Afscheid nemen
Als men het over reizen heeft is het vooral het ontdekken van nieuwe dingen en het avontuur wat besproken wordt. Wat minder bekend is dat reizen ook afscheid nemen is. Mensen die ons kennen weten dat wij nogal “behoudend” zijn, afscheid nemen van spulletjes en mensen valt ons zwaar. We zijn nu een jaar onderweg en hebben heel veel afscheid moeten nemen. Afscheid bij het vertrek uit Nederland, afscheid van het Ocean People flottielje waarmee we zo gezellig de eerste mijlen opgevaren hebben, afscheid van Spaanse Ria’s, imposante Portugese kustplaatsen en de Algarve. En hierna afscheid genomen van de tientallen eilanden die we bezocht hebben. Ook afscheid van al die gastvrije, hartelijke en behulpzame bewoners van de plaatsen waar we met ons schip gelegen hebben. Mensen die oprechte interesse hadden in waar we vandaan kwamen hoe het is op de oceaan. Mensen die ook, op een enkele uitzondering na, begrepen dat wij aan boord van schepen “low budget” leven in tegenstelling tot de toeristen die in een paar weken duizenden dollars te spenderen hebben. En ook, keer op keer, afscheid nemen van al die gezellige bemanningen van de schepen die we onderweg getroffen hebben. Veelal, na jaren voorbereiding, thuis alles verkocht, ontslag genomen en uitgevaren. Mensen die allemaal hun droom aan het leven zijn en zichtbaar gelukkig waren. Bij het afscheid kwam altijd de vraag, en wat zijn jullie plannen? Florida, Venezuela, Brazilië, Panamakanaal door of gewoon terug naar Europa. En dan met een big smile: We zien wel.. Fare Winds en misschien tot later.
Afscheid nemen hoort bij het reizen, je kan nu eenmaal niet ALLES meenemen aan boord…
Twee weken op zee maakt ons misschien soms wat weemoedig, morgen zien we weer land 😉