Op de Canarische eilanden.
1 tot 7 juli 2019
Lanzarote: Puerto Arrecife , Puerto Calero, Papagayo , La Grasiosa. Canarische eilanden
De eerste week van juli is Mar d’r zus een weekje aan boord op Lanzarote. Een supergezellig week met een bezoek, vanaf Arrecife , aan de haven puerto Calero met de grote koperen bolders en gezellige terrasjes met uitzicht op de oceaan.
Als we hier naartoe varen komen we langs het vliegveld en zien we veel vliegtuigen landen en opstijgen. Op een gegeven moment zegt Jaap dat er eentje van zee over ons heen komt. Mijn zus en ik zitten aan stuurboord en kunnen hem door het zeil niet zien aankomen. Ineens zit hij écht boven ons, er gaat gewoon een schaduw over onze boot heen. Wij kijken met ontzag omhoog; gaat dit wel goed? Ja gelukkig wel! We zijn er best wel van onder de indruk; zo’n groot vliegtuig en zo dichtbij. Jammer dat we er geen foto van hebben gemaakt! Het is heerlijk zeilweer, zo langs de kust varen is zo leuk. Al die toeristenoorden met mooie stranden en een stuk verder weer vila’s met mooie tuinen en op de achtergrond al die grote kale bergen.
Op één van de terrasjes van de Calero drinken we een Tinto de Verano, een soort Sangria. Hier wordt je best wel een beetje tipsy van…
De volgende dag geankerd bij het mooie strand bij Papagayo.
Vervolgens zeilen we het hele eiland rond. Wat best een beetje bumpy was door de harde wind. Daarna heerlijk geankerd bij het eiland La Graciosa. Het dorpje Caleta del Sebo bezocht, hier waan je je net in Afrika.. en een mooie wandeling gemaakt over het maanlandschap. Hierna weer teruggezeild naar het beginpunt, Puerto van Arrecife. Daarna hebben we het eiland rondgetoerd in onze huurauto met een bezoek aan de Timafaya met de vele kraters van Lanzarote, met een busrit door maanlandschap met hoge kraters en hoge bergen.
Mooi om te zien en te horen dat rond 1720 een priester de uitbarsting heeft zien gebeuren. Hij was overgebleven met zijn kameel. Na zo’n drie kwartier komen we weer terug op het parkeerterrein bij het restaurant waar we wat drinken. Deze is gebouwd op een krater en heeft daarom vloerverwarming. Vervolgens lopen we door naar de man van de geisers.. Deze vult een emmertje water en giet eerst een beetje water in de 10 meter diepe buis en even later de rest van de emmer en binnen 2 seconden spuit het uit de pijp die ze in de krater hebben gestoken.
We lopen door naar de meneer die de takkenbossen in een gat steekt dat al gauw vlam vat en kijken we binnen bij het restaurant naar de kip op de grill ook boven de krater. Wat een warmte komt daaruit, door de warmte zijn de kippetjes al gauw gaar. Eens in de zoveel tijd maken ze het gat schoon door de fik er even in te steken zodat alle vettigheid weer verdwenen is. Na een behoorlijke rit komen we Cueva de Los Verdes. Met de gids en groep toeristen dalen we af in de grot. Terwijl we naar beneden lopen moet je oppassen voor je hoofd, er zijn best wel nauwe doorgangen bij, maar is leuk om te zien. De gids spreekt prima Spaans zijn Engels is haast niet te volgen. Het hoogtepunt is het gooien van een steen. Vervolgens gaan we met onze Seat bergje op, naar ons uitkijkpunt Mirador del Rio. Als je het restaurant binnenkomt is het al mooi! Een supergrote ruit geeft uitzicht op La Graciosa. Wij gaan natuurlijk voor het echie, gaan naar buiten en genieten van het uitzicht. Wat een mooie tocht over Lanzarote.
Een paar dagen later volgde er op de Novatrix een opstapperswisseling. Onze zoon en schoondochter komen voor drie weken aan boord, want we gaan met hen alle eilanden (op El Hierro na) ontdekken en bezoeken. Ook met hen maken we met de huurauto ook een rondtour met o.a. een bezoek aan het piratenmuseum, musea de la Pirateria.
Het is er grappig en boven heb je mooi uitzicht. Hoewel we ons niet voor kunnen stellen dat de piraten helemaal zover naar boven zijn gelopen…Dan zakken we af naar het stadje Teguise, is de voormalige hoofdstad van het eiland. Ziet er gezellig uit en lunchen we bij we bij een klein restaurantje onder een boom, we denken een olijfboom. Beetje vreemd dat er een plastic fles uitvalt als het even stevig waait. We stappen op en gaan naar het uitkijkpunt Mirador de Guinate, waar we een mooi zicht hebben op de kust en La Graciosa. Na een klein pitstopje vragen wij ons af of er daardoor daar best een palmboom zou kunnen gaan groeien?! En als je een grote hoop zou achterlaten zou er een cac- tus ontstaan?! Dan wordt het tijd om een krater te gaan beklimmen! Bij het plaatsje Ye is een kraterrand de La Corona. Als we bij een doodlopende weg onze auto parkeren trekken we onze bergschoenen aan, worden er vesten aangetrokken en gaan we op pad. We zien niet waar het pad begint en lopen eerst de met lavasteen opgestapelde muur uit. Niet echt comfortabel, er moet toch een ander pad zijn? Op een gegeven moment vinden we een rotsachtig pad met gevaarlijke cactussen dat we naar boven volgen. Het is best wel warm, zo op het heetste van de dag. Op een gegeven moment gaan we best wel aardig steil omhoog en als we er zijn kun je zo in de krater kijken! Ook lopen er leuke kleine hagedisjes rond. Zoals altijd hebben we flessen water bij ons en ook hier is dit echt nodig voor de waterhuishouding. De berg af gaat beter en is het pad ook beter te zien. Onderaan moeten we nog even door een oude druivenwijngaard en komen we weer bij onze huurauto.
Nu naar onze laatste bestemming van vandaag Jameos del Aqua. We dachten dat het gratis was, maar helaas. Het is er best druk en na drieën krijg je 20% korting! Dat is voor een echte Nederlander weer meegenomen. We komen bij een grot wat vrij open is met onderaan de trap een groot donker meer, daar leven kleine albinokreeftjes in. Als we goed kijken zien we op de donkere lavabodem piepkleine witte kreeften. Langs de rand van het meer hebben ze een mooi pad gemaakt naar de uitgang. Waar je langs mooie trappen met grote planten omhoog kunt. Als we de trap hebben genomen komen we bij een mooi aangelegde tuin omringd door de lavastenen met in de midden een mooi zwembad. Eromheen is het wit gelakt, door het felle zonlicht doet het doet pijn aan je ogen.
Ik heb nogal warme voeten van de beklimming die we net achter de rug hebben en denk even te pootje baden. Stap spontaan in het water, maar het is er zo glad dat ik bijna onderuit ga. Gelukkig glij ik niet het zwembad in, niemand zwemt daar en er is geen mogelijkheid om eruit te komen. Volgens Merice moet je er als een walrus de kant opglijden?! En dan maar hopen dat iemand je de kant optrekt. Ik zie het al helemaal voor me… Er is ook een nog een grote zaal , een stukje verder in de grot, waar ze concerten geven. Dat zal best mooi klinken.
8 tot 14 juli 2019
Lanzarote: Arrecife, Lobos, Fuerteventura: Puerto Rosario en Puerto Gran Tarajal , Gran Canaria: Las Palmas. Canarische eilanden Visvangst!!!
We verlaten Lanzarote. De vishengels gaan uit en even later gaan we in de buurt van Fuerteventura bij het eilandje Lobos voor anker. Het ligt er behoorlijk vol en er staat best wel wat deining, maar we liggen in supermooi aquablauw water. We vermaken ons prima, maar voor de nacht liggen we hier niet goed dus gaat het anker op en hijsen we de zeilen. Onze zoon neemt t roer en zo varen we langs de kust van Fuerteventura met mooie stranden, surfers en kitesurfers. Jaap heeft de hengels weer gevierd en ja hoor BEET! Big game fishing !!!
Beide mannen rennen naar het achterdek, Ben haalt de stuurboord hengel binnen terwijl Jaap bb het gevecht aangaat. Mar krijgt allerlei bevelen, Genua in! Bazaan inrollen! Half op de wind gaan liggen!
( gelukkig voeren we zonder grootzeil). Het visnet is te klein, dus haalt Ben de haak binnen uit de voorhut en legt hem klaar. Het is een grote en een zware vis…. Tijdens het gevecht met binnenhalen slipt zelfs de rem van de hengel. Ben probeert Jaap zoveel mogelijk bij te staan. De vis schiet af en toe onder de boot, Ben doet stuurboord het poortje open en hangt daarna met de haak buiten het poortje . En haakt hem even later in de bek van de vis, sjak! En zo halen ze hem binnen, leggen hem aan dek. Geven hem een paar maal stevig klap op zijn kop. Het is een blauwe Marlijn of een Wahoo. Dat is om het even; 1,40 m lang en 17 ½ kilo schoon aan de haak. Hij wordt op een wit zeil op het achterdek gelegd en toegedekt tegen de zon.
Als we ons anker uitgooien bij Rosario blijkt dat ineens niet te mogen. Dus varen we daar naar de nieuwe jachthaven waar de havenpolitie de lijnen aanpakt en gelijk met formulieren aan dek staat. De ene komt aan boord om het formulier in te vullen en de ander blijft op de steiger. Ben en ik ruimen het aan dek op en ik maak n praatje met de agent op de steiger om haar af te leiden. Het vislijk ligt natuurlijk op het achterdek en straks weten ze iets te bedenken om er zelf met onze buit mee van door te gaan. Merice had in de kuip de kussentjes voor de grote messen gelegd die we al klaar hadden liggen om hem te gaan ontleden. Eindelijk gaat hij van boord. Het ontleden kan gaan beginnen, niet op het zwemplateau, maar op een zeil op de steiger. Wel zo makkelijk met stromend water in de buurt. Het is een hele klus voor ze en een uur later hebben we heel veel zakken vol supermooi licht roze visvlees. Een hele emmer vol, 11 kilo. Er mag van mij voorlopig niet meer gevist worden. Ben probeert t nog met het idee dat we toch ook wat variatie willen. De vriezer heeft het er moeilijk mee om zoveel tegelijk te kunnen invriezen. Later blijkt de vis een Wahoo te zijn, stamt af vd makreel. Ook een zeldzame om te vangen. Weet je wel hoeveel grapjes je hierop kunt maken?!
De volgende dag verlaten we Rosario en gaan richting Gran Tarajal. Ben komt naar buiten met blikjes cola, we houden een boerenwedstrijd!! Merice is de scheidsrechter. Jaap kan er wat van, Mar iets minder, maar Ben laat spontaan een mooie. Zo dat is mooi…vindt Merice. Waar je al geen lol om kunt hebben . Jaap vindt het wel wat saai zonder een vishengel uit..
Heerlijk gezeild en gelukkig niets gevangen komen we bij Gran Tarajal aan. De jonge havenmeester staat al op de steiger klaar om ons op te vangen. Met Ben en Merice ga ik naar het havenkantoor om in te klaren. Best een stuk lopen en dat in de hitte en het hete asfalt werkt ook niet echt mee. In 2016 zat de havenmeester nog in een verbouwde wc. Hij is erop vooruit gegaan, heeft nu een aardig kantoortje met een kopieerapparaat waar hij zo bij kan. Alleen jammer dat onze bootpapieren aan zijn glasplaat blijven plakken. We vragen nog wat info en daarna gaan we naar Jaap. Pff wat warm. Jaap heeft alles heerlijk op de boot opengezet.
Ben bereidt de vis voor en ik de rest. Na heel wat pannetjes gebruikt te hebben beginnen we aan ons diner: een mooi stuk Wahoo in wat zout en peper gebakken, gebakken aardappeltjes met peen en erwtjes. Wat een malse vis.
Ook op Fuertaventura willen we een auto huren. Dit lukt niet in de buurt van de jachthaven dus rijden we een stuk met de bus om ‘n huurauto op te halen.
Onze eerste missie is is het oude stadje Betancura, is de voormalige hoofdstad van het eiland. De eerste steen werd er in 1405 gelegd. Raakte zijn hoofdstadpositie kwijt doordat het economisch centrum werd verplaatst. Het ligt ook erg geïsoleerd. Is nu een stadje wat talrijke dagjesmensen bezoeken. En heeft nu 700 inwoners. Als we rond negen uur in het stadje aankomen is het er nog stil. Is er wel een ontzettend leuk, een leuk knus stadje met kinderkopjes betegeld. Alle eet en drinktentjes zijn nog dicht, maar toch leuk om door het bloemrijke plaatsje heen te wandelen. Er is een Aloe Vera fabriekje, waar de cactus Aloe Vera wordt verwerkt tot zalf etc. We zien op een foto hoe de schil van de plant wordt gesneden en de gel eruit wordt gehaald. Terwijl we verder rijden op de met witte betonblokken afgeschermde weg dalen we weer kronkelend af. Wat een bijzonder landschap met hier en daar een huis of dorpje in geel of terracotta geverfd. Hele droge geel en soms bruinachtige bergen. Langs sommige wegen staan mooie palmbomen te wuiven. Toch weer heel anders dan Lanzarote. Bij Ajuy aangekomen trekken we onze bergschoenen aan en even later lopen we over een mooi pad, een riggel, langs de kust op weg naar de Cuevas de Ajuy. Lichtbruine kalksteen met hier en daar zwart lavasteen. Een grillige trap en wat klim en klauterwerk brengt ons naar een donkere grot. Mensen zie je klauteren op de grote grove lavastenen om zo mooi mogelijke foto te maken. Terug lopen we over het zwarte strand naar de auto. Deze rotswandeling was wel erg mooi. We rijden verder, richting La Lajita. Op weg hiernaartoe komen we weer een mooi uitkijkpunt tegen, we parkeren de auto. Een lang pad omhoog brengt ons op een berg tussen aan de ene kant donkere bergen en aan de andere kant zandkleurige bergen met in de verte een lichtgeel strand met aqua water, zo mooi. Natuurlijk maken we mooie foto’s.
In La Lajita eten we bij een lokaal restaurant, Ramón, met uitzicht op de locals die met kinderen voor ons zitten en die gezellig wat drinken. Het is grappig om zo iedereen om je heen te bekijken en met uitzicht op het zwarte kiezelstrand en de zee is het helemaal leuk. Het eten gaat er goed in. We rekenen af en gaan weer op zoek naar onze huurauto. Ook vandaag is het goed heet en schijnt de zon fel. We gaan richting botanische tuin, waar ook een dierentuin naast is.
Als we aankomen is alles zo mooi begroeit en is het moeilijk de kassa te vinden. We zien mooie vlinders, mooie planten en bomen en vijvers met allerlei gekleurde waterlelies. We genieten en even later halen we in Morro Jable nog even een ijsje om het af te leren. In Morro Jable kijken verbaast om ons heen; één al hotel, appartementen, resorts met heel veel , vooral dure winkeltjes eronder. We komen al snel bij een ijstent, we kiezen allemaal wat lekkers en gaan lekker onder de grote luifel op het terras zitten genieten van ons ijsje. Terug lopende naar de auto zien we de vuurtoren die je kunt bezoeken als je een hele lange steiger over het strand bewandelt .
15 tot 21 juli 2019
Gran Canaria: Puerto Las Palmas , Tenerife: Puerto Santa Cruz, Spagettibay, La Gomera: San Sebastiaan. Canarische eilanden
We verlaten Fuertaventura en staan al om 6 uur in de ochtend buiten in het donker de vele lijnen los te halen, want we hebben een fikse zeildag voor de boeg, zo’n 16 uur varen. De mannen vinden het saai zonder hengel uit en dus ga ik overstag…Onderweg ontbijten we. Bij Morro Jable hebben we behoorlijk last van de acceleratie winden.
De hengel staat uit en ja hoor …beet een tonijn van zo’n 30 centimeter, gelukkig is niet zo’n grote. Het is even een strijd, maar dan hangt hij even later in het visnet naast de dingy. De acceleratiewinden zijn best heftig van bijna niets tot 28 kn wind en af en toe draait de wind ineens. Als we het eiland voorbij zijn komt de pittige deining op gang, waar we de hele rit last van zullen hebben. Het is bewolkt en af en toe miezert het. Tegen zessen zijn we er al. Voor de haven liggen boorplatforms, wat een grote haven en wat een bebouwing! We leggen aan bij het havenkantoor geholpen door de twee havenmeester. We moeten gelijk inklaren, wat best een tijd duurt. De havenmeester kijkt me aan en vraagt of ik moe ben. Ja na zo’n pittig tochtje en hij zegt dat hij het aan mij ziet. Eindelijk mogen we afrekenen en krijgen we een plaats bij de tanksteiger toegewezen. Gelijk varen we erheen en begin ik aan het avondeten en maakt Jaap de zoute boot schoon. Daarna zitten we gezellig bij kaarslicht van alle lampjes op de kant te genieten in de kuip. Fijn dat we er zijn.
De volgende dag gaan we de stad bekijken. We bezoeken het Columbushuis, wat nu een museum is, en bekijken de winkeltjes rond de haven. Raar, ik had me van Las Palmas een hele andere voorstelling van gemaakt. Is een veel te drukke herrie stad. Op naar Tenerife.
Het is echt geen lekker weer als we Gran Canaria verlaten, donkeren wolken blijven hangen boven Gran Canaria. Als we het schiereiland voorbij zijn staan er nog steeds aardige golven. Het is eerst zo’n 20 kn wind, soms minder, maar al gauw rond de 28 kn en later zelfs 33 knopen. De Novatrix zeilt gewoon door op de kotter, grootzeil en af en toe bazaan erbij. Als ik de kotter uitrol krijg ik lekker wat zeewater over mij heen. Van Jaap krijg ik een droog vest. Ben ziet dat er vogels boven het water scheren en zegt ; Mam er is hier vast veel vis. En mam antwoord; ja in de vriezer. Ben zit een beetje te smilen, jammer, ze trapt er niet in. Jaap zet voor de zekerheid de bakstag en ook de giek van het grootzeil krijgt zijn takel. Door de golven en de helling glij ik in de kuip steeds weg. Jaap en Ben komen op het idee om de blauwe antislipmatten onder mijn billen te leggen. Ik krijg er eentje onder mijn billen en onder mijn voeten. Het werkt prima, wat een uitvinding. Één probleempje…als je snel wilt opstaan blijf je aan alle kanten plakken!
In de verte komt Tenerife in zicht. Het operagebouw zien we in de verte glimmend in t zonnetje. Daar schijnt dus de zon?! Ben denkt dat de inboorlingen ons op staan te wachten en zullen vast zingen; Wahoo , Wahoo. Ze hebben vast rokjes aan , zwarte plooirokjes?! Wat een fantasie!
Om een uur of vier komen we aan in Santa Cruz. Met een blikje cola proosten we op onze aankomst op Tenerife. In de kuip schijnt de zon. Om de beurt nemen we een douche om het zout eraf te spoelen. Ook de Novatrix wordt ontzout en weer opgepoetst. Daarna happy hour met een bakkie thee en ontbijtkoek.
Ook hier huren we natuurlijk een auto.
Op naar de El Teide, naar de hoogste vulkaan met krater!
Best nog een hele tocht door kale bergen, maar ook mooie groene bergen met naaldbomen. En na supermooie vergezichten komen we aan op de El Teide. Parkeren op het basisstation. Op het basisstation met een bar en restaurant op 2250 m is het nog rustig, we zijn er vroeg bij. Heel wat anders dan in 2016 (tijdens ons rondje Atlantic) toen we al ver van te voren in de file stonden en niet eens in de buurt van de weg naar het basisstation konden komen. Vanaf hier kun je met een kabelbaan naar boven naar de La Ramblers op 3555 meter, naar het bovenste station met een sensationeel uitzicht. Het is helder dus dat komt mooi uit. Bij de kassa aangekomen blijkt…het waait te hard, dus gaan de gondels niet naar boven. Wat een teleurstelling! Dan maar een drinkje in het restaurant en even later rijden we richting de Roques de García. Bij de rocks is het al druk, maar toch klimmen we een stuk omhoog om van het dorre vreemde landschap te genieten.
Daarna rijden we naar het gebied met het groene zand. Wat ziet dat er vreemd uit. Een soort maanlandschap met duinen bekleed met geel grof zand en groenig zand.
Als we naar de sterrenwacht op 2240 m rijden, is deze helaas gesloten door werkzaamheden.
Vol goede moed rijden we verder door de bergen. Onze vrolijke zoon maakt opmerkingen als: Leuk he..we zien ‘n berg dingen. Komen weer een berg bochtjes aan, pap! Achterin zitten we te grinniken. We vinden high up the mountain tussen de groene sparren een lunchplek met uitzicht op de El Teide en zitten we boven de wolken.
Vervolgens dalen we af op naar het Piramide museum in Güímar. We zien een film over Thor Heyerdahl (1914-2002) die opvallende expeditiereizen maakten om aan te tonen hoe heel oude culturen zoals Eskimos en de indianen met elkaar in contact hebben gekomen kunnen zijn.Eerst had hij de Kontiki gebouwd, van balsahout, waarmee hij in 101 dagen van Peru naar Polynesië voer. De film gaat over de geboorte van de Ra gemaakt van papyrusriet, lengte van 17 meter naar oud Egyptisch ontwerp. Ra is een Egyptische zonnegod en werd daar ook gebouwd. Zandstormen bemoeilijkten het bouwen van het schip en de kamelen vonden hem ook erg lekker. Toen hij in 1969 uiteindelijk in het water lag mislukte de tocht op 1000 km van het einddoel. Hij wilde hiermee bewijzen dat men met de middelen die men toen had de oceaan kon oversteken. Er volgden nog verschillende expedities; 1970 met de Ra 2 in 56 dagen van Safi Marokko naar Barbados. In 1978 met de Tigris van Syrië naar India, moest hij afbreken in Djibouti. Er volgen nog enkele andere expedities naar de Maldiven, Paaseiland en Peru. Hij bewees hiermee dat mensen uit oud Egypte en Peru deze en andere delen van de wereld hebben kunnen bezocht lang voordat westerse ontdekkingsreizigers dat deden. Zijn theorieën werden door veel wetenschappers niet serieus genomen, maar deed niets af aan zijn algemene populariteit. Maar hoe kwam hij nou hier in Güímar terecht? In 1991 onderzocht hij een groep steenhopen hier en ontdekte dat het niet zo maar steenhopen waren, maar piramides. Hij vond hier 6 piramides met een rechthoekige plattegrond, vroeger waren het er 9. In het museum hebben ze foto’s gehangen van alle piramides die op onze aardkloot zijn gevonden. Interessant om t zien.
Als we binnendoor terugrijden, over steile weggetjes komen we tussen grote tenten terecht. Het blijken bananenplantages te zijn. Een heel groot gebied met echtt hele lange steile wegen lopen er tussendoor. Hoeveel oppervlakte aan plantage hier wel niet staat! Terug op de boot zijn we onder de indruk van Tenerife. Tenerife is echt een eiland om een paar dagen over te toeren, zo mooi!
De volgende dag verlaten we Santa Cruz en gaan richting Spagettibay. Als we de haven uit zijn, lijkt de deining mee te vallen, maar even later komt er flink wat wind opzetten. De wind wisselt enorm van hard naar zacht en andersom. Dus dan weer een zeil indraaien of weer uitdraaien. Bulletalie aan de ene kant of andere kant vastzetten. Zo zijn we de hele dag bezig. Door de deining gaat de Novatrix best te keer. Met zeilwisselingen moest je je echt goed vasthouden. Wel is het heel mooi om langs de kust zo te varen. We herkennen veel van onze Tour van gisteren. Ook zien we de uitgebreide overdekte bananenplantages. Een stuk verder zijn er nog veel meer. Er is er zelfs eentje bij die van veraf net een grote cheesecake lijkt. Van dichtbij ziet hij er niet zo smakelijk uit. De zon prikte flink op onze huid. Rond half 7 komen we bij Spagettibay aan. In de rots lijkt het net of er spagetti uit is gehouwen. In de rotswanden zijn grote gaten waarvan sommigen worden bewoond. Met stoeltjes, kleden en zelfs kamerplanten. Er lopen allerlei paadjes ernaartoe. Ook is dj Harry er, die heeft een mooie hut op een platform in de rots gebouwd. Slaat op de trommel en draait reggie muziek. Hij maakt er met een man of 10 bij een kampvuur een echt feestje van. We gaan er voor anker. Bij een rotspartij gaat het zo te keer dat het water omhoog spuit, het lijkt wel een geiser. In de verte zien we het eiland La Gomera liggen. Daar zeilen we morgen naartoe, vanaf hier is t maar 20 mijl varen. Als het donker wordt horen we een paar Corry’s met elkaar kwebbelen. Wat is dit? vraagt Ben. Dit hebben we eerder gehoord..op Sau Jorge op de Azoren. Daar zaten heel veel van deze vogels, die een uur lang met elkaar zaten te kwebbelen naar elkaar. Zo’ n grappig geluid.
Bij het ontbijt genieten we van onze omgeving. Hoewel hier wel een beetje vreemde lui wonen. Er loopt een man met grijs haar en grijze baard over het strand. Loopt in zijn blote tuintje. Legt er een matje neer en gaat op zijn hoofd staan. Eerst met gebogen knieën daarna met rechte benen netjes omhoog naar de zon, wijd uit elkaar en dan netjes naast elkaar. Hij houdt dit best lang vol. Vrijheid blijheid zullen we maar zeggen. Onze trommelaar wordt ook wakker, laat dat duidelijk even horen.
Z’n bongo is duidelijk te horen. Op internet lezen we dat de inwoners van deze baai aan bezoekers zelfgemaakte spagetti serveerden en dat de mensen die hier wonen zogenaamde outlows zijn. Mensen die niet meer passen in de huidige maatschappij en hier een plek hebben gevonden, een soort community. Alleen te bereiken via en zanderige pad omhoog, de berg over of onderlangs. Je kunt hier vrij kamperen. Na het ontbijt haal ik het anker op en gaan we richting La Gomera die we al zien shinen in de zon. Het is een beetje rare oversteek met eerst weinig wind, die tegen staat, en haast geen golven gevolgd door meer golven. We varen de hele tijd op de motor. En dicht bij het eiland hebben we 26 knopen wind. We zetten dan ook gelijk de Genua en racen naar het eiland. Ondanks dat we niet gereserveerd hebben bedenkt de aardige havenmeester toch een plek in de volle haven voor ons. Bij een betonnen helling met een korte steiger, maar hij helpt ons met een lange lijn naar de kant te brengen. Na behoorlijk wat lijnen op allerlei mogelijke manier belegd te hebben liggen we uiteindelijk. Heerlijk, we kunnen 3 nachten blijven. Terwijl we een lekker theetje drinken in de kuip wordt het donker en horen we een raar geluid.. horrorgeluiden lijkende geluiden van de grote Ferry. Die ligt niet helemaal lekker aan de wal, maar dat lijkt hier zo te horen.
22 tot 27 juli 2019
La Gomera: San Sebastiaan , La Palma: Santa Cruz. Canarische eilanden
Wat een gezellige haven om te liggen. Wel veel dagjesmensen die met de ferry zijn gekomen en hier over de kademuur de vissen voeren. De vissen zijn hier helemaal aan gewend. We zien zelfs een Mantarog van zo’n 1 ½ meter zwemmen.
Ook hier maken we een Tour met een huurauto.
We bezoeken het Bezoekerscentrum Jeugo de Bolas van Parc Natunal Garajonay. Hier krijgen we van alles te zien over het natuurgebied. Ook lezen we dat het gebied van de Canarische eilanden een gebied van 100 km is en dat het lijkt alsof het allemaal verschillende eilanden zijn, maar dat ze onder water met elkaar zijn verbonden. De man achter de balie verteld enthousiast wat mooi is om te zien, we moeten zeker naar het uitkijkpunt verderop, op zo’n 10 min afstand en dan is de wandelroute 12 een mooie wandeling door het laulierbos. Hij laat er een foto van zien op z’n iPad.
Het uitzichtpunt Mirador de Abrante blijkt heel bijzonder te zijn. Wat een mooi glazen uitzichtpunt! Eentje die uitsteekt op n rots en via een restaurant te bereiken. Wel een beetje eng, want zowel onder, links en rechts en boven je is het van glas. In de verte zie je Tenerife liggen shinen. We drinken er een theetje en eten de net gekochte gofiokoekjes bekend uit deze streek, samen heerlijk. Gelukkig hebben we net onze bergschoenen aangetrokken , want we rijden daarna door een supermooi gebied van het Parc Nat Garajonay. Supergroen en soms zo donker door de over de weg groeiende bomen. Volgen de TF -713 naar wandeling 12 Raso de la Bruma en duiken het oude dinosaurusbos in.
Onder de laulier struiken en met mos begroeide bomen door, net alsof ze een warme deken omhebben, wandelen we naar een mooi uitkijkpunt waar we een stukje verderop op een bankje onze lunch eten.
Tijdens de lunch krijgt Jaap mail dat onze reservation in La Palma is ingepland. Das fijn. Terwijl we verder wandelen vraagt Ben zich af of hier er ook moskieto’s zijn….en zegt er zit n mosje in mijn schoen, hoe mos hij er nou uit? Het bos is zo vochtig dat het drupt.
Vervolgens naar Los Roques, gigantische rocks op bergen, ook mooi om te zien.
Onderweg komen we mooie Mirador, een uitkijkpunt tegen, ook eentje waar we een stukje onder een poortje door moeten wandelen. Hier komen we bij een adembenemend uitzicht.
En als laatste eentje waar een kunstwerk staat met 2 handen die zo gehouden worden alsof je ermee fluit. Dat was hier een vorm van communicatie. Dit werd generatie op generatie doorgegeven.
’S Avonds gaan we uit eten op het plein middenin het stadje. We eten met z’n vieren paella uit een grote platte pan, het smaakt heerlijk. Na het afrekenen krijgen we nog een glaasje plaatselijke rum, bijenrum. Ook niet te versmaden. Bij bootkomst bereiden we ons voor op de tocht voor morgen.
Om 7:15 uur zitten we aan het ontbijt, want we willen vroeg vertrekken, het is waarschijnlijk zo’n 11 uur varen.
Als we buitenkomen hebben we alle stootwillen opgeborgen. De vele lijnen leggen we even in de kuip, dat komt later wel. Ik zet het grootzeil en de kotter en Jaap zet de Genua bij. Ook de motor houden we bij. Die kan al gauw weer weg, want de acceleratiewind is hier heel sterk. Grote golven en wind tot zelfs 40 knopen krijgen we om onze oren, terwijl we zo hoog mogelijk aan de wind zeilen. Maar de Novatrix houdt zich goed. De golven komen geregeld over het doghouse. Om de beurt sturen we en dweilen onze gezichten, na een golf zout water, met een blauw doekje uit de kuip. We zijn echt helemaal zout, maar dat is van latere zorg. Op een gegeven moment hebben we nog maar een half grootzeil en een kotter staan. Zo gaat het tekeer. Pas om half 11 wordt het wat minder en kunnen we onze koers wijzigen om in 1 rechte lijn naar La Palma te varen. We kunnen steeds ruimer varen en zeilen heel de middag heerlijk met een zonnetje, wel flinke golven, maar varen stevig door. De wind is tussen de 20 en 26 knopen. In de pilot staat dat je een uur voordat je de haven indraai de havendienst via VHF 12 om toestemming moet vragen en de marina op VHF 09 zodat ze op tijd de deur kunnen openen. Omdat de swell van zee de haven inloopt hebben ze hier een deur geplaatst van onder water tot 1 meter boven water bij de ingang vd haven om dit tegen te gaan. We worden begroet door n in de verte zwaaiende havenmeester die de meldsteiger aanwijst. Hier worden we geholpen met aanleggen en krijgen we gelijk een formulier om in te vullen en kunnen we erboven ons melden. Daarna mogen we naar steiger nr 6 , prima plek, keurige haven van dezelfde organisatie als op Lanzarote. Eerst maar even al t zout vd boot afspoelen! Daarna een douche en we voelen ons weer helemaal top.
Op La Palma, het laatste eiland wat we aandoen huren we een auto. Na het ontbijt vullen we onze tassen en lopen naar het kantoor bij de ferry om onze Opel Corsa op te halen. Als eerst gaan we naar het noorden van het eiland. Hier bij Santa Cruzis het vrij kaal, hoe zou het daar zijn? We nemen de LP 102, daarna de LP-1 het wordt steeds groener om ons heen. Hele steile wegen omhoog , maar ook omlaag, langs diepe afgronden en mooie uitzichten. Supermooi alles zo groen om je heen. Het Parque National bij Los Tilos komen we na een tijd rijden aan. We bezoeken eerst het bezoekerscentrum om te vragen welke wandelingen er zijn. Er zijn er veel, maar we kiezen die om het centrum heen richting de waterval. Een niet zo’n grote wandeling, maar wel super leuk en mooi.
We houden onze bergschoenen lekker aan, want we gaan ook in La Tosca de Dragontrees bekijken. Een klein dorpje met natuurlijk een weggetje steil omlaag waar je hoopt niemand tegen te komen. We lopen omlaag en volgen de weg naar nog meer van die oude bomen. Wat een aparte bomen.
We maken er mooie foto’s van en genieten van de mooie uitzichten. Dan lopen we weer terug omhoog, echte kuitenknijpers. Onderweg lunchen we bij een lokaal restaurant. We hebben nog tijd om naar de caves bij Buracas. Ondertussen is het kwik aardig opgelopen. We zien daar in de buurt weer een informatiecentrum. Ben en ik stappen naar binnen. Een hele gezellige man helpt ons en verteld het één en ander over zijn eiland, waar hij supertrots op is. We vragen naar de caves. Hij raadt het ons af omdat het een pittige wandeling is met hoogteverschillen en dat in deze hitte. Te gevaarlijk! Dus appt Jaap Marianne dat we eraan komen.
Marianne is één van onze zeilvrienden die hier zijn gaan wonen en ons heeft uitgenodigd voor een bezoek. Het is een gezellig weerzien. Wat een leuk huis hebben ze! Het is al laat als we weer weggaan en rijden we door twee lange tunnels richting Santa Cruz. Wat een prachtig eiland! Ja, ieder eiland is anders. Allen zijn ze mooi en hebben iets unieks.
