Boodschappen doen in de tropen.

Het boodschappen doen, proviand inslaan, een steeds terugkerende bezigheid. Na het voor anker gaan is het eerst even langs Customs, Immigration en de havenautoriteiten en dan, vaste prik, boodschappen doen. Vers brood, lekker wat fruit, groente, kaas, melk, wat te knabbelen, wat te drinken.
Echter zo werkt dat niet in Verweggistan! De overdreven ruim gesorteerde en fel verlichte supermarkten met ruime gangpaden zoals we die Nederland gewoon zijn hebben ze niet in de tropen. Op zoek dus naar wat er wel is dus. Een vrouw met een mand met bananen op de hoek van de straat, een houten hutje waar ’s morgens wat brood wordt verkocht. Een kruiwagen afgedekt met karton met “verse” tonijn. Nog even verder kijken, een afdak waar ze drank verkopen, een vrachtauto met wat groente onder een zeil, we komen in de buurt…
Daar loopt iemand met een plastic tas, kijken waar die vandaan kwam. De winkel die door moet gaan voor supermarkt is donker, winkelwagentjes hebben ze niet want die passen niet tussen de schappen. Een magazijn hebben ze waarschijnlijk ook niet want de voorraad staat op pallets en in dozen in de winkel. Het is niet “wat hebben we nodig” maar “kijken wat ze hebben”. Trots rekenen we bij de uitermate vriendelijke mevrouw bij de kassa het brood, de fles houdbare melk en de aardappelen af.
Ze bedankt ons dat we wat gekocht hebben in haar winkel.

Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Met name op de Franse eilanden zijn er goed gesorteerde winkels en verkopen ze een fles met vijf liter drinkwater weer voor een euro in plaats van vijf. Op deze plaatsen wordt het proviand weer aangevuld. Op diverse plaatsen aan boord ligt goed beschermd en extra verpakt tegen eventueel water onze voorraad. Op de IPad staat overzichtelijk waar wat ligt en wat de uiterste houdbaarheidsdatum is.

Op elk eiland in elke haven is het net weer wat anders dus, altijd zoeken waar de winkeltjes zitten en kijken wat ze hebben, altijd de vriendelijke en behulpzame bewoners die het echt leuk vinden dat je in hun stad op hun eiland komt kijken.
We komen niets te kort.