Allebei tegelijk met pensioen en de kaarten van de Canarische eilanden liggen op de kaartentafel…
31 mei 2019
Als we op 15 mei vroeg vertrekken vanuit Stellendam zien we de zon opkomen boven de dam. We willen hoppend langs de kust langzamerhand richting Canarische eilanden varen. Van het Belgische Nieuwpoort naar de Franse kust met een tijverschil van 7 tot 9 meter. Dus veel rekenen om zo gunstig mogelijk te varen. Via Boulogne-sur-Mer, Cherbourg naar de Kanaaleilanden, naar Guernsey. Waar we in plaats van Peter Port naar ‘t haventje Beaucette zijn gevaren.
Zeilvrienden hadden ons over deze gezellige haven verteld. Schepen kunnen alleen met hoog water over de drempel.
Van te voren belt Jaap de havenmeester of er plaats is. Als deze vraagt of het de eerste keer is dan stelt hij voor dat als we 5 min voor de ingang zitten nogmaals te bellen, dan zal hij ons met zijn bootje voorgaan. We moeten bij aankomst een paar uur wachten en gaan bij L’Ancresse Bay voor anker, voor een mooi geel strand. De haveningang schijnt bij de witgeschilderde rotsen te zijn en is haast niet te zien.
En inderdaad als wij bellen komt hij met zijn witte bootje tussen de witgeschilderde rotsen door. Zwaait uitbundig en geeft aan hem te volgen. Heel rustig vaart hij tussen de rotsen door. Jaap manoeuvreert de Novatrix er ook tussendoor, aan beide kanten houden we maar een paar meter over. En dan komen we in een lieflijk haventje. De vrolijke havenmeester springt op de steiger en pakt mijn lijntjes aan. Wat een service.
De volgende dag gaan we met onze vouwfietsjes on Tour. We moeten er wel erg in hebben links te rijden, want de Kanaaleilanden is Engels grondgebied! We gaan bergje op en bergje af. Weggetjes waar je tegenovergesteld verkeer niet ziet aankomen. We lunchen op ‘n bankje waarop ter herinnering aan onze overleden ouders staat. We kijken op het haventje van Bordeaux Harbour dat binnen no time droogvalt. Een grappig gezicht. Heerlijk zonnig weer als we verder crossen. We komen in St. Sampson harbour terecht. Best druk met allerlei winkeltjes, maar echt Engels en met een heerlijke supermarkt. Langs ‘t coastal path en the golf courses fietsen we terug naar de haven. Wat ‘n mooi en een superleuk eiland.
Na de Kanaaleilanden varen we via Roscoff en L’ Aber Wrac’h naar de golf van Biskaje.
We zien een mooi weergaatje en varen met 15 tot 20 knopen wind in een paar dagen de Golf van Biskaje over naar Ria de Ares in Spanje, Galicië. Daar gooien we het anker uit voor een supermooi strand en is de temperatuur 25 graden. De dubbele dikke vesten kunnen uit en de korte broeken aan! Niet meer iedere dag rekenen om gunstig tij te hebben, heerlijk!
Route:
2 juni t/m 14 juni Spaanse Ria’s: Laxe, Muxia, Muros, Ria de Arose Pta Caballo, Vilagarcia, Sanxenxo,
Vigo en eiland Cies
15 juni t/m 17 juni :tocht van eiland Cies Spanje naar Cascais Portugal
18 en 19 juni:voor anker bij Cascais Portugal
20 t/m 25 juni: oversteek van Cascais Portugal naar La Grasiosa Canarische eilanden.
Verslag:
2 juni t/m 14 juni Spaanse Ria’s
De Spaanse Ria’s: Begin juni hebben we ons goed vermaakt in de Spaanse Ria’s. Je kon merken dat het nog low season was. Het weer was nog onbestendig, hebben zelfs een fikse storm gehad met 50 knopen wind gehad. Gelukkig zagen we hem al op de weerkaarten aankomen en hebben een prima plek gevonden in de haven van Muros. We werden daar zo leuk ontvangen door de havenmeester. Met het uiterlijk van Louis du Finet, zo’n grappig, gezellig en druk mannetje. Na het inklaren, en ook na het uitklaren, kreeg Mar twee dikke zoenen en Jaap een stevige hug. Een kleine Gadis buurtsupermarkt vlakbij de haven voor iedere dag vers brood is daar werkelijk ideaal. Toen de rust weer was teruggekeerd zijn we weer verder gezeild. Heerlijk hoe je daar voor de mooie witte stranden voor anker kunt. Ook leuk om te zien hoe daar de mosselindustrie werkt. In ons berichtje eerder hebben we hier al wat over geschreven. Het is grappig om tussen de houten mosseleilandjes, met draden waar de mossels aangroeien, door te varen. De vissers die daar dagelijks druk bezig zijn zwaaien dan uitbundig naar je.
15 juni t/m 17 juni paar nachtjes door van Cies, Spanje naar Cascais, Portugal.
Van het eiland Cies (bij Ria de Vigo, Spanje) zeilen we in één keer door naar Cascais Portugal. Twee dagen even lekker aan één stuk doorzeilen om mijlen te maken. Regelmatig hebben we bezoek van vrolijke dolfijnen. ’s Middags is er zelfs een vrolijke ADHDtje bij. Die springt vrolijk het water uit, spelend met de golven, klapt bij het onderduiken hard met zijn staart op het water en scheert tussen z’n vriendjes door, keert en herhaalt dit een paar keer aan stuurboord vaan ons. Wij genieten, zittend aan dek en worden steeds nét niet nat. Wat een lol. Af en toe keert hij z’n lichaam zodat hij ons aankijkt. Schitterend om te zien.
18 en 19 juni Cascais Portugal
Bij Cascais gaan we voor anker en wachten gunstige wind af. Heerlijk zonnig weer, warmere temperaturen dan in Spanje. Kunnen we weer even schoon schip maken en inkopen doen bij de Jumbo, een supergrote Jumbo. Niet eentje zoals in Nederland met gele letters nee, hier met groene letters. Je kunt er van alles krijgen van laptops, kleding, pannetjes, speelgoed, campingspullen en gelukkig ook wat te eten. Jaap brengt me met de dingy naar de kant en ik loop door de met gele steentjes geplaveide straatjes naar de Jumbo. Het is gezellig in de stad. Leuke winkeltjes en heel veel gezellige terrasjes. Ik haal weer vers fruit, drinken en brood voor een lekker aantal dagen. Na een telefoontje haalt Jaap me weer bij de visserspier op. We hebben nog wat klussen aan boord te doen en hebben daar nu mooi de tijd voor.
20 t/m 25 juni oversteek van Cascais, Portugal naar La Graciosa, Canarische eilanden.
Na een paar dagen steeds gribfiles voor het weer ophalend is het zover en zetten we ’s morgens, bij ’t ochtendgloren, zeil naar La Grasiosa vlakbij Lanzerote, 602 mijl te gaan. De eerste dag hebben we een lekker windje en maken we lekker wat mijlen. In het begin is er nog wat scheepvaart en vliegen er behoorlijk wat vliegtuigen over daarna wordt het stil om ons heen. Alleen maar water, mooie luchten, mooie zonsondergangen, supermooie sterrenhemel en een maan die steeds later opkomt en ons na drieën in de nacht bijlicht. Ook krijgen we weer gezelschap van de dolfijnen.
Ook als we bij een middernachtse zeilwisseling bij maanlicht samen druk bezig zijn op ‘n swingend dek worden we omringd door vrolijk duikende dolfijnen.
Het is goed te merken dat we nog meer naar het zuiden gaan; het wordt warmer op de oceaan. Zelfs ’s nachts hoeven we geen lange broek meer aan en verwisselen we ons dekbed voor een dun dekentje. Overdag prikt het zonnetje op onze huid en zoeken we zoveel mogelijk de schaduw op om niet te verbranden. Ons wachtschema is 3 uur op en 3 uur af. Is goed te doen zo samen. De eerste dagen moet je lichaam wennen aan de korte slaapjes. We hebben rustig weer op de oceaan en proberen zoveel mogelijk van de wind te profiteren. Staat er iets meer wind dan voeren we t grootzeil, bazaan en de genua. Hebben we wat minder wind dan hijsen we de MPS of de Genaker. Als we halverwege zijn eten, tijdens ons dagelijks happy hour, Spaans stokbrood met brie, koud blikje cola en genieten we, zittend op het dek, van de mooie blauwe oceaan. Honderd mijl voor La Grazioso zien we ineens wat drijven…blijkt een grote oranje stootwil te zijn met een gescheurd bevestigingsgat. We pikken hem op uit de oceaan om hem later weg te kunnen gooien in een container aan de wal. We hebben al genoeg plastic in zee. Even later zien we weer wat drijven, het moet niet gekker worden! Blijkt het een zeeschildpad te zijn. Zou hij verdwaald zijn? Nee, hoor, we komen er verschillende tegen, met een bruin schild van zo’n halve meter. In de Carieb zwommen ze om ons heen en doken naar beneden om gras te eten. Hier is het veel te diep voor, waar zouden ze hun voedsel halen? Het blijken de onechte karetschildpadden te zijn. De meest wijdverspreide zeeschildpadden ter wereld. Deze schildpadden leggen enorme afstanden af om van de voedselgebieden naar de afzetplaatsen voor de eieren te reizen en kan daarbij zowel de Atlantische Oceaan als de Grote Oceaan oversteken. Het is één van de weinige schildpadden die voornamelijk van vlees leeft en geen echte voedselspecialisatie heeft. Vooral neteldieren, kreeftachtigen en vissen worden gegeten. Ook tweekleppigen (schelpen) worden buitgemaakt en gekraakt in hun krachtige bek.
Op de 5e dag als we om 3:00 uur vroeg in de morgen van wacht wisselen (nog 11 mijl te gaan naar ons waypoint) hebben we op de radar land in zicht. Het eilandje Isla Alegranza (wat we voorbij zullen varen) en La Graciosa en Lanzarote. Buiten is de maan net opgekomen en zie je aan sb de vuurtoren van La Caldera, Isla Alegranza. Aan bb kijk zie je heel in de verte de lichtjes van Lanzarote! Jaap heeft tijdens mijn slaap zeil gezet, we hebben weer een beetje wind. We willen niet te snel gaan anders komen we in donker aan en dat is met zoeken naar een goede ankerplek nooit zo fijn. Als we tussen Lanzarote en La Grasiosa varen vaart net de vloot met vissersbootje uit. Goed oppassen geblazen. Gelukkig voeren ze allemaal de juiste verlichting waar we op kunnen anticiperen. Net over zevenen, als hier de zon is opgekomen, gooien we het anker uit in de baai Playa Francesa . In licht turkoise water, zo helder dat je het anker, wat 9 meter diep ligt, gewoon kunt zien. Als het lichter om ons heen wordt zien we naast ons een lavaberg van 172 m hoog bij een mooi geel strand. Kaal, geen boompje te zien, maar supermooi. Jaap hijst de Spaanse en de Canarische vlag in het wand. Na een berichtje naar het thuisfront en een bakkie thee duiken we onze kooi in. Even bijslapen, we zijn er!
26 juni tot 29 juni 2019 Canarische eilanden: La Graciosa en een stukje Lanzarote
In de baai Playa Francesa van La Graciosa heerlijk bij kunnen slapen en schoon schip kunnen maken. Met de dingy varen we naar La Graciosa, best nog wel even een stukje varen. Bij aankomst kom je in een leuk haventje met allemaal witte huisjes. Geen asfalt te zien. De wegen zijn van zand en lavagruis. Bij de huisjes staan 4×4 verhicles te wachten om het eiland rond te toeren, want wandelen doe ja daar niet voor je plezier; te heet en geen boompje voor enige schaduw. Er is wel een supermarktje, daar gaan wij voor. We kopen er heerlijke verse Spaanse broodjes. Wat leuk om hier te zijn. Wel echt een vakantiedorpje, want de cruisecatamarans liggen al klaar om de toeristen naar het strand te varen. Deze catamarans landden iedere middag dan bij ons in de baai, voorzien van allerlei speelspullen en kano’s om de mensen te vermaken.
Na een paar dagen halen we het anker op om naar Arrecife te varen.
Tussen La Graciosa en Lanzarote hebbenwe de wind tegen dus laveren tot we bij dep7nt van Lanzarote zijn. Om met ruime wind langs de kust van Lanzarote te varen. Ons uitzicht zijn kale bruine vulkanische bergen met grote kraters. Bij sommigen kun je de weg van de lavastromen nog zien. Mooi door het kale landschap, hier en daar zie je wat witte dorpjes die wat bomen hebben gepland, voor de rest is het superkaal. Als we in de buurt komen van Arrecife zegt Jaap : “ Zo, daar ligt een groot cruiseschip in de haven”. Als we verder varen blijkt het een supergroot hotel te zijn! En dat niet alleen..Het blijkt dat ze naast Arrecife een hele toeristenstad hebben gebouwd met hotels, appartementen, kleine winkeltjes en een waterparadijs met Spaanse glijbanen. Niet te geloven, dat kan toch niet in 3 jaar tijd. Dat hebben 3 jaar geleden toch niet gezien, dat moet toch opvallen. Als we de grote haven van Arrecife invaren om af te koersen op de jachthaven worden we door Ned sprekende havenmeesteres opgeroepen. Heel makkelijk zo in het Nederlands en krijgen we box J 19 toegewezen. Wat een heerlijke haven. Hier gaan we proviand inslaan, want de komende weken krijgen we bezoek!
