Woensdag 26 oktober Tenerife havendag Santa Cruz.
Het is 10 uur dus we proberen met de SSB (korte golf zender) contact te leggen met Rob en horen hem met een schip praten die we nog niet kennen. Ze zijn goed te horen. Dit schip blijkt hier in de haven te liggen. Even later maken we kennis met ze. Zo komen er steeds meer Nederlandse schepen die deelnemen aan het rondje SSB. We kunnen dan met grote oversteken leuk contact houden met elkaar. Ook zien we het zwarte stalen Duitse schip weer liggen met de rode 53 erop. We hebben nog niet eerder kennisgemaakt, maar zien elkaar overal. Die schudden we nu de hand. Zij hebben geprobeerd een pilot hier te kopen, maar lukt niet. Wij geven op hun routekaartje van Santa Cruz aan waar er nog meer watersportzaken zijn. Zij vraagt ook waar de bibliotheek is om te internetten, want hier lukt het niet. Weten we ook en strepen dit ook aan op hun kaartje. Wat een idee, kunnen wij natuurlijk ook proberen! Zo help je allemaal elkaar een beetje. Aan boord doen we wat klusjes en Jaap alvast de route naar la Gomera. Via het havenkantoor hier proberen we in La Gomera te reserveren. Helaas de haven is vol. Best lastig hier op de Canarische eilanden dat je veelal moet reserveren en vaak krijg je te horen dat de haven vol is. Er komen Fransen naast ons liggen, waar even later een tankwagen voor komt. Nu deze tankwagen toch naast ons op de kant staat vraagt Jaap de dieselprijs. €0,88 Daar willen wij het ook voor doen, dus als de Fransen klaar zijn krijg ik de slang aangereikt en tank 400 liter terwijl Jaap binnen de dieseltank in de gaten houdt. Dat ging even makkelijk. We hebben nu weer 1000 liter aan boord, vol dus. Het weer wordt langzamerhand slechter en we besluiten aan boord te blijven en wat extra lijnen naar de steiger te leggen. We hebben nu al in de haven 25 knopen wind. De grote driemaster die in de voorhaven ligt ligt vreselijk te deinen en even later heel de haven. Ieder is druk in de weer met lijnen. Dit duurt tot de avond.
Donderdag 27 oktober Tenerife havendag Santa Cruz.
SSB was vanmorgen moeilijk te verstaan, de atmosfeer werkte niet mee. Ook de WiFi op de haven niet dus op naar de bibliotheek. Is een hypermoderne bibliotheek, waar studenten aan mooie tafels zitten te studeren en waar je gratis kunt internetten. Er kwamen 3 schoolklassen naar buiten van kinderen rond de zes jaar, netjes in de rij. Met alle 3 de klassen een jonge meester. Verrassend, die hebben ze in Nederland nog maar weinig . Was wel even leuk om te zien.
Wij zijn er uren bezig geweest, want de WiFi werkte niet echt mee. Toch de site kunnen bijwerken van het reisverslag en foto’s. Iedereen was er superstil. Jammer dat mijn kruk zo’n herrie maakte toen we klaar waren en ik hem zachtjes, dacht ik, achteruit schoof. Terug in de haven heeft Jaap het reddingsvlot zo vastgemaakt dat het moeilijk te stelen valt. Als we de zee opgaan, maken we het natuurlijk weer los, maar komen we bij land dan gaat het hangslot erop. Die willen we echt niet kwijtraken.
Vrijdag 28 oktober Tenerife havendag Santa Cruz.
Vandaag de laatste boodschappen gehaald. Wat een karwei was dat. De volgende keer maar proberen bij de boot te laten bezorgen! Naar het douanekantoor om ons uitklaringsformulier bij te laten stellen, want onze opstappers moeten er ook op. Dat lukt vrij gemakkelijk. Nog wat wasjes gedraaid. Jaap heeft de boot aan de buitenkant nog even lekker schoongemaakt, ook onder de waterlijn en daarna de watertank weer tot aan de nok gevuld. Waarschijnlijk de laatste keer dat het kan, want op de Kaap Verden moet je het water met jerrycans gaan kopen. Dus moeten we ons gaan aanwennen nog zuiniger met water te doen. We halen onze kinderen bij af bij de fastferry. Een gezellig weerzien. We eten gezellig met elkaar en maken nog even in het donker een wandelingetje over de kade langs een mooi Engelse schip, 2 master van 45 meter. Echt een heel mooi schip, met bemanning natuurlijk. Nog even een bakkie thee en dan lekker naar bed.
Zaterdag 29 oktober Tenerife haven Santa Cruz naar Bahia de Abona
De dames brengen de sleutel van het hek even terug naar het havenkantoor terwijl de mannen voorbereidingen treffen om te kunnen vertrekken. Als we net buiten de haven varen zien we twee walvissen waarvan eentje dichtbij de boot, je kunt zijn baleinen zien. Wauw! Even later een hele school dolfijnen bij de boot. Gaaf. Het andere Nederlands schip vaart achter ons en roept ons via de marifoon op, waren bang dat wij de dolfijnen niet hadden gezien. We varen verder en genieten van het uitzicht op Tenerife en de vulkaan. Eind van de middag komen we bij de baai aan waar de Bojangels ons verwelkomt. Aan het eind van de middag lijkt het wel een Nederlandse invasie, want we liggen met 6 Nederlandse schepen in de baai. We zwemmen wat, heerlijk warm is het water. We gaan naar de kant waar de andere aan het barbecuen zijn. Er stond een behoorlijke swell, de landing ging goed alleen trok onze zoon zijn bovenstuk van zijn slipper door het gaatje. Heeft nu een flapperende slipper. Het werd al donker. Gezellig met elkaar wat gedronken, het barbecuevlees ging rond en ook de twee kleine knulletjes werden door iedereen bezig gehouden. Terug met de dingy was wel even een dingetje, eerst het bootje zover mogelijk het water in duwen. Er in springen en peddelen door de branding. Daarna motor aan en hup naar de boot. Die lag goed deinen, dus oppassen bij het zwemplateau. Alles ging gelukkig goed. De boten om ons gingen door de deining ook goed tekeer. Dus heeft Jaap de grote schijnwerper klaargelegd om anderen bij te kunnen lichten om makkelijker aan boord te komen. Het is hier behoorlijk donker. Even later kon Jaap de bemanning van twee schepen bijlichten. Gelukkig, die waren ook zonder kleerscheuren aan boord gekomen.. Daarna gezellig met elkaar een bakkie thee gedronken en hebben onze mannen B. zijn zelfgemaakte aluminium paravaan (B. had er thuis een hele studie van gemaakt) voorbereid om morgen mee te kunnen vissen. Wat een bijzondere dag was het vandaag. Wel grappig om even naar zo’n spontane beachparty te gaan. Was gezellig.
Zondag 30 oktober Tenerife van Bahia de Abona naar La Gomera
Vannacht goed last gehad van de swell. Heel de dag gevaren. Weinig wind dus gevlinderd, een MPS bakboord en een MPS stuurboord. Geparavaanvist,helaas niets gevangen, tegen de avond eindelijk wind. Hoog aan de wind naar La Gomera gezeild. Op het laatst lekker kunnen zeilen, 25 knopen wind. Voor anker gegaan in de baai naast de haven, in het pikke donker.
Maandag 31 oktober La Comera voor anker nabij San Sebastiaan
De hoofdstad San Sebastiaan van La Gomera ligt om de hoek. We liggen in een baai er vlak naast, een mooie baai. Bij het wakker worden snel naar buiten, want we zijn benieuwd naar onze omgeving. Daar wordt je wel even stil van. We zijn omgeven door grote bruine bergen met in de vallei een keienstrand. Vanmorgen met zijn drietjes met de dingy naar het stadje gevaren. Jaap bleef achter, die ondertussen de afwas deed en allerlei andere klussen. Leuk stadje met een bazaar. Daar visspullen gekocht o.a. een alarm voor op de hengel. De supermarkt bleek beneden bij een binnenmarkt te zijn. Daarna daar nog even langs de bakker, waar onze schoondochter in haar beste Spaans allerlei lekkers bestelde. Na afloop kreeg ze van ons een klein applausje. Dat was lachen natuurlijk. We kwamen langs een soort Zeeman en daar handdoeken gekocht om hoezen te naaien voor de comfortseats. Die zijn
donkerblauw en soms zo heet door de zon dat je moet oppassen dat je je billen niet brand. Heerlijk weer vandaag. Met dingy langst de rotswand gevaren, zee-egels en leuke visjes gezien. Ook liepen er op de rotsen aan het water zwarte en rode krabbetjes te rennen. Jaap had het dolfijnenplankje geschuurd en ik heb het even later in het zonnetje aan dek vernist. Was snel droog en kon Jaap het er even later weer voorop op de preekstoel bevestigen. Leuk voor als we dolfijnen voor onze boeg hebben. Onze zoon is vandaag druk aan het vissen. Het gekochte alarm ging af, had dus beet ! Eerst een klein visje, deze gebruikt hij als aas. Later weer beet, zat er om de kop van de vorige vis, een grote octopus en viel er gelukkig af. En zwom op de zijn speciale manier weg. Alles voorbereidingen worden getroffen voor de oversteek naar de Kaap Verden, onder de douchen en lekkernaar bed.
Dinsdag 1 november oversteek van La Gomera naar Kaap Verden.
Vanmorgen in het zicht van de El Teide van Tenerife na het ontbijt het anker opgehaald en koers gezet naar Cape Verde. Om 10 uur de SSB opgestart en contact met de andere Nedelandse schepen gehad. Was heel duidelijk te horen en afspraken gemaakt over welke tijd. Deze gaan nu zo uit elkaar lopen. We gaan vanaf nu 10 uur ‘s morgens en 10 uur ‘s avonds utc tijd de SSB gebruiken. Helaas weinig wind. Het is wel schitterend om zo tussen de drie eilanden door te varen (Tenerife, La Gomera en El Hierro) en in de verte zie je ook nog La Palma. Regelmatig wordt er een disstresscall over de marifoon gegeven, want er is een schip op drift geraakt met 60 personen aan boord. Waar precies kunnen we niet uit het snelle Engels Spaans gesproken taaltje ontrafelen. Om 18.00 uur gaat het wachtschema in. We eten met elkaar de vooraf gemaakte gourcettesoep op met een stokbroodje met kruidenboter uit de oven. En natuurlijk een grieksyoghurttoetje. Dat ging er wel in!
Woensdag 2 november van oversteek naar Kaap Verden
Vanmorgen werd ik rond half 9 wakker door een kreet: Beet! Vanuit mijn kooi zag ik onze schoondochter haar reddingsvest aandoen. Ze zag dat ik wakker was en riep zachtjes:We hebben beet! Ze liep naar het achterdek waar onze zoon de vislijn van zijn hengel aan het binnenhalen was en zij pakte het visnet. Ik sprong uit bed en pakte de filmcamera. En ja hoor er werd een vis binnengehaald. M. schoof het visnet eronderdoor en hij werd aan dek gelegd. B. trok de handschoenen aan en zag een vis van ongeveer 30 cm met een zielige lip en ooglid waar de haak doorheen zat. Dat wordt moeilijk, zei hij. Welnee, gewoon eraf trekken, we gaan hem toch op te eten. Dus de haak eraf, de vis in een plastic tasje en in het schoenenbakje wat aan de reling bij het achterdek hangt. Goed dichtgeknoopt en met een lijntje vast aan de reling. Er was voor de vis geen ontsnapping meer mogelijk. Later vertelden ze dat ze de vislijn net bij zonsopgang hadden uitgevierd en een half uur later was het dus zover. Dat wordt smikkelen vanavond. De maaltijd werd in gedachten al gauw samengesteld. Straks komen zijn broertjes er boos achteraan en hebben we nog meer, zei B. Verwachtingsvol . Helaas niet meer beet. Waarschijnlijk hadden we het het zwarte schaap van de familie gevangen. Ik ben straks de klos om hem te klaar te maken voor consumptie en te fileren. De nacht zijn we rustig doorgekomen met de MPS over stuurboord en de bazaan erbij. We liepen gemiddeld bijna 4 knopen. Helaas hebben we niet onze streefmijlen gehaald van 120 per 24 uur, maar we hebben wel rustig kunnen zeilen. We hadden een mooie sterrenhemel met fluoriserend water rond de boot. Vanmorgen het stagzeiltje erbij gehesen en bazaan weggehaald. SSB contact lukte niet, helaas gaf niemand antwoord. Na de lunch is het zover, de vis ontleden. Van zijn poepert naar zijn kieuw snij ik hem open en haal zijn ingewanden eruit. Die heeft hij mooi bij elkaar in een soort zakje. Alle vinnen etc. knip ik eraf. Jaap neemt het daarna over en snijd hem verder open en maakt er twee stukken van. Zijn ruggengraat laten we zitten, die krijgen we het na het bakken wel af. En dan in een luchtdicht zakje de koelkast in, klaar om gekruid en gebakken te worden. Klus geklaard.
We varen rustig verder. We zijn onderweg naar de Kaap Verden naar het eiland Sal. Je kunt aardig wat woorden verzinnen met Sal. Ieder wist wel wat: salmiakdrop, ze hebben daar vast wel salamanders, ze zullen daar wel salsadansen, berichtjes verzenden we met de salteliettelefoon, het sal wel, de haven heeft vast bassaltblokken. Dan onze namen veranderen richting Kaap Verden: Kaap i.p.v. Jaap, Saljolein. M. vond dat B. ze zo uit zijn mouw schudde, nog wel met zijn korte mouwen.. Kun je nagaan als hij lange mouw zou hebben! Het is warm op zee. We zitten in korte broek met t shirt. ’s Nachts met een vest erbij aan. De vis was goed te versmaden, gekookte aardappeltjes boontjes met spekjes en zelfgemaakte appelmoes maakte de maaltijd compleet. Tijdens een oversteek is het avondeten altijd belangrijk, goed en lekker eten doet de mens goed.
Vandaag aardig wat berichtjes via de satelliettelefoon ontvangen, dat breekt de dag.
Aan het eind van de dag kwamen we erachter dat we deze dag eigenlijk maar weinig hadden uitgevoerd terwijl je toch het gevoel heb dat je heel de dag bent bezig geweest. Ja met wat?! Beetje over het water turen, geregeld met zijn vieren zeil wisselen of er nog eentje bij zetten. Beetje bijslapen en eten en drinken. Morgen misschien wat actiever?
J,B en M wilden de komende nacht wel wat meer te snoepen. Dus een bus met Pringeltjes erbij gezocht, wat zoutjes, griotjes en Jodenkoeken. Dit maar even in een plastic bak gezet, werd gelijkt gedoopt als smikkelbak. We konden gaan wachtlopen. Zeilplan: We varen weer voor de wind, 5 tot 10 knopen. De Genua uitgeboomd..Niet makkelijk op een goed deinend voordek. De samenwerking verloopt prima. Hij staat er mooi bij, maar als de wind wat wegvalt, is het toch wel een heel obstakel zo in de nacht. Dus alles weer opgeruimd en MPS, grootzeil en bazaan gezet. Is makkelijker weg te halen.
Donderdag 3 november oversteek naar de Kaap Verden.
Vannacht weinig wind en de wind veranderde ook wel van richting. Was dus maar goed dat de boom er niet meer hing. B had vanmorgen bij zonsopgang 4 vislijnen uitstaan!!! Ik hoorde om 8 uur wat en kon gelijk aan de bak, want de MPS moest van bakboord overgezet worden naar stuurboord. Dat is handiger om met zijn drietjes te doen. Daarna ontbijt gemaakt en met zijn allen in de kuip opgegeten. We hebben het idee dat zoveel vislijnen met zo weinig wind wat tegenhoud. Onze zoon mag nu nog maar 1vislijntje uitzetten. Jammer, de rest haalt hij binnen. Het spellings alfabet heb ik vandaag maar weer eens geoefend, want dat was goed weggezakt. Onze schoondochter heeft het ook even geleerd en kon het zo uit het bolletje opzeggen. De mannen deden de overhoring achterste voren! Het stagzeiltje vandaag nogmaals gehesen, ging prima.
Onze zoon en ik zagen tegen etenstijd in de verte grote dolfijnen of walvissen. Dus we begonnen spontaan te zingen. Helaas gingen ze er vandoor. Onbegrijpelijk toch.
Tijdens het eten van de spaghetti hebben gezellig een muziekje aangezet. Heerlijk meegegalmd, niemand hier op zee dus we konden ons uitleven. Er is iemand die blij was dat hij hier niet bij was! Tijdens de afwas door de mannen ging het visalarm af. B. gooide zijn theedoek weg en racende naar buiten. Als een gek rende hij naar het achterdek. Helaas de vis was er al vandoor. Heb ik daar mijn theedoek voor achter gelaten, zei hij. Teleurgesteld ging hij weer verder met de afwas.
Vrijdag 4 november oversteek naar de Kaap Verden
We hebben vanaf vannacht tot een uur of drie op de motor moeten varen. Daarna een ietsiepietsie wind en alle zeilen gehesen zoals de MPS, stagzeil en bazaan en komen we zo weer een beetje verder. We waren vanmorgen op de helft!
We zijn nu aardig ingeslingerd en kunnen weer wat gaan ondernemen. Ik doe het huishouden en de anderen andere klusjes. Ze lachen me hier uit, want ik heb twee zonnebrillen over elkaar op mijn neus. De zon schijnt zo erg dat het licht zo fel is. Leek mij een perfecte oplossing. We blijven vandaag zoveel mogelijk in de kuip, want aan dek verbrand je levend.Tijdens happy hour, ’s middags rond vier uur, lekker schepijs gesmikkeld, moest snel want met deze hitte is het zo drap. De smikkelbak weer gevuld, want die was aardig leeg. Zo kunnen we de nacht weer doorkomen. Terwijl we rond 21.00 uur met zijn allen nog wat zaten drinken, in het donker zagen we ineens een lichtje aan de horizon. Was geen Ais signaal in de buurt dus radar aan om hem te peilen en hij kwam met fikse snelheid onze kant op en ging voor ons langs. Is toch wel een beetje raar, de hele dag zie je geen sterveling en dan ineens in het donker komt er eentje aangeraced. Als ik het rond middernacht de wacht overneem moeten we de zeilen weer binnenhalen en gaat de motor weer aan. Geen wind. Op het achterdek vinden we een moe zwart vogeltje met zwemvliezen. Die mag vannacht meevaren om even bij te komen. We hebben een mooie sterrenhemel. Een paar uur hebben we een klein maandje, liggend op zijn kant gehad.Is altijd zo’n mooi gezicht hoe deze schijnt over het water.
Zaterdag 5 november de oversteek naar de Kaap Verden
Onze schoonzoon vannacht een feliciteerberichtje gestuurd, want hij is vandaag jarig. ’s Morgens zien we Chokyu Mau no.1 op het scherm met Ais signaal. Is dat niet de walvisvaarder van de televisie? Zullen we misschien de Nederlandse vlag naar beneden moeten halen? Nederlanders vinden ze niet zo aardig i.v.m. de Greenpace activiteiten. B. en Jaap hebben nog het idee om iets van de Sea Shepperds op de Genaker te schilderen. Ja, zo op zee krijg je wel eens waanideeën. We hebben zo weinig wind dat we de wind die we hebben optimaal willen gebruiken dus wordt er door de mannen diep nagedacht. De MPS en het stagzeil is al gehesen. Kunnen we de Genaker er misschien ook nog bij hijsen? Als we nu een boom naar voren kunnen steken, langs het anker zodat we deze voor de boot kunnen hijsen? Ja dat lijkt ze wel wat. Een hele constructie, maar het lukt en zo varen we even later met 4 zeilen rond en hebben we weer wat meer vaart. Vandaag ga ik maar eens wat doen aan de zeereling doen. Door de UV en de warmte wordt het plastic plakkerig. Het enig wat helpt is deze met een schuursponsje met Jif te lijf te gaan. Niet mijn favoriete klusje, maar wel noodzakelijk, want we blijven eraan plakken en ook hoef ik met de was ophangen geen knijpers meer te gebruiken. Het blijft er zo ook wel aan vastzitten. Het brood wat ik uit de vriezer haal is best pittig droog, dus bak ik tosti’s in de pan voor de lunch. B. Zijn favoriete lunch! Moet wel met curry, vindt hij. Dus sta ik met 30 graden binnen tosti’s te bakken. Gelukkig smaakt het en de laatste melk wordt opgedronken, morgen verder met de yogi. Dan is het siëstatijd.. Jaap houdt de wacht terwijl wij wegdommelen. Steeds gaat het vishengel alarm af. Vals alarm. Jaap bedenkt een truc met een touwtje zodat we minder kans op vals alarm hebben. Ik word even later wakker doordat de MPS over dek ruist. Geen wind meer dus halen Jaap en ik samen deze weer weg. M. wordt ook wakker en helpt een handje mee. Als we allen wakker zijn spelen we met elkaar het spel jachten op zee (Yahtzee). Na twee potjes ga ik aan het eten beginnen. Onze zoon ziet ineens in de verte aan bakboord voor ons wat spuiten. Jaap ziet ook wat aan stuurboord. Walvissen! Ik kom ook snel naar buiten. Die aan stuurboord zijn het dichtste bij dus zet Jaap daar zachtjes koers naartoe. Daar zwemmen er twee hevig spuitend naast elkaar. Als we in buurt komen duiken ze onder en zien we twee indrukwekkende staarten de oceaan ingaan en zijn ze weg. Bakboord zien we er vier naast elkaar. Jaap vaart zachtjes met ze mee. B. zit voorop op het dolfijnenplankje met het fototoestel in de aanslag. Onze schoondochter volgt alles met de verrekijker. Ik hou het filmapparaat vast terwijl ik naast me steeds hoor zeggen; Wauw dat is gaaf. Jaap houdt ons fototoestel vast terwijl we genieten van het schouwspel van vier grote walvissen zo’n twintig meter bij ons vandaag die steeds boven komen en rond spuiten en dat duiken ze om de beurt onder. En zien we als laatste hun indrukwekkende staart in de oceaan verdwijnen. Weg zijn ze…. Wauw wat was dat mooi! Als we weer op koers liggen laat Jaap een paar mooie foto’s zien van een staart die onderduikt. Onze zoon heeft ook mooie opnames gemaakt en ik heb het zowaar de vier verdwijnende staarten gefilmpt. Ja en dan ga ik maar weer naar binnen, verder met het eten klaarmaken. Ik hoor het vishengel alarm afgaan.. Nee he.. Ja hoor, beet, een kleine tonijn wordt binnengehaald. We eten met elkaar terwijl het al een beetje schemert.
Gaat weer het visalarm af. Nog een kleine tonijn wordt door Ben binnengehaald. De vrouwen doen de afwas doen terwijl de mannen de tonijnen in het bootje molesteren. Deze worden daarna in de vriezer gedaan. Even later zitten we in het donker in de kuip aan de thee en de koffie en start het wachtlopen. Wat een rare dag: zo heb je niets en zo heb je heeeeel veel.
Zondag 6 november de oversteek naar de Kaap Verden
B. had vanmorgen om 8 uur weer beet. Ik werd er wakker van en Jaap van de visstank. Hij lag achter te slapen met het raam open. Het tasje waar we de vissen indoen had gisteren natuurlijk heel de dag leeg in de zon gelegen. Ben deed deze open om de vis erin te doen. Het is een lange enge vis. Van onze schoondochter had ik laatst een artikel gekregen over een echtpaar in de Carieb. Zij waren overleden door het eten van vis die besmet zijn met cigueriera, een soort alg waar de mens niet tegen kan. We twijfelen of het deze is. Ik heb hem wel klaargemaakt voor consumptie. Het SSB contact in de morgen wordt een dagelijks ritueel. Zo leuk om midden op zee contact met anderen te hebben. De ene keer gaat het goed en de andere keer niet. Heel wisselende. In de loop van de ochtend eindelijk wind, heel de nacht en vroege ochtend de motor aangehad. De mannen hebben nieuwe elastiekjes met haken gemaakt. We hebben alle mogelijke zeilcombinaties getest. De tonijn van gisteren gegeten. Was heerlijk! Jaap heeft geprobeerd de vele vliegende vissen om ons heen te fotograferen, we zien ze heel de dag vliegen. Jaap dacht even de tijd te nemen om ze te fotograferen, geen vliegende vis. Hij legt het toestel weg en ja hoor daar zijn ze weer. Het brood wordt erg droog, gisteren al tosti’s ervan gemaakt, vandaag bij de lunch een gebakken eitje erop. Even Siësta gehouden, in de schaduw van het zeil. Vandaag geen boot gezien. Waar zijn de dolfijnen???? We hebben een groot mysterie…. B. vond een piepklein visje, tonijntje, zo groot als het topje van je wijsvinger, aan dek. Verdroogt.. Waar komt dat vandaan?
SSB contact ging vanavond om 8 uur UTC een stuk beter, leuk om te horen dat kapitein Rob een vis van 1 meter heeft gevangen! Hij vertelde DE vis gevangen te hebben!
Maandag 7 november de oversteek naar de Kaap Verden, voor anker bij Sal, Porto da Palmeira
Zou het de laatste dag van onze oversteek naar de Kaap Verden zijn en wat krijgen we daar te zien? De gevangen engerd was een barracuda!! We gaan hem dus niet eten. We willen dit risico maar niet nemen. B. vindt het echt jammer en ik nog meer… Heb hem in een deinend bootje zitten ontleden! Dus we doen hem maar de plomp in.
Toch raar dat je zegt een kudde walvissen en een school dolfijnen, zeg ik. Oh ja is dat zo, zegt Jaap, een school dolfijnen is het geen roedel. Of, zegt B een horde … Knettergek die manen hier… Dan horen we de ratel van molen van de vishengel en heeft Ben met de zwarte hengel beet met de Monsterlijn, roept hij. Springt op en Jaap erachter aan. Reikhalzend kijken ze over zee. Ja het is zover! Ben haalt de lijn langzaam binnen. Een pittig karweitje. Nog maar honderd meter, schreeuwt Jaap. Volgens mij vergist hij (Rob) zich, dit is De Vis, schreeuwt Jaap. Hij zit er nog steeds aan, roept B.. Niet zo hard trekken, kan het gas eraf! roept Ben naar ons in de kuip. Wij blijven daar, want we willen niet in de weg staan. Helaas we varen op zeil. De vis komt boven de golven uit, roept B. Het is een blauwe!Het vecht heel hard, ho ho ja hij springt, roept B. Samen halen ze hem met moeite binnen. Ik word helemaal gek, schreeuwt B. Jaap staat naast hem en heeft het schepnet al in zijn handen. Schuift hem er mooi onder en haalt de spartelende vis aan dek..Een dikke tonijn. Oeps de haak zit door zijn oog. De gele handschoenen gaan aan. Jaap houdt de vis in bedwang terwijl Ben de haak eruit haalt. Het achterdek lijkt wel een slagveld, spettersbloed. Getsie. De nieuwe vistasjes zijn te klein. Dan maar een vuilniszak met een stevige plastic tasje erom. Als de klus geklaard is zien we alle spetters om ons heen. Dan maar even het dek afspoelen. Hij zat er wel goed aan, die ging niet meer weg, hoor ik de mannen tegen elkaar zeggen. Ze leggen hem onder de opgeschoten landvasten, dan trekt hij misschien niet zo krom. Dan past hij beter in de vriezer, zegt B. Mooi, zegt Jaap, na de vis eronder gelegd te hebben, geen kromme vis, staat straks beter op de foto! Deze hengel vaart al 6 jaar mee, nooit wat gevangen. Met deze snelheden trek je hem zo een hazenlip, volgens B. Vis in de morgen is een maaltijd zonder zorgen. Allemaal gratis mam, zegt onze zoon. Jaap zegt, Je moeder gaat straks een rondje lopen op het eiland met vis op haar hoofd en trekt felgekleurde kleren aan en gaat bij haar collega’s op het eiland langs. Je bent toch bijna even bruin, valt niet op. We hebben op een foto in een boekje over Kaap Verden gezien dat vrouwen met een grote vis in een mand op hun hoofd naar de markt lopen. Ze vergeten denk ik dat mijn haren erg blond zijn geworden…Ze kunnen dan aan het flapperen van de staart van de vis zien hoe enthousiast je groet, zegt B. met een big smile op zijn gezicht. Vis in de morgen geeft je geen avondzorgen, bedenkt B. ter plekke. Als we weer verder willen ontbijten hebben we lauwe thee. Het maakt geen flaus aus, na dit visavontuur. We hebben lekker wat wind, we gaan lekker! It’s a new dawn, it’s a new day, and I feel …good! Zeker onze zoon…
Half 11 land in zicht! Mooi in de computer gezet, pap, zegt Ben. Is toch zo’n 60 kilometer verder. We zien steeds meer knobbels in beeld komen. SSB contact verloopt goed. Leuk om elkaar te horen. De dingy wordt gereed gemaakt voor het molesteren van de vis. Maar eerst gaan de mannen met hun vangst op de foto. De vis is door de touwtruc niet krom getrokken. Als ik klaar ben heb ik 4 mooie fileetjes van 15 cm. Hup in de zak en de vriezer in.
Na de lunch vult Jaap in de kuip met de meiden de waterflesjes uit de jerrycan met water. Is niet makkelijk met deze deining. M. houdt het flesje vast, ik de trechter en Jaap schenkt met iedere golf water in de trechter, gaat helaas niet helemaal goed als de golf net te lang aanhoud. Gelukkig doen we het buiten. B. en M. zagen ineens een vin van een behoorlijke haai zwemmen. Toevallig was Jaap iets anders aan het fotograferen en staat deze vin erop.
We gaan lekker en tegen vier uur ‘s middags komen we in de buurt van de haven als B. de hengels wil gaan opruimen. Hij blijkt beet te hebben en komt in gevecht met een grote tonijn die echt niet binnengehaald wil worden. Jaap en ik laten snel de Genaker zakken zodat de boot snelheid mindert. Over dek krijgen we 18 knopen wind.
Het lukt hem hem binnen te halen met hulp van Jaap die er een visnet onder houdt. De vis gaat aan dek vreselijk te keer, schudt vreselijk en ligt te schuimbekken. Het bloed spuit in het rond, er ligt een behoorlijke plas bloed aan dek. Als hij niet meer beweegt hijsen wij het grootzeil en de Genua en varen naar de haven terwijl B. de vis in een zak doet en de boel spoelt.
We varen de haven van Palmeira binnen. Het ligt hier goed vol, er is geen kade om aan te liggen. Ieder ligt voor anker. Er liggen een paar bekende schepen. We zien eindelijk een plek om het anker uit te gooien. Er liggen wel wat stenen, maar ja morgen kijken we wel verder. We zijn er!
Van de net gevangen tonijn maak ik acht grote moten. Zo die gaan de vriezer in. Daarna begin ik aan de feestmaaltijd, de gamba’s staan op het menu. We hebben wat te vieren: een leuke oversteek met elkaar en de aankomst We nemen er een rum cola bij en genieten van het eten en de omgeving. Ziet er echt Afrikaans uit. Aan de kant staan donkere mannen met hun voeten in het water te vissen. Ze tikken met hun hengel op het water en hebben steeds gelijk beet. Kleine vissen halen ze achter elkaar uit het water. Als we in de kuip zitten met licht aan horen we ineens Hallo naast de boot. We schrikken best wel. Een donkere man met twee grote witte ogen en een stralende lach kijkt ons aan. Vraagt welke taal we spreken, Frans, Spaans? Nee wel Engels, oh dat wordt moeilijk. Hij probeert het wel. Geeft met handen en voeten aan dat we hier niet goed liggen, grote stenen onder water, morgen ergens anders gaan liggen. Zullen we doen! Of we nog vuilnis hebben, water nodig hebben, diesel nodig hebben of of hij de was voor ons kan doen, boot poetsen. Nee, allemaal niet. Hij vraagt onze namen, Jaap en B. kan hij goed uitspreken, van M.maakt hij wat anders en ik ik heet nu Maria! Hij heet Jay en zijn houten vissersbootjes Denis. Of we geitenkaas willen. Hij laat het zien en het ziet er goed uit dus willen wel een stuk voor €3,50. Hij komt morgen onze vuilniszakken halen. En hij vaart weer verder naar de volgende boot. We drinken nog wat met elkaar en nemen de afgelopen reis en dag nog even door, proeven de kaas en gaan dan naar bed. Geen schommelend schip meer, geen zeegeluiden en zeilgeluiden of motorgeluiden. Alleen de branding en het containerschip wat leeggehaald wordt.
Dinsdag 8 november Sal, Kaap Verden, voor anker, Porto da Palmeira
We halen ons anker op. Nu kunnen we zien hoeveel rotsen er onder water liggen. We gaan naast een ander Nederlands schip liggen met het anker in het zand. Hier ben ik geruster over. Met de dingy gaan we naar de kant. Het eiland Sal heeft een oppervlakte van 216 km2, 30 km lang en ongeveer 4 tot 12 km breed. De hoofdstad Espargos ligt midden op het eiland. Als we aan wal komen ziet de omgeving er erg Afrikaans uit. We worden gelijk belaagt door een jongen met petten, zonnebrillen kettingen etc. We kijken wat rond en willen eerst gaan inklaren en een visum voor onze opstappers regelen. Bij de policia marina gaan we naar binnen. Er zijn 2 kamers waar in beide een agent zit. Eerst gaan we de eerste kamer binnen waar een soort havenmeester zit die alle papieren controleert. Bij de tweede worden de stempels in onze paspoorten gezet en wij rekenen we af. Gaat snel, want hij wil de voetbalwedstrijd op tv afkijken. Zo dat is gelukt op naar een het verse brood. Dit halen we bij de kleine donkere supermarkt waar nog 1 brood ligt. Die is voor ons! We komen de bemanning van het Nedelands schip tegen en krijgen inside information. Ze wijzen ons de plaatselijke bakker en wijzen ons de weg erheen. We komen op een klein pleintje bij een onherkenbaar klein winkeltje. Ze bakken het zelf, de ene dag is het lekker de andere dag wat minder. Een oud mannetje zit voor een huis. Als ze vraagt om brood en pakt hij zijn sleutels en doet de deur open. Het is er heel donker binnen en de broodkratten zijn leeg. Om 4 uur heeft hij weer.
De geitenkaas van Jay is heerlijk dus als we hem weer zien varen wenken we hem. Hij neemt ons vuil mee en zal nog wat geitenkaas brengen. Dat gebeurd even later als hij jerrycans voor onze catamaranburen met diesel heeft gevuld. Hij riep Maria! Lachte en gaf mij de kaas en ik hem €5 . Dat vond hij prima. Ik denk dat hij hier alle vrouwen Maria noemt.
Woensdag 9 november Sal, Kaap Verden, voor anker, Porto da Palmeira
Vandaag… vandaag was een feestje. Vanmorgen na het SSB contact (Jaap en zoon hebben vanmorgen al voor het ontbijt de antenne van SSB even overnieuw aangesloten en alle electronica gecontroleerd om de ruis een beetje weg te krijgen en zodat we voor een ander beter verstaanbaar te zijn), met de dingy met wieltjes en al naar de kant. Goed hoog gelegd,want we gaan vandaag met aluguers naar de hoofdstad Espargos en naar Santa Maria. Aluguers zijn busjes die je aan kunt houden, waar ieder hier gebruik van maakt om in stadjes te komen. Hij wordt helemaal volgepropt. Is hij vol dan gaat hij rijden, het gaat heel gemoedelijk. Zit iedereen dan gaan de muziek aan en gaat hij er vandoor. Als je eruit wil geef je een gil, stap je uit en betaal je. Van Palmeira naar Espargos is het € 0,50 p.p. en stap je vandaar over om naar Santa Maria te gaan betaal je €1,- p.p. Je mag ook in Escudo’s betalen. Voor €1 krijg je 100 escudo’s. Das makkelijk rekenen en het wordt ook door elkaar gebruikt. In het begin is het even wennen, maar ieder is hier zo gezellig, spontaan en vriendelijk dus loopt het allemaal gemoedelijk. Als we in Espargos aankomen ziet alles er wat netter uit. Eerst naar het Sivyrestaurant voor een foto voor onze kennissen. Die hebben hier goede herinneringen aan. Er zijn hier verschillende winkels, supermarkten en er zitten veel vrouwen op straat met voor hun manden of kruiwagens vol met groente en fruit. Ze hebben een handweegschaal en een tasje met geld bij zich. Hier lopen ook mannen met kruiwagens vol met stukken tonijn waar ze met een groot mes een stuk voor hun klanten vanaf snijden. Jaap kijkt hier verbaast naar. In Nederland mag je echt niet met zo’n groot mes over straat. Wel wordt er door Afrikanen met souvenirs erg aangedrongen , soms best wel vervelend. Als we dit plaatsje hebben gezien zoeken we weer een opstapplaats om weer in een busje mee te rijden. We komen onze Fransman tegen, ligt achter ons in Paleirmo. Hadden we niet gezien. Hij ons wel. Even gezellig geklets en we zien elkaar wel weer. De Amerikaan, Fransman en Nederlander, de trio uit de haven, komen we ook tegen. Hebben allen een eigen schip. De 1 heeft een dingy, de ander een buitenboordmotor en de ander is gewoon gezellig. Varen al een tijdje met elkaar op helpen elkaar. Bij het busje aangekomen staat de achterklep open en daar stappen wij in om op de achterste bank plaats te nemen. Als hij vol is gaat hij weer rijden, weer gaat de salsa muziek aan en ieder is vrolijk. Onderweg wordt regelmatig gestopt, ook gewoon op de rijksweg, nou ja rijksweg… Een jongen stapt uit,loopt over een greppel en dan zien we een paar huisjes staan. Die gaat naar huis. En zo nog wat jongens. Als er iemand uit is wordt er geregeld van plek gewisseld. Dan komen we aan in Santa Maria.Dit stadje staat vol met resorts. Weer een hele andere wereld. Er zijn hier heel veel dezelfde souvenierswinkeltjes. De eigenaars staan vaak buiten je te verwelkomen om je naar binnen te krijgen. Vaak op een ludieke manier. Lukt het niet, relax, maakt niet uit. Langs de kant zitten hier ook weer vrouwen hun waar te verkopen. We komen langs een heel mooi strand met heel zacht zand. Even pootje baden en zien we een informatiekantoortje. We willen vrijdag eigenlijk een auto huren, misschien kunnen zij ons helpen. Een aardige knul praat ons naar binnen. Wil wel een eilandtour met ons doen. We houden het nog even af. Eerst even wat lunchen denken we. Daar besluiten we te kijken of we bij het vliegveld een auto kunnen huren. Naar vliegveld met een overvol busje. We krijgen daar weer info, zelfs zijn whatsapp nummer van de knul die daar de boel runt. We gaan maar weer langs de weg staan. Verschillende taxi’s stoppen voor ons. Nee, we willen het busje. Zo staan we langs de weg. En dan komt het busje, behoorlijk vol. Voorin nog twee plekken, voor Jaap en mij. Er is nog een plekje. M. gaat bij B. op schoot. Als er twee later uitgaan schuift ieder door en kan ook M. normaal zitten. In Espargos zoeken we een eettentje. Komen bij een rood tentje uit met een gezellige barman. Die blijkt daar ook een discotheek te hebben en hij was de eigenaar van het winkeltje waar we net op het vliegveld waren. Toevallig toch. We eten daar pizza met patatjes.. Hij regelt ook gelijk voor ons een huurauto. Op het plein komen we de Amerikaan, de Fransman en de Nederlander tegen bij een bananenmevrouw. Ze verkoopt heerlijke bananen, voor ons wordt ook een tasje gevuld. We nemen met het trio hetzelfde busje. Deze is overvol. Bij het uitstappen zien we ook een mevrouw uitstappen met wel 30 eieren in een open doos uitstappen. Allemaal nog heel ! Ongelooflijk, we zaten zo krap met 16 mensen, stel je voor dat ze in het busje waren gebroken. Wat een lol hebben we vandaag gehad.
SSBContact met Rob is vanavond heel duidelijk. Als we na de afwas aan de thee en koffie zitten bij het lichtje in de kuip komt Jay langs varen. Hij bleek een paar uur daarvoor al langs gevaren te hebben en Maria geroepen te hebben. Ik was binnen, had niets in de gaten. Nu komt hij weer langs en roept me en ik krijg een soort brood van hem, heerlijk vers, soort kokosbrood. Krijgen we zo maar, wat lief. We proeven het even, want we zitten nog aardig vol. Heerlijk, alsof er een engeltje over je tong….
Donderdag 10 november Sal, Kaap Verden, voor anker, Porto da Palmeira
Nu ook de Bojangels binnen is, liggen er nu vier Nederlandse schepen naast elkaar. Ze komen op de koffie en wij geven wat inside information. Het is een gezellige boel. De Amerikaan verderop heeft het niet naar zijn zin. Ze hadden gisteravond denk ik nogal wat op en nu is zijn bootje bij de Fransman achtergebleven. Hij roept hem, maar die ligt nog vast te pitten. Na een half uur is het zover en gaan ze gedrieën op pad. Halen elkaar op, zo grappig om te zien. De vrouwen hier aan boord gaan naar de kant. Halen brood bij het supermarktje voordat het daar op is. Op naar de souvenierswinkeltjes. Hier worden we welkom geheten en is het gezellig. We worden aan alle kanten geholpen, ze dringen gelukkig niets op. Het spel met olijfzaden die ik al eerder heb gezien wordt uitgelegd en de verkoopster speelt met mij het spel. Zij spreekt goed Engels. Haar vriendin, een Afrikaans, helpt mij gezellig mee. We hebben lol. Het is een leuk spel en na wat afdingen koop ik het. M koopt ook het een en ander. Ze willen me ook een fleurige jurk verkopen. Zien er van boven wat smal uit en terwijl ik naar mijn boezem wijs zeg ik dat ik big mama’s heb. Ze lachen, pakken de jurk en trekken eraan. Stretch…..Das lachen, maar als ik ze pas lijk ik ma Flodder wel. M kijkt bedenkelijk. Nee, die koop ik maar niet.Geeft niks, relax, zegt de verkoopster. Met zijn allen hebben we lol. We gaan er weer lachend vandoor en terug naar de boot. Boatboy Jay komt bij de boot langs en wil wel diesel voor ons regelen. Is niet makkelijk, eerst betalen zodat hij dit weer bij het vliegveld kan betalen, moet dan naar het depot om te tanken. Kan wel even duren. Ik geef hem jodenkoeken mee en bestel gelijk een kaasje bij en vraag hem bij de Bojangels langs te gaan. Hij lacht vriendelijk en bedankt Maria. Het trio zien we ook weer langs komen varen.Tonijn staat vanavond op het menu. Smaakte goed en daarna gaan de vrouwen als een stel Touroperators de eilandtour van morgen samenstellen. We gaan morgen de huurauto ophalen. In het donker komt Jay buurten, zegt dat de diesel om om half 8 wordt gebracht en brengt iets van Cocos mee en een ander kaasje van een ander eiland. Hij vond de biscuits heerlijk! Gaat ook nog even buurten bij de Bojangels. Hij heeft een vrolijke bui, heeft op het feestje van zijn baas een slokje op. We proeven wat hij heeft gebracht, heerlijk!
Vrijdag 11 november Sal, Kaap Verden, voor anker, Porto da Palmeira. Eilandtour!
Vandaag gaan we met zijn viertjes Sal ontdekken.Maar eerst even onze dochter feliciteren met haar verjaardag. Sal is het noordelijkste eiland van de Kaap Verden, is een van de drie zandeilanden. Er is dus veel zand aanwezig, overgewaaid uit de Sahara en aangespoeld uit de oceaan. Het binnenland is grotendeels vlak, op een paar heuvels na. Sal is het oudste eiland van de Kaap Verden. Het binnenland is dor, kaal en verweerd, vegetatie is nauwelijks aanwezig en de overheersende kleuren zijn lichtbruin en donkerbruin. Sal is in 1460 ontdekt en tegenwoordig wonen er circa 26.000 mensen, waarvan slechts 20% echt van het eiland afkomstig zijn. Sal heeft een oppervlakte van 216 km2, is minder dan 30 km lang en 4 tot 12 km breed. Wij liggen in de havenplaats Palmeira, de hoofdstad is Espargos en helemaal in het zuiden ligt Santa Maria. Santa Maria is uitgegroeid tot een toeristische plaats met resorts.
Nadat boatboy Jay ongeveer 20 jerrycans diesel had gebracht en wij deze geledigd hebben in de tank haalt onze zoon en schoondochter vast de huurauto op in Espargos. Het heeft wat voeten in de aarde, maar uiteindelijk komen ze met een rode FIAT Panda aangereden. De autoverhuurder had een deur van de auto aangewezen en gevraagd deze krasvrij te houden. Voor de rest maakte het hem niet uit. Dat moet wel lukken! Het is er wel eentje met gebreken, maar dat mag de pret niet drukken. We stappen in en daar gaan we. De vrouwen hadden de avond ervoor een route met bezienswaardigheden samengesteld. Op ons lijstje staat als eerste de Blue eye met een natuurlijk zwembad. Is een inham in een rots, een natuurlijke tunnel, het gat wordt de Blue eye genoemd, omdat als de zon hier recht inschijnt het net een groot blauw oog lijkt. We hebben alleen het kleine kaartje die we hebben gekregen van zo’n touroperator. De weg te gaan is geen doorgaande weg. We zien een bandenspoor en zien ineens een pick-up met 4 mensen in de bak, de badgasten die prive eilandtour maken. Daar gaan we achteraan! Het is off the road rijden en komen bij een soort parkeerplaats waar een hek met houten huis staat. We gaan met de eilandtourbadgasten naar binnen en komen even later aan de andere kant weer buiten en zien een inham in een berg met daaronder lavagesteenten waar mensen op lopen te klauteren. Het natuurlijk zwembad ziet er niet aantrekkelijk uit en het gat van de blue eye is vandaag een black eye. Er is even geen zon die in het gat in de rots schijnt en die heb je natuurlijk wel nodig. Even later komt de zon er een beetje bij en zien we het effect. Valt een beetje tegen. Op naar het volgende onderdeel: de zoutpannen en het pekelmeer, Pedra de Lume. We stappen weer in onze goggomobiel en gaan verder. We gaan achter een pick-up aan met een mevrouw achterin met een fel oranje T-shirt. Bij ons lijkt wel Dakar, maar dan in een panda! Zij sjezen over de dorre vlakte en happen behoorlijk wat zand, een hele stofwolk die we volgen. Lijkt de prairie wel. De bestuurder zit met ramen dicht, airco en radio aan mee te swingen met zijn salsamuziekje. Wij zien het op afstand en krijgen de slappe lach. Onderweg zien geregeld wat moois en staan dan stil,om te fotograferen. Zodoende raken we de pick-up een beetje kwijt. Niet echt een comfortabele weg, maar we hebben lol. Ik lees wat voor over het volgende onderdeel terwijl we langs een grote sloppenwijk komen. Oh wat ziet dat er triest uit. De mensen die daar wonen zien er gek genoeg goed verzorgt uit, hebben nette kleding aan. Door de stand van de zon en met de kust in zicht denken we het ongeveer te weten. In het boekje lees ik dat we bij het kerkje moeten afslaan. En ja hoor we komen goed uit. Er ligt een verroest schip langs de weg en er staan verweerde masten en onderdelen van het katrolsysteem die werden gebruikt om het zout naar de schepen in de baai te transporteren. We betalen bij een hutje en 2 meter verder staat een mannetje die een stukje van onze kaartjes afscheurt. Iedereen heeft hier zo zijn taak. We lopen door een gegraven tunnel in de berg. Aan het eind zie je licht en als we de tunnel uitkomen zitten we een oude, lage vulkaan krater waarin de zoutpannen liggen en is het uitzicht echt prachtig. We zien de zoutpannen beneden liggen. Door de lage ligging van de kraterbodem (3M onder de zeespiegel) kan er zeewater in doordringen, waarna na verdamping het zout overblijft. De pannen vormen een intrigerende rechthoekige Mondriaan-structuur. Aan de zijkanten zijn toevoerkanaaltjes, vooraan mag gezwommen worden in het pekelmeer. Het zoutgehalte in het meer is 20x hoger dan in de Dode zee. We lopen erheen, kleden ons om en gaan het water in. Als je wilt gaan zitten wordt je omhoog gedrukt door het zout. Je blijft gewoon drijven op het water. Is zo’n vreemd gevoel en je wordt helemaal relaxt. Er liggen naast ons een stel, die blijken Nederlands te zijn en hebben ook een auto gehuurd. Een gezellig stel, die een beetje in de buurt van een eilandtourgroepje blijven. Die verlaten even later de krater en zijn we helemaal alleen. Onze mannen gaan het volgende bad bekijken. Komen al gauw terug. Is daar niet te doen, liggen op de bodem scherpe zoutkristallen. Dus drijven we hier nog een tijdje rond en genieten van ons uitzicht. De groene krater om ons heen, heerlijk zonnetje en een windje die je vanzelf terug brengt naar de kant. We hoeven niet gepekeld de auto in, want er schijnt een douche te zijn bij het restaurant. Voor een euro kunnen we daar douchen. Is wel nodig, want er ligt op je huid een tweede huid met zout. Ik betaal bij de bar, dan wordt er naar mevrouw geroepen die de kranen openzet van een gezamenlijke doucheruimte. Als we klaar zijn wordt deze gelijk weer uitgezet. Het water is hier schaars. We kleden ons aan terwijl er andere badgasten boven ons naar beneden lopen met een mooi uitzicht op onze witte blote billen. Als we zijn aangekleed gaan we weer richting auto. Jaap wil vanuit het hoogste punt van de krater nog even een foto maken. Klimt als een berggeit omhoog en verteld later dat hij naast zich iets uit het zand zag uitsteken. Het blijkt een zwaardvisneus van zo’n 70 cm te zijn. Even later komt hij weer bij ons en gaan we naar de auto die nu best wel behoorlijk stoffig is geworden door het vele off the road rijden. Er komen nu veel busjes van eilandtourtoeristen aan. Op naar Shark Bay. Is op het kaartje niet helemaal goed te zien hoe we moeten rijden. We komen hoog op een berg uit met een groot hek, waar ook weer een mannetje zit die de wacht moet houden. Je zal daar heel de dag in de snikhete zo moeten zitten! Vanaf hier kunnen we mooi zien welk off the road weggetje we moeten volgen. We rijden weer naar beneden en even later gaan we weer off the road met onze Panda. Komen niet helemaal goed uit, want we rijden door de plaatselijke vuilstort, wat een behoorlijk groot gebied is. Eindelijk denken we goed te zitten, want zien in de verte touristenbusjes staan. Vlak langs de oceaan parkeren we. Een jongen vraagt of we voor de haaien komen en verteld dat het beter is om een stukje verder te parkeren. Dat is wat dichterbij. Diezelfde jongen vangt ons daar weer op. We zien veel mensen met kleding opgetrokken tot aan hun onderbroek door het water banjeren. Jaap en ik trekken onze waterschoenen aan en B en M hun slippers. We banjeren ook met opgetrokken broeken en rok tot aan onze onderbroek het water door. M en ik kijken elkaar aan, wat een vreemde dingen doen we toch vandaag! Na een stuk het water ingelopen te hebben over grote en kleine stenen zien we in de verte inderdaad grote citroenhaaien zwemmen. Zo dichtbij! De jongen neemt de mannen mee om dichterbij opnames te kunnen maken. Om ons heen zien we dat alle vrouwen aan de hand worden begeleidt door de beachboys om niet te vallen. Het is een machtig gezicht hoe dicht de citroenhaaien bij ons zwemmen. De jongen brengt ons weer terug naar de auto en wil weer naar andere toeristen gaan. Wij wenken hem om een fooi te geven. Daar is hij duidelijk blij mee. Hij zegt tegen mij dat ik mooie schoenen heb. Of ik ze nog nodig heb? Wil ze anders wel van me kopen. Ik zie hem wijzen naar zijn krat met crocs en waterschoentjes in alle maten. Deze verhuurt hij. Nee, deze houden we zelf nog maar even. We gaan weer verder en volgen de busjes, maar de weg is niet optimaal voor een panda! Uiteindelijk komen we in Santa Maria waar we een late lunch nemen (half 5). We hebben trek en terwijl we eten kan Jaap de site even bijwerken met de gratis WiFi. We willen voordat het donker word nog naar kite beach, een ongerept duingebied met een mooi wit strand aan.Schitterend om te zien. Wat een gigantische golven, waar kitesurfers hun kunsten tonen. Wauw! En er zijn vannacht ook op dit strand onechte karetschildpadden uit hun ei gekomen. De laatste, de slome, worden opgevangen door mileubeschermers. Er staat een hek omheen. Zij hebben daar de gelegde eieren ingegraven en beschermt tegen de vele zwerfhonden. Die graven ze nu op. Hij laat een paar van de kleine schildpadjes in een emmer zien. Als we staan te kijken komen we de Nederlanders tegen uit het pekelmeer. We maken gezellig een praatje en gaan er weer vandoor. Nemen de verkeerde weg, komen weer tussen de vuilstort uit, maar uiteindelijk weer op de verharde weg. En net voor donker zijn we weer bij de haven. De auto parkeren we in het zicht van de boot. De auto ziet er goed stoffig uit! Als we hem morgen maar niet op kistjes terugvinden… Ons haar ziet er niet uit, harde zoute slierten hangen langs ons gezicht, maar we hebben wel weer een babyachtig huidje!
We roeien in het donker terug en horen dat de bemanning van de Bojangels graag morgen onze auto willen overnemen. Even later spreken we om half elf bij het restaurantje af, eerst brengen we onze kinderen naar het vliegveld. Onze eilandtourspullen geven we te leen mee . Het trio komt ook nog even langs om te vragen of ze veilig bij Santa Maria voor anker kunnen liggen en daar aan wal gaan. Dit raden wij ze af en zeggen beter een autootje huren. Snel schrijven we de bezienswaardigheden voor ze op en geven het telefoonnrs van het autoverhuurbedrijf. Weer iemand gelukkig gemaakt. Dan komt Jay ook even buurten, komt de lege jerrycans ophalen, brengt wat vis voor ons mee. Dan kunnen we eindelijk gaan zitten. He he, wat een leuke dag. We nemen lekker wat te drinken, eten de vis van Jay en de chips en nootjes. Onze avondmaaltijd. Als we jeuk in onze oren hebben blijken deze nog vol zout te zitten. Maar als we over onze huid van onze armen wrijven lijkt het net een babyhuidje.
Zaterdag 12 november Sal, Kaap Verden, voor anker, Porto da Palmeira
B en M naar het vliegveld gebracht en ja toen.. Moesten ze zich omkleden, want in korte broek nu Nederland binnenstappen is geen optie. Dus moest ik een foto maken van before: onze zoon in korte broek met een stralende lach. En after, in lange broek,nog wel met teenslippers, maar met een zielig lipje…Daarna een stevige knuffel en op naar het inchecken. Nog even een extra zwaai en dan lopen wij naar buiten, de warmte in naar de FIAT Panda. Op naar de Indiër van het verhuurbedrijf. Als deze arriveert maken we met handen en voeten duidelijk dat Rob de auto wilt huren. Even later zien we een lachende Rob met bemanning meerijden naar de office van het verhuurbedrijf. Wij gaan weer terug met een busje. Aan boord gekomen staat er best veel wind en maken schoon schip.De proviandvoorraad werk ik bij in excel. De Bojangels komen tegen donker terug. Hebben een topdag gehad. Alles gezien van het lijstje, ook een paar keer verdwaalt en in de duinen terecht gekomen… We krijgen van onze opstappers bericht dat ze veilig zijn geland.
Zondag 13 november Sal, Kaap Verden, voor anker, Porto da Palmeira
We ontbijten en daarna ga ik verder met de was en Jaap vervangt de olie in de motor. Jay komt langs voor een praatje terwijl het trio varend de baai de verlaat. Gaan volgens Jay naar Boa Vista. Hij vraagt of onze kinderen veilig zijn aangekomen en verteld dat hij in een dorpje verderop woont waar ze wel stromend water hebben daar deze is aangesloten op een zoetwater meertje, hij heeft 4 kinderen. Hier op Pameira hebben ze geen stromend water. Water kun je met jerrycans kopen in een blauw gebouwtje, een kraan aangesloten op een waterput. Vraagt of we vanavond naar het feest op de kant komen. Ja dat zijn we wel van plan. Hij verteld dat het hier rond kerst, oud en nieuw erg druk is in de haven i.v.m. het mooie vuurwerk. We zwemmen rond de boot. Jaap doet zijn duiksetje aan en bekijkt het onderwaterschip. Maakt de schroef en de boegschroeven weer schoon en de plaat van de SSB. De boegschroeven moeten we er binnenkort even afhalen, groeien erg aan. Jaap en onze zoon hebben van de week net onder waterlijn alles schoongeboend, want we hadden alweer behoorlijke aangroei, zo na de oversteek. Wat gaat dat toch snel. In Tenerife had Jaap het nog schoongemaakt.
’s Middags zie we een voor ons bekend Nederlands schip de haven binnenvaren, die we voor het laatst op de barbecue op Tenerife hebben gezien. Hebben erg veel wind gehad, wel 30 knopen en slechte zee. Hebben de hele reis binnen gezeten. Zijn blij dat ze er zijn. Ze vallen met de neus in de boter, want iedere zondag is er in Palmeira feest. Om half 8 komt Jay ieder in de haven waarschuwen. Vanaf de kant komt gezellige muziek. Dus gaan we er met zijn allen heen. Ieder komt naar een barretje waar later op de avond livemuziek is. Een taxi brengt de apparatuur en de muzikanten. Jong en oude stelletjes dansen gezellig op de muziek. Wauw wat zijn ze lenig in de heupen. Ook wij worden meegenomen in het feestgedruis. We staan met zijn allen te dansen als een stel stijve harken, maar ze vinden het super dat we meedoen. Een paar dames van onze ploeg worden bij de hand genomen en dansen met de donkere mannen. Als we weer aan tafel zitten zitten we met 11 nederlanders we kletsen wat af. Er zijn nog 4 schepen onderweg naar Sal. Ieder wisselt informatie uit.
Het is een gezellige boel en tegen drieën gaan we allen richting onze dingy’s. Maar eerst haalt Rob de rekening. Hij komt verbaast terug €12, dat kan toch niet, he jongens. Gaat weer terug; €24 klinkt beter, ieder betaald zijn deel, we zwaaien en gaan er van door. Om ons heen is het nog gezellig druk, het hele dorp is buiten aan het drinken en dansen. Springen in onze dingy’s en gaan aan boord. Als we in bed liggen vallen we in slaap met op de achtergrond salsamuziek.
Maandag 14 november Sal, Kaap Verden, voor anker, Porto da Palmeira
Vandaag gaan we varen naar Sao Vincente en gaan even op de kant uitklaren. Als we aan de kant komen zien we al een aantal mensen voor de deur van Police Nautical staan. Wij sluiten netjes aan tot de deur opengaat. Aan het eind van de straat is een pleintje met een blauw huisje. Hier kun je met jerrycans water halen. Vanaf die kant hoor ik ineens Maria!? roepen. Jay staat daar maar met twee zware jerrycans die hij op de grond zet en naar me zwaait. Wijzend op zijn pols om te vragen hoe laat we weg gaan. Ik wijs terug en steek 1 vinger omhoog. Hij steekt een duim op, zwaait en pakt de jerrycans weer op en gaat richting haven. Na 3 uur wachten kunnen we eindelijk uitklaren, was een computerstoring. Ja en dan kun je niks meer. Allerlei mannetjes worden erbij gehaald. We stonden dus maar een beetje te hangen in de gang tussen de verschillende kantoortjes met wat Fransen en een Engels stel. Die hadden ons in Vigo zien liggen. Vigo? Waar was dat ook alweer ?? In de Spaanse ria’s. Wat is dat alweer lang geleden. Leuk stel. Ook spreken we daar het echtpaar uit Friesland te wachten van Sea for Miles. De hele Nederlandse ploeg (de rest van de Nederlandse invasie) kwam langslopen, waren onderweg naar natuurlijk zwembad bij de blue eye, zeggen ons even gedag. Eindelijk kunnen we terug met de dingy. Ik maak nog even een lunch klaar als Jay langs komt varen om afscheid te nemen. Maakt een praatje, heeft gisteravond de hele Nederlandse ploeg zien zitten, vond hij super. Hij heeft voor ons magneetjes van Sal, eentje voor Maria en eentje voor de Captain.. Zo lief. Jaap zegt tegen hem dat hij n good men is. Hij lacht verlegen en we krijgen een hand van hem. We moeten maar aan het thuisfront doorgeven dat Sal leuk is om naar toe te gaan. Na lunch halen we het anker op. Zat goed vast, wilde nog niet bij Sal weg. Als we uitvaren worden we door Jay uitgezwaaid. Ja, Sal was leuk en bijzonder. Als we de zeilen hijsen zien we dat alles aan dek een bruine waas heeft, zelfs alle lijnen. We nemen half Sal mee! Het log zit weer vast, dus duikt Jaap weer onder de vloer om hem weer even uit het vlak te halen en weer gangbaar te maken. Is vaste prik, als we ergens een tijdje voor anker hebben gelegen, groeit het onder de boot snel aan. We hebben een lekker windje tot de avond, dan zwakt het af naar 7 knopen wind, maar we hebben geen haast. Is 130 mijl te varen, dus een nachtje doorvaren.
Dinsdag 15november Sal, Kaap Verden, voor anker bij Mindelo, Sao Vincente
Vannacht hadden we volle maan! Die scheen ons van achter ons bij en tegen de ochtend scheen hij voor ons. Rustig weer, weinig wind, maar wel behoorlijke deining. We gingen langzaam, soms maar 2 knopen,maar hadden geen haast dus lekker rustig doorgezeild. Geen motor aan. We lopen het wachtschema 3 uur op, 3 uur af. We komen maar twee schepen tegen, op grote afstand. Om ons heen veel vliegende vissen. Mooi om te zien dat ze opgejaagd worden door net over het water scherende vogels. Zo uitgekiend, want de vliegende vissen schrikken hierdoor, komen het water uit. Vliegen tegen de wind over de golven. Dit weten de vogels die ze dan volgen en uit de lucht pikken om lekker op te eten. Echt een mooi schouwspel om te zien. Aan het eind van de middag komen we aan in Mindelo, hoofdstad van Sao Vincente. We hijsen vlag Q in het wand (betekend: ik wil inklaren en ben vrij van besmettelijke ziekten). Morgen maar inklaren. We gaan voor anker en zien dat de jachthaven verderop helemaal vol ligt met de 75 ARC schepen die morgen met zijn allen zullen uitvaren, richting Carib. Leuk om te zien. Ieder schip heeft een de ARC vlag in het wand hangen.Tegen de avond maken we met de dingy even rondje door de ankerplaats en gaan we even in de jachthaven kijken. Je voelt de spanning voor het vertrek van morgen hangen.
Woensdag 16 november Kaap Verden, voor anker bij Mindelo, Sao Vincente
Vandaag hebben we de extra dingy, de Afrikadingy, uit de tas gehaald, die sinds ons vertrek in een grote voor het reddingsvlot lag. De tas was donkerblauw bij vertrek, is nu lichtgrijs. Zo verbleekt. De dingy opgepompt. Deze laat je met een gerust hart achter aan de dingysteiger. Ziet er behoorlijk gebruikt uit. We gaan naar de kant, laten hem achter aan de dingysteiger in de jachthaven. Betalen hier €4 voor bij het havenkantoor en vragen gelijk waar we in kunnen klaren. We krijgen een plattegrondje mee. Gelukkig hebben we de fietsjes meegenomen, want het is een behoorlijk eindje weg. Het is hier heel anders dan op Sal. Een grote stad met rijke mensen, maar ook hele arme mensen. Jongens die onder bootjes slapen op het strand. Die de volle vuilniszak van je aanpakken en ze even later open maken om te kijken of er nog iets bruikbaars voor ze in zit. We moeten ons inklaren in het havengebied. Hier staat het vol met mannen die staan te wachten op werk. Een mannetje wijst ons de weg naar een hek waar een man in uniform het hek voor ons opent. Het mannetje wil wel op onze fietsen passen. Echt niet, we nemen mee ze binnen het hek, zetten ze daar bij andere fietsen op slot. We zien een deur openstaan en kijken naar binnen. Daar moeten we zijn. Twee Franse mannen van een schip nabij zitten daar ook te wachten om in te klaren. Een politieagente helpt ieder vriendelijk. De twee Franse mannen mogen in een kantoortje plaatsnemen achter een bureau om het formulier in te vullen terwijl zij andere in een andere kamer helpt. Het is een grappig gezicht, net of we bij hem in moeten klaren. Hij zegt dat we verder mogen komen en dat hij niets zal rekenen. Das lachen natuurlijk. Als de agente weer komt kijkt hij weer serieus. Dan zijn wij aan de beurt en moeten we op de gang het formulier invullen. Onze bootpapieren worden ingenomen en die krijgen we weer terug bij het uitchecken. Dan mogen we weg, weer door het hek. Ik ben blij dat we met de fiets zijn, voel me hier niet echt veilig en fiets dicht achter Jaap aan. Van de Maria van het havenkantoor hadden we een plattegrond van de omgeving gekregen. We zoeken een supermarkt, zijn er hier vier. Is een kleintje. Er staat beveiliging die een kluisje aanwijst voor onze tassen. Als we willen afrekenen kan dit alleen met escudo’s. Gelukkig heb ik nog wat. We fietsen terug naar de haven en gaan weer naar boord. We zien de ARC vertrekken. Is een mooi en leuk gezicht met een supermooi groot snel jacht voorop. Een stuk of vier schepen blijven achter in de haven. De haven is nu bijna leeg op een paar schepen na. De marktkraampjes op de kade worden ook ingepakt. Er valt niets meer te verdienen. Jaap sluit de watermaker op generator aan. Terwijl ik mijn hoofd even te rusten leg op mijn kussen. We varen nog een rondje rond het gezonken schip, dat hier al heel lang ligt midden in de haven. Blijkt onze lekkere grote dingy toch een beetjelek te zijn. Jaap had hem net nog even lekker stevig opgepompt. Iets te stevig, waardoor de bodem het begeeft. Hadden we voor ons vertrek geplakt! Morgen maar even naar kijken, dus aan dek gelegd. SSB contact met Rob loopt prima. .
Donderdag 17 november Kaap Verden, voor anker bij Mindelo, Sao Vincente
Boodschappen gedaan, maar eerst even geld gepint, want ze nemen hier geen euro’s aan. Even langs het informatiekantoortje, het VVV, gelopen. Het meisje sprak gebrekkig Engels. Is hier niet veel te doen, alleen wat natuurlijke zwembaden. Een kaartje van het eiland had ze niet. Twee cruiseboten liggen aan de kade. Als we het stadje inlopen worden de badgasten los gelaten. Dikke rode amerikanen lopen tussen magere donkere mensen. Een beetje het stadje lopend bekeken.We zijn verbaast over de enorme verschillen. Bij terugkomst aan boord hebben we de rubberboot geplakt. Binnen heb ik alles weer aan kant gemaakt. De laatste twee schepen van de ARC zijn vandaag alsnog vertrokken. Eentje blijft achter… ’s Avonds hebben we met de Satelliet telefoon met het thuisfront gebeld. Fijn om hun stemmen te horen en te horen hoe het met ze gaat. De planning is dat we eind volgende week aan de oversteek naar de Carieb willen beginnen.
Vrijdag 18 november Kaap Verden, voor anker bij Mindelo, Sao Vincente
Eerst vanmorgen met zout water de boot afgespoeld. Al het bruine zand van Sal droop eraf. Het zou vandaag gaan regenen, dan spoelt het zoute water er mooi vanaf. Jaap de masten ingehesen. We willen altijd voor een grote oversteek alles goed controleren, dus ook bovenin. Jaap heeft het ook gelijk bovenin schoongemaakt. Hij kon zelf na afloop ook een douche gebruiken. Tijdens het omhoog hijsen zag ik zijn blote voeten steeds donkerder bruin worden… De luchtkokers in de was gezet, want die begonnen te roesten. Jaap heeft het kwadrant van de stuurautomaat gecontroleerd en wat aangepast. De watermaker heeft hij doorgespoeld. Helaas heeft het vandaag niet geregend.
Zaterdag 19 november Kaap Verden, voor anker bij Mindelo, Sao Vincente
Vanmorgen regende het een beetje. De oude dingy is weer klaar voor gebruik, dus fietsjes mee en het stadje rondgefietst. Ik voel me er niet echt prettig. De overdekte vismarkt is best groot en daar tegenover is een overdekte groente en fruit markt. Is een betere dan die middenin de stad. Daar gaan we volgende week lekker wat inslaan voor onze reis. Jaap zei tijdens het fietsen, waarschijnlijk is hier een heel groot winkelcentrum verstopt en lachen ze de toeristen uit. Was dat maar waar. Gelukkig hebben we groot ingeslagen op Tenerife. We zagen onderweg wat groots, maar dat bleek de groothandel voor de supermarkten te zijn. Bij een grotere supermarkt wat inkopen gedaan. Ze hadden de gister geproefde yogi. Dus 10 gekocht, het schap in de winkel is nu bijna leeg. Rond drie uur nog even naar de kant om even bij een bazar een koperen borsteltjes te kopen. Op de pier vroeg een man waar onze fietsjes waren. Hij wilde ze wel kopen als we gingen vertrekken. Hebben we deze dagen hier op Minderlo al vaker gehoord. Veel is al dicht en de bazaars die open zijn verkopen alleen kleding en schoenen. Nog even langs het bakkertje voor brood en naar de kleine supermarkt om 4 x 5 Ltr drinkwater te kopen. Een jongen wilde wel helpen dragen om wat bij te verdienen. Is allemaal wel een beetje triest hier.
Zondag 20 november Kaap Verden, voor anker bij Mindelo, Sao Vincente
Rustdag.
Maandag 21 november Kaap Verden, voor anker bij Mindelo, Sao Vincente
De was op de hand gedaan, gebruik je minder water. Wel de centrifuge van de wasmachine natuurlijk gebruikt. De Afrika dingy weer in zijn tas opgeborgen. Jaap heeft de bakskist opgeruimd en uitgezocht. Het regende vanmiddag! De ramen gezeemd, wat een vieze drap . Bojangels komt rond donker aan, de ankerplaats hier is overvol. Iedereen bereid zich voor op de grote oversteek.
Dinsdag 22 november Kaap Verden, voor anker bij Mindelo, Sao Vincente
Naar de overdekte groente en fruitmarkt geweest. Bij aankomst kwam gelijk al een verkoopster naar ons toe die ons meenam naar haar kraam, tafel, vlakbij de ingang. Ik wilde eerst nog even rondkijken, maar achterin was het zo donker dat je amper de spullen kon zien.Dus kwam al weer snel bij haar uit. Daar was ze duidelijk blij mee. Ik had een papiertje en pen meegenomen om de prijzen te weten te komen. Bij ieder fruitjes wees ik naar mijn ? En schreef zij haar prijs op. Zo konden we een beetje onderhandelen. En gingen we met aardig wat spullen weg. Daarna nog even geld pinnen voor de volgende boodschappen. Aan de overkant was een kleinere supermarkt. Jaap bleef buiten wachten met de fietsjes terwijl ik water haalde en houdbare yoghurt. Hij had het buiten niet naar zijn zin. Werd door bedelaars aangesproken en zelfs door een student die alleen een nieuw schrift van hem wilde. Ik betaalde binnen en stopte alles in het karretje om mijn boodschappentas uit het kluisje te halen. Een jonge knul wilde me helpen. Ik deed het zelf wel even, want hij wilde er natuurlijk weer geld voor hebben. Je word daar helemaal niet goed van. Zo triest allemaal. Weer snel terug naar de dingy waar een jongen stond te bellen en er gelijk mee stopte. Wilde onze fietsjes kopen. Grrrr
Met dingy terug naar de boot. Daar begint weer het schoonmaakritueel, alles uitpakken voor het naar binnen brengen. Het fruit etc. in zout water spoelen en met zoet water na. Wat een karwei…
Na de lunch weer op pad. Grote supermarkt. Geen yogi meer, waren meer gegadigden. Heel schap is gewoon weg! Wel sinaasappelen en goede appels kunnen kopen. Met zware tassen terug. Dan zien we het trio van Sal ook binnenvaren. De Amerikaan hoor je al weer duidelijk. We hebben er samen lol om.
Dinsdag 23 november Kaap Verden, voor anker bij Mindelo, Sao Vincente
Boodschappen wegeborgen. Schip nogmaals nagelopen. Vroeg naar bed.
Donderdag 24 november Kaap Verden, voor anker bij Mindelo, Sao Vincente, start oversteek naar de Carieb.
Vanmorgen rond 9 uur ons anker, na ruim een week in Mindelo, opgehaald. De Amerikaan van het trio zit te ontbijten op zijn voordek en roept verbaast of wij vertrekken? Oh, was Nice to have met you. Enjoy your trip en have fun. We varen langs de Bluenose terwijl Joke ons ter afscheid een handkus toewerpt. We varen zoals belooft ook nog even ter afscheid langs de Bojangels die in de haven aan de steiger liggen. Ze staan op het voordek met een grote Nederlandse vlag te zwaaien en wensen onze een goede vaart. Neem het roer over terwijl Jaap het anker afspoelt. Ik vaar de Novatrix het havengat uit en stuur tussen de twee eilanden door vergezeld door scholen vliegende vissen. Onze grote oversteek gaat beginnen! Hier hebben we vanaf het begin van onze lange vakantie naartoe geleefd. Binnen hangt boven tafel een lang net vol fruit. Via WhatsApp neem ik afscheid van mijn moeder. Heerlijk om haar stem nog even te hebben gehoord. We hebben een lekker windje. Onze oversteek gaat beginnen.
Als we Sao Vincente achter ons laten hebben we Santo Antao nog naast ons en komt de wind van alle kanten en valt er niet meer te zeilen. Dus helaas moet de motor aan, anders gaan we achteruit door de stroming tussen de eilanden. De wind valt compleet weg, gevolg dat we vandaag al 7 uur op de motor varen. Oeps en we moeten nog zo ver, 2200 mijl. Na het avondeten krijgen we, als het donker wordt, uiteindelijk wat wind. We bereiden beide spibomen voor om de Genua goed uit te kunnen bomen. Later halen de sb spiboom weer weg. Daar zetten we de Genaker, want de wind komt ineens wat van bakboord. Na het avondeten wachten we tot 21.00 uur, want we hebben onze dochter belooft samen met haar naar de sterren te kijken als ze in Nederland tegelijkertijd haar hond uitlaat. Wij in korte broek en T-shirt en zij met winterjas, sjaal en handschoenen aan. Hiernaa starten we met ons wachtschema van 3 uur op 3 uur af.
Vrijdag 25 november oversteek van Kaap Verden naar de Carieb. Dag 2
Vandaag weinig wind behalve in de vele buien. Dus goed oppassen geblazen.
Zit je lekker voor je uit te dromen met een dropje in je mond komt er ineens een handje van de Adams Familie door het raampje van onze badkamer wat uitkomt in de kuip. Geintje van Jaap.. Oude gribfiles (van gisteren) geven aan dat we vanaf 3 uur vanmiddag lekker wind krijgen. Als we nieuwe downloaden blijkt dat helaas niet meer zo te zijn en is er ook morgen weinig wind. We moeten het er maar mee doen.
Zaterdag 26 november oversteek van Kaap Verden naar de Carieb. Dag 3
Vannacht veel regenbuien. Het tentje erop gezet om de kuip een beetje droog te houden. Als er een beetje wind kwam werden de zeilen uitgerold en ging de motor uit. Merendeel de motor aangehad. Met 2 knopen wind doe je niet veel. Jaap heeft de boot ‘s morgens aan dek schoongemaakt. Voordeel van zoveel regenwater is dat alles lekker is gespoeld. Na de lunch maken we nog het een en ander schoon.. Jaap de giek van de hoofdmast. Deze daarna samen in was gezet. Ziet er weer netjes uit. ’s Middags om 4 uur krijgen we eindelijk wat wind. MPS gehesen.
De bananen worden al bruin! Er zijn mensen van de ARC vertrokken met hele grote trossen. Die zullen wel hetzelfde probleem hebben. De papaya’s zijn ook al overrijp en niet echt eetbaar meer. Het fruit zullen we wat sneller op moeten eten, anders is straks alles groen of loopt weg. Rustige zee, weinig om ons heen alleen een Jan van Gent die op de vliegende vissen jaagt en ze met smaak verorberd. De nacht in met uitgeboomde Genua en Genaker, vlinderend.
Iedere avond na de afwas luisteren we naar de gedownloade podcasts Met het oog op morgen. We nemen er een drinkje bij en zitten dan saampies in de kuip in het donker bijgelicht door de sterren luisterend te genieten van een oude uitzending.
Zondag 27 november oversteek van Kaap Verden naar de Carieb. Dag 4
Het is heet vandaag, de zo’n brandt op het dek en er staat weinig wind. Er is weinig leven om ons heen alleen vliegende vissen die over het water scheren. De oceaan is rustig. Gelukkig gaan we voor de wind. SSB contact lukt al een paar dagen niet. We hebben met nu contact met de Bojangels via mail. We eten als ontbijt banaan en als lunch banaan. Tussendoor een sinaasappeltje zo lang ze nog goed zijn. We proberen zoveel mogelijk wind in de zeilen te krijgen en samen hijsen we dan ook alles wat mogelijk is. Onze zeilvoering: Genua, MPS, stagzeil, bazaan. Ik neem de rvs kettinkjes onder handen. N.a.v. de gribfiles gaan we iets zuidelijker varen om meer wind op te pikken. Jaap is bang dat ik gelijk krijg. Bij start van deze oversteek zei ik tegen anderen dat ik op drie weken rekende. Is het minder dan valt het altijd mee.
Om 24.00 berekend Jaap altijd de afstand die we in 24 uur hebben afgelegd. Het is deze keer maar 67 mijl, terwijl we normaal zo’n 120 mijl afleggen. Op de motor is geen optie. We hebben niet genoeg diesel om de hele afstand te motoren. We hebben een klein beetje wind waar we optimaal gebruik van proberen te maken. Jaap hoorde vannacht een oehoe geluidje. Vreemd. Zou het een walvis zijn die naast de boot zwemt. Is in de donkere nacht zonder maan niet te zien. Blijkt het geluid gewoon uit de mast te komen…
Maandag 28 november oversteek van Kaap Verden naar de Carieb. Dag 5
Vandaag ook weer weinig wind. Met zonsopgang en zonsondergang veranderd de wind. Afgelegde afstand is 92 mijl in 24 uur
Dinsdag 29 november oversteek van Kaap Verden naar de Carieb. Dag 6
Vandaag veel zon, is warm, 34 graden, weinig wind. Vlinderend met Genaker bb en MPS 2 aan sb. Jaap maakt een andere antenne voor de SSB door een staaldraad te hijsen en binnen op de SSB aan te sluiten om te kijken of het contact vanavond beter gaat. Als ik aan het eind van de middag het kettinkje achter zit te poetsen hoor ik voor ineens een raar geluid. Ik kijk en zie de Genaker de oceaan in gaan. Roep Jaap en samen krijgen we hem met enige moeite binnenboord. De hoes schept veel water en we zijn bang dat de lijn onder de boot gaat en in de schroef loopt. Gelukkig gaat het goed. De natte lap zeil leggen we aan dek. De val blijkt bovenin afgebroken te zijn door schavielen. We krijgen de lijn uit de mast en gaan in de kuip bedenken wat to do. We hebben op de gribfiles gezien dat de wind weinig veranderd. Dus hebben we het vliegeren hard nodig om enigszins voortgang te maken. Jaap bedenkt dat we de spival van de MPS kunnen gebruiken door bovenin een extra blok te plaatsen waar we de gebroken val doorheen kunnen laten lopen en dus de Genaker weer kunnen hijsen. We gaan samen op het voordek liggen om naar boven te kijken of dit kan. Ja, we denken van wel. Ruim voor donker hebben we dit voor elkaar en hijsen we beide zeilen weer. Na het eten loopt Jaap altijd zijn checkrondje over het dek. SSB contact lukt niet, achteraf blijkt Rob het vergeten te zijn. Nog even een uurtje oog op morgen luisteren en dan gaat ons wachtschema weer in. Als we om 24.00 uur wisselen van wacht hoor ik ineens iets in de kuip vliegen. Een vliegende vis is daar geland. Jaap had hem bijna in de schoot geworpen gekregen. Wilde daar bijna net gaan liggen. Hij was te klein voor consumptie dus mocht hij terug in de oceaan.
Woensdag 30 november oversteek van Kaap Verden naar de Carieb. Dag 7
We worden vanmiddag via de marifoon opgeroepen door de Amoenitas, vlag: Britse Maagdeneilanden, 21 m, bestemming Saint Lucia, vraagt of we een deelnemer zijn van de ARC. Nee dus. Hij wel, heeft van de organisatie doorgekregen dat er vannacht een onweersfront over komt, mogelijk zit daar 30 tot 40 kn wind in. We bedanken voor de waarschuwing. Het schip zit 17 mijl voor ons en is, als hij met de andere ARC leden uit Mindelo uitgevaren is, een week eerder vertrokken dan wij.
Het water uit de watermaker smaakt een beetje naar plastic. We hebben een Tupperware doosje aan boord met drie flesjes reinigingsmiddel. Geen idee welke het beste te gebruiken. Rob vd Bojangels heeft ook een watermaker aan boord en Jaap vraagt via de mail advies. Nu weten we welk flesje we hem het beste kunnen spoelen. Rob had dezelfde klachten en had dit ook gedaan en is nu weer prima. Zo help je elkaar. De hele middag goed kunnen zeilen met MPS over stuurboord, kotter, grootzeil en bazaan. Langzamerhand kwam er meer wind dus moeten we de MPS laten zakken. Jaap had een sluiting gemaakt voor voorop aan de MPS die je met hulp van een pin kan lossen zodat het voorlijk losschiet en de druk uit het zeil is. Hierdoor kun je makkelijk de slurf er overheen trekken om het zeil daarna binnen te halen. Ik mag het uitproberen, mag de pin bedienen, kan Jaap de hoes eroverheen schuiven. Was best even spannend zo de eerste keer maar werkt prima. De boom ook weer naar voren geschoven en vastgesjord. Mocht er veel wind komen kunnen we alles vanuit de kuip bedienen.
Donderdag 1 december oversteek van Kaap Verden naar de Carieb. Dag 8
Vervelende nacht. Tot half 2 kunnen zeilen daarna wind weg en veel onweer om ons heen. Niet echt prettig. Op de motor verder. Slapen wordt hierdoor binnen moeilijker door het geluid ,maar ook door de warmte van de motor. De dakluiken moeten dicht blijven ivm de regenbuien. Je ligt dus te drijven in je bed. Rond 8 uur wordt het licht, is de zee weer tot bedaren, geen wind en geen golven. Rond half 11 krijgen we weer een beetje wind, hijsen de Genaker en bomen hem met de spinakerboom uit. Jaap spoelt het systeem van de watermaker drie kwartier door met een sopje van alkaline dmv een 6 liter waterfles. Hierna spoelen met zout water. Het door de watermaker gemaakte drinkwater is hierna weer prima te drinken. Het spoelwater gebruiken we om de afvoer van de wasbakken in de keuken een verschoonbeurt te geven en dit er een nacht in te laten staan. Door het slingeren van de boot blijft dit lekker in beweging. Het zeilplan voor de nacht heeft veel voeten in de aarde. Nou ja aarde.. de oceaan. Alles moet naar de andere kant. Lijnen moeten worden omgezet en zeilen worden verwisselt. We zijn er een behoorlijk tijdje zoet mee. Daarna eten we. Even later luisteren we gezellig naar een gedownloade Podcast. Dan gaat Jaap z’n wacht in en ga ik naar bed. Na en half uur slaap roept Jaap me uit bed, wind neemt flink toe dus Genaker binnenhalen. Daarna alle zeilen naar de andere kant. Wat een karwei en kan ik nog een uurtje slapen. We veranderen weer wat aan het zeilplan en dan kan ook Jaap eindelijk gaan slapen.
Vrijdag 2 december oversteek van Kaap Verden naar de Carieb. Dag 9
Jaap maakt me pas half 8 wakker ipv 6 uur, wel lief, maar hij heeft ook zijn slaap nodig. Het zeilplan passen we weer aan en kan Jaap nog een uurtje slapen voordat het SSB contact begint. Dachten we…. Ik zag dat zich donkere wolken om ons heen vormen. Radar erbij en zag ze dichterbij komen. Dus Jaap weer wakker gemaakt om samen de Genaker weer binnen te halen. Net op tijd, kregen een behoorlijk poepie wind. Genua deels uitgerold. Samen zitten we te kijken naar de buien om ons heen. Mooi , maar een dreigend gezicht. De regen zie je in de verte als een sliert naar beneden ver weg in het water vallen. Het spoelwater van de watermaker heeft vannacht goed zijn werk gedaan. Bij het openzetten van de afsluiter zag Jaap bonkies voorbij komen. Om ons heen hangen weer buien in de lucht. De radar staat nog steeds aan om te bepalen hoe het verloop hiervan is. Ik doe wat lipbalsem op mijn kleine teen, ligt hier bij de hand in het bakkie en is lekker vet. Jaap ziet dat en zegt dat het voor mijn lippen is. Grappig he zo’n man! Jaap probeert weer te gaan slapen. Ik zeg de boel (Bull) in de gaten te houden. Die is hier niet, ligt in Portugal, zegt Jaap lachend. Wat flauw zeg. Jeetje die is vandaag op dreef. Tegen de avond maakt Jaap in de kuip een bed dmv de slingerschot tegen de rand vd bank te schroeven. Voor het geval het aardig rustig wordt en je tijdens de wacht even kan gaan liggen. Helaas staat er veel te veel wind en halen we alle kussentjes eruit. Gelukkig maar, want rond drie uur in de ochtend komt er vanaf de zijkant een golf binnen die zo in het bedje buiten loopt. Zeker 10 cm water drijft daar rond. Jaap die binnen op de bank lag te slapen kreeg spetters in zijn gezicht.
Als ik aan de kaartentafel het logboek invul zie ik vanuit mijn ooghoek wat uit het fruitnet zie vliegen richting Jaap zijn hoofd. Gelukkig houdt het slingerzeiltje het tegen. Het blijkt een stronk knoflook te zijn. Het voordeel is dat het tegen heksen helpt, bedenk ik. Als ik even later naar het toilet ga kijk ik onbewust in de spiegel. In de spiegel lijk ik zelf wel een heks. Gelukkig heeft Jaap mijn gedachten niet gehoord. Door het vele schommelen rolt het fruit constant heen en weer. Hierdoor worden de gaten van het net een beetje opgerekt en vallen kleine onderdelen erdoor. Moet ik vandaag toch maar even naar kijken, voordat we hier met bulten op ons hoofd rondlopen.
Zaterdag 3 december oversteek van Kaap Verden naar de Carieb. Dag 10
Bij licht zien we dat het hout vd potdeksel door de harde golf vannacht is gescheurd. Jaap repareert het even tijdelijk met koperen spijkers. Het is een vermoeiende dag, veel deining en veel buien, zelfs met onweer. We doen niets anders dan voor de wind varen.
Tijdens een flinke bui BENG… Zal toch niet? Ons nieuwe lijntje op de neerhouder?
Nee hoor, dynema lijn is nog heel. Aluminium oog van de neerhouder afgebroken!
Onvoorstelbaar sterk dat dynema. Lusje voorlopig om het uiteinde van de neerhouder gelegd en varen maar weer. Maken aan de overkant wel een mooi stropje als vervanger voor het aluminium oog. Jaap controleert iedere dag aan het begin van de dag en voor donker altijd alles even aan dek. Door het vol continue gebruik heeft het allemaal toch wel wat te voortduren. Dus moet je alles goed in de gaten houden.
Giek staat overigens gefixeerd tussen strak doorgezette bulletalie, schoot en met een extra takel van het einde giek naar het potdeksel. Bomen staan ook tussen drie lijnen vast met schoot los door oog.
Vanavond zag ik ze vliegen! Mijn avondeten, potverdorie! Omdat er zoveel golven staan dacht ik het even makkelijk te doen. Dook in de vriezer daar had ik van Tenerife een Dr.Oetkerdoosje met Pannini hot dog, zijn twee baguettes die je zo in de oven kunt schuiven. Is na 16 min klaar. Ideaal, dacht ik. En ze roken lekker! Tot je ze uit de oven, die cardanisch is opgehangen, moet halen. Was even tobben, maar dat ging goed. Toen op de bordjes, ging ook goed. Tot de Novatrix een flinke schuiver maakte en er 1 baguette door de kombuis vloog zo tegen de watercontainer (van 5 Ltr) bleef plakken en er langzaam afgleed. Gevolg een lege baguette en een watercontainer waar de saus met kleine plakjes hotdog afdroop. Snel een mes erbij en alles er vanaf geschraapt. Van de vloer kun je hier niet eten, maar wel vd watercontainer. En weer op mijn baguette gedaan. Smaakte er niet minder om, moest er tijdens het eten alleen niet naar kijken… Mocht je dit ooit in de winkel in het vriesvakken zien liggen.. is een aanrader. Na het eten kwam er weer een fikse bui aan met heel veel regen en wind. Zeilen om de beurt naar binnen gedraaid. Het regent vreselijk en er staat veel wind en een behoorlijke deining. Op de Genua alleen lopen we 7 knopen. We gaan nog steeds voor de wind. Het regende zo dat we binnen maar zijn gaan afwassen en zijn daarna binnen gebleven. Door het dakluik hebben we goed zicht op de Genua.
Bluenose vaart 5 mijl in de buurt van Bojangels. Henk vd Bluenose geeft via SSB door tegen een walvis aangevaren te zijn. Zag hem daarna achter bovenkomen en bloeden en even later zagen ze achter hun uit het water springen. Zijn vreselijk geschrokken. Is al de tweede Ned. boot (de Frya ook al) die dat treft. We vragen ons maar niet af wie de volgende aan de beurt is. Nu beide schepen op zee zitten kunnen we ze aardig horen. Bojangels heeft weer een grote vis gevangen. Wij beginnen er nog maar niet aan, staat veel te veel deining.
Heb in de kuip gedouched, alles was daar toch al nat. In de douche is het met deze deining te gevaarlijk. Om 21.00 uur UTC. is het hier nog licht, we moeten echt de tijd gaan verzetten. Misschien morgen als we halverwege zijn. Ook gelijk maar een feestje ervan maken.
Zondag 4 december oversteek van Kaap Verden naar de Carieb. Dag 11
Dat was een pittig nachtje. Windkracht 6 en dat voor de wind met een schip die behoorlijke schuivers maakt. Maar we hebben het weer overleefd en de opbrengst is 6 vliegende vissen aan dek. Je hoeft hier geen hengeltje uit te gooien… Jaap heeft een behoorlijke beurse plek op zijn heup opgelopen bij het overbrengen van de bulletalie van de bazaan. Wat een geweld om ons heen. We hebben geen keus, we moeten er doorheen. De vliegende vissen liggen nu in zout water in een pannetje klem op het achterdek, want ik wil ze fileren voor onze feestmaal van vanavond. Want we zijn over de helft en dat moet natuurlijk gevierd worden! Er staat nog steeds een fikse deining dus even kijken hoe ik dat ga fiksen. Ik heb even een powernap genomen. Als ik weer bovenkom staat het pannetje ergens anders. Jaap vertelde dat hij even naar binnen was voor SSB contact en bij buitenkomt stond het pannetje in het gangboord. Gelukkig waren de vissen hem niet gevlogen. SSB contact was moeizaam vanmorgen. Na de lunch drinken we de vreselijke yoghidrink van het merk Naarman. Smaakte redelijk op de Kaap Verden, maar hier nu aan boord wat minder, maar ja je moet wat. Als ik het met moeite, wijdbeens me schrap zettend tegen het tafeltje en ingang deurtje de yogi heb ingeschonken geef ik het aan Jaap die tegenover me zit. Door een golf schiet Jaap recht naar voren . Met beker voor hem uit recht op mij af… Oh oh ik zie de yogibui al hangen… Hoe hij het voor elkaar krijgt weet ik niet, maar komt met beker, nog vol, naast mij uit. En gaat met de volgende golf weer zitten. We schieten in de lach. Eigenlijk had ik die Naarman vol in je gezicht moeten doen, was wel grappig geweest ha, ha zegt hij. Ik zie het voor me en schiet vreselijk in de lach. Naar mannetje, ben je toch… Jaap ziet het niet zitten dat ik de vliegende vissen prepareer voor vanavond. In de kuip is geen optie, aan dek nu helemaal niet. Dus verdwijnen ze over boord. Andere keer misschien. We hebben nog moten tonijn in de vriezer, dus die halen we eruit voor ons feestmaal. We pakken er later ook nog een pot appelmoes bij uit het vooronder bij. Daar zijn we zuinig op, maar vanavond mag het. De watermaker doet het prima, doen we 1 per 2 dagen. Jaap vult dan twee watercontainers van 5 liter vol, eentje voor drinkwater en eentje voor afwaswater. Onze watertank loopt hierdoor veel minder leeg. Dit komt ook omdat Jaap de zoutwaterkraan huiddoorvoer weer heeft opengezet. Deze gebruiken we nu om de afwas te spoelen en je handen te wassen, daarna nog kort met zoet water spoelen. Scheelt veel. Afwassen doen we om de dag. Een dag even met de keukenrol en dit wordt de volgende dag afgewassen. Het afval proberen we ook te beperken. Alles wat snel verteerbaar is gaat overboord. Alles van plastic natuurlijk niet. Hierdoor ruikt de vuilnisbak minder en heb je minder vuil om te bewaren. Doordat we drie weken niet aan land komen moet je alles een beetje aanpassen.
Het is vandaag bewolkt en er blijft veel wind staan, minder extreme buien gelukkig. Ook vannacht waait het rond de 20 knopen voor de wind. Deining blijft ook staan. Je moet je aan alle kanten vasthouden, ook om te kunnen zitten.
Maandag 5 december oversteek van Kaap Verden naar de Carieb. Dag 12
Sinterklaas
Tussen de Bojangels en ons ligt een enorm buiengebied. Rob wil dit proberen te omzeilen en vraagt meer info aan Jaap. Wij waren in de veronderstelling dat zij ook gedetailleerde weerkaarten konden ophalen met hun SSB. Is dus niet zo. Bestanden zijn te groot. Hij heeft zijn positie, snelheid en koers bij Jaap aangegeven. Waardoor Jaap heeft kunnen berekenen waar hij zit op welke dag. Meer dan vier dagen kun je eigenlijk niet vooruit kijken, is niet betrouwbaar genoeg. Wat blijkt is dat het buiengebied is weggetrokken als zij hier ongeveer zijn. Jaap blijft het voor ze in de gaten houden. Heeft dus vannacht een leuk klusje gehad. We gaan de hele nacht al lekker met uitgeboomde Genua over bb, bazaan en grootzeil over sb, met 20 knopen in de rug, gemiddelde snelheid 6,5 knoop. Soms voel je de Novatrix op een golf surfen en trilt het schip. Rob start het SSB contact met een gedichtje, zo grappig. Overdag krijgen we van onze kinderen allerlei berichtjes over pakjes uitpakken uit de pakjestas. Eerst is de chocomelk en zelfs slagroom aan de beurt. De slagroom zetten we alvast koud. Dan komt er een groot gedicht van Sint om meerder pakjes te openen. We willen wachten tot het donker is om een beetje Klaas gevoel te krijgen. Vlak na het eten, nog voor het toetje neemt de wind gigantisch af. Dus Genaker gehesen. Nog geen vijf minuten later kan deze toch weer naar beneden. Zien een pittige bui aankomen. Als deze weer is overgetrokken blijft er teveel wond staan voor de Genaker. Ik was af terwijl Jaap SSB doet. Dan zoeken we alle cadeautjes op en vermaken ons met de gedichten en het uitpakken.
Dinsdag 6 december oversteek van Kaap Verden naar de Carieb. Dag 13
Vanacht, bij mijn wacht, rond half drie zie ik een pittige bui op de radar op ons afkomen. Zie al een uur lang flitsen in de verte die dichterbij komen. Voor de zekerheid stop ik de iPad, irridiumontvanger en handheld gps in de magnetron. Zo die spullen zijn veilig tegen het onweer. Jaap komt iets over half drie bij me zitten en zien de heftige bui op radar dichterbij komen. Ook hoor de geluiden om je heen toenemen. En dan komt er een geweld. Jaap had de bazaan al weggedraaid. Snel draaien we ook de rest van de Genua weg. Hebben nu alleen nog het gereefde grootzeil staan. De Novatrix vliegt over het water. Schuim zie ik naast me voorbij schieten. We gaan 8 uh, 9 huh, 10 knopen over de grond. De regen spuit om ons heen. We houden de dekverlichting aan en het luifeltje over de kuip. Het water stroomt de kuip in en ook zie je het langs de het zeil stromen. Het onweer gaat al gauw weg, maar de bui blijft drie kwartier aan. Half vier moet ik van Jaap naar bed, anders kom ik slaap tekort. In bed hoor ik dat het geweld minder en zie ik Jaap de banken in de kuip droog maken. En ga ik eindelijk slapen. Heel Jaap zijn wacht heeft hij last van kleine regenbuien. ’s Morgens om 7 uur heb ik weer onweer. We krijgen bericht vd Bojangels. Waren aan de afwas, doordat het langer licht blijft zijn de SSB vergeten. Bedanken voor Jaap zijn weeranalyse en het gedicht. De vliegende vissen liggen hier aan dek te spartelen, dacht wat hoor ik nou. Bonk! Vliegen zelfs tegen de ramen aan! 6 vissen heeft Jaap van het dek opgeraapt..
Heel de dag buien met veel wind erin dus steeds op moeten anticiperen. Ook heel veel harde regen dat het water van de zeilen afstroomt. Jaap vult 4 jerrycans met regenwater wat van ons luifeltje afloopt. Later gebruiken we dit water om een bakkie thee te zetten. Smaakte heerlijk. Er moet vandaag dus heel de dag iemand in de kuip wacht houden. Samen om de beurt bijgeslapen, want zijn vannacht veel met de zeilen bezig geweest. Heb vandaag wel de vloer binnen gesopt.
SSB contact ’s avonds verloopt prima. De Zahree wacht nog op onderdelen en als hij klaar is vertrekt hij ook. De Agaath kunnen we ook goed horen. De Frya wilde ook vertrekken, maar Coen hun zoontje heeft van de koelvloeistof gedronken. De dokter adviseerde hen hem 48 uur in de gaten te houden. Kunnen dus pas later vertrekken. De Schorpioen, die we gister hoorden heeft zich ook bij flottielje aangesloten. Allen gaan naar Suriname. Bojangels en Bluenose blijven bij elkaar in de buurt om elkaar eventueel te kunnen helpen. Zijn na het walvisincident toch wel geschrokken. Leuk om op deze grote plas wat van elkaar te horen.
Woensdag 7 december oversteek van Kaap Verden naar de Carieb. Dag 14
Afgelopen nacht was een pittige nacht. Weer harde buien met heeeel veel regen. Wind en onweer vloog ons om de oren. Voor de zekerheid de satelliettelefoon weer beschermd tegen het onweer opgeborgen in de magnetron. Waarom de magnetron?
Je hebt misschien wel eens gehoord van de Kooi van Faraday, een kooi waar geen straling doorheen kan, uit een magnetron mag natuurlijk geen straling vrij komen en is daarom ook zo’n kooi. Faraday was iemand die erg geïnteresseerd was in onweer. Heeft van alles geprobeerd en uitgevonden. Als je iets dus in zo’n kooi doet wordt dit bij inslag niet beschadigd. Dus stoppen wij ons enige communicatiemiddel daarin om schade hieraan te voorkomen. Nu zie ik in de verte nog wat flitsen en zie ik geen buien meer op de radar, dus zijn er geen buien meer in de buurt. Wel staat er nog een windkracht 6, maar daar heeft de Novatrix weinig last van. We hebben een puntje Genua en een puntje grootzeil opstaan en zo is het aardig in evenwicht.
De vliegende vissen vliegen je hier om de oren (vloog er net eentje zelfs in de kuip).
Op de weerkaarten zien we dat we het buienfront gepasseerd zijn, houden dan alleen nog harde wind, 20 kn. tot aan Tobago. Niet een geweldig vooruitzicht, maar we moeten het er maar mee doen. Het is hier nog steeds donker, zal blij zijn als het licht word. Met ons gaat het goed, we zijn blij zo’n fijn schip te hebben en voelen ons veilig. Om 9 uur is het dan eindelijk licht. Alleen met windkracht 6 voor de wind zeilen geeft grote golven achterop en dat voel je goed. Het schip gaat dus pittig tekeer.
We hebben vanmorgen 3 klussen te doen, het dek ontdoen van dode vliegende vissen, de rubberboot wat hoger in de davids hangen zodat de achterop komende golven hem niet kunnen bereiken en de Genaker, die in de tas aan de reling vast zit naar binnen doen. Ook dat lukt ons weer terwijl je je constant schrap moet zetten. Jaap is n evenwichtskunstenaar, ik moet meer moeite doen om op mijn benen te kunnen blijven staan.
Als we na de lunch en Jaap onze yogi wil inschenken spettert hij expres met het condenswater wat rond het pak zit naar mij. Mag van Naarman, zegt hij ondeugend. Ik vind hem op dat moment ‘n naar mannetje, natuurlijk. Ik zie uit mijn ooghoek een vliegende vis uit een grote golf gelanceerd worden. Vliegt heel hoog door de lucht en duikt even later weer het water in. Om de beurt proberen we bij te slapen. We varen plat voor de wind. Bazaan over bb, grootzeil over sb en genua uitgeboomd over bb. We lopen ruim zeven knopen. Werkelijke windsnelheid is iets boven de twintig knopen. We rollen behoorlijk, regelmatig over de dertig graden. Stuurautomaat houdt ons mooi op koers. Door het rollen en het continu in de gaten houden van buien om ons heen redelijk vermoeiend. DTG is 608 Mijl tot de ankerplaats bij Scarborough op Tobago.
Na het avondeten zetten we samen de tweede spiboom bij voor de kotter, waardoor het schip wat stabieler vaart. Het is altijd een lastige klus, omdat de boom een meter of 5 is, en zwaar. Ik zie het in eerste instantie niet zo zitten met al die deining en hoge golven om eens. Maar ja we moeten zo nog 5 dagen varen .. Van te voren spreken we goed door hoe we het gaat doen. Reddingsvesten aan, aanlijnen en aan de slag. De spiboom wordt eerst uit zijn steun getrokken, doen een puts om het uiteinde om niet door het dek te gaan. Dan loopt Jaap ermee naar voren terwijl ik de boom laat zakken. Leggen hem neer op de preekstoel, waar we daar alle lijnen aan de boom kunnen bevestigen. De spiboomval als tweede ophouder bevestigen en dan kunnen we hem in zijn geheel naar sb uitvieren. Kotter uitrollen en de lijn van de kotter loopt dan via de spiboom naar achteren naar de lier. Dat ging prima. We draaien het grootzeil weg. En het voelt inderdaad stabieler aan. Misschien kunnen we vannacht een beetje slapen.
Donderdag 8 december oversteek van Kaap Verden naar de Carieb. Dag 15
Vannacht: Jaap had gisteren voor de Bojangels weer een analyse gemaakt van het weer bij hun voor hun. En dit per mail naar ze verstuurd. Hij kreeg per mail het volgende antwoord: Nou Jaap, dit is helemaal top! We hebben de nieuwe Herb gevonden. We gaan als een jekko over het water, de windvaan stuurt nauwkeurig en scherp. Draaien nu al een paar uur tussen de 8 en 9 knopen.
Vannacht bij ons toch weer wat buien. We hebben een verstekeling aan boord. Een witte reiger die op ons dakluik achter zit mee te wiebelen. Wat een evenwichtskunstenaar, valt niet een keer om. Als we naar het toilet gaan kun je hem van onderaf zien wiebelen. Jaap heeft hem al een vliegend visje van dek toegeworpen, maar daar is hij niet van gediend…
De zee is behoorlijk ruw geworden en de boot doet mee met het ritmisch rollen. Geregeld hebben we 30 kn wind over het dek.
Vanmorgen is er een tweede verstekeling bijgekomen. Het zijn kleine zeereigers. Lopen te stampen over het dek, vliegen af en toe rond de boot. Gaat op de lijnen zitten boven de denderende, die de spiboom op zijn plaats houden. Kunnen makkelijk bij het circus een act krijgen. Komen heel brutaal kijken door de ramen van de kuip. Als we niet oppassen zitten ze gezellig in de kuip. Wat een grote fratsen laten ze achter! Jaap heeft de comfortseats nu op de banken in de kuip met bandjes vastgezet met uitzicht naar voren. Net of je in de bus zit. Je werd gek van het tegenhouden met je handen en benen tegen het wegrollen. Jaap vindt ze net te kort en heeft bij hem een plank erachter bevestigd, kussentje ertegen, als hoofdsteun. Jaap heeft na het slaapuurtje van vanmiddag een barstende koppijn. Was ook zo warm binnen, en je vliegt in het bed van de ene naar de andere kant. Dus rust je niet echt lekker uit. Grote harde golven om je heen. We denderen door de harde wind over het water, we gaan soms zo’n 10,7 kn over de grond, met golven die hard ruisen langs de boot en geregeld krijgt het schip een oplawaai van de golven. Pff je wordt hier zo moe van. Eten klaarmaken, koken en daarna afwassen is ook geen pretje. Alles vliegt heen en weer.
SSB contact verloopt goed. Met Coentje vd Frya is alles in orde, ze vertrekken morgen samen met de Agaath voor oversteek naar Suriname.
Vrijdag 9 december oversteek van Kaap Verden naar de Carieb. Dag 16
Goede passaatwind, windkracht 6, behoorlijke golven zijn er gaan lopen. We hebben nog steeds een uitgeboomd kotter en Genua staan. Zijn zo mooi in evenwicht. Beide verstekelingen zijn er nog steeds, wandelen zelfs in de kuip, verlaten deze door over de kaartentafel buiten via open raam naar het voordek te wandelen. Niet te geloven toch, die brutaliteit! Jaap noemt ze Donald en Duck. Duck vliegt een rondje en probeert weer op een lijn te landen. Raakt zijn evenwicht kwijt en valt in zee. Jaap kijkt hem verschrikt na. We zien hem even later weer vliegen. ’s Middags vliegen ze beide weg en komen niet meer terug. Best kaal zo zonder. Kunnen we weer aan de schoonmaak. Bluenose en Bojangels hebben windkracht 7 geeft Bluenose door via SSB. We gaan te hard zegt Jaap rond middernacht. Dan komen we in donker aan. Zullen we nu gaan minderen? Nee joh, veel te vroeg, we kijken morgenavond wel. Je weet maar nooit wat de wind doet.
Zaterdag 10 december oversteek van Kaap Verden naar de Carieb. Dag 17
Vannacht wederom veel wind, windkracht 6/7. Ook aardig wat hevige buien in de lucht, waar veel wind in zat.
We zijn enorm benieuwd naar Tobago, na al die vulkanische droge eilanden langs Afrika.
Tobago here we come!
Zondag 11 december oversteek van Aankomst op Tobago op de Carieb.
Aankomst bij de ochtendschemering na en pittige nacht zeilen. We zoeken een plekje tussen de moorings van de locals. Beetje krap plekje maar we vinden het best zo. Eerst even slapen.
1000TTD of zes maanden zitten. En de Tobago $ is zo’n 14 eurocent.. Lastig kiezen dus!
Maandag 12 december Tobago de Carieb.
Vanmorgen vroeg naar Customs en naar Immigration. Gaat altijd veel tijd in zitten. Na een paar uur staan we weer buiten met de nodige formulieren en stempels in onze paspoorten. Have a nice time on Tobago. Gezellige boel hier op Tobago, overal muziek, vriendelijke mensen en het is hier weer groen! Eerst maar even boodschappen doen, cassierre had waarschijnlijk een goed weekend gehad, viel bij het afrekenen bijna in slaap. Fruit kopen we bij een soort van marktkraampjes langs de weg. Ziet er allemaal heerlijk uit. Water getankt bij het grote havenkantoor. Slang was even zoek, No Worry! Bij vertrek, door de enorme swell bij de kade, enorme (doorgeroeste) bolder van de kade getrokken. Sorry, No Worry! De kerststemming zit er hier al goed in, overal kerstversiering. Zo raar, zo warm, hebben ze kerstversiering hangen. Ook hier dromen ze van een witte Kerst. Bing Crosby galmt door de winkels. Keep on dreaming bij 30 graden. We kwamen in een klein winkelcentrumpje waar de kapper boven zat. Een man kwam daar net de trap af en wilde Jaap er wel de weg naartoe wijzen. Jaap vroeg lachend of hij het nodig vond dat hij daarheen ging. Yes zei hij volmondig en nam Jaap bijna bij de arm. Die man had een baard en geen haar meer op zijn hoofd. Dat was lachen natuurlijk.
