Dag op de oceaan (deel 2)
Eind van de ochtend.
Overdag lopen we niet echt wacht. Zonder veel overleg wie of wat houden we samen het schip varende. Als ik waker wordt, repareer ik de motor van de waterpomp. Waarschijnlijk had degene die de motor gewikkeld heeft nog niet veel ervaring. Bedrading is op het anker zo strak om de collector aansluitingen getrokken dat de wikkelingen hierop afbreken. Na een kwartiertje solderen is de motor beter als ooit tevoren en komt er weer een ferme straal uit de kraan. De tools opruimen, want we gaan zo lunchen. De houdbare melk gaat met de dag beter smaken. De in de Franse supermarkt gevonden Goudse! kaas smaakt ook prima. Gisteren hebben we brood gebakken dus helemaal goed.
Later in de middag komt de beloofde deining. Het zijn oude golven van een flinke storm die ten noorden van ons heeft gewoed. Deze golven rollen ongestoord de oceaan over en kunnen je flink verrassen als je denkt in een rustig baaitje te liggen bij de klapperboom. De zee ziet er uit als een eindeloos duinlandschap. De golven zijn zeker vier/vijf meter hoog maar zo lang dat je er bijna ongemerkt overheen zeilt. Soms kijk je de wereld uit, even later zit je tussen de waterheuvels. De Novatrix lijkt er ook plezier in te hebben en surft van de hellingen. Er zijn mensen die in deze omstandigheden op één been kunnen staan, maar dat is een ander verhaal.
Ondertussen lezen we wat, schrijven een stukje voor de website en drinken een mok met thee met een Frans koekje erbij. Na de thee worden we verrast op een dolfijnenshow. Van alle kanten komen deze prachtige dieren aangestoven en lijken zich prima te vermaken rond onze boeg. Het oceaanwater is glashelder en je ziet de dolfijnen prachtig zwemmen. Met schijnbaar minimale inspanning springen ze uit de golven en duiken onder de boot door. Tijdens het ademen van deze zoogdieren spettert het zeewater in ons gezicht.
Avondeten, regelmatig is het bereiden een uitdaging begrijp ik van Mar. Onder helling en met flinke golven gaat er wel eens wat schuiven in de combuis. Het gasfornuis is half cardanisch opgehangen. Een grappig gezicht dat hierdoor alles netjes in de pannetjes blijft zitten.
Aan tafel zit er vandaag niet in. Ook met de antislip matten onder de borden zou dit toch van de grond eten worden. We eten lekker uit een schaaltje op schoot. Wel zo makkelijk en het scheelt afwas. Onder het eten wordt het alweer donker, dat heb je als je de klok niet verzet. We schakelen de radar in en het driekleurenlicht boven in de mast. Na het toetje met slagroom doen we samen de afwas. Schoonschip houden is belangrijk om ook in het donker alles direct te kunnen vinden. In de kastjes liggen alle borden en bekers vast tegen het schuiven en rammelen. Slaapt een stuk beter.
Terug in de kuip luisteren we een Potcast aflevering van “met het oog op morgen”. Het zijn natuurlijk oude afleveringen, maar dat is juist wel grappig. Als de laatste klanken van ‘gute Nacht Freunde, ist es Zeit für mich zu gehen’ uitsterven gaat de IPad aan de lader en gaat Marjolein voorslapen tot negen uur.
De oceaan is compleet verlaten om ons heen en ik haal nog even een Gribfile op om te kijken of het weer nog een verrassing voor ons in petto heeft. Om negen uur wisselen we van wacht. Geen bijzonderheden, wel passen we samen aan dek nog even de stand van de gefixeerde gieken aan. Ik mag gaan slapen tot middernacht terwijl Mar een oogje in het zeil houdt. Tegen middernacht vult zij het uitgebreide log in met tankniveau’s, motor- en generator uren, stand van het log, afstand te gaan en dergelijke. Dankzij het windje een mooie dagafstand van 152Mijl. We komen er wel zo saampjes.