Op de kaart zag het er zo leuk uit

Ruim voordat we anker op gaan, veelal al dagen vooruit, denken we na over de volgende trip. Hoe staat de wind, hoeveel wind staat er, is er kans op buien, staat er stroming tussen de eilanden, waar liggen de ondiepte’s, zijn er wrakken? Maar eerst bepalen we natuurlijk waar we naar toe gaan, zonder bestemming is het lastig plannen. De bestemming moet leuk, comfortabel maar vooral veilig zijn. Lastig wat we zijn er nog nooit geweest… Indien mogelijk informeren we bij schippers die van Noord naar Zuid door dit gebied varen, lezen de reisverslagen van eerdere Caribgangers er nog eens op na maar onze belangrijkste informatiebronnen zijn de waterkaarten en de pilots. Op de kaarten staat zeer gedetailleerd aangegeven waar de obstakels liggen en wat de bodemgesteldheid is. We zoeken een zand of modderbodem want op steen is het slecht ankeren. Niet te diep maar ook niet te ondiep, zo tussen de drie en negen meter is ideaal. Beetje ruimte om te kunnen draaien om het anker. Hoe het e
r uitziet en wat de (nautische) bijzonderheden zijn lezen we in de pilots. Dit zijn boekwerken veelal geschreven door zeilers die hiervan een dagtaak gemaakt hebben. De tekst is rijkelijk voorzien van foto’s zodat we een goede indruk krijgen. Mooi baaitje gevonden, lekker beschut uit de wind, rif voor de ingang tegen de swell, strandje om de kant op te kunnen. Ziet er goed uit dus anker op. Het is een mooie zeildag, wind is wel een stuk heftiger dan voorspeld, de golven zijn enorm dus we zijn weer tot de eerste zaling zout.
Ruim voor het donker zien we de baai, er liggen enkel schepen enorm te rollen. Vanaf zee zien we de masten heen en weer zwaaien. Het rif is spectaculair wild, de golven slaan er met geweld op stuk en het schuim vliegt door de lucht. We sturen uiterst zorgvuldig tussen de twee riffen door de baai in en laten het anker zakken ruim vrij van de overige schepen. Normaal gaat dit met de kop in de wind, netjes recht achteruit terwijl de ketting tot de vereiste lengte wordt uitgevierd. In deze baai zit dat er even niet in… De wind komt over de bergen, met enorme vlagen, vanuit alle richtingen. Het rif blijkt de swell niet tegen te kunnen houden. We liggen te rollen en draaien om ons anker. Uitwijken naar een andere plek zit er niet in. Over een uur is het donker. We brengen een tweede anker uit over de hek zodat we de swell in de baai op de kop houden. De windvlagen houden aan gedurende de nacht. Regelmatig, om de beurt, even kijken of we nog goed liggen. Volgende ochtend vroeg wee
r ankers op. Het zag er op de kaart zo leuk uit…