Donderdag 1 september t/m 4 september Porto Santo
Porto Santo is een beetje kaal eiland. Donkerbruine bergen met aan de zuidkant, de warme kant, veelal begroeid met cactussen. Heel apart voor als je dit als Nederlander niet gewend bent. Vroeger verbouwde men gewassen, maar tegenwoordig leven de mensen hier hoofdzakelijk van het toerisme. Een enkeling leeft hier nog van de visvangst. Ze hebben hier in de haven nog 3 vissersscheepjes liggen en af en toe zie je kleine bootjes naar buiten varen. Bij terugkomst zie je dat ze toch behoorlijke vissen hebben gevangen zoals grote tonijnen. Het wordt ook wel het gouden eiland genoemd. Dit heeft te maken met het goudgele zandstrand van 9 km lang en met het supermooie turkoois water. Waar je maar geen genoeg van kan krijgen om naar te kijken. Zo mooi, bijna onwerkelijk. In de zomervakantie schijnt Porto Santo een geliefd vakantieoord te zijn voor gezinnen van Madeira. Dankzij het gelijkmatige klimaat kun je hier het hele jaar in zee zwemmen
Iedere ochtend om half 11 komt hier de Ferry aan vanuit Madeira. Veelal dagjesmensen die vanaf de haven lopend of per taxi, gehuurde auto of met de bus het eiland op gaan. Dagjesmensen of mensen die hier verblijven in de hotels, appartementen of de kleine camping, maar ook de bevoorrading van het eiland wordt hiermee verzorgt. Het schip blijft heel de dag in de haven liggen. Het is er dan heerlijk rustig. Tegen zessen is het op het haventerrein van de jachthaven bij de koffie/ eettent behoorlijk druk. Bij de koffietent op het haventerrein drinken of eten de mensen even wat voor vertrek met de veerboot. Om 7 uur mogen de mensen weer aan boord en zie je alles bij de koffietent weer opstaan en anderen uit het stadje zie je richting haven komen. Ze moeten om de haven heen, de groene pier uitlopen of rijden. Het is dan een drukte van jewelste. De auto’s die meegaan moeten achterste voren inrijden. Als ieder aan boord is wordt de loopplank en de oprijstrook binnengehaald. Zo grappig om te zien en om 8 uur vertrekken ze weer richting Madeira.
Behalve in het weekend is er een ander schema, zodat de badgasten een lang weekend kunnen blijven.
Er is hier ook een klein vliegveld en je kunt hier golfen. In het stadje Vila Baleira, het centrum van Porto Santo is het gezellig druk en vindt je allerlei leuke winkeltjes en natuurlijk een supermarkt. Deze ligt net beneden de taxistandplaats. Op het mooie plein Largo do Pelourinho, vlakbij het voormalige huis van Columbus, staan gezellige bankjes.Ook kun je hier weer even whats appen, want hier kun je gebruik maken van het gratis WiFi netwerk. Rondom het plein is het wel groen. Veel mensen lopen hier gezellig te wandelen. Wij gaan veelal met de fiets, want het is 20 minuten lopen vanaf de haven. Heerlijk is het om hier rond te fietsen. Zoals naar Ponta da Calheta, het eind van het eiland, een behoorlijke tocht van 9 km en zeker als je dit op je vouwfietsje doet. Naar vieuwpoint Portela is helemaal een hele klim, maar is het wel waard. Een supermooi uitzicht! Neem daarna wel weer dezelfde weg terug en niet zoals wij off the road. Want dat wordt in de snikhete zon klimmen en klauteren, niet echt handig met fietsjes. Wel spannend natuurlijk! Gewoon de powerlines volgen… dan kom je er vanzelf, dachten we… Ook kun je met een “ open” bustour alles bekijken.
Als wij niet “on tour” zijn dan zijn we aan boord van de Novatrix. We liggen in de haven rustig aan een mooring samen met nog zo’n 15 schepen. Met ieder een dingy om even naar de kant te gaan. Van hen horen we dat het op Madeira zo druk is dat ze hier naartoe zijn uitgeweken. We klussen, zoeken de voorraad uit, vullen deze weer aan en zitten in de kuip lekker te lezen. En houden contact met de familie in Nederland. Af en toe ontvangen we van familie, vrienden, kennissen en en collega’s berichten. Blijft leuk!
Ja, Porto Santo is een eiland om lekker te relaxen.
Havenkom
Maandag 5 september Porto Santo
Gefietst naar het vliegveld. Heen berg op, soms af moeten stappen, was te steil. Goed voor de kuitjes…Leuk klein vliegveld. Er landen toch aardig wat vliegtuigen uit allerlei streken zoals Madeira, Lissabon, Porto, Londen. Terugweg was bergje af. Ging lekker snel en hard, goed de voet op de rem. Jammer dat er zoveel rotondes waren. Kwamen uit in het centrum. Nog even boodschappen gedaan en weer lekker naar de boot. Onze bewegingsrondje hebben we weer gehad. We aten o.a. sla. Ik was de sla altijd blaadje voor blaadje. Daar zat een eng beest in. Gauw door de afvoer gespoeld. Was bang dat het een kakkerlak was, maar heb even gegoogled, viel mee, was ’n ander beest. Gelijk de koelkast schoongemaakt, je weet maar nooit!
Dinsdag 6 september Porto Santo
Ons bij het douanekantoor uitgeklaard en betaald bij het havenkantoor. Voor 9 nachten €58, leuk prijsje.. Gaat hier allemaal ’n beetje apart. Er lopen 3 dames voor de administratie rond. Bij uitklaren moesten ze alles nog in de computer zetten en hebben ze wel 4 x de aantal verblijfsnachten geteld. Wat doen ze hier heel de dag? Zoveel boten komen er ook weer niet! Maar het gaat wel heel gemoedelijk. We lagen hier prima, jammer vd energiecentrale die maakt herrie en vervuilt de boel aan dek. Op Madeira maar weer schoon schip maken.
In de haven zien we Hallberg Rassy 49 (is de Novatrix ook) aan de steiger liggen. Dat zie je niet veel, dus er langs gegaan. Een Zweed, spreekt prima Engels. Bouwjaar 1992, 1 van de laatste die gebouwd, bouwnummer iets in de 80 , is. Met 1 mast,leuk om te zien, je ziet ze niet veel. De Novatrix is bouwnummer 20 uit 1984.
Hij gaat ook naar de Carib, omdat de winter in Zweden te koud is, zei hij lachend in zijn roze korte boek met een blote bruine bast. Hij heeft een windvaan achterop en Jaap is hier benieuwd naar. Is nieuw, maar werkt niet en is niet goed aan de praat te krijgen. Ziet er wel indrukwekkend uit. Zijn stuurautomaat is er bij oversteek van Biskaaie mee gestopt. Heeft deze toen gekocht, maar is een onding. Heeft er nu 1 als vanouds besteld en naar Madeira laten sturen. Ze liggen hier met een andere iets kleinere Rassy. Toen hij hoorde waar wij vandaan kwamen gingen zijn ogen glinsteren. Hij heeft een week in de Veerhaven in Rotterdam gelegen op weg Biskaaie. Zijn vrouw was naar Amsterdam gevlogen en met de trein naar Rotterdam. Hebben daar een leuke tijd gehad, zo midden in de stad en een leuke haven. Hij vroeg wat hier te doen was. Wat tips gegeven, wij vertrekken morgen naar Madeira. Hij ligt aan de steiger voor €48 per nacht, vindt het veel te duur en wil buiten voor anker gaan liggen? Onze mooring komt morgen vrij voor €6.80 per nacht. Hij gaat er dan waarschijnlijk liggen. We nemen afscheid, waarschijnlijk zien we elkaar op de Canarische of in de Carieb.
Jammer, geen Nederlander hier gezien, dat gebeurd niet veel, komt ze overal tegen, behalve op Porto Santo. Wat klusjes gedaan.
Vannacht draaide de wind ineens en kwam het Franse jacht, dat vlakbij ons voor anker ligt, wel erg dicht bij. Ons anker bleef bijna achter hun dingy hangen. Jaap stond op het voordek al ’n tijdje te kijken en scheen op hun boot, maar ze hebben alle gordijntjes dicht. Dan maar even op hun romp herrie maken met de plastic pikhaak. Ze schrokken zich een oerepoepie. Ze hebben daarna een stuk ankerketting binnengehaald, wij kunnen niets, liggen aan een mooring. Verder lekker kunnen slapen.
Woensdag 7 september van Porto Santo naar Madeira 30 mijl
Vanmorgen om 8 uur geprobeerd de lijn met de haak los te krijgen van de mooring. Lukte niet. Gelukkig kwam het echtpaar van de andere HR langs met hun dingy. Ze vroegen of ze even konden helpen. Wat fijn zeg, onze dingy hing al in de davids. Er kwam zelfs een hamer bij aan te pas, maar we kwamen los. Dus even aan de kade gaan liggen om water te tanken. Zo, de tank zit weer lekker vol.
Om 9 voeren we de haven van Porto Santo uit. Heerlijk halve wind. Jaap haalde gelijk de gerepareerde Genaker aan dek. Deed het prima, valt mee, kunnen er ook overdag mee zeilen… We zagen Madeira al gauw opdoemen aan de horizon. Een heerlijke zeildag. Ik werd alleen opgeschrikt door een vreemd geluid. Het was een vliegende vis. Sprong uit de oceaan, vloog met zijn doorzichtige vleugels een meter of 4 en dook weer onder. Echt een mooi gezicht.
Liggen aan de oostkant van het eiland in een baai voor anker.
Liggen nu tussen grote rotsachtige bergen voor anker. Enseada da Abra. Super mooie plek, maar je kan alleen met geen mogelijkheid aan de kant. Wel zien we rondom in de bergen heel hoog kleine mensjes wandelen over kronkelige wandelpaden. Schitterend om te zien.
Voor dat we naar bed gaan staan we samen gearmd in het donker aan dek. We horen de branding, maar zien hem niet. Het is hier pikkedonker. We worden bijgelicht door een klein maantje en een mooie sterrenhemel. Heerlijk, we zijn op Madeira. Het voelt heerlijk, zo samen in the middle off nowhere. This is how life supposed to be.
Donderdag 8 september. Madeira ankerplek: Enseada da Abra.
Gisteravond een to do list gemaakt. Ja we moeten vandaag aan de bak. Gisteren keken we omhoog langs de mast en zagen dat hij i.p.v. wit er bruin uitziet. Een soort zandpoeder wat plakkerig werd door het zout. Opgelopen in de Algarve en op Porto Santo lagen we naast de elektriciteit centrale die stroom draaide met vier zware 12 cilinders. Was een mooi plekje als de wind goed stond…
Het heeft al zeker 2 maanden niet geregend. Normaal wordt er van bovenaf regelmatig gespoeld en wordt het vuil en het zout er heerlijk afgespoeld. Nu moeten we het zelf doen.
Via de ankerlier hijs ik Jaap in zijn mastbroek de mast van 22 meter in. Voorzien van een puts met sop en schoonmaakdoekjes. Als hij net boven is komt er een behoorlijke golf. De boot gaat goed heen en weer en Jaap bovenin helemaal. Hij houdt zich goed vast en begint stevig door te soppen. Ik krijg al snel een seintje de lijn wat te vieren zodat hij wat zakt. Het gaat toch wel te keer daar boven. Ik roep of het gaat. Ja laten we even doorwerken roept hij terug. Als hij bij de bovenste zaling is is zijn puts leeg en laat ik hem weer zakken aan dek . Hij was toch wel een beetje misselijk daar bovenin. Als de puts weer is gevuld gaan we verder. Eindelijk is de hoofdmast schoon. Wat een vuile bruine drap kwam eraf. Even een drinkbreaky en dat de bazaan aan de beurt. Is wat lastiger door de dome van de radar, de radarreflector en de windmolen. Maar ziet er nu weer mooi wit en schoon uit.
Na het wassen vanmiddag gaan snorkelen. Liggen op 10 meter diep water en is zo helder hier dat je het anker op 10 meter diepte kan zien liggen. Watertemperatuur is 24 graden. Baai heeft een vlakke zandbodem met wat platvissen (roggen). Jaap is naar de rotswand gezwommen waar wat meer leven zat. Ook wel gekleurde visjes. Aardig wat swell hier dus gaat goed tekeer bij de rotswanden. Water is werkelijk zo helder als het zwembad zeker dan met de zon er op. Heel mooi. Kunnen hier helaas niet aan wal komen. Er is een soort van strandje van zwarte grote kiezelstenen, maar het gaat zo tekeer dat we niet in de buurt kunnen komen met de bijboot. De was gedaan tot de waterpomp ermee stopte. Kon Jaap weer aan de bak. Bleken in de motor 3 verbindingen los te zitten, net een nieuwe pomp, in Spanje gekocht! Gelukkig kon Jaap hem repareren.
Laat in de avond begon het ineens te regenen. Wie had dat nou gedacht.
Vrijdag 9 september Madeira ankerplek: Enseada da Abra.
De houten randen van de kuip nagekeken. Er zaten toch al wat beschadigde plekjes. Dus geschuurd en vernist. Er zaten naadjes los aan het stuurwiel. Dus Jaap daar een behoorlijk tijdje mee zoet geweest. Ziet er weer netjes uit. Jaap ging snorkelen langs de rotswand. Zag allemaal leuke visje. Kwam me halen. Dus met de dingy er naartoe en hup het water in, snorkel op en… inderdaad superleuk zeg! Allerlei kleine gekleurde, tropische visjes. Wauw!
Zaterdag 10 september Madeira, haven Quinta do Lorde
Vanmorgen op tijd het anker opgehaald en een stukje gezeild. Als we het hoekje van de berg om zijn zien we het prachtige uitzicht: het eiland Madeira, wauw dat ziet er groot uit! We varen richting Quinta do Lorde en besluiten de haven in te gaan. We hebben al zeker een maand niet meer aan een steiger gelegen. De havenmeester komt ons met zijn grote rib tegemoet en vraagt of we gereserveerd hebben? Gereserveerd, wij nee! Oh het is vol. Vol ongeloof kijken wij hem aan. Hij vraagt hoe groot ons schip is. Je ziet de havenmeester denken en hij zegt oké follow me. Hij raced voor ons uit en we krijgen langs een grote steiger een mooie plek en worden ook nog eens door hem geholpen ook. Wat n service.. Dat mag ook wel, want na inklaren in het havenkantoor moeten we toch aardig dokken. Wel n aardige mevrouw die de tijd neemt om ons uit te leggen wat er allemaal voor leuks te doen is op Madeira. Quinta do Lorde is een vrij nieuwe haven gebouwd in 2002. Er omheen is alles ook in die tijd gebouwd, een resort met luxe vakantiewoningen, hotel en appartementen en hele steile straatjes ertussendoor. Je waant je in een andere wereld, ’n lux wereldje. Alle auto’s staan in een parkeergarage onder de grond. Alles leuk aangeplant met palmbomen etc. Een eigen strand met kiezelstenen, met strandbad en bij het hotel 3 zwembaden die in elkaar overlopen met luxe strandstoelen met heerlijke kussens. Heerlijk rustig allemaal. Dit willen wij morgen ook uit proberen, is denk ik bij de prijs inbegrepen.
Op onze steiger is het gezellig. Er lag een Franse zeilboot, die bij het voorbij varen naar ons zwaaide, die na ons een plekje kregen. Waren vannacht al in de haven aangekomen, kwamen van Gibraltar, een oversteek van 5 dagen, zijn versleten, maar hebben wel zin een praatje, in het Engels. Ze zijn voorlopig hetzelfde van plan als wij, maar na de Carieb gaan ze richting Cuba. Hebben 2 jaar de tijd. Een Franse Belg had onderweg van Porto Santo een grote tonijn van 20Kg gevangen, in moten gesneden en deelt dat uit op de steiger. Willen morgen hun geheim van het vangen vertellen! Snel in de koelkast, vanavond even naar kijken.
Bus 113 naar Funchal stopt buiten het hek van het resort, die van 13.00 uur willen we halen. Omdat het zaterdag is gaat de laatste om 18.15 uur terug, die moeten we niet missen. We gaan aan de rand van de weg staan t/o de bushalte met een piepklein groen bordje vd maatschappij Sam. En ja we worden opgepikt €3.35 pp, ’n luxe toeringcarbus, wat wil je nog meer. Wauw wat een lastig parcours voor die chauffeur, smalle straatjes, steile bergen en kleine stadjes. Je ziet we veel dorpjes en stadjes: Canical, Catarina, Machico, Santa Cruz (vliegveld), Porto Novo, Canico en Funchal. Soms hou je je hart vast dat het goed gaat.
In Funchal is het erg warm, we vermaken ons met drentelen door de straatjes, n hele grote bazaar in te gaan, altijd leuk, n soort Action.Een heerlijk ijsje te eten.
En de supergrote Pingo te bezoeken, want in de haven hebben ze n piepklein supermarktje met bijna niets. Dus toch wat inslaan. We bekijken alles rondom de haven en de haven zelf, havenmeester is in het weekend niet aanwezig. De haven is al n tijdje vol, kregen we door van de haven waar we liggen. Er is daar een zeilwedstrijd gaande…. We staan ruim van tevoren bij de bushalte voor de bus terug, is er behoorlijk druk en dan komt de bus… met een geïrriteerde chauffeur. Logisch want hij heeft oud materieel meegekregen. Een oude bus, kleine smalle plekken, keuze uit 2 naast elkaar en andere zijde 3 naast elkaar, smal gangpad en druk. Hij is 10 min. te laat, denk door het drukke verkeer. Als er dan ook nog iemand met een rollator komt wordt zijn gezicht steeds bozer. Hij rijdt als een gek om zijn verloren tijd in te halen. Soms komt hij wel erg dicht langs het randje en zie je afgrond naast je, wel mooi, maar ook doodeng…. Als mensen op het knopje drukken, remt hij hard bij de haltes. Als de bus half leeg is zegt Jaap tegen me, zo nu is het wat rustiger kan hij wat opschieten, sneller rijden. We schieten in de lach.Ik schijt bijna 7 kleuren… Op het laatste moment stapt er nog een man in pak in. Om 19.45 uur drukken wij op het knopje, 1 halte te vroeg, maar dat hebben we er wel voor over. Als we weer langs het hotel lopen zien we de man die als laatste is ingestapt. Die staat bij de ingang de gasten te verwelkomen, net of hij er al uren staat. Jaap zegt, hoe kan dat nou. Nou die is natuurlijk wel bij de goede halte uitgestapt! Giechelend lopen we het plein van het hotel over en lopen naar de Novatrix. Heerlijk, we zijn weer thuis en ook nog heelhuids.
Zondag 11 september Madeira, haven Quinta do Lorde
We liggen bij Madeira, havenplaats, Quinta do Lorde, even in een jachthaven om water te tanken, accu’s op te laden en even op de kant te kijken. We hebben eerst een paar dagen in een baai in de buurt gelegen, maar konden daar niet aan de kant komen, teveel rotsen. We zagen wel veel mensen over de bergen lopen waar wij tussen lagen. Ze kwamen dan met de auto naar een parkeerplaats en gingen dan aan de wandel. Dat wilden wij ook wel proberen. Dus vanmorgen onze bergschoenen aan, lunch en veel water mee in onze rugzakjes en naar de parkeerplaats gefietst, pfff fikse steile berg op. Fietsjes op slot en daar gingen we. Supermooie tocht, de PR 8, de Vereda da Ponta Sao Lourenco, 8 km, maar echt wel pittig, berg op en weer een berg af, en dit wel 4 of 5x. Soms met trappen, steigers, stenen, zand en naast je hekjes om niet naar beneden te vallen.Was echt mooi! En wat n vergezichten. Heel veel kleine hagedisjes, die zo brutaal waren dat als je stil stond of even zat, ze zo je broek in wilden duiken. En als je wat at waren ze zo bij je. Liet je wat vallen, van n broodkruimel of zo, dan was dat zo verdwenen.
En terug bij de parkeerplaats met de fietsjes weer los maken en berg afwaarts. Een grote man stak zijn duim naar me op, heerlijk, dat doet een mens goed!
De haven waar we liggen ligt in een soort resort met hotels en appartementen, 5 sterren, staat op de site. En we zagen dat daartussen mooie zwembaden waren met van die luxe ligstoelen. Wij vonden dat we hier ook gebruik van mogen maken. Dus toen we op de boot uitgepuft waren zijn we daar lekker gaan zwemmen en hebben ons in de zon op zo’n luxe stoel laten drogen. Wauw zo lux hebben we het nog nooit gehad, supermooi zwembad, palmbomen om je heen en schitterend weer! Was echt genieten na zo’n pittige tocht. Jammer dat we niet van die groene badlakens hadden, die ieder meebracht… Anders zou je denken er echt bij te horen, haha.
Vanavond aten we de tonijn. Was heerlijk. Het vanggeheim is ’n klein octopusje als aas aan je hengel hangen, een neppert natuurlijk. Doen wij ook, maar helaas nog niets gevangen. Hoe zouden we ooit een tonijn van 20 kg bij ons aan boord moeten krijgen!?
Deel van het pad
Maandag 12 september Madeira, Quinta do Lorde naar Baia Abra
Vanmorgen, nu we toch nog even in de haven liggen, even goed gestofzuigd en Jaap buiten even alles lekker afgespoeld. Nog even lekker gaan zwemmen in het resort en na afloop nog even een wandelingetje gemaakt over resort. Wat ziet het er hier toch mooi uit, ook heel mooi aangeplant. Ze hebben zelfs een grote Herman. Wij hebben thuis een hele grote plant gehad die we een naam hadden gegeven namelijk Herman. Gedag gezegd bij het havenkantoor en uitgevaren, wind mee naar de ankerplek. Er liggen hier nu 8 boten voor anker, we hebben allen genoeg ruimte om om ons anker te kunnen draaien.
’s Avonds is het hier erg donker. In de bergen om ons heen zien we, als het al donker is, 2 mensen met een fel lichtje wandelen. Het lijkt mij niet echt verstandig, maar waarschijnlijk zijn het locals.
Dinsdag 13 september Madeira , Baia de Abra
Vannacht stond er veel wind en ondanks de wind was het snikkie heet. Tegen 5 uur, ‘s morgens, begon het te regenen! Tot een uur of 11, heel verrassend en mooi om te zien hoe het dan rond de bergen met regen er uitziet en alles wordt weer eens van bovenaf gespoeld! Toch waren er mensen aan het wandelen in de bergen. Je zou watervallen verwachten, maar niets hoor. Alles binnen een beetje opgeruimd, Jaap heeft alle lijnen in de regen gespoeld, er komt nog steeds bruine drap uit. Onze extra Zeilen anders in de zeilzakken opgedoekt zodat de bedden voor leeg zijn voor onze gasten. De drinkvoorraad uitgezocht. De leiogen aangepast zodat we tijdens het zeilen ze makkelijker kunnen verzetten. Dit d.m.v. een takel, door Jaap geknoopt. Is een experiment! Jaap heeft een ankerballetje opgezocht met Novatrix erop en 10 meter lijn eraan om aan ons anker te knopen, zodat wij en anderen kunnen zien waar het anker ongeveer ligt. Nog even samen gesnorkeld en gezwommen rond de boot. Een meneer voor ons snorkelt wel op een hele aparte manier. Hangt met zijn bovenlichaam over de tube van zijn rubberboot, hoofd in het water en heeft een wetsuit aan. Blijft zo wel lekker droog…
Woensdag 14 september Madeira, Machico
Vanmorgen gezeild naar Machico. Er is hier een haventje, maar is alleen voor vissers en locals. Wij liggen in de baai ervoor, voor de boulevard, wel oceaandeining, maar geen golven van de wind. Ze hebben hier een strand met grote kiezels en tevens achter kademuur een strand met geel zand dat ze in Marokko hebben gehaald. Daar wordt veelvuldig gebruik van gemaakt. Jaap heeft me met de dingy naar de kant gebracht, want ik moet de voorraad een beetje aanvullen i.v.m. het komend bezoek van onze kinderen. Met de fiets naar de supermarkt de Continente, is maar amper 10 min fietsen. Nu eens geen bergje op! Leuk toeristisch stadje met een klein riviertje met leuke bruggetjes. Je hebt hier af en toe ook wat WiFi van de restaurantjes in de buurt. We liggen in een u vorm, rondom in de bergen. Toen we aankwamen was er een plaatselijke zwemwedstrijd bezig, het was een heel spektakel. Het is hier 5m diep. We hebben geprobeerd via de website van de haven van Funchal te reserveren. Lukte niet dus een mailtje gestuurd. Mailtje terug gekregen met de mededeling het de 16 e nog eens te proberen. Terwijl we zaten te eten zagen we in de verte op de oceaan ineens heel veel vogels vlak boven het water. Dan zijn er meestal dolfijnen. En ja hoor, door de verrekijker zag je ze uit het water springen, ze waren behoorlijk op vis aan het jagen en de vogels pikte er een graantje van mee. Een geweldig gezicht. De vliegtuigen komen hier dicht over, want de luchthaven is een net om de hoek, Santa Cruz. De veerboot uit Porto Santo zien we ook iedere avond langs varen.
Donderdag 15 september Madeira, Machico naar Funchal
Vannacht liggen hotsenklotsen, wat een deining en behoorlijk wat wind. Al voor 9 uur naar de kant met dingy en fiets. Nu stond de deur open van de laatste steiger van de haven. Was maar goed ook, want het was laag wateren dan is het spiegelglad op de afmeerplek van gisteren. Even langs het busstation gegaan om een timetable te halen, je weet maar nooit en toen weer naar de Continente. Bij het betalen deed mijn pinpas het niet. Ik werd doorgestuurd naar de flappentapper in de hal. Kreeg ik mijn pinpasje haast niet meer terug, daarna maar contant betaald. Onderweg kwam ik een bank tegen en wilde kijken of mijn pasje het nog deed. Gelukkig wel, kon geld tappen. Pfff. Op naar Jaap. De Novatrix zag ik behoorlijke schuivers maken. Jaap met de handheldmarifoon opgeroepen en hij kwam me direct ophalen. Onderweg had ik een paar grote dode kakkerlakken gezien, dus in het bootje mijn schoenen uitgedaan i.v.m. eventuele eitjes. Daarna al snel het anker opgehaald en heerlijk naar Funchal gezeild. Wat mooi om zo langs het eiland te varen. Bij Santa Cruz een paar vliegtuigen zien landen en opstijgen, wat een machtig gezicht!
Madeira is echt een groot en hoog eiland. Ook konden we nu zien waar de brand heeft gewoed in Funchal. Erg om die geblakerde huizen te zien. Er was gelukkig plaats voor ons de kade in de haven. Het is hier erg moeilijk om een plaats te bemachtigen. De havenmeester gaf aan dat we eerst naar de douane moesten om in te klaren en daarna naar het havenkantoor. Heerlijk, we blijven 2 nachten. Dus eerst naar een piepklein douane kantoortje waar Sergio, de douanebeambte, met 1 vinger alles intikte en heel onduidelijk Engels sprak. We moesten echt raden wat hij vroeg. In het havenkantoor was een aardige mevrouw. Reserveren voor volgende week kon niet, een dag van tevoren mogen we bellen of mailen, om te vragen of er plaats is. Met de fietsjes getoerd. We zochten het winkelcentrum waar volgens de havenmeester een grote de Pingo. Achter de mooie tuin pittig heuveltje op, echt zooooo steil. De tuin was wel erg mooi, ook was er een standbeeld van SiSi, zij bleek hier te zijn geweest. Er moesten ook sprekende papegaaien zijn. Niet gezien of gehoord, gaan we morgen voor. Na wat moeite het winkelcentrum gevonden, bleek achteraf vanuit de haven een makkelijkere weg te zijn. Groot winkelcentrum met een soort mediamarkt erin waar we lekker hebben geshopt.
Vrijdag 16 september Madeira haven Funchal
Geslenterd langs de boulevard langs haven en naar het elektriciteit museum geweest met informatie over het aanleggen van de elektriciteit op Madeira en Porto Santo, soorten straatverlichting, was leuk en interessant. Geluncht bij Barrilinho, een eettentje aan de haven met gratis WiFi. Jaap heeft een schroefje voor onze witte Johnson buitenboordmotor kunnen krijgen. In eerste instantie zeiden ze dat hij vanmiddag terug moest komen zodat zij de binnenkant van ons oude schroefje over konden zetten in de nieuwe witte. Toen wij hem kwamen halen zeiden ze dat het niet kon, was te antiek! Jaap heeft toen op de boot de binnenkant uit de oude gehaald en is ermee teruggegaan om het te laten zien. De vrouw achter de toonbank begreep het niet helemaal en nam Jaap mee naar achter, naar de werkplaats zodat hij kon sleutelen. Ze sprak gebrekkig Engels. Jaap heeft toen met handen en voeten verteld dat het niet nodig was en dat hij graag het witte schroefje wilde kopen. Toen kreeg hij eindelijk de witte mee. Leek wel of ze er niet vanaf wilden! Nu heeft de witte buitenboordmotor een wit schroefje. ’s Avonds nog even de mooie tuin ingelopen, maar geen papegaaien ontdekt. Met moeite weer aan boord gekomen, het was namelijk laag water geworden en moesten we weer via een vrij korte touwladder aan boord zien te komen. De schoenen weer netjes uit i.v.m. de kakkerlakken en de eitjes.
Zaterdag 17 september Madeira, van Funchal naar Baia d’Abra
Naar de overdekte markt geweest. Was vrij klein, in Spanje en Portugal zijn we een stuk groter gewend. Wel lag er bij de vismarkt een supergrote tonijn. Stel je voor dat je zoiets aan de je haak heb. Levensgevaarlijk om die aan boord te krijgen, is een roofvis…
Boven was de afdeling passievruchten, dat wilde ik wel eens zien!. Gelijk wordt je van alle kanten bestookt en wordt er wat aangeboden om te proeven en ja dan moet je wel wat kopen, want alles smaakt lekker! Ze vertellen je dat je alles wel een een dag of 10, wel buiten de koelkast!, kan bewaren? We kregen er 1 extra, die moesten we vandaag of morgen eten. Ik heb het gevoel dat we qua prijs behoorlijk zijn genaaid, wordt per kilo afgerekend. Het blijkt wel als er bij thuiskomst een sinaasappel en een perzik bijzit. Volgens Jaap is dat niet zo, lijkt het maar zo. We gaan het beleven.. Een leermomentje voor de volgende keer. Ze allemaal even gewassen om kakkerlakverspreiding te voorkomen.
In de Novatrix hebben we nu een net boven tafel hangen met onze passievruchten. Als je nu binnenkomt ruikt het anders, zoete passie.
Losgemaakt en op naar Baia d’abra, want overmorgen komen onze zoon en schoondochter aan boord. Een tijd bij Funchal geen wind , liggen dobberen. In de verte zagen we schuim op de golven, dus motor gestart en de kaap omgevaren en hupsekadee daar gingen we… 25 tot 30 kn wind. Stevig wind tegen, genua weggedraaid en de kotter uitgedraaid samen met het grootzeil erbij was ruim voldoende. We komen natuurlijk weer langs het vliegveld. Het is zo gaaf om te zien hoe een vliegtuig daar landt. Ze maken eerst een stevige draai zodat ze goed op koers liggen om te landen. Wat niet makkelijk is, want de landingsbaan is gebouwd op palen in het water tegen de berg aan. Knap dat het steeds weer lukt, ook met deze wind. In de buurt van onze ankerplaats zien Een bekend schip op de AIS komen uit Porto Santo varen. Jaap roept ze via de marifoon op, dat was lang geleden, dat was in Sanxenxo in de Spaanse Ria’s. Jaap geeft door dat ze vlak bij een rustige ankerplaats varen waar wij ook naar op weg gaan. Daar hebben ze ook wel zin. Dus ontmoeten we elkaar daar. Hun rubberboot is lek, tegen een scherp stuk van de steiger bij porto Santo gevaren, dus varen wij met onze dingy naar hun toe. Alle Nederlandse boten die wij tegen zijn gekomen zijn zij ook tegengekomen, zo leuk al die verhalen. Terwijl we daar heerlijk voor anker liggen komen wel 10 versierde vissersschepen vol mensen onze baai invaren.
Het is het Carmenfeest om de zee te eren dat hij de mens vis geeft. Dat was lachen natuurlijk, Jaap zei toch een rustige baai….! . ’s Avonds onze eerste passievrucht gegeten, die ene die we erbij kregen. Eentje met grote pitten, viel een beetje tegen. Maar we hebben nog een ruime keus boven tafel hangen.
Zondag 18 september Madeira, voor anker bij Baia d’Abra.
Schoon schip gemaakt zowel buiten als binnen. Na de schoonmaak wentelteefjes gebakken en als toetje een passievrucht. Die is wel lekker! Wel snel op, dus een kort genietmomentje. De witte buitenboordmotor doet raar dus hangt hij nu ter reparatie aan de werkbank voorin.
Maandag 19 september Madeira, Baia d’Abra naar Quinta do Lorde.
Rond half 10 het anker opgehaald om richting Quinta do Lorde te varen, want onze opstappers komen daar aan boord. Ze landen om 9.45 uur en komen daarna een taxi naar de Marina. We riepen de havenmeester op, maar die verteld ons dat we even buiten moeten wachten, want hij wil de Noorse catamaran even binnen de haven een plek geven en komt ons dan daarna even halen. We krijgen een box aan de A steiger, prima plek. Als wij net hebben aangelegd in de marina en op de kade lopen om ons in te klaren zien we 2 mensen in lange broek met vest lopen. Ja hoor dat kan niet missen, dat zijn ze. We zoenen even en vertellen waar de boot ligt en wij gaan door naar het havenkantoor. Daar is het druk dus het duurt even voor we weer aan boord zijn. Ze weten gelukkig de weg en hebben zich al lekker omgekleed, want het is warm hier. We krijgen een cadeautje, 2 leuke place-mats met een mooie foto erop van het voor anker liggen bij het eiland Cies in Spanje. We gaan ons lekker opfrissen in het zwembad. Even wennen aan de watertemperatuur, maar dan is het heerlijk verfrissend om even te zwemmen, daarna lui in de zon liggen op de ligstoelen om lekker te drogen. ’s Middags nemen we het volgende bad. Bij terugkomst op de steiger zien we leuke gekleurde tropische visjes zwemmen, het water is hier zo helder en mooi blauw. ’s Avonds eten we de tonijn van onze vissers van de vorige keer. We smikkelen, zeker met de zelfgemaakte appelmoes erbij. Na een praatje met onze buurman, die morgen naar de Canarische eilanden vertrekt , nog even een wandeling in het donker over de kade gemaakt en dan lekker naar bed.
Dinsdag 20 september Madeira Quinta do Lorde naar Baia d’Abra
Heerlijk geslapen, na het ontbijt lekker gezwommen in het zwembad, hoewel het water nog behoorlijk koud was. Was even een moeilijk om doorkomendje.. Na de heerlijke lunch met verse broodjes naar Baia d’Abra gezeild. Niet makkelijk met die valwinden die over de bergen komen. Voor anker en gesnorkeld en met de dingy langs de bergwand gevaren. Leuke visjes gezien met het oranje kijkglas, een kijkglas die je in het water kan duwen om onder water te kunnen kijken naast de dingy.
Jaap en onze zoon zijn met de dingy naar de kant gevaren, naar een piepklein strandje waar ze met de dingy konden landen. Wel stond onze zoon met zijn bergschoenen tot zijn knieën in het water, maar die heeft hij later aan boord weer met zoet water uit kunnen spoelen. Met de drone hebben ze mooie opnames gemaakt van de omgeving. Macaroni die mama gegeten met Griekse yoghurt met stukjes banaan erdoor. De bananen smaken hier heerlijk romig en zoet. De afwas hebben de mannen vanavond gedaan.
Woensdag 21 september Madeira van Baia d’Abra naar Funchal
Op tijd vertrokken, want we willen een plek in Funchal zien te bemachtigen. Eerst een lekker windje en dan geen wind, op de motor verder. In de verte zien we wat dolfijnen zwemmen. Als Jaap de haven aanroept geven ze aan geen plaats te hebben en worden we doorverwezen naar en ankerplek of andere haven. Jaap geeft door dat we gereserveerd hebben. Het blijft lang stil aan de andere kant en ja hoor we mogen binnenlopen. We hebben keuze uit langs de kade of naast de blauwe neus. We kiezen voor de kade. Zo vreemd, is er geen plek en binnen hebben we keus! Maar we zijn gelukkig in Funchal. Ven langs het havenkantoor, ze geeft aan dat we ons na de lunch nog moeten melden bij de douane. Dit is achteraf niet nodig, alleen als je echt Madeira verlaat met de extra bemanning. Onze opstappers gaan aan de wandel en kijken wat mogelijk is. Wij blijven even aan boord. Als ze weer terug zijn drinken we wat en besluiten dat het toch leuk is om ook een wandschildering te maken, doen we morgen. De Queen Elizabeth ligt in de haven, was het grootste cruiseschip, dat merk je want het is druk op de kade. We wandelen naar de extreem catamarans en de Columbusboot en gaan met zijn allen even inkopen doen in de Pingo, waar het behoorlijk druk is. Er zijn nog broodjes, we willen er 20. De mevrouw achter de toonbank begrijpt onze zoon niet helemaal en het is leuk om te zien hoe hij dat met handen en voeten het uitlegt. Maar het lukt. We hoeven niet te sjouwen, want we hebben de fietsjes aan de hand bij ons.We gaan in het donker nog even een wandelingetje maken naar de ijskraam, want onze schoondochter heeft geld voor ijs van haar moeder gekregen. Wat een heerlijk ijs, we genieten. Dan nog even gezellig aan boord , we maken plannen voor morgen en dan lekker naar bed. Hoewel…. het is erg warm en we worden bestookt door de muggen, we slapen niet echt lekker.
Donderdag 22 september Madeira Funchal, havendag
Vandaag gaan we de toerist uithangen, we gaan Funchal onveilig maken. Allemaal trekken we aan dek onze bergschoenen aan en gaan op weg naar de gondelbaan, want we willen omhoog de berg op naar de sledges, de sleeën die 2 km naar beneden glijden over het asfalt. Bediend door twee mannen in witte broek met witte blouse met schoenen aan waar ze om de twee maanden nieuwe stukken autoband onder plakten om goed af te kunnen remmen. Ze trekken eerst aan twee touwen, zetten af en gaan er achter hangen. We willen ook de botanische tuin bezoeken en het kerkje in Monte. We zijn vroeg vertrokken, want er is vannacht nog een kanjer van een cruiseschip de haven binnengelopen, nu liggen er dus al twee. Als we bij de kabelbaan aankomen komt er een man naar ons toe, een vriendelijke knul met een donkere zonnebril op die zich voorstelt als Ruben. Hij rekent ons voor wat alles bij elkaar gaat kosten en dat het lastig is om van het 1 naar ander te komen, het vervoer. Hij is taxi-chauffeur en wil ons voor een goede prijs overal naar toe rijden en op ons wachten bij ieder onderdeel om ons daarna naar het volgende onderdeel te vervoeren. We overleggen met elkaar en gaan ervoor. We stappen in zijn busje met Jaap als leader voorin bij Ruben.
Ruben neemt contact op met vrienden in de berg bij de sledges, daar is het nog rustig, ze verwachten veel cruisegangers. Dus gaan we daar het eerste heen. Een hele trip omhoog de berg op, steile wegen met haarspeldbochten, maar hij rijdt rustig en verteld het een en ander over de omgeving en over zichzelf. Is getrouwd en heeft twee kinderen, rijdt zeven dagen per week inde taxi, voor een baas, want een eigen vergunning kost op Madeira €75.000 met auto erbij kost al gauw over de ton. Dat wil hij wel graag maar moet iedere dag 70% van het verdiende bedrag aan zijn baas afgeven. Houdt dus niet veel over, maar vindt het leuk om te doen, is vrolijk en in zijn vrije tijd snorkelt en duikt hij naar inktvissen. Hij heeft er van de week eentje van 15 kilo gevangen. Hij laat een foto ervan zien, waar ze hem klaarmaken in zijn keuken. We komen bij de sledges aan, bovenop de berg. We betalen en gaan erin zitten, Ruben maakt een foto van ons, want onderweg worden ook foto’s van ons gemaakt die je beneden voor een behoorlijk prijsje kunt kopen, waarschuwt Ruben ons. En daar gaan we met onze kinderen vooropga ogen slee. Jaap krijgt nog net het fototoestel van onze kinderen van Ruben toegestopt. Hij kan er mooi onderweg foto’s mee maken. Ik kijk naar beneden en zie dat het toch wel behoorlijk steil is. Hup gaan met die banaan. Het gaat hard, de twee mannen achter ons hangen aan de slee om af en toe te remmen glijden ze ermee dwars over de weg van links naar rechts met links er rechts een greppel waar water van de bergen doorheen komt. Ook kom je langs de huizen, muurtjes en steek je zelfs al glijdend wegen over waar mannetjes aangesneld komen, vanuit een café, om het tegenliggend verkeer tegen te houden zodat wij al glijdend met noodvaart de weg over kunnen steken verder naar beneden. Soms best eng, maak af en toe geluiden en Jaap waarschuwt me dit niet te hard te doen anders stoppen ze straks. Dus ik hou me in, maar heb moeite om een gil binnen te houden. Ruben volgt ons met de taxi, rijdt ons lachend voorbij en vraagt dan lachend, hangend uit zijn raampje of we het leuk vinden en wacht beneden op ons. Na ongeveer 10 minuten zijn we er. En ja hoor onderweg zijn foto’s genomen , we vinden het te duur en dan gaat er wat van de prijs af en zien de foto’s er toch grappig uit en nemen we ze. Op naar het volgende, wat een luxe zo met de taxi!
We stappen weer in en brengt hij ons naar de botanische tuin, er is ook een Chinese tuin, maar dat zijn alleen bomen. Ruben legt alles bij de ingang uit en laat ook weer zien waar de uitgang is, waar hij anderhalf uur later op ons zal wachten terwijl hij wat drinkt met zijn collega’s. We betalen bij de ingang en gaan eerst het museum in. Zo te zien is dit al erg oud, ruikt muf en alles is al bruin door het lange staan, maar wel leuk om te zien. Wij struinen door de mooie tuin met mooie bloemen, planten, grote palmbomen en grote cactussen. Er is toch wel behoorlijk wat schade van de brand die hier een paar weken geleden heeft gewoekerd. En ja hoor bij de uitgang staat weer een vrolijk lachende Ruben. We gaan weer met de taxi de berg op en hij laat de schade van de brand zien en verteld over de mensen in nood. Moet best heftig zijn geweest. Hij brengt ons naar het kerkje van Monte en wil nog wel wachten om ons naar de kabelbaan te brengen, maar dat is zo dichtbij dat we dat onzin vinden en rekenen af. Hij legt nogmaals uit wat er allemaal te zien is en hoe te lopen naar de kabelbaan en waar af te rekenen. Hij krijgt natuurlijk ook een tip van ons. Hij stapt in en ik bedenk dat het leuk is om hem nog op de foto te zetten. Natuurlijk, lachend wil hij met Ben op de foto. Dan nemen we afscheid gaan langs de sledges naar het mooie witte kerkje en op aanraden van Ruben gaan we naar boven naar het balkon tussen de twee torens en danken je een uitzicht! Wauw, je kijkt zo de berg af naar de haven naar de oceaan. We zitten zo hoog dat het best wel fris is, omdat je in een wolk zit die boven de berg hangt. Een stukje verderop lunchen we even met onze meegenomen lunch en gaan dan richting kabelbaan. We komen weer langs de sledges en kunnen die even aan de onderkant bekijken, want ze staan op hun kant langs de weg. De glijkant is van teakhout en is superglad. Dan op naar de kabelbaan. Het is er gelukkig niet druk en we kunnen lekker bij elkaar in een gondel. De actioncams worden te voorschijn gehaald en daar gaan we. Hele mooie tocht , mooi overzicht en ook te zien wat een schade door de brand, eigenlijk is een hele vallei uitgebrand. Het vreemde is dat sommige huizen wel zijn afgebrand en bij de buren niet. Dat in een startte 1 huis is afgebrand en de rest niet. Ook leuk om in de tuinen te kijken en sommige hebben zelfs een zwembad. Ook zie je leuke straatjes met kleine terrasjes waar je kunt eten of wat kunt drinken. Mooie pleinen en staten die echt op zijn Portugees zijn bestraat met beige en zwarte kleine steentjes met mooie strakke patronen. En dan sta je beneden. Het is even bijkomen van wat we allemaal hebben beleefd en blijven even bij de balustrade van de kabelbaan staan. We hangen met onze armen over het hekje. We lopen met elkaar richting haven waar de extreem catamarans van de Extreme sailings series, die hier op Madeira een paar dagen wedstrijden racen, al worden opgetuigd voor de race van vandaag. Leuk om te zien, ze maken er een heel feest van. Het plaatselijk mannenkoortje met instrumentjes leuken de boel een beetje op. Ze hebben geprobeerd er een soort dorpje van te maken, maar dat valt een beetje tegen. Je kunt er wat eten en drinken en er staat een tribune waar je kaartjes voor moet kopen. We kijken even rond en daarna gaan we aan boord en onze opstappers maken met de gele tourbus een rit door Funchal en de omgeving met bananenplantages. Wij doen alvast het voorbereidende werk, letters van de botnaam en een bootje uitgesneden zodat we het kunnen tamponneren, voor onze schildering voor op de kade. Het lijkt hier een beetje op al die schilderingen als bij Horta op de Azoren.
Als ze terug zijn kijken we even waar we gaan schilderen en hoe. Onze zoon begint alvast terwijl ik naar de Pingo rij voor de laatste boodschappen. Het is er weer stervens druk en het duurt dan ook langer dan verwacht. Als ik aankom is onze zoon al behoorlijk ver met de schildering. Het ziet er leuk uit, er zit zelfs diepte in, zo leuk. Heel fijntjes allemaal. Hij is weer goed creatief bezig geweest. We kunnen wat ik heb uitgesneden er op gaan tamponneren. Dit laten we drogen, morgen verder. We kleden ons om, want we gaan uit eten. Onze kinderen trakteren. We zien er allemaal netjes uit als we de boulevard uitlopen en een eetgelegenheid zoeken. We hebben van de vorige leer geleerd gewoon te kijken waar het druk is en daar an te schuiven. We komen uit bij restaurant Apollo. We worden netjes bediend. Als we om wijn vragen krijgen we ook wijn! De bemanning van de Extreem zeilteams komen er ook eten. Het is er gezellig drukke. Het eten is heerlijk en veel. We zitten allemaal te smikkelen, ook het toetjes zijn lekker. We zitten vol als we terug wandelen naar de boot. De temperatuur is nog heerlijk. Aan boord drinken we thee en koffie, praten nog wat na en gaan lekker naar bed. Jaap heeft overal de horretjes ingedaan om de muggen geen toegang te geven. Het helpt, we doden er nog een paar en kunnen lekker ongestoord slapen.
Vrijdag 23 september Madeira Haven Funchal naar Machico.
De kadeschildering met zijn allen afgemaakt. Na de lunch vertrokken om drone opnames van extreem catamaran zeilen te maken. We konden goed dichtbij komen en konden meeluisteren op kanaal 72, dat kwam de organisatie ons vertellen, zo leuk! Daarna gezeild met MPS en daarna zelfs gevliegerd met 2 MPSsen. We hebben van beide droneopnames gemaakt. En nog dolfijnen gespot. We hadden even ervoor,tijdens het varen, met de verrekijker ook al walvissen gespot. Bij Machico voor anker en gestart met het kloppen van van slagroom uit een pakje voor de cheesecake voor morgen, want Jaap is morgen jarig en komen ook onze dochter met schoonzoon aan boord. Helaas lukte het wilde de slagroom niet opstijven, morgenochtend verder.
Zaterdag 24 september Madeira, van Machico naar Quinta do Lorde. Jaap jarig!
Het was een beetje onrustige nacht doordat er wat swell stond. Vroeg ontbeten, want we willen op tijd in de haven van Quinta do Lorde zijn. Tijdens het varen klop ik de koude room en die zonder ingrediënten die wordt eindelijk dik. Zo kan ik de cheesecake afmaken.Bij aankomst bij de haven blijkt de havenmeester nog niet aanwezig te zijn. Dus varen we naar binnen en blijkt ons vorige plekje nog vrij te zijn. Hier varen we in. Bij het havenkantoor is het druk. We hebben een Canadees voor ons die veel talen spreekt, zelfs Nederlands. Zo knap! Wij rekenen af en lopen richting boot. Bij het begin van de steiger zien we in het water weer allerlei stropische visjes zwemmen. En dan staan onze dochter en schoonzoon ineens op de steiger met een bepakking. We drinken wat met elkaar en eten taart met elkaar, want Jaap is jarig. Eindelijk mag onze zoon het gezamenlijke cadeau geven. Hier heeft hij het al dagen over en het was moeilijk om het niet te verklappen. Jaap krijgt alle vlaggetjes voor de komende eilanden, Carieb eilandengroep daarna. Ze hadden een baner met alle vlaggetjes van de Carieb besteld . Deze geknipt en onze zoon heeft ze netjes tot vlaggetjes genaaid. Ook zat de vlag van Madeira erbij. Die werd gelijk gehesen. Ze zaten netjes opgerold inrol met allemaal vakjes. Ook door Ben gemaakt. Die heeft nu al zoveel naai ervaring. Hij naait namelijk zijn zeilen voor zijn zeilboot.
We gaan met elkaar het resort in en zwemmen in het luxe zwembad. Ook hebben we in de kleine supermarkt broodjes voor vandaag en morgen besteld. Die we na afloop even oppikken. Jaap gaat met de dingy en de verse opstappers even buiten haven om te snorkelen, ze hebben mooie visjes gezien.
We lunchen met elkaar en gaan daarna na het oceaanzwembad bij het hotel. Dit is een bad wat met hoog water volloopt en ververst en met laag water blijft er water in staan. Er zwemmen natuurlijk ook vissen in. Bij het trapje staan vrouwen die hun voeten laten besabbelen door de visjes. Wij doen dit later ook, is een eng gevoel… De bodem van het zwembad is best glad, maar het is wel superleuk. Om op te drogen gaan we weer op de strandstoelen liggen met dikke bruine badgasten om ons heen. Het is er niet te harde zodat we al snel onze spullen bij elkaar rapen en naar boven lopen om bij het zwembad wat verkoeling te zoeken. Daar is het water heerlijk koud. Twee mannen zijn het zwembad aan het schoonmaken. Eentje met een grote borstel op een lange steel en de ander in het water met duikbril om de de hoeken en randen te boenen. Totdat we een brandlucht ruiken. De twee schoonmaker kijken omhoog gooien hun spullen neer en rennen weg. Dan zien ook wij de rook, kijken elkaar aan en pakken snel onze spullen op. We lopen richting rook, komt van buiten het resort achter een parkeerplaats met struiken. Onze mannen gaan even kijken en zien een stel terroristen met grote bazooka’s , militairen en mensen op de grond liggen bij een uitgebrande auto. Wat is dit?! Dan zien ze een statief met filmapparatuur.
Gelukkig het is een filmset. De brandweer staat er in de buurt voor het geval het uit de hand loopt.
We eten gamba’s. Niet makkelijk klaar te maken voor 6 man. Onze zoon en dochter zijn geen fan van gaba’s, gelukkig vinden ze het op de Ali manier wel lekker. Het zijn alleen naakte garnalen, waren al gepeld, had ik met het bereiden geen rekening mee gehouden waardoor de piri piri af en toe wat overheerste, maar met een stukje stokbrood met kruidenboter was het best te doen. Als toetje lekkere koude schepijs met Maderiaanse bananen. De taken werden even verdeeld: de meiden deden de afwas, zoon bracht de vuilniszak weg, Jaap vulde de watertand en schoonzoon ging de was afhalen en vouwde hem op. Vele handen maken licht werk!
’s Avonds als het donker is drinken we gezellig in de kuip zelfgemaakte sangria met een knabbeltje erbij. Toen kwamen de grapjes los. Ze vonden dat wij professionele vakantievierders waren, een soort Cor en don. Hadden zeker te veel prutsers op. Ook kwam er een opmerling over de extreem towelhanging, de handdoeken die nog hingen. Wat een lol hebben we met elkaar. We maken plannen voor morgen.
Zondag 25 september Madeira, Quinta do Lorde, Baia d’Abra en Quinta do Lorde.
De bestelde broodjes worden gehaald en we ontbijten met verse broodjes. Onze schoonzoon kan hier bij de duikwinkel een duikpak huren, gelukkig heeft Jaap twee duikflessen aan boord. We spreken met de haven af dat we uitvaren en weer op de oude plek terug mogen komen en varen naar Baia d’Abra. Daar varen vaart net het Nederlandse schip uit wat we pas weer tegen zijn gekomen, die hebben de hele nacht last gehad van swell. Rob riep dat hij tijdens zijn extreem vissingtour alleen 2 roggen had gevangen, maar had het reuze naar zijn zin gehad. Wij gaan er voor anker, eerst wordt er gesnorkeld om te kijken waar het beste kan worden gedoken. Dan worden alle spullen opgezocht en aan dek gelegd, wat een spullen, het achterdek ligt helemaal vol. De mannen trekken de duikpakken aan en onze zoon Jaap zijn shorty met ook wat lood. Hij zal gaan snorkelen waar de anderen duiken en kan af en toe met Jaap naar beneden, want hij kan via Jaap zijn octopus even lucht meesabbelen. Daar gaan ze, ze duiken langs de wand van de grote berg. Ik ga ook snorkelen en gebruik het reddingsboeitje om lui te kunnen snorkelen. Als onze zoon dit ziet haalt hij me op, want hij heeft zwemvliezen aan. Hij brengt me ook bij het deel waar het ondiep is en heel veel mooie gekleurde visjes zwemmen. Daarna gaan ik weer terug aan boord. Als de mannen na ruim drie kwartier weer terugkeren hebben ze mooie onderwaterfoto’s en onder waterfilmpjes gemaakt. Alles wordt met zoet water afgespoeld en varen we weer naar terug naar de haven waar we weer door de havenmeesters worden opgevangen. Het schip naast ons heeft over de reling uitstekende zonnepanelen, niet echt handig. Heerlijk om extra bemanning te hebben, hulp bij afmeren. Het was een leuke dag, jammer dat onze zoon en schoondochter morgen weer richting Nederland gaan.
Maandag 26 september Madeira, Quinta do Lorde
We zitten al vroeg aan het ontbijt, want onze kinderen delen de taxi naar het vliegveld. De helft van onze opstappers vliegen terug naar Nederland terwijl de andere vanaf het vliegveld een auto willen huren om de Noordkant van het eiland te gaan bekijken. Ruim voor half 9 komt de taxi het terrein oprijden. Er stapt een vrolijke taxichauffeur uit met lakschoentjes. Hij stelt zich voor als de taxi-chauffeur special service nr. 1, Albino Aveiro, Honest Man. Als hij zijn achterklep opendoet is de binnenkant helemaal versiert met foto’s en allerlei munteenheden. Hij heeft allerlei soorten toeters en met veel bravoure gaan onze kinderen richting vliegveld. Later horen we dat het een leuke tocht is geweest. Onze dochter en schoonzoon hebben de groene Noordkant met de huurauto bekeken, zelfs een grot en komen terug met allerlei verhalen en mooie foto’s. Wij werken in de haven de website bij en doen de was van 6 man. De wasmachine maakt even overuren. Er staat een lekker windje, dus na iedere was kan ik de vorige was alweer droog afhalen. Wel moet ik de was aan de lijn goed in de gaten houden, want ook al doe ik overal dubbele knijpers op, het blijft een risico dat er wat wegvliegt. Daarna varen we, uitgezwaaid door de havenmeester, naar Machico. Is een ankerplek vlakbij het vliegveld, lekker dichtbij voor onze bemanning om weer aan boord te komen. We liggen daar behoorlijk te rollebollen door de hevige swell. Het aan boord komen is nog wel even een dingetje. Ze komen met de dingy toch nog aardig droog aan boord.
We besluiten een andere plek te zoeken om de nacht door te brengen, want dit is echt niet te doen. Achter de breakewater van Canical liggen we redelijk uit de swell. Drinken wat, eten de lekkere druifjes en bekijken de mooie foto’s van de noordkant van het eiland. Aan de andere kant van het eiland is het dus ook supermooi. Onze opstappers hebben een superdag gehad. Dan lekker naar bed.
Dinsdag 27 september Madeira, Ponta do Sol, Faja dos Padres, voor ankerbij Funchal
Laat in de nacht kwam er toch wat meer swell, maar het was te doen. Een beetje afzien des te meer waardeer je het als je in een haven ligt.
Voor de wind zeilen we behoorlijk hard nabij Funchal. Als we de kaap om zijn hebben we haast geen wind, maar het is een mooie dag met lekker veel zon. We varen langs een schitterende kust. Ruig en zien zelfs watervallen. We varen naar Ponta do Sol,marina do Lugar de Baixo, een vrij nieuwe jachthaven die een paar jaar geleden door een storm veel schade heeft opgelopen en nu gesloten is. Als we daar aankomen zien we de schade, bijna is de hele kademuur weggeslagen, alleen de palen van de steigers staan er nog. De ruiten van het havenkantoor zijn kapot. Het ziet er verlaten uit. Onze bemanning gaan met de rubberboot, voorzien van dieptemeter en handheldmarifoon, op onderzoek uit en varen ze de haven binnen. Op de bodem liggen erg veel stenen en het is te ondiep om met de Novatrix naar binnen te varen. Jammer, was wel een leuke plek geweest. We hijsen de dingy weer in de davids en varen weer terug. Later lezen we in de pilot dat hier veel fouten zijn gemaakt. De verkeerde plek om een haven te bouwen, tegen advies van de locals, toch gebouwd. Nog voor de marina klaar was is hij in de winter van 2005 erg beschadigd door stormen met grote golven. Door de te ondiepe kust worden de golfhoogtes verdubbelt bij een storm. De jachthaven lijkt nu een ruïne en er wordt niets meer aan gedaan.
Als we een stukje verder een leuke plek zien, gaan we daar voor anker om te lunchen. Daarna varen we verder. Bij Faja dos Padres,een supermooie plek waar ook de catamarans en het schip van Columbus met badgasten aan een mooring vaak gaan liggen, gaan we voor anker. Helaas liggen er teveel stenen en hebben we er geen vertrouwen in. Ik haal het anker weer op en varen we weer verder. Wat een supermooie kust om langs te varen. Wel een fikse deining. Jaap zit voorop en wordt tot zijn middel nat door de hoge golven. Dat was natuurlijk lachen. Als we bij Funchal aankomen is er geen plaats in de haven, dus gaan we er naast voor anker. Niet echt prettig, maar ja er is niets anders. ‘s Avonds ligt de Novatrix te deinen in het ondergaande zonnetje met nog 5 schepen om ons heen. Hopelijk is er morgen wel plaats in de haven.
Woensdag 28 september Madeira, voor anker bij Funchal en in de haven van Funchal
Door de fikse deining hebben we niet echt lekker geslapen. We besluiten op de kant bij de douane onze nieuwe bemanning aan te melden en alvast uit te klaren door te melden dat we vrijdag naar Lanzerote te vertrekken. Tevens bij het havenkantoor een ligplaats te vragen, te shoppen en boodschappen te doen. Jaap brengt ons met de dingy naar de haven, is best wel even wat, want er gaat ook een fietsje mee en we zitten dus met zijn viertjes in de dingy. We moeten een behoorlijk stuk varen en er staat een behoorlijke swell. Daar gaan we, we komen aardig droog over. Als we in de haven komen zien we dat onze oude plek nog leeg is en de bemanning van een bekende boot roepen en zwaaien naar ons. Zij vertrekken over anderhalf uur richting Canarische eilanden. Ik vraag de havenmeester of er plek is. Hij legt uit dat er vandaag 3 schepen komen waarvan 2 grote bevriende boten die op de lege plek naast elkaar komen te liggen. Ik moet het maar bij het havenkantoor proberen. Eerst even naar de douane. Daar zit waarachtig een douanier die Engels spreekt en ook de gegevens van de paspoorten overneemt van onze kinderen en we hoeven vrijdag niet langs te komen om uit te klaren. Op het havenkantoor heb ik minder geluk, krijg hetzelfde verhaal als van de havenmeester. Verteld over de swell hierdoor mag ik haar rond 17.00 uur even bellen. Dan op de shoptour. We slagen leuk en gaan naar de Pingo. Gelukkig hebben we het fietsje bij ons, want voor de overtocht naar de Canarische eilanden hebben we aardig wat nodig. Als we bij de haven aankomen staat Jaap al op de steiger om alles aan te pakken. De 4 boodschappentassen eerst in het bootje, daarbovenop de fiets. Jaap ging hier weer half bovenop zitten. Daarna stappen wij in het bootje. Volgens Jaap moet het makkelijk gaan. Ik hou mijn hart vast. Terwijl we uitvaren zegt Jaap ook nog even dat er nog een behoorlijke swell staat! We varen de haven uit als we het schip van Columbus met badgasten tegenkomen. De bemanning zwaait uitbundig met 2 armen lachend naar ons. Ik zwaai spontaan terug. Hij maakt een beweging met zijn armen om met me te wisselen. Ik steek mijn duim op en hij begint hard te lachen. Het zal best een komisch gezicht zijn zo met zijn allen in een klein bootje. Af en toe loopt er een golfje binnen, maar we komen heelhuids aan. Om de beurt gaan we de dingy uit, wat niet eenvoudig is met die swell. De boodschappen worden opgeruimd, het fruit gewassen terwijl onze dochter de lunch smeert. Onze schoonzoon heeft geregeld dat hij morgen in een dorpje verderop kan duiken.
Tegen 5 uur bellen we naar de haven. De twee verwachte schepen zijn niet aangekomen. Ze gaan op de haven nog even overleggen. Na 10 minuten bellen we terug en verteld ze dat we de haven in mogen. Dus haal ik het anker op en varen we naar de haven. De jonge havenmeester heet ons welkom en helpt fijn met afmeren aan de kade. Als Jaap op de kade springt schudde ze elkaar de hand en lachend zegt hij: Welcome again!
We zijn zo blij met de ligplaats dat we het vieren met een glas witte wijn en smeren er ook nog toastjes bij. We smikkelen en kijken blij om ons heen. Daarna spoelt Jaap de boot af en eten we in de kuip. Het wordt al donker als we op de kant een heerlijk ijsje halen bij de ijsstoeltjes kraam. We smikkelen en maken nog een wandeling over de boulevard. Het is nog heerlijk in zo ons t shirt en korte broek.
Donderdag 29 september Madeira, haven Funchal
Onze kinderen nemen een taxi om te duiken bij een duikschool in Canicco de Baixo. Wij lopen nog even naar de papegaaientuin. Ik doe alle moeite om de papegaaien te laten praten, maar helaas ze geven geen kik. Die zullen wel gedacht hebben: wat loop dat mens daar nou te papegaaien!
We halen daarna bij de Pingo nog even verse melk. Jaap bekijkt aan boord het weer voor morgen voor de oversteek en maakt de route. De Novatrix maken we vaarklaar. Naast ons komen 2 Nederlandse schepen liggen met o.a. een HR 32, zij zijn al 3 jaar onderweg, ook in de Carieb geweest. Ze zijn onderweg, ik geloof in Florida, de vorige eigenaar van ons schip tegen gekomen. Ze vonden het grappig nu juist dat schip tegen te komen. We nodigen ze uit aan boord. Na afloop van de grand Tour door de Novatrix hebben we allerlei fijne tips gekregen, ook over de Canarische eilanden, dat we het eiland Gracioza, boven Lanzarote, echt aan moeten doen. Daar is een mooie baai waar je prima voor anker kan. Leuke mensen, klikte gelijk. Zij willen deze winter gaan overwinteren op de Canarische eilanden, vonden dat ze er veel te kort zijn geweest.
Dus heeft Jaap de route aangepast, we gaan dus niet direct naar Lanzarote. Nog even naar het havenkantoor gegaan, de computer deed het weer en de mevrouw achter de balie wenste ons All the Best en tot volgend jaar! Nou ik denk het niet, want het werk wacht op ons. Op de terugweg van het havenkantoor kwamen we langs een ander Nederlands schip, die hielden ons aan, want we kregen de groetjes van een voor ons bekend schip. Die hebben we in de Algarve bij Vilamoura ontmoet. Hebben we samen met weer een ander schip een leuke avond mee gehad. Leuke mensen. Grappig dat je via via de groeten krijgt.
Onze schoonzoon heeft 2 mooie duiken gemaakt met een onderwater gids. Heeft er een filmpje van gemaakt, die we ’s avonds met elkaar bekijken. Zijn gids wist goed de speciale vissen te vinden zoals een grote inktvis en een morene, die hij te eten gaf en zo kon pakken. Een geweldig gezicht! Hij tikte ook onderwater met een steen tegen een rots waar allerlei leuke gekleurde visjes op af kwamen. Hij kon ook mooie bellen blazen onder water.
Vanavond Gamba’s a la Ali gegeten, wilde onze dochter graag. We hebben gezellig met een grote pan op tafel zitten smikkelen. Deze waren niet zo heet, hadden nog wel hun jasje nog aan, we moesten ze nog pellen. Voor het naar bed gaan nog even de boulevard opgelopen en een heerlijk ijsje bij de ijsjesstoelkraam gegeten. Dat was genieten. Voor het te kooi gaan allen nog even douchen en de watertank vullen. Alle luiken staan open met horretjes ervoor tegen de muggen, de 2 kleine luiken hebben lekkere luchthappertjes. Jaap heeft zelfs de patrijspoortjes voorzien van horretjes, zodat alles lekker tegen mekaar openstaat. Ondanks alles is het toch snikkie heet.
Vrijdag 30 september Madeira, overtocht naar Canarische eilanden. 275 mijl te gaan.
Om 9 uur losgemaakt, uitgezwaaid door de twee Nederlandse schepen en een stuk op de motor gevaren in afwachting van de wind. En ja hoor, na een paar mijl varen zagen we in de verte wind. Dat zie je aan het water, kleine golfjes. Onze dochter die aan dek zat stond gelijk op, liep richting hoofdmast en riep Wind! We rolden de zeilen uit en het ijzeren zeil (de motor) ging uit. Heerlijk, weg met die herrie. Wel rare golven die van alle kanten komen, maar ja wel een heerlijk zonnetje en we kunnen zeilen. De kotter en de bazaan werden ook bijgezet en de Novatrix kreeg er zin in. We gaan gemiddeld 6,5 knoop. Dat schiet op. We zien Madeira steeds kleiner worden.
Na het avondeten zie ik ineens naast de boot een vin. We kijken om ons heen en vanaf bakboord springen er wel 20 dolfijnen uit de golven richting ons schip, naar de boeg. Wauw, grote en kleine die dichtbij de moeder blijven. Wie zou dat niet doen…Ze blijven komen. We gaan allemaal naar voren, maken foto’s en filmen het. Zo leuk. En dan keert de rust weer terug aan boord.
Het wachtlopen gaat in. Wat een luxe om met zijn vieren aan boord te zijn. We kunnen zomaar 6 uur achter elkaar slapen. Onze opstappers lopen samen wacht, wel zo gezellig voor ze. Drie uur op drie uur af. En zo zit je dan ’s nachts om half twee alleen in de kuip. Ruime wind, 13 knopen wind en een schitterend mooie sterrenhemel die mij begeleidt bij mijn wacht. Even de rust om in het logboek te schrijven. Maar wel blijven opletten natuurlijk. Iedereen binnen ligt lekker te slapen.
Zaterdag 1 oktober overtocht van Madeira naar Graciosa, Canarische eilanden.
Als ‘smorgens mijn wacht begint en ik de kuip instapt zie ik door het raam dolfijnen zwemmen. Onze dochter wil net hun wacht overdragen. Deze keer zijn het behoorlijke grote. Ze springen met een vaart uit de hoge golven, het is weer een mooi gezicht. Ze blijven niet lang en even later zit ik alleen in de kuip om de wacht te houden. Het is vandaag weer warm weer met wind tussen 8 en 13 knopen.
Na een paar uurtjes komt ieder bovendeks en lunchen we met elkaar.
Als de wind een beetje inkakt hijsen we met elkaar de MPS en hierdoor blijft de Novatrix lekker lopen. Het is heerlijk weer en we genieten van de overtocht. Na het avondeten en de afwas gaat het wachtschema weer in, maar eerst halen we de MPS weer binnen. Zo’n groot zeil kun je beter bij daglicht binnen halen..
Zondag 2oktober , overtocht van Madeira naar Graciosa, Canarische eilanden, aankomst Isla de Graciosa.
Middenin de nacht is er geen wind meer en starten we de motor. Als we in de buurt van het eiland zijn we met zijn allen wakker. Het is best lastig een onbekende plek aan te lopen in het donker, zeker als er vissers om je heen varen met erg veel verlichting aan dek. Er varen zelfs kleine bootjes zonder verlichting. Onze kinderen houden de wacht bij de radar en wij buiten. We zien in een baai veel bootjes voor anker liggen. Het is onoverzichtelijk en gaan de volgende baai. Ik gooi het anker uit, maar ben er niet zeker van dat hij goed ligt en doe er nog maar eens 10 meter ketting extra bij. Zo wij zijn er, het is 5 uur in de ochtend. Om de aankomst te vieren zet ik thee, smeer een boterhammetje en doe er nog een babybelkaasje bij. We genieten van de rust om ons heen. Jammer dat het nog donker is, we zien maar een paar lichtjes op de kant en we horen de branding bij het strand. We liggen namelijk net voor het strand voor anker. We hebben gelezen dat Graciosa maar 700 inwoners heeft. We liggen vlakbij de haven en het lijkt net of er caravans staan. Zouden ze daar in wonen? Ze lachen me uit…
Ik hou ankerwacht en wil de zon zien opkomen. En ben benieuwd hoe onze omgeving eruit ziet. De anderen duiken nog even hun kooi in.
De zon komt op en ik zie grote en kleine bruine bergen die uitlopen in mooie witte stranden alleen niet waar we liggen. Daar is de berg bezaaid met kleine grijsachtige bosjes die net keien lijken. Tegen 8 uur hou ik het niet meer en kruip lekker in mijn bedje. Rond 9 uur gaan we aan het ontbijt en kijken verbaast om ons heen. In een baai verder liggen aardig wat zeilboten voor anker. We halen het anker op en varen naar deze baai, waar net 2 schepen vertrekken. Hier liggen we prima. We kijken tegen een mooie berg aan met een weg eromheen. Een mooi strand. Aan de overkant zien we Lanzarote, ziet er aan deze kant ruig uit en is een erg groot eiland. Het water is super helder, de visjes zie je zwemmen. Met de dingy varen we rond, ook nog naar het kleine haventje, is er erg klein en heeft allemaal kleine witte huisjes, geen caravans….. Helaas zijn er wel van die catamarans die rondvaarten doen met toeristen. Zij komen met een harde muziek de hele middag bij ons in de baai liggen. Eind van de middag komt er een Nederlands houten schip naast ons liggen. Een solozeiler, Mark, die al snel bij ons langs komt. Hij is van Lissabon naar Casablanca in Marokko gevaren, weinig wind en mocht daar van de mariene niet in de haven. Is toen hierheen gezeild. Ik geef hem een koud biertje, daar geniet hij van en vraagt aan ons of je hier ook boodschappen kan doen. Dat weten wij niet, wij zijn ook vanmorgen vroeg aangekomen. Hij heeft haast niets meer aan boord. Ik heb nog wel een halfje wit voor hem. Daar is hij blij mee en gaat even later van boord om op de kant te gaan kijken. Wij zetten de Cobb met kippenpoten aan. Als deze gaar zijn bakt Jaap er lekkere patatjes bij en als toetje ijs met banaan en slagroom. We smikkelen, heerlijk weer zonder golven aan tafel te kunnen eten. De catamarantoeristen zijn gelukkig ook vertrokken en is de rust weer weergekeerd in onze baai. Na de afwas duiken we de onder de douche en gaan op tijd naar bed. Even wat slaap inhalen.
Maandag 3 oktober van Graciosa naar Arrecife, Lanzarote
Onze mannen willen hier wel een duikje maken.. Dus na het ontbijt alles in de dingy, was best veel met al die duikspullen en 4 personen. Ze maken een leuke duik, onze dochter hangt erboven met een snorkel. Dit hebben ze niet in de gaten. Ze probeert op allerlei manieren hun aandacht te trekken, maar dat lukt niet. Ze neemt een duik naar beneden en tikt haar vriend op 6 meter diepte aan en moet dan weer snel naar boven. Hij schrikt zich een oerepoepie. Na de duik gaan we met de natte spullen naar de Novatrix. Alles wordt uitgespoeld en te drogen gehangen. Na de lunch doen we alles naar binnen en halen het anker op. Draaien de zeilen uit en moeten opkruisen, want we hebben wind tegen. Onze schoonzoon neemt het roer en wij draaien aan de lieren. We krijgen aardig wat water over het dek, want het waait behoorlijk, wind tegen stroom, dus lekker wat golven. We krijgen een behoorlijke golf over het dek en we zien dat het bakboord luik niet helemaal dicht is.. Door de kleine opening van het luik stroomt er water naar binnen over de bank op de grond. Snel sjezen we naar binnen, sluiten het luik en zetten de kussens rechtop en beginnen te dweilen. Er zijn gelukkig maar 2 kussens voor de helft nat met zout water. We varen ondertussen gewoon verder en als we de kaap om zijn veranderen we van koers en gaan bijna voor de wind en is de zee een stuk rustiger. Van een ruige kust gaan we naar een kust met hier en daar witte dorpjes. We hijsen met elkaar de boom omhoog om de Genua uit te bomen. Een hele klus, want hij is zwaar, onhandig en er staat deining, maar het gaat goed. We lopen lekker. De eerste ankerplaats die we in gedachten hadden lag in de deining. Dus varen we verder. Door de verrekijker kijken we hoe Lanzarote eruit ziet en dan zien we ineens een Ikea! Das lachen natuurlijk, we bedenken van alles wat we daar kunnen kopen.
Tegen zessen komen we bij de ankerplaats aan net naast de jachthaven van Lanzarote. Er liggen nog meer schepen voor anker. Terwijl ik het eten maak spoelen de anderen de zoute kussens en de zoute handdoeken die we voor het dweilen hebben gebruikt. Daarna dweilt onze dochter de vloer en is alles weer lekker zoet en opgeknapt. We eten met elkaar en wassen voor het laatst met elkaar af, want morgen vliegt onze bemanning weer naar huis.
Als we in de kuip zitten begint het te regenen. Dus snel alles spullen naar binnen en doen we luifeltje erop. We doen een spelletje Yahtzee met elkaar. Jaap, onze geluksvogel, wint.
Dinsdag 4 oktober Arrecife, Lanzarote .
Vanmorgen na het ontbijt naar de haven van Lanzarote gevaren. Mooie haven, vrij nieuw en we worden netjes geholpen door de havenmeester die ons gelijk 2 formulieren toestopt die we moeten invullen voordat we ons bij het havenkantoor melden. We worden in het havenkantoor ontvangen door een Maria die Nederlands spreekt, verrassend en makkelijk. De prijs valt mee. De koffers worden ingepakt. Zou het er allemaal nog in gaan? Er is wat uitgegaan, maar er is ook weer het 1 en ander bijgekocht. De grote stappers, de bergschoenen, worden aan de handbagage gehangen. Ze lijken wel een stel backpackers.
We lunchen met elkaar en wandelen langs het binnenmeer en op de boulevard bij de haven trakteren wij op een laatste ijsje. Ja en dan nemen we afscheid en laten bij het havenkantoor een taxi bellen. We zwaaien ze uit en dan zijn we weer saampies. Ik doe de was erin en maak de badkamers schoon terwijl Jaap de duikspullen van de vorige dag opruimt. We halen de fietsen tevoorschijn en gaan op weg richting supermarkten. We komen leuke watersportzaken en ijzerwinkels tegen. Dat had een Engelsman op de steiger van een HR 48 al tegen ons gezegd, dat je hier alles voor je boot kon krijgen. Gaan even binnen het assortiment bekijken en vinden daarna ook de grote supermarkt. Jeetje wat een grote en supernetjes. Heerlijk weer even wat in te kunnen slaan. Ze hebben zelfs Radler, dat is lang geleden! Als we bij de boot zijn pak ik alles uit op de steiger, haal het verpakkingsmateriaal eraf en spoel daar ook de groente en het fruit. Op advies van Jose van de HR 32. De kakkerlakken schijnen daar tussen te kruipen. ’s Avonds zitten we lekker in de kuip, de mensen van het cruiseschip die vlakbij lag zijn vertrokken en kijken we uit op de verlichte boulevard en maken plannen voor morgen.
Woensdag 5 oktober Arrecife, Lanzarote, havendag de Haak!
Het was vandaag zover! We rijden met de fietsjes de berg op op zoek naar een grote bouwmarkt en komen uit bij Ikea! We kijken elkaar aan… Ja toch even naar binnen. We kopen de afwasborstels, die zijn er zo fijn en een opvouwbaar bakje om aan de reling te hangen om onze schoenen in te doen. We lunchen er ook maar gelijk even. En gaan op weg naar de bouwmarkten, deze valt tegen. Bij een watersportzaak kopen fijne waterschoentjes voor tegen de zee-egels. We zoeken ook nog een impeller, maar die hebben ze niet. Maar wel…een super HAAK! voor onze te vangen tonijn aan boord te krijgen!
Later komen we langs nog een watersportzaak, maar de verkoper verwijst ons door naar zijn buurman die even siësta houdt. Er zijn hier echt veel speciale winkels!
Tegen vijven gaan we langs de (buurman)winkel, een snoepwinkel voor Jaap, wat een spullen. Heel bakjes gevuld met heel veel onderdelen, schappen achter de toonbank helemaal vol! Je kijkt je ogen uit! Een groter wierfilterzagen we liggen, zo die nemen we. Nu nog een impeller… De man achter de toonbank zucht en loopt naar allerlei hoeken van de zaak. En ja hoor vindt er eentje, maar erg pittig aan de prijs. Op ons oude doosje staat onze oude prijs. Hij zucht en duikt weer een schap in en vindt er eentje voor de helft van de prijs. Dat is beter, we nemen er gelijk maar twee. Jaap is helemaal gelukkig als we afrekenen.. Na het avondeten loop ik naar de i, het plaatselijk VVV, voor info over Lanzarote. Een enthousiast meisje verteld me de hoogtepunten. En zegt me zeker voor 2 dagen een auto te huren bij de volgende balie, daar zit een verhuurbedrijf. ’s Avonds besluiten we morgen met een auto te gaan toeren kunnen we gelijk de zware inkopen doen bij de supermarkt.
Donderdag 6 oktober havendag Arrecife, Tour over Lanzarote
Vanmorgen een auto gehuurd (€35 per dag!). We willen de duikflessen vullen, benzine tanken voor de buitenboordmotor, grote inkopen bij de supermarkt doen en wat van het eiland zien. Jaap heeft gisteravond een adres gevonden van een duikschool met vulstation vlakbij het vliegveld. We gaan op weg, als we er komen blijkt hij dicht te zijn en een meneer verteld dat ze momenteel aan het duiken zijn. Wachten? Nee, we kijken wel.
We rijden en zien gele verwijsbordjes, dat blijken allemaal soort bungalowparken te zijn, net Centerparcs, maar dan met witte huisjes met mooie boulevards nabij mooie gele stranden. Erg toeristisch en druk, maar ziet er prima uit. We rijden verder langs de kust langs playa de Motogarda, playa de los Pocillos en bij playa Grande zien we in een drukke winkelstraat een duikwinkel met vulstation. Met moeite vinden we een eind verderop een parkeerplaats. We sjouwen beide de flessen naar de winkel. Helaas, ze willen ze niet vullen zonder een Spaans goedkeuringsbewijs met stempel. Teleurgesteld sjouwen we ze weer terug naar de auto. We gaan verder richting haven peurto Calero en zien vlakbij de kleine jachthaven een duikschool. Daar hebben we meer geluk. Een aardige mevrouw vult ze en verteld ondertussen over de winters op Lanzarote. Vorige winter was het de warmste van de eeuw, maar het jaar ervoor was het zo koud dat ze overdag haar skipak aanhield. Als we betaald hebben vertrekken we blij met onze gevulde flessen. Gelukt! We willen ze gevuld hebben voor als er nood aan de man is en Jaap even onder het schip moet kijken. .
We rijden verder. Even de toerist uithangen.
Lanzarote is een vulkanisch eiland en is het meest noordelijke eiland van de Canarische eilanden. Het eiland heeft een oppervlakte van 850 km2 en ligt circa 115 km van de kust van Marokko. De hoofdstad is Arrecife, waar wij in de haven liggen, in het oosterlijk deel van Lanzarote.
Op Lanzarote regent het ongeveer 40 dagen per jaar. Omdat het zo weinig regent vindt er weinig landbouw plaats en oogt het erg droog. De wijnboeren hebben een manier bedacht om toch wijn te kunnen verbouwen. In La Garia staan de wijnstruiken in kuilen die gevuld zijn met lavasteentjes die het vocht vasthouden. Om de kuil hebben ze muurtjes gebouwd om ze te beschermen tegen de wind.
Wij rijden door deze streek en zien de muurtjes met de lage struiken. We rijden verder door het kale landschap, net een maanlandschap wat ook zijn charmes heeft en het stuift niet. Er zijn mooie geasfalteerde wegen aangelegd. Je komt heel veel huurauto’s tegen, lijkt wel of het er bezaait mee is. Er zijn veel rotondes gemaakt, eentje met hele grote kamelenbeelden. Salinas de Janubio bij Purta de Volcan,is een groot gebied met zoutpannen. Hier worden op de oude traditionele manier zout gewonnen. Vroeger voor de locale vissers en nu ook ver buiten de landsgrenzen. Naarmate er meer zout in de pannen aanwezig is verandert de kleur van blauw naar wit. Een mooi gezicht. Bij Los Hervides is een mooie rotsformatie, het zuidwestelijk deel van Lanzarote. Door de eeuwen heen heeft erosie grotten gemaakt in de kliffen.We rijden verder naar El Golfo, daar is een krater die deels op het land en deel in zee ligt. In het midden van de krater ligt een groen meertje Lago Verde, verde betekend groen. Dit meer is door vele algen groen. Hier zijn opnames gemaakt voor de James Bond film Thunderball. We rijden naar het nationaal park Timanfaya, op het westerlijk deel van Lanzarote, heeft een oppervlakte van ca. 50 km2. Halverwege zien we ineens een hele rij kamelen met op hun rug toeristen lopen. We stoppen even bij de parkeerplaats en zien de mensen op en af stappen. Niet helemaal zonder gevaar, want een vrouw valt lelijk. Wel leuk om de mensen op de kameel de berg een stuk op te zien gaan. Het Timanfaya is ontstaan door series van vulkaanuitbarstingen die zijn begonnen in 1730, opgeschreven door een priester. Die schreef dat de aarde openbarstte. Als we op een hoogte van 510 m komen moeten we toegang betalen en is er verderop een grote parkeerplaats waar je de door parkeerwachters een parkeerplaats wordt gewezen. Met het toegangskaartje stap je daar bij het restaurant in de bus en wordt je voorzichtig rondgereden langs de ca. 25 kraters en meer dan 100 vulkaankegels. Een machtig mooi gezicht, soms lijkt het net een maanlandschap. Om je heen zie je de opgedroogde druppels lava, lavastromen en lavalagen op elkaar. Ook de scheuren in grond. Echt een indrukwekkende tocht. Jammer dat de Duitse mevrouw voor ons een slok van haar cola wilt nemen en de dop eraf vliegt. Even later vernielt ze haar fototoestel. Ze heeft duidelijk haar dag niet.
Als we terugkomen bij het restaurant laat een gids van het park zien hoe warm het daar onder de grond is door in een pijp water te doen, snel achteruit stapt en er een geiser met stoom uit de pijp schiet. Wat een hitte, we lopen mee naar het restaurant waar boven een diepe put kippenpoten worden gegrild. Wat een hitte komt daar uit.
We rijden helemaal naar de andere kant, noordelijk deel van het eiland naar Cueva de los Verdes. Hier schijnen grotten onder de grond te zijn. Als we daar op de parkeerplaats aankomen zien we eigenlijk niets, alleen een muurtje waar Cueva de los Verdes opstaat. We lopen erheen en er is een diepe trap naar beneden. In de muur is een klein raampje, de kassa, waar je kunt afrekenen en wachten we op een binnenplaats op een gids. Als de groep compleet is dalen we de trap af. Deze grot is ontstaan door verschillende vulkaanuitbarstingen. Het gangen en grottenstelsel is ca. 7 km lang. Bij de rondleiding leggen we 2 km af. Het is diep, minimaal verlicht, soms hoge ruimtes, maar ook hele nauwe doorgangen. Echt supermooi om te zien en niet koud, zo’n 23 graden. Na drie kwartier komen we weer boven. Echt indrukwekkend.
We hebben vandaag zoveel gezien dat we er moe van zijn, maar we zijn nog niet klaar. We moeten nog tanken en de zware boodschappen halen. Als we gaan tanken blijkt de benzine maar 91 cent te kosten!
We rijden richting Arrecife, ik navigeer. Het gaat de hele dag al goed, maar het venijn zit hem in de staart. Je voelt hem al…. We komen middenin het centrum uit met nauwe, hele nauwe straatjes en ik weet niet meer waar we zijn. Gelukkig komen we bij het binnenmeertje uit en weten we de weg weer. We halen lekker wat boodschappen en sjouwen alles naar de boot. Kook even voor ons, want het is half 8.
Nog even al het gekocht vlees braden en afwassen en dan even bijkomen van deze dag met een heerlijke Radler en Jaap een koud blikje cola. Das genieten!
Vrijdag 7 oktober Lanzarote, van Arrecife naar Papagayo
De huurauto teruggebracht, de haven betaald (kregen 10% korting, omdat we lid zijn van de World Cruising Club) en even langs de watersportzaak vlakbij het havenkantoor. Daar een fijne pilot, the Atlantic Islands met gegevens over omgeving, navigatie en havens etc. met o.a. de Canarische eilanden, Kaap Verden, Bermuda en Azoren gekocht.
Dan weer richting boot waar onze Zweedse buren even hun trolley voor achter hun fiets willen demonstreren. Echt een handig ding en goed opvouwbaar.
Zij gaan mee met de ARC samen met nog 300 boten vanaf de Canarische eilanden, vertrekken 20 november. Ze zegt dat het handig is als we vroeger vertrekken dat zij ons onderweg kunnen helpen als het nodig. Superlief, maar wij zijn van plan later te vertrekken. Lieve mensen, we zien elkaar vast aan de andere kant. Ze zwaaien ons uit.
We gooien los, hijsen de zeilen, helaas weinig wind maar een heerlijk zonnetje. Ik leg het kaartje van Lanzarote van gisteren op tafel en zo kunnen we vanaf het water zien waar we met de auto hebben gereden. Jaap zet ondertussen een rvs sluiting tussen het anker en de ankerketting, want de vorige ijzeren sluiting begon behoorlijk te roesten. We varen naar ankerplaats Papagayo nabij jachthaven Rubicon. Mooie plek, met tussen de valleien van de bergen aan de oceaan leuke gele stranden. Ik laat het anker vallen op 7 meter diepte en kan het goed zien liggen, ook de ankerketting kan ik goed volgen bij het uitvieren. Mooie zandbodem met hier een daar een rocky. Mijn uitzicht op de kant wordt belemmerd door blote billen, veelal hele witte. Het is een nudistenstrand. Hiertussen lopen ook geklede mensen. De stranden zijn van mooi geel zand.
We varen met de dingy om even met het oranje kijkglas in het water naar het anker te kijken en zien dat alles oké is. We zien ook verschillende visjes zwemmen. Morgen maar lekker snorkelen. Dan komt er een schip aan van de Guardia suvil, controle. We zien dat de Fransen voor ons eerst aan de beurt zijn. Ze varen naar de boot, spreken je aan en vragen de documenten die je vervolgens in een visnet aan een stok moet doen. Dat nemen ze het mee naar achter om hun documenten in te vullen. Bij teruggave aan de Fransen vallen de documenten bijna in het water.
Dan zijn wij aan de beurt, dezelfde procedure en bij teruggave blijven onze scheepspapieren hangen in de mazen van het net. Het gaat allemaal maar net goed. Lijkt mij dat ze toch wel een andere methode kunnen bedenken.
Rond 8 uur is het al donker en zien we de lichtjes op Lanzarote, maar ook van het eiland Fuerteventura. Leuk om te zien. We genieten, machtig om hier te zijn.
Zaterdag 8 oktober Lanzarote, Papagayo
Vanmorgen samen naar het strand gezwommen en daar een wandeling gemaakt. Er is een diepe gleuf in de berg naast het strand. Gelukkig hebben we onze waterschoenen bij ons. We klimmen er heen, leuk om te zien. Ook lopen we de berg op, mooi uitzicht over de stranden en de bergen achter ons.
Bij terugkomst bij de boot zwemmen er allerlei mooie visjes om ons heen. Daarna heeft Jaap onder de boot de zinkanode van de schroef vervangen was al bijna helemaal weggevreten( was in maart bij de hellingbeurt geplaatst). Ook heeft hij het onderwaterschip schoongemaakt. Dat vonden de visjes wel lekker, aten over Jaap zijn schouder mee. Later heeft Jaap het filter voor de emmerpomp vervangen en het houten dopje gerepareerd onder het zwemplateau. Rond de spiegel heb ik het rvs ontroest en gepoetst. En nog wat dingen aan dek die roestpikkeltjes vertonen.
Net na het avondeten ziet Jaap bij een zeilboot met een Nederlandse vlag mensen op het voordek staan en 2 in het water. Die met een snorkel steeds bij de ankerketting onderduiken. Die hebben vast problemen met het anker, zegt Jaap. Zullen we even gaan helpen? Hij pakt zijn kleine duiksetje, duikbril en flippers.
Als we daar aankomen blijken het Spanjaarden te zijn. Problemen met de neuringlijn van het anker. De neuringlijn zit aan het anker om aan te trekken als het anker ergens aan vast zit. Nu blijkt deze lijn onder water om een steen te zitten en zit ook nog om het anker gedraaid. Dit op 7 meter diepte, te diep om met een snorkel naar te duiken. Jaap laat zijn duikfles zien en ik zie de Spanjaard benauwd kijken. Denkt zeker dat hij moet duiken. Jaap wijst naar zichzelf en dan kijkt hij heel blij. Jaap doet zijn duikspullen aan en gaat vanuit de dingy te water. De twee snorkelende mensen kijken van boven mee als Jaap naar beneden gaat. Hij maakt alles los en de twee mensen roepen blij naar de meneer aan dek. Jaap klimt weer in het bootje als de vrouw van de Spanjaard vraagt of we in de haven liggen. We wijzen naar onze boot. We zijn Nederlanders. De man verteld dat hun boot uit Nederland komt. Ze zijn erg blij dat Jaap ze heeft geholpen. Vragen of wij maandag naar de haven komen, kunnen ze ons echt bedanken. We denken van wel, weten het nog niet. Deze ankerplek is heerlijk. Ze hadden toch mooi een probleem gehad als Jaap ze niet had geholpen. Denk je een Nederlander te helpen zijn het weer Spanjaarden!
Ze varen vaak onder Nederlandse vlag, omdat dit belastingtechnisch goedkoper is dan onder Spaanse vlag, hebben we van anderen begrepen.
Om half 8 gaat de zon achter een anker eiland onder en even later zitten we gezellig samen te lezen in de kuip.
Zondag 9 oktober Lanzarote, Papagayo
Als we wakker worden is het bewolkt weer. Dus mooi weer om wat te klussen. Jaap past de drukschakelaar van de waterpomp aan, want hij stond te pulseren. Samen een grove planning voor de komende tijd gemaakt i.v.m. de oversteek naar de Kaap Verden. De hoes van de rubberboot even ter reparatie onder de naaimachine doorgehaald en gelijk wat ander verstelwerk gedaan. Nog even naar de kant gevaren voor een wandeling en daarna de zon onder zien gaan achter een eiland.
Op de kant op de bergen zitten veel mensen met ons mee te genieten van deze zonsondergang. Zodra hij onder is lopen ze naar hun auto. En wij….wij genieten bij kaarslicht van een zoutje en zien de toplichten van de andere boten aangaan.
Maandag 10 oktober van Lanzarote naar haven Rubicon.
Onze laatste stop op Lanzarote is voor ons de haven Rubicon. Er is eigenlijk geen plaats voor ons, door de vele schepen van de ARC. Maar na overleg met de havenmeester mogen we van de Maria van het havenkantoor in een box van een vaste ligplaatshouder liggen. Ze adviseerde ons wel bij de andere eilanden te reserveren. We krijgen een supergrote verloopstekker mee, na €100 borg te hebben betaald. Die breng je echt wel terug! Jaap wilde water tanken, maar bij het aansluiten van de slang op de kraan op de steiger brak de kraan af. Klein probleempje dus… Even via de marifoon gemeld en er kwam al snel een mannetje die er een nieuwe kraan opzette. Je hebt hier leuke winkeltjes. Ook een schoenenwinkel waar ik nieuwe sandalen heb gekocht, want mijn oude begonnen uit elkaar te vallen. Als je bedenkt waar ze allemaal hebben gelopen zou je er een boek over kunnen schrijven! Rubicon is een soort Quinta do Lorde, maar dan groter met leuke winkeltjes, veel terrasjes met livemuziek. Wij liggen voor een jazz bar restaurant, er wordt ’s avonds gezellig piano gespeeld. Hangt een gezellige sfeer en het is druk. Als het donker is genieten we bij kaarslicht van de life muziek.
Dinsdag 11 oktober Lanzarote, Van Rubicon naar Fuerteventura Puerto del Rosario
Het is heerlijk weer, veel te warm om in een haven te liggen. Dus al vroeg de trossen los en varen we richting het volgende eiland, Fuertaventura. In het begin geen wind, maar al gauw kregen we last van de acceleratie wind die rond deze eilanden waait. In de pilot wordt hier al voor gewaarschuwd. Van geen wind kregen we ineens 20 knopen wind. Weer een paar vliegende vissen zien vliegen. Dat is zo’n mooi gezicht. Vliegen uit een golf, scheren over het water en duiken 10 meter verder weer in een golf. Leuk om zo langs het eiland te zeilen. Heeft 106.000 inwoners. Een superlang en groot strand, waar zelfs een autoweg doorheen loopt. Het zand schijnt uit Afrika te zijn overgewaaid. Afrika ligt ook maar 55 mijl hier vandaan. Niet te geloven toch?
We gooien tegen de avond ons anker uit achter een breakwater, bij de hoofdstad. We liggen hier gelukkig goed uit de swell, die er vandaag behoorlijk stond. Met de dingy naar de kant, de wieltjes eronder gebonden en we konden hem zo omhoog rijden, werkt prima, geen gesjouw meer. Del Rosario heeft een leuk centrum met een gigantisch winkelcentrum, de Rotonda. Was al te zien vanaf onze ankerplek. Van binnen is het net een rotonde met 4 verdiepingen en een super super Dino supermarkt. Terug naar de boot met de dingy, de wieltjes hebben we voor het gemak er maar even onder laten zitten en zo teruggevaren. Net een amfibievoertuig. Net voor donker weer terug bij de boot. De zon gaat al om 20.00 uur onder.
Woensdag 12 oktober Fuerteventura van Puerto del Rosario naar haven Gran Farajal
Weinig wind en erg zonnig vandaag, maar toch alles kunnen zeilen. Ruige kust met hier en daar een leuke ankerplaats, helaas lagen die goed in de swell. Doorgevaren naar de haven van Gran Farajal. Een kleine haven, maar er was gelukkig plek voor ons. De meneer van de beveiliging die ook gelijk havenmeester was kwam op zijn quad aangereden om een handje te helpen bij het afmeren. Hij gaf daarna aan dat hij nog 12 min had voor hij naar huis ging en wees ons in de verte zijn kantoor aan. Dus snel alle benodigde documenten gepakt en zijn kant opgelopen. Het havenkantoor bleek een kleine ruimte die tussen het sanitair zat. Hij liep snel naar binnen. Het bleek een ruimte te zijn zo groot als een toilet. Vanaf de muur klapte hij naar het andere muurtje een blad neer dat als tafel fungeerde. Hij had voor een persoon een stoel neergezet, meer plaats was er ook niet. Zelf kon hij nauwelijks aan de andere kant van het klaptafeltje zitten. Jaap was zijn bril vergeten dus ik mocht plaatsnemen en de man helpen bij het invullen. Hij pakte achter hem een Spaans formulier. Naast hem stond op een plank een kopieerapparaat waar hij eerst alles kopieerde en begon te schrijven. Eerst die lastige Nederlandse namen en dan ook nog dat lastige adres van ons. Hij kreeg het niet alleen warme, maar ik ook in dat benauwde hokje. Ik voelde het zweet langs mijn ruggengraat lopen. Jaap stond buiten naar me te grinniken. Eindelijk kon ik het wereldbedrag van €18,53 afrekenen. Dit had hij 2 x uit moeten rekenen op een inieminie rekenmachine. Had natuurlijk geen plek voor een grotere. Eindelijk klaar. Hup naar buiten! Jaap liep grinnikend naast me. Hij zei: Je zat gewoon in een omgebouwd toilet met die man! Wat een lol, nee niet om een drol.
Op naar het stadje, want morgen is alles gesloten i.v.m. de nationale feestdag op de Canarische eilanden. Het stadje zag er een beetje armoedig uit, maar op alle kalen muren hadden ze wel hele mooie schilderingen gemaakt. Er was een grote Spar, dus wat vers brood gehaald..
Donderdag 13 oktober Fuerteventura van Gran Farajal naar Morro Jable aan oostkant van de vuurtoren, later in de avond vertrokken naar het volgende eiland; Gran Canaria (78mijl).
Vandaag langs de zuidkust van Fuertaventura gevaren. Schitterende kust met heel veel witte playa’s (stranden) met turkooize blauw oceaanwater. Vooral bij Costa Calma was het zo mooi om te zien. Daar waren er veel windsurfers en kitesurfers hun kunsten aan het vertonen. Veel gekleurde parachutes kleurde het brede strand. Ze konden zo vanaf het strand starten. Er stond en lekker windje en dus gingen ze er lekker hard vandoor. Je zag ze genieten. Zou iets zijn voor papa T. waarvan ik twee van de drie kinderen in mijn klas heb gehad. Misschien een idee voor een herfstvakantie. Vrouw en kids mee en met zijn allen genieten van de zon, zee en het strand. Verderop zien we veel resorts met mooie stranden en eigen zwembaden. Het is hier schitterend. Zeker met op de achtergrond die grote bruine vulkanische bergen. Om ons heen zien we regelmatig vliegende vissen boven het water scheren. Ze zijn helaas fotoschuw, want steeds als we het fototoestel tevoorschijn halen zien we ze niet meer. Later lees ik bij Wikipedia dat vliegende vissen niet echt vliegen, maar zweven boven het water als er grote vissen op ze jagen.
Wat een heerlijke dag. Bij Morro del Jable gaan we de vuurtoren, met een mooi strand, in eerste instantie voorbij. Echt een plaatje uit een vakantiefolder. We hadden daar in de pilot een leuke ankerplek gezien, maar die viel tegen. Dus weer een stukje terug en daar voor anker. Heerlijk, even relaxen, misschien even tijd om te dronen? Eerst maar even een Gribfile ophalen om de windverwachting te bekijken. Hieruit blijkt dat we beter vanavond een nachtje door kunnen zeilen naar Gran Canaria i.p.v. morgenvroeg te vertrekken en ’s avonds zonder wind te zitten. Een dag later is ook geen optie dan komt er een groot lage druk gebied aan met heel veel wind. Dus maak ik het eten klaar en na de afwas vertrekken we.
Vrijdag 14 oktober Gran Canaria, voor anker bij Anfi del Mar
We hebben ’s nachts veel wind tussen de 20 en 23 knopen. Iets teveel voor de Genua, dus rollen we de kotter uit. Soms is het minder en dan zetten we de Genua er weer bij. Maar je moet oppassen, want door de acceleratie winden kan het ineens heel hard gaan waaien of komt hij uit een andere hoek. Zo blijven we deze nacht goed actief. Het wachtschema gaat om 18.00 uur in, drie uur op drie af. De golven zijn best pittig, je word alle kanten opgegooid of we krijgen het een en ander over dek. Of zoals ik 2 keer een grote golf van opzij in de kuip. Dan droog je alles weer even en zie je het een beetje door de warmte opdrogen. Het blijft klam, want het is natuurlijk zout water. We hebben wel een mooi maantje die ons bijschijnt. Rond 4 uur zie ik in de verte kleine lichtjes en als ik door de verrekijker kijk zie ik Gran Canaria met de vele lichtjes opdoemen. Tegen vijven heb ik na 20 knopen wind ineens geen wind meer. Dus motor aan. En een half uur later is er weer wind, uit een hele andere hoek en draai ik de zeilen uit over de andere boeg en kunnen we weer even zeilen. Rond half acht in de ochtend zijn we bij de plek die we in gedachten hebben en gaan voor anker in een baai met veel hotels met palmbomen. We spoelen eerst de boot met zoet water, want alles zit onder een dikke laag zout. Ontbijten nog even en dan duiken we ons bed in om even bij te slapen. Anderhalf uur later worden we door allerlei geluiden wakker. Als Jaap gaat kijken ziet hij vier waterscooters langs onze boot razen. Een paar trekken een banaan met 6 mensen erop. En later zien we mensen via een lijn aan een speedboot met een parachute de lucht in gaan, we zien waterfiets in de vorm van een auto rond de boot fietsen en even later het strand op rijden. Jeetje waar zijn we terecht gekomen? We liggen middenin de waterscooterbaan! Dus halen we het anker op en gaan een stuk verder voor anker liggen. We maken er maar een rustig dagje van en bekijken wat er allemaal om ons heen gebeurd. Er komen twee toeristencatamarans bij ons voor anker liggen. De waterscooters racen er direct naartoe en gaan de mensen aan boord vermaken met bananen waar ze op kunnen, racen met waterscooters etc. Grappig om te zien. De mannen van de waterscooters zijn er zo handig in. Ze maken een beweging met de scooter zodat hij water spuit en iedereen op de banaan word nat. De meiden gillen natuurlijk en als ze een rond gevaren hebben maakt hij een scherpe bocht zodat ieder net voor de catamaran in het water plonst. Daarom heen vaart een rubberboot met fotograaf die natuurlijk foto’s maakt die ze dan weer kunnen kopen. Ja aan de toeristen valt aardig wat te verdienen! We liggen hier wel aardig in de deining, gelukkig wordt de wind tegen de avond minder en wordt het ook rustig om ons heen als alle badgasten zijn uitgeraasd. Tegen de avond komt er een geklonken zeilende sloep bijliggen uit Groningen.
Zaterdag 15 oktober Gran Canaria, Anfi del Mar
Gran Canaria is een vulkanisch eiland met een oppervlakte van 1550 km2, heeft 850.000 inwoners. De hoofdstad is Las Palmas en de een verzamelhaven voor de ARC. Hier wonen ongeveer 385.000 mensen. Gran Canaria leeft van het toerisme en heeft vele stranden, veel zon en dus een aangenaam klimaat.
Vanmorgen met de dingy naar de kant. Anfi del Mar is een heel groot complex waar veel woningen door House sharing worden verhuurd. Groots opgezet met zelfs een aantal zwembaden met een hek eromheen. Ze hebben zelfs het kiezelstrand met mooi geel zand bedekt. Alles staat in het teken van vermaak van toeristen. Er is een Spar waar je aardig wat kan kopen, wel iets duurder, want hier moet geld worden verdiend. Met een lift gaan we langs deze woningen 10 verdiepingen omhoog waar een weg is gemaakt waar gewoon auto’s rijden. Eigenlijk kun je nog verder omhoog, maar daar heb je een pasje voor nodig. Wij lopen door een mooie tuin naar beneden en zijn onder de indruk. Wie heeft dit allemaal laten bouwen? Naar zeggen een Noor. Niet alleen laten bouwen, maar ook laten aanplanten. Ze hebben zelfs het zwarte keienstrand weggewerkt en omgetoverd naar een mooi geel strand. Het ziet er echt verzorgd uit. Je ziet dat er sommige mensen er nog maar net zijn, zijn sprankelend wit en anderen hebben al een kleurtje. We doen inkopen bij de Spar en gaan weer terug naar boord. ‘s Middags zwemmen we even, want het is warm. Gasten worden weer vermaakt met waterscooters, zeiltochtjes, banaan varen en onder een parachute hangen.
Zondag 16 oktober Gran Canaria, haven Mogan, klein Venetië.
Vanmorgen het anker na het ontbijt opgehaald en naar Mogan gevaren. De kust staat vol met een bonte verzameling van grote hotels, niet normaal.
In de baai voor Mogan voor anker gegaan, maar er stond een behoorlijke swell. Jaap maakte via de marifoon contact met de havenmeester en we konden ondanks dat we niet gereserveerd hadden toch naar binnen komen. We liggen nu met de punt naar de kade en achter met twee mooringlijnen. Er is hier een verval van ongeveer 2 meter, dus wel oppassen. Leuk om hier rond te kijken. In het verleden was dit een kleine vissershaven. Ze hebben hier jaren geleden een echte haven van gemaakt met rondom allemaal dezelfde witte huisjes gebouwd met langs de gevels een gezellig kleurtje. Ieder huisje heeft een balkonnetje er is zelfs een hotel in dezelfde stijl. Rondom zijn winkeltjes en restaurantjes en kleine bruggetjes, allemaal met gezellige planten en bloemen. Dus een beetje Venetië, klein Venetië wordt het in de pilot genoemd. Met daarachter straatjes met dezelfde gezellige huisjes opgeleukt met mooie plantjes en speciale palmbomen. Er is zelfs een geel strand. De toeristen worden net als in de vorige plek weer goed beziggehouden. Er is zelfs een gele submarine waarmee je door de patrijspoorten onder water kunt kijken. Vanuit andere resorts rijdt er zelfs een yellow submarinebus die je naar de duikboot brengt. Wat opvalt is dat er hier veel Nederlanders zijn, net een klein Volendam. De havenmeester is vandaag niet echt aanwezig, morgen afrekenen is er bij het afmeren ons verteld. We willen morgen vroeg vertrekken zodat we voor donker de haven in Tenerife kunnen aanlopen. We lopen ’s avonds toch maar even naar het havenkantoor om te kijken hoe laat het havenkantoor morgen open is. Staat helaas niet aangegeven. Dus lopen we de trap op, blijkt het havenkantoor open te zijn en zien we een fors uit de kluiten gewassen havenmeester op zijn bureaustoel zitten. Spreekt haast geen Engels, denkt dat we voor het hotel komen. Met moeite geven we aan dat we hier met de boot liggen. Hij kijkt op zijn lijst en wij wijzen de naam Novatrix aan. We willen betalen. Hij pakt zijn checkboekje erbij en begint hevig zuchtend te schrijven. Rijdt met zijn bureaustoel nog even naar een ander bureau, want lopen komt in zijn woordenboek geloof ik niet voor. En ja hoor we kunnen betalen. Als we terug bij de boot zijn zien we dat we een mail van de haven te Radazul op Tenerife hebben. Dat we daar terecht kunnen en dat de reservering door gaat. Gelukkig, we hebben in ieder geval een plek op Tenerife. De gribfile ziet er goed uit, dus maken we alles gereed zodat we morgenvroeg gelijk kunnen vertrekken.
Maandag 17 oktober Gran Canaria naar Tenerife, haven Radazul, 50 mijl varen.
Vannacht om 2 uur wakker, harde wind. Dus samen toch even naar buiten. Alle boten liggen tegen elkaar aan te rijden. Gelukkig hebben we de dikke stootwillen. Op een van de balkonnetjes zit een stel nog gezellig buiten een sigaretje te roken en samen te keuvelen. We gaan weer lekker naar bedje. Vanmorgen om 8 uur vertrokken van Gran Canaria naar Tenerife. Tijdens het varen langst de kust heb je de marifoon altijd op kanaal 16 staan. Er komt traffic information. Er blijkt gisteren in de buurt van Tenerife een dode walvis rond te drijven. Dus kijken we vandaag extra uit. Achteraf blijkt hij te drijven bij La Gomera, een klein eiland verderop.
Aan boord hebben we tijdens het varen soms aparte gesprekken. Ik had gelezen dat er rond Tenerife waterschildpadden zwemmen. Tijdens het varen vandaag heeft Jaap even voorop gestaan. Als hij even later in de kuip komt vraagt hij of ik al gilpadden heb gezien. Nee, geeft ik als antwoord, ik zit al heel de tijd op de uitkijk. Ik hoor ze ook niet, zegt Jaap. Ik geef als antwoord dat ze heel stil zijn. Jaap vraagt waarom ze gilpadden heten. Ja wat moet je daar nou op antwoorden.
En ja hoor, een waterschildpadden van ongeveer een halve meter, een mooie bruine, kwam boven drijven. Toen wij het filmapparaat pakte dook hij weer onder. Even later hadden we dolfijnen voor de boeg. Super om te zien en te kunnen filmen. Vandaag staat er helaas weinig wind, veel moeten motoren. Op een gegeven moment een beetje wind dus MPS tevoorschijn en gehesen. 5 minuten later kon hij weer naar beneden, teveel wind. Half uur later geen wind, dus weer motor aan. Er is tussen de eilanden geen peil op te trekken. Maria in de haven van Radazul zat al op ons te wachten. Ze wees ons een beetje de weg, vlakbij een klein supermarktje voor de verse broodjes, maar hogerop, ze wees bovenop de berg naar een soort boog, was een betere supermarkt. Toen alle formulieren waren ingevuld kregen we een plek naast de Nieuw Zeelandse Chris. Dingy aan dek, met de achterkant naar de steiger, liggen er ver vanaf, hebben een loopplank van de haven te leen. Chris heeft hier een boot gekocht, knapt hem op. Een enthousiaste man. Na het eten de berg naar de supermarkt opgegaan met de fiets. Echt heel steil omhoog, dus meer lopen dan fietsen. Niet zo’n grote supermarkt. En net voor donker de berg afgeraced met wat boodschapjes. Heerlijk, oehoe-oerend hard, maar dan zonder de motor…. Vanavond plannen voor de komende dagen gemaakt. De bus stopt hier vlak voor de haven. Dus willen we morgen met de bus naar de hoofdstad Santa Cruz. Terwijl we in het donker in de kuip zaten begon onze buurman Chris een praatje. Hij verteld dat hij hier samen met een vriend al 2 maanden is. Heeft dit schip van een andere Nieuw Zeelander gekocht die er 2 jaar als charterboot mee rond heeft getoerd. Werd ziek en is later overleden. Het schip heeft hier toen 8 jaar op de kant gestaan. Chris heeft hem gekocht en is hem nu aan het opknappen. Is van voren begonnen en werkt zo naar achter gewerkt. Is nu bijna klaaren wil het schip via de Carieb, Panama kanaal , Galaposeilanden etc. terugvaren naar Nieuw Zeeland. Hij verteld dat dit zo’n mooi eiland is wat we echt moeten bekijken. We mogen zijn auto lenen als we naar de hoge vulkaan El Teide willen.
Dinsdag 18 oktober Tenerife, haven Radazul
Tenerife heeft een oppervlakte van 2000 km2 en is het grootste vulkanische eiland van de Canarische eilanden. Er wonen hier ruim 900.00 mensen waarvan ongeveer een kwart in de hoofdstad Santa Cruz wonen. We zijn erg benieuwd hoe Tenerife er aan land uit ziet. Onze Nieuw Zeelandse buurman ging naar Santa Cruz en vroeg of we mee wilden rijden. Snel spullen gepakt en meegegaan. Hij zette ons midden in de stad af en vertelde waar het busstation was en ook allerlei bezienswaardigheden. We kwamen al gauw langs de Spinnakershop, een winkel met scheepsbenodigdheden. Dus daar naar binnen en wie kwam er binnen, onze NZ buurman. Dat was lachen natuurlijk. Ze hadden niet het filter wat we wilden hebben, maar onze buurman wist nog wel een andere zaak en schreef op n papiertje hoe we moesten lopen. Dus op weg, bergje op en bij een hoek botsten we bijna tegen 2 mensen op. Het waren onze Franse vrienden uit Quinta do Lorde! Even gezellig mee gesproken, lagen hier in de jachthaven en we gingen weer verder. De winkel had wel een filter, maar niet de juiste. Dus verder gewandeld door een mooi park en even een lekker lunchbroodje gekocht. We kwamen bij de jachthaven uit en zijn even langs de Bojangels gegaan die daar lagen. Was gezellig. Zij varen ook naar La Gomera en zo nog wat Nederlandse schepen. Het wordt denk ik een verzamelpunt om over te steken naar de Kaap Verden.
Nog even daar langs het havenkantoor gegaan en gereserveerd. Hier kunnen we prima voorraad inslaan en ons uitklaren bij het douanekantoor. Daarna naar het busstation en terug naar de haven, kwartiertje rijden. Morgen mogen we de auto van Chris lenen om naar de vulkaan te gaan. Vanavond nog even naar het andere stadje langs de kust gewandeld, heel veel trappen op en af.. Er zitten hier veel duikscholen, de duikers kunnen zo vanaf het zwarte strand de zee inlopen. Ook wordt er veel gesnorkeld, leuk om van bovenaf te zien. De mensen uit de appartementen hier langs de weg langs het strand gaan hier ’s avonds veelal aan het strand zitten en de kinderen vermaken zich daar in de grote speeltuin op het strand. Tot de zon om half 8 ondergaat.
Woensdag 19 oktober Tenerife, haven Radazul, bezoek Del Teide
Vanmorgen lag er bij onze genualier de autosleutels van Chris, onze buurman. Met een briefje erop : have Fun met een smiley erbij getekend. Vandaag gaan we naar de del Teide en als het lukt met de kabelbaan naar boven. Deze berg met vulkaan ligt in het nationaal park in centraal Tenerife. De pico del Teide is met haar ruim 3700 m hoge top de hoogste berg van Spanje. Gisteren bij de i een kaart van het eiland gehaald en Jaap heeft op de iPad voor het eerste stuk een printscreen gemaakt van Google. Zonder problemen komen we Radazul uit en volgen al gauw de weg naar de del Teide. Deze is 56 km lang en veelal omhoog natuurlijk. Met slingerwegen waar je liever geen bussen tegenkom. We gaan hoog de bergen in door een groot dennenbos. Wat is het hier mooi. Langs de weg zijn verschillende uitkijkpunten gemaakt en kun je zien hoe hoog je zit en kun je mooi naar beneden kijken, naar de dorpen of de groene berg. Genieten van de vergezichten. Zodra we boven de 2000 meter komen veranderd het landschap. Groeien er geen bomen meer en wordt het een maanlandschap met verschillende kleuren lava en gesteente. Het is een mooie heldere dag en we genieten van onze tocht. Als we in de buurt van de kabelbaan komen zien we de auto’s zelfs al ver voor de de afslag naar de kabelbaan in de bermen staan. De weg loopt natuurlijk omhoog en we zien honderden auto’s staan en heel veel wachtend mensen. We zien het niet zitten om uren te moeten wachten dus rijden we een stuk door, waar het ook supermooi is. Als we een half uur later er weer langskomen is de rij met auto’s nog langer geworden en zit de top van de berg in de mist. De terugweg is ook supermooi. Wauw wat is dit een mooi eiland en we hebben er nog maar een stukje er gezien. Van alles mooie foto’s kunnen maken en Jaap heeft ook nog een dronefilmpje. Hier merk je weinig van het toerisme, behalve dan die lange wachtrij bij de vulkaan. Nu we toch een auto hebben halen we bij de supermarkt vast de zware spullen voor de komende oversteek naar de Kaap Verden.
De boodschappen weer van al het verpakkingsmateriaal ontdaan en de aardappelen eerst in zout en toen in zoet water gewassen. Het net waar ze inzaten dezelfde baden gegeven en alles buiten te drogen gehangen. Morgen weer droog naar binnen. Boodschappen doen wordt er zo niet leuker op. ’s Avonds trakteren we de buren op een etentje. Chris weet wel een lekker restaurant, ver in de bergen. Wat een toer om daar te komen! Lekker met elkaar gegeten en leuk om elkaar beter te leren kennen. Jaap had wat foto’s op de iPad gezet, want ze hadden maar vreemde ideeën over een woonboot. Ook wat foto’s van onze vakanties met de Novatrix in Noorwegen. Dat vonden zij ook wel wat, maar ligt voor hun een beetje uit de buurt! Grappig, zij komen natuurlijk van de andere kant van de wereld en dan lig je in zo’n klein haventje gewoon naast elkaar. Foto’s van de winters in Nederland vonden ze helemaal vreemd en de serveerster kon het zich niet voorstellen. En dan nog de foto van dat we bij Madeira met de twee MPSsen voeren. Wauw, dat willen zij ook! Ze hebben hier al lekker rondgezeild en weten wat leuke ankerplekken die we op de kaart natuurlijk even aankruisen. Het was een gezellige avond.
Donderdag 20 oktober Tenerife, van Radazul, richting Santa Cruz en voor anker bij playa de Antequera.
Omdat onze buurman al aardig de weg weet op Tenerife vroeg Jaap hem waar hij het beste koperen leiding kon halen voor de watermaker. Die heeft momenteel een slang, maar een koperen leiding is beter. Dat wist hij wel en zei gelijk met Jaap er even naartoe te rijden. Jaap was zo weer terug met koperen leiding. Ergens bovenop de berg in een industrieterrein. Wat makkelijk om iemand te hebben die hier de weg weet. Emailadressen uitgewisseld en daarna losgegooid. We werden door beiden uitgezwaaid, samen met de havenmeester Maria. See you on the other side! Tijdens het varen kregen we steeds meer wind, 25 knopen, wind tegen. Ik had gelukkig mijn lekkere, door zon zee en zout, verkleurde korte broek aan, want kreeg op het voordek een paar keer een plets zout water over me heen tijdens het uit en inrollen van de kotter en even later ook nog een keer bij het inrollen van het grootzeil. Mooie ankerplek, met een zwart strand tussen twee bergen, waar maar 1 huisjes met schuurtjes tegen de berg staan. Daar woont een man met twee honden en twee geitjes. Ik noem hem in gedachten Johnny. We liggen hier samen met twee catamarans voor anker. Onze omvormer is ermee gestopt. Jaap haalt de omvormer uit elkaar en past er wat in aan, zodat de ventilator blijft draaien. Met deze temperaturen krijgt hij het snel warm waardoor hij ermee stopt. Gelukkig doet hij het weer. ’s Avonds als we in het donker met een lichtje in de kuip zitten horen we ineens vanaf de berg salsa muziek. We kijken omhoog en daar gaan discolichten aan en houdt disco Johnny even zijn eigen feestje. Een half uurtje later is het weer stil in de baai. Jammer was leuke muziek. Nu hoor je alleen de fikse branding op het strand lopen. Net voor dat we gaan slapen vernis ik nog even de koperen leiding, want dan oxideert hij niet.
Vrijdag 21 oktober Tenerife, voor anker bij playa de Antequera.
Vandaag starten we met wat klussen weg te werken i.v.m. de komende oversteken( Kaap Verdie en Carieb). Jaap vervangt de slang van de watermaker voor de koperen leiding terwijl ik de vakken achter de banken uitzoek en opruim. (Niet mijn favoriete klusje.) Dan kan ik Jaap mooi helpen als het nodig is. Best lastig om 7 meter leiding in allerlei bochten onder de vloer door te krijgen, maar het lukt gelukkig allemaal. Daarna heeft hij mijn zolen van een paar schoenen geplakt. Ik liep namelijk met klapperende zolen rond. Zie je het voor je… En maakt aan het schoenenbakje haken zodat we die zo aan de reling kunnen hangen. Onze schoenen doen we op de steiger uit i.v.m. de kakkerlakken, vandaar het schoenenbakje. Ik bekijk de voorraad, stel maaltijden samen voor de oversteek naar de Kaap Verden en de oversteek naar de Carieb. Daarnaast nog bedenk wat we nodig hebben voor de tijd ertussen. Op de Kaap Verden schijnt je maar weinig te kunnen kopen, dus voor 6 weken inslaan. En maak dus een lange boodschappenlijst.
Het is hier zo mooi dat we ’s middags besluiten naar de kant te gaan met de dingy. Waterschoenen mee, want op zwart zand wil je niet lopen, is erg heet. We varen langs de berg. In de lavaberg is een groot gat, waar je in kunt, doen we niet, want er staat een behoorlijke swell. We varen naar het strand, waar we door een golf op het strand worden gegooid. Gaat net goed, behalve dan dat er een fikse golf in het bootje terecht komt. Best indrukwekkend om zo onder die grote rotsen door te lopen. Om ons heen liggen grote bonken rots op het strand van sommige kun je nog zien waar ze vanaf zijn gekomen. We gaan maar gauw terug naar het bootje. Maar hoe gaan we dit fixen, want de swell is niet minder? Jaap zegt het beste de boeg van de dingy naar voren, even het water induwen, op de tube gaan zitten met 1 been binnenboord en de ander buitenboord en samen heel hard peddelen zodat we door de branding komen. Daar gaan we.. Helaas, ik zat er al op, maar de swell gooit ons weer het strand op en mij in het water. Ik ga helemaal koppie onder en Jaap is blijft gewoon droog. Niet te geloven toch! Dus nog een keer en ja dan gaat het goed, behalve dan dat de motor niet wil starten als we door de branding zijn. Weer even peddelen en dan weer starten en ja hoor gelukkig, hij doe het. We gaan beiden binnenboord zitten en kijkt Jaap me aan en schiet in de lach. Waarom?! Ik ben namelijk helemaal zwart door het zwarte lavazand, zelfs mijn gezicht. Mijn gezicht spoel ik even af met het water om ons heen en besluit later bij de boot wel even te gaan zwemmen. Jaap zit grinnikend naast me. Als we weer bij de boot zijn doen we 1 voor 1 onze schoenen uit en zien een paar koleschoppen, spoelen onze voeten en onze schoenen. Wat een partij zwart lavazand! Dan gaan we samen te water. Wat een heerlijke temperatuur is het water. We zwemmen de boot rond, ook rugzwemmend, want mijn haar is ook zwart. Gelukkig, ik ben weer blond als we aan boord gaan. Het is al gauw avond.
Disco Johnny op de kant doet nog even zijn ding: discolichten aan en zijn salsamuziekje op 80. En dan keert de rust in de baai weer terug. We hebben een mooie sterrenhemel boven onze hoofd, geen maan die komt pas tegen twaalven, maar dan liggen wij al op 1 oor te ronken. Was een mooie dag…
Zaterdag 22 oktober Tenerife, voor anker bij playa de Antequera.
Vandaag is het erg druk om ons heen. Veel dagjes mensen met allerlei soorten bootjes en waterscooters komen hier van het mooie warme weer genieten. De swell bij het strand is best heftig, met grote brekers. De bootjes liggen voor anker, maar ze gaan goed tekeer. Als we even niet opletten zien we dat er een bootje ons ankerbal aan dek heeft getrokken. Dacht dat het een mooring was. Als hij niet oppast tilt hij ons anker uit de grond. Jaap verteld vriendelijk dat dat niet de bedoeling is. Ze verontschuldigen zich, gooien hem los en proberen even later zelf voor anker te gaan, wat niet zo goed lukt.
Er wordt veel gezwommen en aan het strand is het druk. Wandelaars die door de bergen hiernaartoe zijn gewandeld worden door de watertaxi opgehaald in het piepkleine haventje. Niet helemaal ongevaarlijk voor de watertaxi, een grote rib, om daar naar binnen te varen en weer uit te varen. Is een spectaculair gezicht.
Jaap ziet, als alle dagjesmensen weer naar huis zijn iets drijven. Met de dingy gaat hij kijken, bleek een petje te zijn. Als we de dingy in de davids willen hijsen blijkt er een las los te zitten bij 1 poten van de davids. Dat wordt lassen. Jaap zoekt zijn lasspullen bij elkaar en last het weer aan elkaar. Als de klus geklaard is bak ik de gamba’s. In de kuip met een lichtje aan zitten we te smikkelen en gaat disco Johnny weer aan de swing. Hij heeft visite en doet vanavond extra discoverlichting aan met Spaanse muziek. Jaap doet ook onze gekleurde lichtjes aan. Het is tenslotte zaterdagavond.
Zondag 23 oktober Tenerife, voor anker bij playa de Antequera.
Vandaag hebben we regen en miezel, tegen de avond schijnt de zon. Alles wordt weer lekker schoon gespoeld, weer zoutvrij. Zelfs het dek blijft niet meer nat. Vandaag maak ik de keuken schoon en vernis ik binnen het 1 en ander. Disco Johnny wordt met de watertaxi opgehaald, vanavond geen disco.
Zullen we vandaag weer eens naar het strand gaan? Vraagt Jaap als de regen is gestopt. Ik kijk naar de branding, dacht het niet..
We horen van onze dochter dat het in Nederland ’s nachts vriest. Zo raar hier lopen we zelfs ’s avonds nog in onze korte broek.
Maandag 24 oktober Tenerife haven Santa Cruz.
We lagen vannacht volop in de swell, dus niet echt heerlijk geslapen. Op naar de haven Santa Cruz. In de haven hebben we een mooie plek gekregen, aan de langsteiger. Makkelijk met de boodschappen. We pakken onze vouwfietsen en gaan op weg. Eerst maar eens naar de watersportzaak. Helaas, was net 5 minuten dicht, siëstatijd. Dan naar de supermarkt en onze fietsjes afgeladen. Bij de boot alles weer uitgepakt op zoek naar kakkerlakken. De verse dingen gespoeld en alle verpakkingsmateriaal eraf. Gelukkig was alles schoon. De WiFi op de haven is echt pet. Bij het havenkantoor zitten verschillende mensen met hun laptop op schoot. Wij gaan erbij zitten en hebben een klein signaaltje. Er zijn hier verschillende supermarkten dus stappen we weer op onze fietsjes en vinden al gauw de volgende. Terwijl we inkopen doen zie ik de kakkerlakken over de vloer rennen. Getsie! Als we buiten komen is het alweer donker. Op de fietsjes weer naar de boot en alles weer uitgepakt en de tassen leeggehaald en uitgeklopt. Santa Cruz is een grote stad met gezellige winkelstraten, leuke parkjes en er rijdt zelfs een tram. Deze is gebouwd door Alstom, voor Jaap natuurlijk bekend.
Dinsdag 25 oktober Tenerife havendag Santa Cruz.
Vandaag de official exit stamp from the Canaries gehaald bij de centrale police gevestigd aan de kade bij de Ferry. Eigenlijk kun je je om uit te klaren maar in een paar havens op de eilanden van de Canarische eilanden terecht. Dat hebben we in ieder geval alvast geregeld, want we hebben begrepen dat ze op de Kaap Verden hier moeilijk over kunnen doen. Naar de Auditoria gefietst, supergroot net een grote vleugel bekleed met witte mozaïektegeltjes. Best imposant. Als je het plein uitfietst richting zee zijn de basaltblokken in zee beschilderd met bekende figuren uit de geschiedenis en uit de muziek. Mooi en verrassend om te zien. Verder met de de voorraad inslaan, het gekochte vlees gebraden en ingevroren en het water in de de watertank helemaal ververst. Nog even geshopt. Vandaag vallen er weer aardig wat buien. Het weer is de laatste dagen onstabiel door een lage druk gebied. Als we de gribfiles downloaden zien we dan ook dat de Canarische eilanden er middenin zitten. We besluiten nog een paar dagen hier in de haven te blijven.
