën, want als iemand dan wat overkomt kan de ander helpen.
Donderdag 20 april. 2017 Carieb, eiland St. Maarten, Grand case Bay
Vandaag waren we van plan op de kant te gaan lunchen. Waren we…Het is goed weer om de gieken in de was te zetten. Dat is mijn klus. Even later zie ik dat op het teak bij de bakboordlier er een propje uit het dek is. Oh nee, zegt Jaap. Weer een propjesdag! Er blijken er twee verdwenen te zijn. Denk je is zo gebeurd, maar Jaap verzint er altijd iets bij.. De propjes op de hardtop moeten ook gebeuren dus begint hij ze aan bakboord uit te boren etc. Het weer wordt steeds dreigender: grote donkere wolken komen onze kant op en het begint behoorlijk te waaien. De lunch op de kant slaan we voor vandaag maar even over. Als ik klaar ben met het poetsen van de de gieken help ik Jaap met de propjes. Hij doet de lijm in het gaatje en ik doe er de nieuwe propjes in. Denk je dat is eenvoudig, maar ik moet natuurlijk wel op de draad van het hout letten voordat ik ze erin prop. Jaap is een strenge meester… Jaap z’n vriend komt weer langsracen… de duikert van de duikschool waar Jaap z’n duikfles heeft laten vullen. Als deze voorbij vaart zegt Jaap trots;” mijn vriend!”
Nog even de propjes op hoogte schaven en even alles aanvegen en het werk voor vandaag is weer gedaan. Langzamerhand vult de baai zich weer met nieuwe boten. Iedere morgen varen er een stel uit en tegen de avond ligt alles weer vol. Leuk om te zien wie er nu weer om ons heen liggen. De man met graafmachine van gister, op de berg, heeft vandaag hulp gekregen. Een vrachtwagen mag hij vandaag steeds vullen met grote brokken steen. Deze brengt het weg en komt steeds een nieuwe lading halen. Morgen verder, want er ligt nog behoorlijk wat.
Vrijdag 21 april. 2017 Carieb, eiland St. Maarten, Grand case Bay
Jaap heeft het teak van de kuip met reiniger behandelt.
Jaap z’n lievelingsbroekje heeft ook last van het hoge UV gehalte hier. Begint onderaan te rafelen.
Gewandeld way up naar de graafmachine waar we een mooi uitzicht hebben over de baai. Er lagen nog aardig wat keien klaar voor maandag. Je kon van daaraf de vliegtuigen zien landen, een mooi gezicht. Terug gelopen en een stuk richting het vliegveld gewandeld, was behoorlijk ver dus nemen we toch maar een zijstraat, zandpaadje ingeslagen. Dat vonden de leguanen niet zo leuk, zaten er zeker wel 10, hele grote en wat kleinere in allerlei kleuren met de vreselijkste stekels. Eentje zag er echt monsterlijk uit: grote stekels net graten van vissen. Zoiets hebben we nog nooit gezien! Gelukkig eten ze planten, is een hele geruststelling. Hoewel ze toch veel overeenkomsten met krokodillen hebben! Lekker gegeten bij the Talk of the town. Jaap gegrilde kip en ik gegrilde zwaardvis met beide aardappelsalade erbij. Was heerlijk. Is een vreemd tentje. ’s Morgens zie je vanaf de boot al een hele walm hangen als ze de barbeque opstarten. Deze grijze wolk blijft daar de hele dag hangen. Deze walm hangt daar in het nauwe straatje. De nabije winkel, een boetiekje heeft daar mooie kleding buitenhangen. Die zullen wel stinken door de walm en van de vettigheid. Al het eten wat over is van de borden wordt daarnaast ook in een vuilnisbak gedeponeerd. Geen meeuw te zien, terwijl je toch direct aan het strand zit. Mijn schoen is weer kapot. Een ringetje had last van metaalmoeheid. Jaap heeft er een ander ringetje voor in de plaats gedaan. De andere schoen vertoont nog geen vermoeidheid.
Zaterdag 22 april. 2017 Carieb, eiland St. Maarten, van Grand case Bay naar Bay Anse Marcel
We zijn toe aan een ander uitzicht dus halen we het anker op en varen naar de volgende baai. Een piepklein baaitje met een mooi strand met alleen maar resorts. En dus mensen die op allerlei mogelijke manieren vermaakt worden met waterscooter, kayaks etc. Er is hierachter een klein jachthaventje. Het kanaaltje ernaartoe is maar heel smal. Je mag hier geen tegenliggers tegenkomen. Met de dingy gaan we erheen en zien de mooie resorts en supergrote hotels. Bij de minimarket halen we een ijsje en lopen langst de havenmeester om voor morgen het tanken van diesel en water af te spreken. Hoeven we dat bij Marigot Bay niet te doen . Als we weer aan boord zijn maken we de waterlijn schoon, haalt Jaap bij het zwemplateau de roest weg en duikt hij onder wat om het onderwaterschip schoon te boenen.
Zondag 23 april. 2017 Carieb, eiland St. Maarten, van Bay Anse Marcel naar Marigot Bay.
Vanmorgen vroeg uit de veren na een nacht rock en rollen. Mensen kinderen… wat een deining. Dat voel je goed aan je buikspieren. Na het ontbijt de kleine jachthaven van Anse Marcel ingevaren en 158 Ltr. diesel getankt, 1116 Ltr. water getankt. Diesel en benzine kosten beide €0,82 per liter. Koopie toch? Het water kost €00,02 per liter. De Novatrix ligt weer een paar cm. dieper als we het smalle geultje van de jachthaven uitvaren. De dieseltanken en en de watertank zijn helemaal gevuld, moet ruim voldoende zijn tot aan de Azoren. Zo dat kan ook weer van ons lijstje: check!
Voor de wind varen we naar Marigot Bay, waar het weer goed vol ligt. Als we voor anker gaan waait het 25 knopen.
Maandag 24 april. 2017 Carieb, eiland St. Maarten, Marigot Bay naar Simpson Bay lagoon
De afrikaboot wordt te water gelaten, de vouwfietsen gaan erin en lege boodschappentassen volgen en hij wordt aan de dingy gebonden. Vandaag hebben we een missie: proviand inslaan. Op de heenweg kunnen we fietsen. Even langs de flappentapper en dan naar de hyper U. We laden de boodschappenkar vol met heel veel flessen melk, kaas etc. tot we hem bijna niet meer kunnen duwen. Binden en stouwen alles op onze fietsjes en brengen het naar Novatrix. Na de lunch volgt de tweede lading. Nu heeft Jaap het anders georganiseerd. Hij heeft de afrikaboot voor de dingy gebonden. Net een grote pumper. Een nadeel is dat het landen bij het dingydock er niet makkelijker op wordt. Weer tassen vol in de supermarkt, maar terug kunnen we ook fietsen. Als we alles weer aan boord hebben gebracht gaan we na een drinkje met alleen de dingy naar de kant. We gaan een chippie kopen. Een tip vd Grutte Grize, had dit van een Deen als tip gekregen. Een simkaart voor €15 krijg je voor onbeperkte data tegoed van €10. Iedere dag voor €0,68 onbeperkt data via het 3G netwerk dat van de € 10 af gaat. Tot het op is. Het werkt nog snel ook. Mijn tel. wordt de hotspot.
In de winkel staat achter ons een meneer die ons kent; jullie zijn van die oranje buitenboordmotor horen we achter ons. Het is de Braziliaan van de kaap Verden, die bij de drie eenheid hoorde( Amerikaan, Portugees en hij de Braziliaan) . Hij verteld dat de Amerikaan al naar de Bahama’s is en dan weer naar Amerika gaat. De Portugees ligt hier ook in de baai. Bij terugkomst Skypen we met het thuisfront. Nu kan het toch met het chippie. Om half zes mogen we door de brug en varen we de lagoon in. Het is erg ondiep en op een gegeven moment kunnen we echt niet verder meer. Varen een stukje terug en gaan voor anker bij het eiland Grand Ilet wat te midden van de lagoon ligt. We hebben nu uitzicht op de swingbridge en aan de andere kant van het eiland zien we de terminal van het vliegveld. Over twee dagen komen namelijk onze zoon en schoondochter voor een paar weken aan boord.
Dinsdag 25 april. 2017 Carieb, eiland St. Maarten, Lagoon Simpson Bay.
Vandaag gaan we eerst maar even de lagoon verkennen. Eerst richting de terminal van het vliegveld. Is niet makkelijk aan de kant te komen. We varen door, maar nergens is een plek waar je je dingy met een gerust hart kunt achterlaten en anders wordt het wel heel ver lopen voor onze opstappers. Wat een rommeltje is het hier. Er liggen veel scheepswrakken en kapotte steigers. We gaan de swingbridge onderdoor en komen bij Island World, een watersportwinkel. Heerlijk weer eens een normale en goed gesorteerde watersportzaak. Leuke dingetjes kunnen koppen. We komen daar de man van het schip de Anna Lisa tegen. Is zijn laatste spulletjes aan het inslaan en wil na zondag vertrekken, krijgt hij bemanning aan boord, naar Europa. Hij verteld dat de Fransen die waarmee we samen met hem Kerst op het strand van Tobago hebben gevierd bij de Fort de France problemen hebben gehad. Het was die keer dat de wind ineens draaide naar het westen en er een vreselijke swell ging lopen. Hebben wij ook over geschreven en dat er verschillende schepen later op het strand zijn gestrand. Dat is bij de Fransen bij fort de France gebeurd. Lek en einde verhaal. Zo zielig. We zijn echt ontdaan. Als we betaald hebben wil ik nog even langs n supermarkt, wil graag appelstroop kopen. We gaan met de dingy ook nog even naar de volgende watersportzaak; Budget Marine. Ook een lekkere grote. Dan weer helemaal terug naar de Novatrix. Zo’n 20 min varen . We doen allerlei klussen, het huishouden en maken de hut voor gereed voor onze opstappers.
Woensdag 26 april. 2017 Carieb, eiland St. Maarten, Lagoon Simpson Bay.
Naar de Pink Guana gevaren, beide dingy’s mochten we daar naast aanleggen en naar Maho beach gelopen. Best nog wel een stuk lopen, maar super om te zien. Hier komen de vliegtuigen net over het strand gevlogen om te landen. Een machtig gezicht. Het is helemaal een spektakel om ze te zien opstijgen! Er zijn mensen die er helemaal voor gaan staan. Één meneer zie ik snel z’n tassen bij het plaatselijk restaurantje brengen en komt terug gerend. Trekt zijn t shirt over zijn neus, pakt z’n telefoon en gaat klaar staan. Er zijn ook mensen die het niet in de gaten hebben! Het vliegtuig zie je door het lage hek aan komen rijden, gaat klaar staan. Zet z’n motoren stevig aan en gaat rijden. Gevolg… het waait nu zo hard dat alle losse onderdelen, zoals tassen en teenslippers rondvliegen richting branding. De mensen waaien erachteraan. Geweldig om te zien! Je wordt helemaal gezandstraald. Op internet hadden wij dit in de winter van 2015 gezien en nu staan we hier zelf.
Even later zien we het vliegtuig van onze opstappers dicht over ons heen komen, daarna een mooie landing. Daarna snel terug naar de ontvangstha. Als ze door de douane zijn komen ze door de deuren, even knuffelen en kunnen we richting dingy lopen. Bij de Pink Guana drinken we even wat, vonden het super dat we de dingy’s daar even achter mochten laten. En gaan dan naar de Novatrix, we komen niet helemaal droog aan, stonden toch nog aardig wat golven. Snel worden de dichte schoenen, sokken en lange broeken voor wat luchtigers verruilt. Er komen allerlei cadeautjes en leesvoer tevoorschijn. Heerlijk en leuk. We drinken even wat met elkaar, kletsen wat bij en verteld Jaap over de grote watersportwinkels. Dat willen ze zien en even later zie ik ze richting swingbridge varen..
Bij terugkomst is het avondeten bijna klaar en laten ze hun aankopen zien. Na de afwas zitten we gezellig in de kuip en vertellen wij van alles over de Carieb. Onze gasten zijn goed moe en we zien af en toe de oogjes toe gaan. Dus hup naar bed.
Donderdag 27 april. 2017 Carieb, eiland St. Maarten, Van de lagoon naar Marigot Bay.
Bij het wakker worden lagen we met de Novatrix wat scheef, dus aan de grond. Even ankerketting wat binnengehaald en tijdens het “marifoonnetje” van shrimpy’s ontbeten. Is plaatselijk marifoonnetje ( VHF 10, om 7.30 uur) waar van alles uit de omgeving wordt doorgenomen. Ook kun je doorgeven als je iets wil verkopen, erg leuk om te horen. Om 9 uur door de brug en voor anker in Marigot Bay. Onze zoon zag het turkoise water en kon zich niet bedwingen…hij klimt over de reling en voelt met zijn grote teen of het water lekker warm is. Jaaa heerlijk, hebben we haast of mag ik even zwemmen? Natuurlijk! Pakt z’n nieuwe volgelaatmasker en springt in het water. Géén gezicht natuurlijk, maar wel heel makkelijk. Alleen het duiken is wat lastiger met je oren klaren. Zo die is even afgekoeld en dan zien we naast ons de Enjoyster liggen, een bekende voor ons uit de Spaanse Ria’s in 2014. Ze stappen al gauw in hun dingy en hebben beide een oranje t shirt aan. Oh ja het is vandaag Koningsdag! Jaap zoekt gelijk de oranje Holland vlag op en hangt hem in het wand. De Enjoysters komen even langs, we kletsen bij en ze geven als tip om bij Prickly Pear Island, naast eiland Anguilla voor anker te gaan. Hier hoef je niet in te klaren en kunnen dan volgende dag naar BVI varen. Peter z’n been is gelukkig herstelt. Wij gaan even later naar de kant met beide dingy’s. De mannen gaan uitklaren terwijl de vrouwen bij de marktkraampjes snuffelen. We scoren leuke souveniers. We komen langs een eettentje met een hele aparte naam … Het klonk zo dus zal het wel zo schrijven. Dat was lachen. In de Hyper U doen we de laatste inkopen en opstappers duiken de bolangerie in en komen met een plastic tas vol er weer naar buiten. We hebben acht tassen dus ieder sjauwt twee tassen terug naar de dingy. Onze zoon had op de heenreis Spareribs geroken. Dat vindt hij wel wat voor het avondeten. Wij brengen alles naar de dingy’s terwijl hij ze besteld voor het avondeten. Aan boord eten wat lekkers van de bakker. Wel snel eten, want het chocola begint al te smelten. Mmmm goede bakker en duiken daarna al gauw het water in, veel te warm. We zien een rog en grote zeesterren. De spareribs zijn een aanrader, heerlijk.
Vrijdag 28 april. 2017 Carieb, eiland St. Maarten, van Marigot Bay naar Prickly Pear Cays en Dog Island bij Anguilla.’s Nachts richting de BVI gevaren
Na het ontbijt anker op. Lekker gezeild richting Anguilla totdat we in de buurt van de baai komen… Zien we visboeitjes! Oppassen geblazen!Helaas blijft er toch een lijn in de schroef hangen. Te water dus om schroef te klaren. We komen aan in een supermooie baai met een hagelwit strand en gaan voor anker. Jaap blijft aan boord terwijl wij snorkelend richting het strand gaan, tussen twee grote rotseknotsen door spoelen we aan op het strand. Op de grote rotsenknotsen waar we tussendoor aankomen groeit van alles tegenaan. In eerste instantie denken we dat fossielen zijn, maar als we eraan voelen blijkt zacht aan te voelen. Lijken net grote pissebedden van 10 cm groot. Brr… We denken alleen te zijn, maar onze zoon ontdekt aan de andere kant van het eiland een bar die aan het grillen is. Na de lunch varen we, na stuivertje te wisselen met een groot zeiljacht B5, naar de volgende baai. Met een nog mooier strand, om te overnachten, maar er loopt best veel swell.
Na wat snorkelen en wandelen op het strand gaan we eten. Met het avondeten besluiten naar BVI te varen. Eerst wassen er 2 af en de andere twee gaan de spibomen uitzetten en dan op naar de BVI, even een nachtje doorvaren. De hengels gaan natuurlijk uit, want rond zonsondergang heb je de meeste kans. En ja hoor, beide hengels staan ineens krom, beide hebben dus beet. Ze draaien de vislijn snel binnen, die van zoonlief wil niet meer, dus moet hij op de hand verder. Ik geef hem de grote gele handschoenen. Het ziet er een beetje vreemd uit: twee tonijnen worden synchroon gevangen. Een handzaam maatje, gelukkig. Als ze zijn overleden gaat Jaap in het bootje de ingewanden eruit halen en stop ik er eentje in de vriezer en de ander in de koelkast… We hebben vanavond een klein maantje, even later is het bewolkt dus pikkie donker. Ieder gaat naar bed. De eerste wacht is voor mij, om de drie uur wisselen we elkaar af.
Hoe zou Virgin Gorda zijn, het eerste eiland wat we aan doen? Het volgende heb ik in de pilot gelezen: Virgin Gorda is een eiland dat deel uitmaakt van de Britse Maagdeneilanden. Het is het op twee na grootste van de vier hoofdeilanden, na Tortola en Anegada, en telt ongeveer 3.000 inwoners. De naam is Spaans en betekent “Dikke Maagd”, een verwijzing naar het silhouet van het eiland – uitgestrekt, met een bult in het midden. Zo genoemd door Columbus.Het eiland zou in de herfst van 1493 zijn ontdekt door Christoffel Columbus, tijdens zijn tweede reis. Hij ankerde op St. Croix om vers water te laden en werd na vertrek door een ongunstige wind naar Virgin Gorda geblazen (één van de eilanden). Toen hij de ontelbare eilanden zag noemde hij ze ‘the Virgins’ ter ere van St. Ursula en de 11.000 maagden. Virgin Gorda wordt ook wel “fat virgin” genoemd, omdat Columbus, gezien vanaf de zee, dacht dat het leek op een achterover leunende vrouw met een stevige (zwangere) buik. The Virgins werden een belangrijk centrum voor schepen die tussen Europa en Zuid- en Centraal Amerika voeren en werden omschreven als dé plaats om te vertrekken naar overal.
Vanaf 1628 was op het eiland een Nederlandse handelspost van de West-Indische Compagnie gevestigd. In 1680 werd het eiland overgedragen aan de Britten en is nu nog steeds Brits.
Zaterdag 29 april. 2017 Carieb, eiland Virgin Gorda, Spanish town en Long bay
Aankomst rond zes uur, vroeg in de morgen. We hebben een knobbelige nacht achter de rug. Voor de wind gezeild dus gaat het best behoorlijk te keer. We hadden veel wind bij mijn wacht de bazaan en het grootzeil weggedraaid, anders gingen we veel te hard. Jaap nam het daarna over en heeft de Genua ook nog voor de helft ingedraaid. We willen bij daglicht aankomen, want moeten daar tussen de eilanden door en daar liggen rotseknotsen die je écht moet ontwijken.
Bij Spanish town rond 6 uur ’s morgens voor anker gegaan. Na een klein tukkie, van mijn kant, met z’n drietjes op weg om in te klaren. Jaap blijft aan boord. Eerst maar even het vuil weggebracht en de weg naar Customs gevraagd. Een oud mannetje wijst ons de weg. We lopen over een zandweg waar ze betonplaten op aan het maken zijn. Plaats dat ze dit mooi recht maken lijkt het net of je heuveltje op en weer heuveltje af gaat. Maar toch heel lux om op te lopen. Wij hebben het wel anders meegemaakt. Dan komen we bij het blauwe gebouw van Customs aan. Hier hebben ze 3 loketten. Bij het eerste loket krijgen we in eerste instantie één formulier om in te vullen, met daaronder geel, groen, roze doordruk velletjes. Helaas komen er nog 4 velletjes bij. Met elkaar vullen we alles in. Bij loket 1 is hij niet tevreden, we moeten nog wat stukjes invullen. Als we dit hebben gedaan doet hij er van alles mee, krijgen we stempels in ons paspoort en krijgen we formulieren mee voor loket 2. Op naar loket 2, daar worden de formulieren ook verwerkt en is loket 3 aan de beurt. Daar mogen we $US21,50 afrekenen. Ik geef een 100tje, hij kijkt met een apparaatje of hij geldig is. Hij vindt van niet, tot twee keer toe. Het dérde honderdje komt wel door de balletaigecommissie. Pfff, meer honderdjes had ik niet…Het laatste formulier krijgen we mee voor loket 1, dat was het onderste formuliertje. Die is niet goed doorgedrukt, dus moeten we die nog even invullen. Als dat is gedaan krijgen we de inklaarformulieren mee en wordt ons een plezierig verblijf toegewenst. Buiten nemen we snel een drinkje van ons water. Jeetje wat een rompslomp in deze hitte. Gelukkig mogen hiermee gewoon alle BVI-eilanden aandoen zonder daar weer te hoeven inklaren. Op naar de supermarkt, als we de weg vragen is het te ver om te lopen en wordt ons een lokaal busje aangewezen. Een kwartiertje rijden. Dit doen we maar niet en gaan weer naar boord. Het is hier goed knobbelig liggen dus naar Long Bay gevaren. Was niet makkelijk aanlopen, ligt een rif voor waar een klein gaatje in zit waar je zo tussen de riffen door kan. Volgens onze zoon een Rifeye. Zouden ze daar ook sparerifs verkopen? Daar voor anker. Als we met de dingy en het oranje kijkglas bij het anker kijken blijkt het anker achter een steen te hangen met daaromheen heel veel zand. Dus doet Jaap z’n duikfles om, gaat te water en verplaatst het anker. Niet makkelijk, want er staat een behoorlijke puist wind en de Novatrix trekt natuurlijk aan het anker. Onze zoon zwemt met z’n gopro richting Jaap. Die geeft een seintje dat hij snel moet komen. Zwemt daar toch een grote gestilde arendsrog rond van wel ruim een meter! Ze weten hem met de gopro te filmen. Een machtig gezicht. Jaap schrapt nog even de SSB plaat onder water schoon en daarna gaan ze samen nog even naar het rif. Ook weer mooi om de te zien, diepe dalen, afgronden. Het nachtje door eist zijn tol, twee vallen er pardoes in slaap . Moeder en zoon nemen de dingy en landen easy op het strand. Het strand is lekker breed, wel ligt er een resort aan die een deel in beslag heeft genomen, waar mooie strandstoelen staan en zelfs hebben ze daar een douche met gampootjes. Maar daar mogen wij helaas niet komen. Heerlijk langs de vloedlijn gewandeld. Na wat mooie schelpen gevonden te hebben gaan we weer terug naar de boot. Ik fileer de gevangen vis terwijl onze zoon de verse ananas aansnijdt. Als de aardappeltjes en alles gebakken is gaan we aan tafel. ‘s Avonds denken we met licht onder de boot te schijnen haaien te zien, morgen met gopro?
Zondag 30 april. 2017 Carieb, eiland Virgin Gorda van Long Bay naar de Baths
Na het ontbijt varen we tussen het rif door, langs Spanish town naar the Baths. Wat zijn de Baths? Sommigen noemen het het achtste wereldwonder. Anderen breken er hun hoofd over hoe ze er terecht zijn gekomen.
The Baths vormen één van de vele nationale parken op de Britse Maagdeneilanden. Het is een beschermd gebied. Anders dan de oorsprong van de meeste Maagdeneilanden doet vermoeden, is de rotsformatie niet vulkanisch. Miljoenen jaren vormden vulkanische activiteit, gevolgd door aardverschuivingen, buitenaards natuurlandschap op de grens van land en water. Het zijn pure granieten keien die door erosie , wind en golven van de Caribische Zee prachtig zijn afgesleten. De keien vormen een natuurlijke getijde zwembaden, tunnels, bogen, en mooie grotten die naar de open zee leiden. De grootste keien zijn wel 12 meter hoog.
In de verte zien we al gauw de bijzondere grote afgeronde stenen liggen met bijbehorende berg. Deze is opgebouwd uit allemaal hele grote granieten stenen op elkaar. Als we vast liggen aan de mooring kleden we ons om, pakken onze waterdichte tassen in en gaan op weg met onze dingy richting een mooringlijn voor het strand. Hier moeten we de rubberboot aan vastmaken. Verder mogen we niet, we moeten naar het strand zwemmen. Waterdichte tassen op je kop en dan 50 m zwemmen naar de kant, het strand met heel veel supergrote rotsen. Best een behoorlijk stuk zwemmen! En zo komen we heelhuids aan op het strand met de grote rotsenknotsen. Geen gewone, maar grooooot, sommigen wel 12 m hoog. Ieder die op het strand landt ziet er wat versleten uit. Het is toch wel een eind zwemmen, zeker met waterschoenen aan en een behoorlijke deining. We lopen langs een strandbar met Caribische muziek, lekker sfeertje.. Dwars tussen de enorme keien door is een avontuurlijke route uitgestippeld.
Dan wordt het klimmen en klauteren; tussen rotsen door, over rotsen, onderdoor en door nauwe gangen. Soms hebben ze bruggetjes om overheen te lopen of lijnen om je aan op te trekken, trapjes of plateaus gemaakt om verder te kunnen. Je kunt op veel plaatsen batheren (badderen) en dan kom je uit bij Devils beach en wat lopen daar…. twee kleine kippetjes! Twee minikippetjes, een witte en een bruine. Dat verwacht je toch niet! Ze zijn erg aanhankelijk, Jaap kan er zelfs eentje aaien die naast me op de rots komt staan. Ze willen eigenlijk wat te bikken. Helaas, laten we dat nou net niet bij ons hebben. Onze omgeving is overweldigend mooi, gewoon waanzinnig! We drinken ons flesje water en gaan dezelfde weg weer terug, maar jongens wat is het prachtig én bijzonder zo tussen de megastenen door te lopen/ kruipen .
Als we alles hebben gezien beginnen we aan de terugreis en klimmen na een fikse zwempartij in de dingy. Als we naar de Novatrix varen we ineens dat we geen Nederlandse vlag meer hebben hangen. Is gewoon compleet weggewaaid! Als we ons even aan boord afspoelen hangt Jaap snel een hele nieuwe op. Dan komt de Freya aangevaren, dat is lang geleden. Laatst gezien op Canarische eilanden, Tenerife. Na de lunch gaan we weer op weg. Mét snorkelspullen naar het strand hier nabij.
De dingy leggen we weer vast aan de mooring en gaan te water. Óók onder water is het super. Vandaag schijnt er geen zon, maar het is zo helder dat het helemaal niets uitmaakt. Ook de lachvisjes zijn er weer, zijn óók hier heel gelukkig. Koraal in allerlei soorten, zelfs een hertengewei staat op een grote knots. We kunnen er geen genoeg van krijgen. Onze opstappers zijn er al gauw samen vandoor. Doordat ze volgelaatmaskers ophebben kunnen ze met elkaar praten, zo grappig. Is wel een heel bijzonder gezicht, zeker met die grote oranje knop op hun snorkel. Lijken wel de snorkels uit tekenfilmserie snorkelland..
Jaap bedenkt dat het patatjesdag is. De Freya nodigen we ook bij ons aan boord uit om patatjes mee te eten. Coen had trek in patatjes, maar wel met ketchup. Hij zat heerlijk te smikkelen, net als de anderen. Gezellig allerlei ervaringen uitgewisseld.
Vervolg logboek Mei Juni
