Op sleeptouw genomen…

Aantal dagen geleden aangekomen aan de zuidkust van Portugal, de Algarve.
Temperatuur van de lucht maar ook van het water zijn hier aanzienlijk hoger dan aan de westkust. Daar gingen we ’s morgens nog wel eens met een dun vestje de zee op voor de eerste uren maar dat is hier echt niet nodig! Dat het hier goed vertoeven is hebben meer mensen in de gaten. De toeristen (badgasten) worden in grote hoeveelheden vermaakt met diverse attractie’s aan land en op zee. De rest lopen ietwat verhit langs de winkeltjes of liggen op het strand te bakken. Zware bassen uit de diverse uitgaansgelegenheden zijn, tot het ’s morgens weer licht wordt, duidelijk hoorbaar. Geluid draagt ver over het water. Leuk voor een paar nachtjes, maar eerlijk gezegd niet echt een omgeving waar de bemanning van de Novatrix zich erg thuis voelt.
De redding was nabij. Goede zeilvrienden van ons, waar we al enkele duizenden mijlen mee opgevaren zijn, hebben ons heerlijk gastvrij onthaald en op sleeptouw genomen. Figuurlijk gelukkig, want zeilen en motoren gaat nog prima. Zij varen hier al meerdere seizoenen en wisten wel wat voor ons… Liggen nu voor anker achter Ilha da Culatra, vrij vertaald stuitligging aldus onze vertaal app, een prachtig gebied waar je oud zou kunnen worden. Misschien wel sneller dan je zou willen, vandaag daarom maar snel de grote zonnetent over de boot voor een beetje schaduw. Het eiland schermt ons mooi af van de oceaan, even geen swell (oceaandeining). Op het eiland, een langgerekte zandplaat die slechts enkele meters boven water uitsteekt, staan leuke witgeschilderde huisjes langs een paadje waar je elkaar net kan passeren. Geen auto’s, brommers of fietsen. Alleen een enkele wat bejaarde tractor voor de bevoorrading. Aan de andere zijde van het water het stadje Olhão wat vanaf onze ankerplaats te bereiken is met de bijboot rond hoogwater. Bij laagwater zal rondgevaren moeten worden. Ook niet erg, mensen lijken hier geen stress te kennen en haast hebben ze ook niet. Wij passen ons graag aan.